Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Αν μία ήττα ήταν πιο «ενοχλητική», ποια ήταν αυτή;

• Παναθηναϊκός: Στην Αυστραλία ήταν λιγότερο soft!
• Ολυμπιακός: Απέχει πολύ από το μπάσκετ του Μπαρτζώκα!

Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές για το αγωνιστικό momentum του Οκτωβρίου, που ειδικότερα μετά από ένα ενεργό καλοκαίρι με τις Εθνικές ομάδες (4 διεθνείς είχε ο Ολυμπιακός και επτά ο Παναθηναϊκός, από τον οποίο έλλειπε και ο προπονητής και ένα μέλος του staff), δεν έχει μεγάλη σημασία όσον αφορά στα αποτελέσματα.

Αντίθετα, είναι πολύ πιο επικίνδυνο στο κομμάτι των τραυματισμών, επομένως, να ξέρετε ότι οι άνθρωποι και των δύο ομάδων, πρώτα κάνουν τον σταυρό τους μετά από κάθε ματς που η λίστα των τραυματιών παραμένει κενή ή δεν διευρύνεται και μετά ασχολούνται με την νίκη ή την ήττα.

Και αυτό είναι και το λογικό, όταν μιλάμε για δύο οργανισμούς, των οποίων η ετήσια λειτουργία κοστίζει μερικές δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ και είναι «καταδικασμένοι» να πρωταγωνιστούν σε κάθε διοργάνωση που παίρνουν μέρος.

Από την παραπάνω άποψη, λοιπόν, το 50% (ρεκόρ 1-1) με το οποίο και οι δύο «αιώνιοι αντίπαλοι» θα ριχτούν στην μάχη της 3ης αγωνιστικής της Euroleague, δεν το λες και μη αναμενόμενο (περισσότερο για τους πρωταθλητές και λίγο λιγότερο για τους Κυπελλούχους Ελλάδας), με δεδομένο ότι αμφότερες οι ομάδες βρίσκονται σε διαδικασία μονταρίσματος και η καθεμία ξεχωριστά αντιμετωπίζει διαφορετικής φύσεως προβλήματα.

Ας τα δούμε, όμως, πιο αναλυτικά, αρχίζοντας από τα πιο «φρέσκα κουλούρια» που είδαμε λίγες ώρες νωρίτερα στο “Telekom Center Athens”.

Παναθηναϊκός: Στην Αυστραλία ήταν λιγότερο soft!

Δεν ξέρω τι περίμενε ο κόσμος από το πρώτο ζευγάρι των αγώνων του «τριφυλλιού» στην διοργάνωση και μάλιστα σε καθεστώς «διαβολοβδομάδας», ούτε αν είναι σφόδρα προβληματισμένος από μία πεντακάθαρη εντός έδρας ήττα (96-103) από την Μπαρτσελόνα, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε «καμπανάκι», ενώ συνοδεύτηκε με τις πλήρως προβλέψιμες δηλώσεις του Εργκίν Άταμαν...

Νομίζω ότι όλα βλέπουμε στο παρκέ από τους «πράσινους» είναι άκρως αναμενόμενα. Μιλάμε για μία ομάδα, που όχι απλά δεν έκανε προετοιμασία, αλλά βάσει προγραμματισμού του τουρνουά στην μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, στην εβδομάδα που έπρεπε να βρεθεί για πρώτη φορά στο γήπεδο, ταξίδεψε στην μακρινή Αυστραλία και ουσιαστικά, όχι απλά «πέταξε στα σκουπίδια» τις δέκα πιο πολύτιμες μέρες που είχε στην διάθεσή της για να κάνει προπόνηση και να βάλει πέντε πράγματα στο παιχνίδι της. Αλλά προκάλεσε επιπλέον σωματική και πνευματική επιβάρυνση.

Και αναφέρομαι κατά βάση στην άμυνα, γιατί με το ταλέντο και την ποιότητα που έχει στο ρόστερ, η επίθεση πλέον και ειδικά υπό τις οδηγίες του 59χρονου Τούρκου τεχνικού, βασίζεται πολύ στην ατομική ελευθερία που δίνει στους παίκτες του.

Επομένως, για όλα όσα κακώς κείμενα είδατε και ενδεχομένως θα δείτε (γιατί η επικοινωνία στα μετόπισθεν και η απόκτηση των απαιτούμενων περιστροφών θα αργήσει λίγο να επιτευχθεί), η μεγαλύτερη ευθύνη επικεντρώνεται στο πολύ βεβαρυμμένο καλοκαίρι και στην έλλειψη προπονήσεων.

Θα μου πείτε τόσο μεγάλη διαφορά είχε η Μπάγερν με την Μπαρτσελόνα, που στην πρεμιέρα της Τρίτης (30/09), οι «πράσινοι» έκρυψαν τα προβλήματα και έφτασαν σε μία επαγγελματική νίκη και 72 ώρες αργότερα, εκτέθηκαν από έναν αντίπαλο που ήρθε στην Αθήνα έχοντας «φάει καρπαζιά» 103 πόντων στο κεφάλι από την Χάποελ;

Ξεκάθαρα ναι! Και αυτό γιατί η ποιότητα και τα όπλα που είχε ο Γιόαν Πεναρόγια στην διάθεσή του δεν μπορούν καν να μπουν στην ίδια ζυγαριά με το υλικό των Βαυαρών. Δέκα μέρες σερί να έπαιζε αυτό το διάστημα με την ομάδα του Γκόρντον Χέρμπερτ, ο Παναθηναϊκός, τις εννέα θα έβρισκε τον τρόπο να τις κερδίσει.

Με τους Καταλανούς, όμως, που ταξίδεψαν «πληγωμένοι» και «ταπεινωμένοι» από τον Δημήτρη Ιτούδη και τους παίκτες του στην Σόφια, το ματς ήθελε και καλή απόδοση στην επίθεση και τακτική, αλλά προπάντων διάθεση και επιθυμία για να βγει σκληράδα στην άμυνα! Ανεξάρτητα από τον βαθμό αποτελεσματικότητας!

Από αυτά τα τρία στοιχεία, χθες, οι γηπεδούχοι πήραν καλό βαθμό μόνο στην επίθεση. Η προσπάθεια στην άμυνα δεν ήταν εκεί, ενώ σε αυτή την κατεύθυνση δεν βοήθησε και η τακτική καθοδήγηση.

Τι θέλω να πω; Ο Άταμαν δεν φάνηκε να έχει δείξει σοβαρή έμφαση στην ευχέρεια που έχουν στην δημιουργία οι ψηλοί της Μπάρτσα από το short roll (Βέσελι και Σενγκέλια), από την οποία προήλθαν και τα πολλά ελεύθερα μακρινά σουτ των φιλοξενούμενων. Εξ’ ου και το υπερβολικά υψηλό ποσοστό ευστοχίας του (47%) με 16 εύστοχα τρίποντα, το οποίο τους έδωσε έξτρα ρυθμό.

Ανεξαρτήτως της φυσιολογικής ανετοιμότητας, πάντως, οι 103 πόντοι μέσα στην έδρα σου, είναι απαγορευτικό νούμερο και προδίδει και την έλλειψη προσπάθειας! Όπως φυσικά και τα 18 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, που προσέδωσαν έξτρα επιθέσεις και κατοχές.

Κοινώς, ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε πολύ soft και αρκετά αδιάβαστος και παρ’ ότι κάποια στιγμή ο Άταμαν αποφάσισε να παρκάρει στον πάγκο τους τρεις νεοφερμένους του rotation (ο Σορτς και ο Ρογκαβόπουλος έπαιξαν από 11 λεπτά και κάτι, ενώ ο Χολμς κάτι λιγότερο από 14) και να πάει με το περυσινό unit, ήταν φανερό (και λόγω της πολύ μέτριας βραδιάς του Ναν), ότι ο συγκινητικός – και στην άμυνα – Σλούκας (18 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 11 ασίστ, 3 κλεψίματα και μόλις ένα λάθος σε 27’), ο σεληνιασμένος Ερνανγκόμεθ (ρεκόρ καριέρας με 27 πόντους, 8 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα και 39 στο ranking), ο πάντα θετικός Γκραντ και ο επίσης θετικός Μήτογλου (11 πόντοι και 8 ριμπάουντ) δεν έφταναν για να γυρίσει το ματς.

Εν κατακλείδι, οι «πράσινοι» έχουν πολλή δουλειά μπροστά, «οφείλουν» να βρουν και να περάσουν περισσότερο χρόνο στο γήπεδο (για προπόνηση) από τις υπόλοιπες ομάδες και το συστατικό που τους χρειάζεται και μάλιστα σε πολύ υψηλή ποσόστωση, είναι η θυσία για την ομάδα.

Πάρα πολλοί οι πρωταγωνιστές, τα μεγάλα ονόματα και συμβόλαια στο ρόστερ, δύσκολο το εγχείρημα βάσει και των απαιτήσεων, οπότε όσο περισσότερο χαμηλώσει ο καθένας τον εγωισμό του προς όφελος του συνόλου, τόσο γρηγορότερα θα αρχίσει να βγαίνει στο γήπεδο μία εικόνα που θα σιγά-σιγά θα ανταποκρίνεται στην ατομική ποιότητα των παικτών.

Ολυμπιακός: Απέχει πολύ από το μπάσκετ του Μπαρτζώκα!

Στο σημείωμα μετά την πρεμιέρα στην Βιτόρια, επεσήμανα ότι την δεδομένη χρονική στιγμή, που κάθε ομάδα «ψάχνεται» και σε μεγάλο βαθμό βρίσκεται σε διαδικασία μονταρίσματος, κάθε νίκη και ειδικά σε εχθρικό περιβάλλον, είναι κάτι περισσότερο από ευπρόσδεκτη.

Κοινώς, η ολοκλήρωση της πρώτης από τις συνoλικά δέκα «διαβολοβδομάδες», με απολογισμό μία νίκη και μία ήττα, Οκτώβριο μήνα και επί ισπανικού εδάφους, μόνο αρνητική εξέλιξη δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Μιλάμε για μία ομάδα που απαρτίζεται από πέντε νέα πρόσωπα (Ουόρντ, Χολ, Νιλικίνα, Αντετοκούνμπο και Νετζήπογλου), άλλα και έναν (Νετζήπογλου) συν τέσσερις (Παπανικολάου, Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκη και Αντετοκούνμπο) που πέρασαν από το μισό έως το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στην Εθνική ομάδα!

Επομένως, ας κρατήσουμε ότι αυτόν τον καιρό, πρώτον, οι περισσότερες ομάδες βρίσκονται σε πολύ χαμηλό βαθμό ετοιμότητας (από 30% έως 50%). Δεύτερον, ότι για τον επόμενο ένα με ενάμιση μήνα, το ζητούμενο είναι να ανεβάζουν ρυθμούς, να αφομοιώνουν ρόλους και αυτοματισμούς και ειδικότερα γι’ αυτές που κάνουν πρωταθλητισμό, ιδανικά να μην έχουν εντός έδρας απώλειες και τρίτον σημαντικότερον, για όλες, να μην έχουν τραυματισμούς!

Κατά συνέπεια και επί του παρόντος, το μπάσκετ που παίζει ή η απόδοση που έχει η εκάστοτε ομάδα, δεν απασχολεί τόσο πολύ τους ιθύνοντές της και αποτελεί πρωτεύουν στοιχείο παρά μόνο για τους φιλάθλους.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω ως βάση και έχοντας σχολιάσει εκτενώς τα πεπραγμένα του Ολυμπιακού στον εναρκτήριο νικηφόρο αγώνα της εφετινής Euroleague, πάμε να δούμε τι κρατάμε και τι πετάμε από την επίσκεψη των «ερυθρολεύκων» στην Μαδρίτη, η οποία συνοδεύτηκε από την πρώτη ήττα (77-89) από την Ρεάλ. Ένα αποτέλεσμα, που αν μη τι άλλο δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα που είχαν οι δύο ομάδες στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.

Για δεύτερο σερί ματς, οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο παρκέ για να πάρουν το ματς από την επίθεση. Η διαφορά σε σχέση με την αναμέτρηση στην χώρα των Βάσκων, ήταν ότι εν αρχή μπήκαν όλα τα σουτ (7/7 τρίποντα στα πρώτα 9’33”) και η ομάδα μπήκε πολύ γρήγορο σε έναν φρενήρη και σπάνιο για την εποχή επιθετικό ρυθμό και αυτό το στοιχείο αύξησε κατακόρυφα την πίεση στους γηπεδούχους (προέρχονταν από κακή εμφάνιση στην πρεμιέρα και ήττα από την Βίρτους στην Μπολόνια), οι οποίοι βρέθηκαν με το καλησπέρα να χάνουν ακόμη με διψήφιο νούμερο (μέχρι και -12)!

Με δεδομένο ότι τα ποσοστά των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα (59,3% εντός πεδιάς στο ημίχρονο) ήταν υπερβολικά υψηλά για την εποχή αλλά και για την δυσκολία των προσπαθειών, η επιστροφή της «βασίλισσας» στο ματς ήταν θέμα χρόνου, κυρίως λόγω του χαμηλού βαθμού αμυντικής ετοιμότητας των «ερυθρολεύκων» (χρειάζεται χρόνος για να έρθει σε ισορροπία με τον αντίστοιχο στην επίθεση) και φυσικά λόγω και της ποιότητας των αντιπάλων.

Βλέποντας, τους παίκτες του Σκαριόλο να ισορροπούν το παιχνίδι και να μπαίνουν για πρώτη φορά σε θέση οδηγού στο 25ο λεπτό (62-61), ήμουν πεπεισμένος ότι ματς θα στράβωνε νωρίτερα. Άλλωστε, η επίθεση των Πειραιωτών στην παρούσα χρονική φάση που δεν έχουν μπει οι κατευθυντήριες γραμμές (λείπουν και δύο point guard) δεν λειτουργεί με βάση το δημιουργικό μπάσκετ που παίζουν οι ομάδες του 60χρονου Έλληνα τεχνικού, αλλά αντιθέτως κατά κύριο λόγο βασίζεται στο ατομικό ταλέντο και το ένστικτο των κατ’ εξοχήν σκόρερ της.

Κι αν ο Ντόρσεϊ βρίσκεται σε πολύ καλό φεγγάρι (μ.ο. 20,5 πόντους), δεν ισχύει καθόλου το ίδιο ούτε για τον Φουρνιέ, ούτε για τον Βεζένκοβ. Όση ευχέρεια κι αν έχουν στην επαφή με το καλάθι, οι δύο βασικοί επιθετικοί μοχλοί του Ολυμπιακού είχαν κακές επιλογές τόσο στην “Fernando Buesa Arena” όσο και στην “Movistar Arena”, κάτι που εξηγείται και από το 32,7% εντός πεδιάς που έχουν μαζί τις δύο πρώτες αγωνιστικές (18/55 σουτ).

Αυτό που δεν περίμενα από τους φιλοξενούμενους και αποτελεί υποθήκη για σημαντική μελλοντική βελτίωση, ήταν το εξαιρετικό αμυντικό διάστημα από τα μέσα της 3ης περιόδου (εκεί που η Ρεάλ προσπέρασε) μέχρι τις αρχές της 4ης, στην διάρκεια του οποίου οι πρωταθλητές Ελλάδας δέχτηκαν μόλις 3 πόντους σε 7’22” (με 1/4 βολές, 1/6 σουτ & 3 λάθη).

Αυτή η καλή ανασταλτική λειτουργία βοήθησε τον Ολυμπιακού - με σημαντική συμβολή του Παπανικολάου, ο οποίος έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών στην ιστορία της ομάδας - να ανακτήσει το προβάδισμα (64-69 στο 29ο λεπτό) και να διατηρήσει μέχρι το 33’, αλλά το επιθετικό “black out” που ακολούθησε και το οποίο προκάλεσε πλήρη αμυντική κατάρρευση στα τελευταία 7 λεπτά (επιμέρους σκορ 20-8!), εξηγεί απόλυτα γιατί η διαφορά άνοιξε.

Πιστεύετε ότι θα ξαναδούμε φέτος τους «ερυθρόλευκους» να μένουν για 9’06” χωρίς πόντο (με 0/13 σουτ και 4 λάθη) και να έχουν 5/29 σουτ σε ένα ημίχρονο, μαζί με 1/20 τρίποντα στα τελευταία 30’27” ενός αγώνα;

Κομματάκι δύσκολο! Ωστόσο, για την ώρα η ομάδα χρειάζεται την προσθήκη τόσο του Νιλικίνα στο rotation, όσο και του Έβανς στις προπονήσεις, ώστε να δουλέψει περισσότερο στην δημιουργικό και το αμυντικό κομμάτι και να αρχίσει να απομακρύνεται από τα δύο αγωνιστικά πρόσωπα που παρουσίασε στην Ισπανία. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος και με με ξεκάθαρο φόντο την σταδιακή προσέγγιση σε αυτό που εδώ και χρόνια ονομάζουμε «μπάσκετ Ολυμπιακού του Μπαρτζώκα».

Συμπερασματικά και για να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου, θεωρώ ότι καμία ήττα δεν προκαλεί μεγαλύτερη ενόχληση από την άλλη (θα διαφωνήσω με το επιχείρημα ότι ο Παναθηναϊκός έχασε εντός έδρας), γιατί και οι δύο ομάδες έχουν το ίδιο πολλά πράγματα να διορθώσουν, που σε καμία περίπτωση δεν θα προλάβουν να είναι πανέτοιμες την ερχόμενη Κυριακή (12/10, 19.00) στο Φάληρο. Κοινώς, θα νικήσει εκείνη που το θέλει περισσότερο εκείνο το δίωρο και θα βγάλει μεγαλύτερο πάθος και σκληράδα στο παρκέ.

Υγ.1: Τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός έχουν την δυναμική και το υλικό να κάνουν ακόμη και 5/5 εκτός έδρας, από την στιγμή που θα μπουν σε ρυθμό. Οπότε, ας μην τρελαινόμαστε με την πρώτη του «επτάστερου» μέσα στο «σπίτι»...

Υγ.2: Σκεφτείτε σε πόσο υψηλό επίπεδο έχουν φτάσει οι ελληνικές ομάδες, που οι ήττες από τους «κολοσσούς» Ρεάλ και Μπαρτσελόνα προκαλέσαν άμεσα γκρίνιες κι έδωσαν τροφή για μεγάλη συζήτηση, ενώ πριν από μερικά χρόνια, θα τις είχαμε ήδη προσπεράσει και θα κοιτούσαμε τον επόμενο αντίπαλο.

Υγ.3: Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, πολύ εντυπωσιακό είναι το άμεσο impact που έχουν στην Ζάλγκιρις τα δύο παιδιά που έφυγαν από τον Ολυμπιακό, πολύ ελπιδοφόρο αυτό το 2/2 της Βαλένθια με τον Ντε Λαρέα στον άσο να θυμίζει το στυλ του Παπαλουκά με καλύτερο σουτ και μεγάλο credit στον Ιτούδη για τον βαθμό ετοιμότητας στον οποίο παρουσίασε την Χάποελ στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, με επτά νέους παίκτες και μετα γνωστά προβλήματα έλλειψης έδρας.