Eurobasket 2025: H υπέρβαση της... υπέρβασης και οι πρεσβευτές του ελληνικού αθλητισμού!

Ποιοι είμαστε και που φτάσαμε! Ή μάλλον πόσο έντονα «καμουφλάραραμε» τις αθλητικές μας αδυναμίες και με φουλ της ηγετικής καθοδήγησης, πόσο εντυπωσιακά «τρυπήσαμε το ταβάνι» μας!

Έχει το ελληνικό μπάσκετ την πολυτέλεια να παρατάσσεται με πέντε χτυπητές απουσίες επιπέδου Euroleague (Παπαγιάννης, Καλάθης, Ρογκαβόπουλος, Γουόκαπ και Αβδάλας) και παρ’ αυτά να ανεβαίνει στο βάθρο και να κρεμάει μετάλλιο στο στήθος;

Όταν υπάρχει τόσο μεγάλη μπασκετική παράδοση και κληρονομιά και κυριαρχεί η ισχύς εν τη ενώσει, φαίνεται ότι την έχει και την παραέχει.

Η Ελλάδα δεν λύγισε έτσι απλά την Φινλανδία, όπως αποτυπώνεται από το τελικό 92-89 του μικρού τελικού και κατέκτησε την 3η στην Ευρώπη, αλλά ξεπέρασε τον εαυτό της. Για πολλοστή φορά μέσα στο ίδιο τουρνουά. Αρχικά πετώντας έξω την προκάτοχο του τίτλου, Ισπανία και ανοίγοντας δρόμο για τις καλύτερες δυνατές διασταυρώσεις.

Και εν συνεχεία αξιποιώντας το βατό μονοπάτι απέναντι σε Ισραήλ και σε Λιθουανία, πέρασε στην 4άδα, την ίδια ώρα που η Σερβία (πρώτο φαβορί για το χρυσό, πριν τους αγώνες), η Γαλλία (εκ των φαβορί για ένα μετάλλιο), η Ιταλία και μετέπειτα η Σλοβενία του «εξωγήινου» Ντόντσιτς, είχαν επιστρέψει πίσω στις πατρίδες τους ή αποχαιρετούσαν την διοργάνωση!

Η πρόκριση στα ημιτελικά για αυτή την Εθνική ομάδα, που «κατέβηκε» στο 42ο Eurobasket, ήταν ευθύς εξαρχής επιτυχία! Ακόμη και αν η πορεία μας ολοκληρωνόταν με δύο βαριές ήττες, την ίδια άποψη θα κατέθετα εν είδει απολογισμού…

Η άνοδος στο βάθρο, όμως, είναι αδιαμφισβήτητα μία μικρή μπασκετική εποποιία, απέναντι σε έναν αντίπαλο πολύ πιο προικισμένο σε ταλέντο και αθλητικότητα, που έχει όλο το μέλλον μπροστά του και ίσως να μην αργήσει να κατακτήσει το πρώτο του μετάλλιο!

Μα ποιοι ήμασταν για να ανέβουμε στο τρίτο σκαλί και εκτός των τριπόντων (3η θέση με 39,5%) και των σουτ εντός πεδιάς (4η με 49,5%), σε ποια στατιστική κατηγορία διακριθήκαμε σε βαθμό που να δικαιολογείται ο χαλκός με τον οποίο επιστρέφουμε στις αποσκευές μας;

Ίσα-ίσα που εκτός του superman από το ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούμπο και των 35χρονων, Σλούκα και Παπανικολάου, όλα τα υπόλοιπα παιδιά ήταν «στοιχήματα» στα οποία πίστεψε ο Βασίλης Σπανούλης και τα διαχειρίστηκε με τον πλέον άριστο τρόπο.

Μέχρι από την έναρξη των τελικών του περυσινού πρωταθλήματος, ο Ντόρσεϊ βρισκόταν σε μπασκετική κατάθλιψη, ο Τολιόπουλος και ο Κατσίβελης δεν είχαν συμμετάσχει ποτέ σε Eurobasket, ενώ ο Μήτογλου δεν προερχόταν από καλή σεζόν! O Λαρεντζάκης έψαχνε κίνητρο μετά από την χρονιά με τον λιγότερο χρόνο συμμετοχής, ο Θανάσης ήθελε να ξαναπαίξει μπάσκετ, ο Κώστας να ξανανιώσει χρήσιμος και ο Καλαϊτζάκης να δείξει ότι δεν παίζει μόνο άμυνα…

Όσο για τον Σαμοντούροβ; Επιζητούσε να συστηθεί ουσιαστικά για πρώτη φορά σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση ανδρών! Σκεφτείτε ότι μέσα σε 19 μέρες, έπαιξε συνολικά 100 λεπτά στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ πέρυσι το κοντέρ του έγραψε συνολικά 25 λεπτά σε 6 αγώνες της Euroleague!

Σε αυτά τα παιδιά, λοιπόν, πίστεψε ο “Kill Bill”, τα επέλεξε για να χτίσει την εφετινή έκδοση της «επίσημης αγαπημένης» και μοίρασε ρόλους, δίνοντας την μπαγκέτα στον “Greek Freak” και χρίζοντας «λογαγούς» τους δύο εναπομείναντες της χρυσής φουρνιάς των 90άρηδων. Και πραγματικά η δουλειά έγινε με μαεστρικό τρόπο!

Έστω κι αν η βαριά ήττα στον ημιτελικό από την ανώτερη Τουρκία μας πλήγωσε, πολύ απλά γιατί αδικήσαμε τον εαυτό μας και δεν αξίζαμε τέτοια συντριβή… Εκεί, όμως, ήταν που ο Σπανούλης, οι συνεργάτες του, ο Γιάννης και οι παλιοί (Σλούκας και Παπανικολάου), μαζί με πέντε ακόμη πρωταθλητές Ευρώπης, που ήταν παρόντες και με το παραπάνω (Ντικούδης, Ζήσης, Διαμαντίδης και Τσαρτσαρής με ρόλο και ο Παπαλουκάς επειδή το γούσταρε), έβαλαν την σφραγίδα τους και φρόντισαν να καλλιεργήσουν την σωστή σπίθα!

Όταν βλέπεις όλα τα παιδιά να θυσιάζονται για το σύνολο και η ομάδα να μπαίνει στο παρκέ μπολιασμένη με την άρνηση της ήττας, τότε πραγματικά μπορείς να προβλέψεις τι έχει προηγηθεί. Πράγματι η ευκαιρία να επιστρέψουμε στα μετάλλια ήταν μοναδική και δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη!

Έστω κι αν μας βγήκε το λάδι, το να τελειώνει η Ελλάδα με +13 ριμπάουντ (και με 9-7 στα επιθετικά) απέναντι στην Φινλανδία, το να σκοράρει 14 τρίποντα με 46,6% και το να περιορίζει την αντίπαλό της στο 39,4% εντός πεδιάς, δεν είναι τόσο θέμα αξίας και δυνατοτήτων, όσο κυρίως διάθεσης, επιθυμίας και μπασκετικής πώρωσης!

Από ‘κει και πέρα, οι στιγμές που ακολούθησαν την λήξη του μικρού τελικού ήταν συγκλονιστικές και είχαν έντονο συμβολισμό. Το να βλέπεις τον Γιάννη να κάθεται και όπως μετά την κατάκτηση του τίτλου στο ΝΒΑ με τους Μπακς, να βάζει τα χέρια στο κεφάλι του και να κλαίει σκεπτόμενος τον πατέρα του και εν συνεχεία να χαρακτηρίζει το χάλκινο μετάλλιο ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του, είναι δωρεάν μάθημα παιδείας για το τι νιώθει αυτό το παιδί.

Το να τον ακούς συνέντευξη Τύπου να λέει «κάθε φορά που παίζω με την Εθνική, ερωτεύομαι όλο και περισσότερο το παιχνίδι! Μακάρι να είχαμε κι άλλα παιχνίδια!» ή να τονίζει: «λατρεύω να με αμφισβητούν και να με μειώνουν! Για μιάμιση μέρα ένιωσα ότι το όνομά μου ήταν στον αέρα και προσωπικά πάντα βρίσκω κίνητρο σε τέτοιου είδους καταστάσεις και πάντα δίνω απαντήσεις…»!

Αλλά δεν είναι μόνο όλα τα παραπάνω! Οι δεύτερες σκέψεις του Σλούκα (περί απόσυρσης από την Εθνική), που μέχρι την παραμονή του ημιτελικού με την Τουρκία ετοιμαζόταν για αποχαιρετιστήριο λόγο, το «θα ξανάρθω αν με καλέσουν!» του Παπανικολάου (η θυσία του για το μαρκάρισμα του Μάρκανεν ήταν εξωπραγματική), το «όσο είναι coach ο Σπανούλης θα είμαι κι εγώ εδώ!», του Αντετοκούνμπο, οι χοροί και τα τραγούδια στα αποδυτήρια και μία σειρά από πανέμορφες εικόνες, αποτελούν τα κομμάτια που συνθέτουν το πιο όμορφο «γαλανόλευκο» μπασκετικό παζλ της τελευταίας 16ετίας!

Αλήθεια, πόσο τυχεροί, περήφανοι κι ευλογημένοι πρέπει να αισθανόμαστε που αυτά τα παιδιά, είναι οι μεγάλοι πρεσβευτές του ελληνικού αθλητισμού;

Υγ.1: Με 10 παίκτες, με τον προπονητή της παρόντα απόντα (λόγω ασθένειας) και χωρίς να εντυπωσιάσει στην Ρίγα (τουλάχιστον μέχρι τον τελικό), η Γερμανία απέδειξε ότι είναι η κορυφαία δύναμη στο παγκόσμιο μπάσκετ, μετά τους Αμερικανούς! Χρυσό μετάλλιο μετά από δύο δεκαετίες στο Eurobasket, τρία χρόνια μετά το χάλκινο στην προηγούμενη διοργάνωση (2022) και την πρωτιά στο Παγκόσμιο του 2023! Και χωρίς τον μεγάλο αδελφό, Βάγκνερ, τον πρωταθλητή του ΝΒΑ, Αϊζάια Χάρτενστάιν (Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ) και τον Μαξ Κλέμπερ των Λέικερς!

Υγ.2: Ο Ντένις Σρούντερ κατακτά για μεγάλη διοργάνωση το βραβείο του MVP, δείχνοντας πόσο υποτιμημένος είναι στο ΝΒΑ. Χωρίς την μεγαλειώδη εμφάνιση του Άϊζακ Μπόνγκα, πάντως, η Γερμανία δύσκολα θα γύριζε το ματς τρεις φορές: από το -11, το -8 και το -6!

Υγ.3: Κρίμα για την πολύ σπουδαία δουλειά που έκανε ο Αταμάν! Θεωρώ ότι η ομάδα του έπαιξε συγκριτικά το καλύτερο μπάσκετ στην διοργάνωση, ήλεγξε τον τελικό στο μεγαλύτερο διάστημά κι έχασε το τρόπαιο, επειδή δεν άντεξε στην πίεση των Γερμανών στο τελευταίο 4λεπτο και «φοβήθηκε» να νικήσει!

Υγ.4: Μεγάλος μπασκετομπολίστας με πολύ λαμπρό μέλλον ο Αλπερέν Σενγκούν, χωρίς ήθος και με ανεξήγητη αλαζονεία και σταριλίκι για την ηλικία του. Προκλητικός σε όλο το τουρνουά, όσους πόντους κέρδισε με την μπασκετική του απόδοσή του, άλλους τόσους και περισσότερους έχασε με την συμπεριφορά του.

Το Pamestoixima.gr στην καρδιά του Eurobasket 2025

Η μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι εδώ! Ζεις κι εσύ τον παλμό του Eurobasket 2025 μαζί με το Pamestoixima.gr, εκεί που θα βρεις εκατοντάδες επιλογές για στοίχημα στο Eurobasket τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Στο Pamestoixima.gr είναι εξασφαλισμένη μια μοναδική στοιχηματική εμπειρία με μακροχρόνια & ειδικά στοιχήματα Eurobasket και μοναδικές προσφορές για όλους!