Παναθηναϊκός: Τα μηνύματα στο «πράσινο» inbox

• Ο μεγάλος κίνδυνος
• «Φόρτωμα» στη ρακέτα και επιθετικά ριμπάουντ

Το να μιλάμε για τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού στην φετινή EuroLeague και να γίνονται αναλύσεις επί αναλύσεων, ναι μεν χρειάζεται και πρέπει να συμβαίνει (και θα το κάνουμε στη συνέχεια), αλλά από την άλλη είναι και λίγο... δώρον άδωρον.

Το γιατί είναι εύλογο. Οι «πράσινοι» μόνο με θαύμα μπορούν να «κυνηγήσουν» κάτι το ουσιαστικό. Με το 7-13 και με 14 παιχνίδια να υπολείπονται έως το τέλος (όπου πρακτικά και μαθηματικά χρειάζονται άλλες 10 με 11 νίκες για την οκτάδα) δεν μπορούν να ελπίζουν σε κάτι. Παρά μόνο να έχουν μια αξιοπρεπέστατη παρουσία στις εναπομείνασες αγωνιστικές και να «χτυπήσουν» τα ματς που μπορούν να νικήσουν (όπως έγινε και με την Χίμκι) ώστε στο τέλος να αποχαιρετήσουν την διοργάνωση στις 8 Απριλίου και δη στο Κάουνας, με όσο το δυνατόν πιο ψηλά το κεφάλι.

Ε, αυτό δεν είναι κάτι το πολύ δύσκολο. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που θα έχουν αποβάλλει το «πρέπει» από τις πλάτες του και θα μπορούν να παίξουν πολύ πιο ελεύθερα. Αρμόζει αυτό στον Παναθηναϊκό; Σαφέστατα και όχι. Όμως είναι σημεία των καιρών. Όπως σημεία των καιρών είναι και οι «ανοικτές» υποθέσεις των Ιωάννη Παπαπέτρου και Ντίνου Μήτογλου ενόψει του καλοκαιριού.

Απέναντι στην Χίμκι, οι δύο από τους τρεις «σωματοφύλακες» των «πρασίνων» (Παπαπέτρου και Παπαγιάννης) είχαν μείνει στα «πιτς» λόγω προβλημάτων και εκείνος που έπρεπε να βγει μπροστά και να αποτελέσει το καλύτερο στήριγμα στον -έτσι και αλλιως- «σεσημασμένο» (φέτος), Νεμάνια Νέντοβιτς, ήταν ο Ντίνος Μήτογλου. Και το έκανε με τον πλέον αποτελεσματικό και εμφατικό τρόπο!

Ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού! Κέρδισε όλες τις μάχες με τον Μίκι στη ρακέτα της Χίμκι (αλλά αντίστοιχα έχασε και αρκετές στην «πράσινη» ρακέτα) και «σμπαράλιασε» πολλά από τα ρεκόρ του στην ιστορία της EuroLeague. Πρώτη φορά πέτυχε 29 πόντους, πρώτη φορά μάζεψε 8 επιθετικά ριμπάουντ, ενώ για πρώτη φορά είδε 42 μονάδες στο PIR του, το τρίτο καλύτερο στην φετινή EuroLeague μετά τις 51 μονάδες του Μάικ Τζέιμς κόντρα (τι... σύμπτωση) στην Χίμκι και τις 45 του Νεμάνια Νέντοβιτς στο Τελ Αβίβ. Αν μη τι άλλο ήταν μια εμφάνιση που έστειλε... πολλά μηνύματα όσον αφορά το άμεσο μέλλον και το καλοκαίρι που έρχεται. Μπορεί να παρουσίαζε αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, αλλά το τελευταίο διάστημα αποκτά μία σταθερότητα που είναι και το μεγάλο ζητούμενο. Τόσο για εκείνον, όσο και για το «τριφύλλι».

Ο μεγάλος κίνδυνος

Αμφισβητεί κανείς το γεγονός ότι ο Μήτογλου (όπως και ο Παπαπέτρου φυσικά) δεν θα προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών ευρωπαϊκών ομάδων με πολύ πιο «φουσκωμένα» πορτοφόλια από αυτά του φετινού (και παίρνουμε αυτό ως δεδομένο την δεδομένη χρονική στιγμή) Παναθηναϊκού; Οι «πράσινοι» πρώτοι απ' όλους γνωρίζουν καλά ότι ΚΑΙ θέλουν αλλά ΚΑΙ πρέπει να τον κρατήσουν. Πολύ θα ήθελαν να το έκαναν και άμεσα. Σήμερα. Χθες. Είναι όμως στο χέρι τους; Έλα που δεν είναι...

Από τη στιγμή που (ξαναλέω και τονίζω ΑΥΤΟΣ) ο Παναθηναϊκός δεν έχει την δυνατότητα να είναι ευέλικτος όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι, ειδικά από τη στιγμή που δεν γνωρίζει ποια θα είναι τα έσοδά του την επόμενη σεζόν (και παίρνουμε ως δεδομένο το μοτίβο «έσοδα-έξοδα») πώς θα μπορέσει να πλησιάσει τον Μήτογλου και τον Παπαπέτρου και να τους κάνει συγκεκριμένες προτάσεις;

Δεν γνωρίζουν και οι δύο ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να τους κρατήσει στο ρόστερ του; Το γνωρίζουν και το παραγνωρίζουν. Οι πρώτοι είναι που το γνωρίζουν. Και είναι δεδομένο, ότι σε άλλες εποχές το οικονομικό μπορούσε να λυθεί όταν επρόκειτο για Έλληνες παίκτες και για τον κορμο της ομάδας. Έστω και σιωπηλά, ενδεχομένως να είχε επέλθει ήδη συμφωνία. Τώρα όμως; Ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να χάσει δύο σημαντικά περιουσιακά του στοιχεία (τον Νέντοβιτς τον αφήνω απ' έξω γιατί πρόκειται για ξένο ενώ σίγουρα θα βρει συμβόλαιο εκατομμυρίου plus με τις φετινές του εμφανίσεις), πολλώ δε μάλλον αν απομονώσει κάποιος τα όσα έχουν κάνει τη φετινή σεζόν.

Σε κάθε ματς ή εν πάση περιπτώσει σε πολλά από τα φετινά παιχνίδια στην EuroLeague, αμφότεροι ανεβάζουν τα στατιστικά τους, ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και ταυτόχρονα εκτοξεύουν την μετοχή τους στο μπασκετικό χρηματιστήριο. Και δυστυχώς ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να μπει σε διαδικασία πλειστηριασμού. Σε άλλες εποχές θα είχαν γίνει ήδη συγκεκριμένες προτάσεις και με πιθανότερη κατάληξη την πρόωρη ανανέωση των συμβολαίων. Και φυσικά δεν περιμέναμε την εμφάνιση του Μήτογλου με την Χίμκι ή το απίστευτο κρεσέντο του Παπαπέτρου με την Άλμπα ή στο τελευταίο δεκάλεπτο με τον Ερυθρό Αστέρα για να το διαπιστώσουμε. Απλά στέλνουν τα... δικά τους μηνύματα, τα οποία «διαβάζονται» στο «πράσινο» inbox και περιμένουν όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένες απαντήσεις.

Είδατε που μερικές φορές δεν φτάνει μόνο το έξυπνο scouting και το μπασκετικό «μάτι» γίνει η διαφορά σε μια ομάδα; Χρειάζεται και η οικονομική... απλότητα. Προς το «παρόν» έχουν «παγώσει» τα πάντα και έχουν πάρει παράταση για το καλοκαίρι όπου θα καθίσουν όλοι στο τραπέζι των συζητήσεων. Και αν υπάρχουν τα ίδια δεδομένα (όπερ και σημαίνει δεν εμφανιστεί κάποιος αγοραστής της ΚΑΕ ή δεν ενεργοποιηθεί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για να υπάρξουν συζητήσεις από τελείως διαφορετική βάση συνολικά για την ομάδα) θα πρέπει οι υπερβάσεις από τη μία πλευρά και οι υποχωρήσεις από την άλλη, να είναι πολλές. Βέβαια με την καλή διάθεση και την καλή θέληση, όλα μπορεί να γίνουν.

«Φόρτωμα» στη ρακέτα και επιθετικά ριμπάουντ

Τώρα, όσον αφορά το παιχνίδι με την Χίμκι και τα στοιχεία που προσπαθεί να βάλει ο Όντεντ Κάτας στο παιχνίδι. Αρχικά ο Ντίνος Μήτογλου έχει παγιωθεί στο «τέσσερα» ενώ χρησιμοποιείται στο «πέντε» μόνο κατά συνθήκη και σε κάποιες ειδικές καταστάσεις. Απέναντι στην Χίμκι, είχε τον Όγκουστ δίπλα του στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, ενώ περισσότερο «πέντε» ήταν ο Μπέντιλ (όταν ήταν το δίδυμο ψηλών μαζί του) παρά ο Έλληνας πάουερ φόργουορντ.

Επιπλέον ο Παναθηναϊκός βγάζει τρομακτική ενέργεια στα επιθετικά ριμπάουντ. Ακόμη και στο ματς από το οποίο απουσίαζε ο Γιώργος Παπαγιάννης! Ο Έλληνας σέντερ ήταν ο καλύτερος επιθετικός ριμπάουντερ των «πρασίνων» πριν από το παιχνίδι με την Χίμκι, με τον Μήτογλου να τον ισοφαρίζει στον μέσο όρο έχοντας και οι δύο -πλέον- από 3,9 επιθετικά ριμπάουντ σε κάθε ματς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στους τρεις τελευταίους αγώνες που κάθισε στον πάγκο ο Κάτας (με Φενέρ, Άρη και Χίμκι), ο Παναθηναϊκός έχει κατά μέσο όρο 18,3 επιθετικά ριμπάουντ! Ασύλληπτο νούμερο.

Σε αυτό βοήθησε αρκετά και ο Όγκουστ, ο οποίος άρχισε να μπαίνει στο rotation. Μου άρεσε πολύ η μαχητικότητά του και το γεγονός ότι κυνηγούσε όλες τις μπάλες. Βέβαια είναι ακόμα πίσω και ψάχνει να βρει τα πατήματά του. Θεωρώ ότι αν βρίσκει χρόνο συμμετοχής (ώστε να ξεκουράζει και τον Παπαγιάννη) θα τα πάει και καλύτερα.

Επίσης είδαμε πολλές φορές τα λεγόμενα «paint touches» που έλεγε ο Πιτίνο. Η μπάλα «ακούμπαγε» πολύ στο «ζωγραφιστό» και αυτό έχει να κάνει και με την επιλογή του Κάτας να παίζει στο «τέσσερα» και στο «πέντε» με δύο δυνατά και αθλητικά κορμιά (είτε Παπαγιάννης-Μήτογλου, είτε Όγκουστ-Μήτογλου, είτε ακόμα και Μπέντιλ-Μήτογλου, με το τελευταίο σχήμα να ήταν εξόχως αποτελεσματικό) τα οποία χάρη στην μαχητικότητά τους και «κυνηγήσουν» και τη δεύτερη και την τρίτη προσπάθεια. Άλλωστε τυχαία προκύπτουν τόσα πολλά επιθετικά ριμπάουντ;

Last but not least ο Νεμάνια Νέντοβιτς, ο οποίος έχει περισσότερη ώρα τη μπάλα στα χέρια του και μπορεί να δημιουργήσει τόσο για τους συμπαίκτες του, όσο και για τον εαυτό του. Σε αυτό, φυσικά, παίζει ρόλο και το γεγονός ότι ο Παπαπέτρου παραμένει στα «πιτς» λόγω του προβλήματα στο γόνατο. Έχω την περιέργεια να δω πώς θα «παντρέψει» τους Νέντοβιτς και Παπαπέτρου ο Κάτας. Και οι δύο μπορούν να σκοράρουν. Και ο Ισραηλινός τεχνικός... λατρεύει το σκορ.

ΥΓ: Μέρες μετράει ο Μάρκους Φόστερ στον Παναθηναϊκό. Απλά θα πρέπει να βρεθεί η λύση η οποία να ικανοποιεί τόσο τον ίδιο και να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του (εκτός αν θέλει να παραμείνει σε ομάδα όπου -κατά τα φαινόμενα- δεν υπολογίζεται από τον προπονητή της μετά και το DNP κόντρα στη Χίμκι και δη σε ματς 15-20 πόντων) όσο φυσικά και την ομάδα.

ΥΓ2: Το ματς με την Χίμκι δεν αντέχει κριτικής. Ο Παναθηναϊκός ΕΠΡΕΠΕ (με κεφαλαία γράμματα) να το πάρει μετά και τις πάμπολλες απουσίες της ρωσικής ομάδας. Και απλά έκανε το αυτονόητο. Ακόμη και δεν είχε τους Παπαγιάννη και Παπαπέτρου. Δεν αποτελεί οδηγό για τη συνέχεια αλλά κρατάνε την ενέργεια και την διάθεση που έδειξαν. Έρχεται πραγματικά ΠΟΛΥ δύσκολη εβδομάδα με Ρεάλ και Βαλένθια.

ΥΓ3: Φανταστείτε στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα να είχε budget 25 εκατομμυρίων όπως έχει η Χίμκι και να είχε 2-19 με τόσο άθλιες εμφανίσεις. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε...

ΥΓ4: 15 ασίστ ο Παναθηναϊκός. Πολύ λίγες για ομάδα που σκόραρε 94 πόντους, ειδικά όταν το 1/3 από αυτές προέρχεται από τον κλασσικό σκόρερ της (σ.σ. Νέντοβιτς 5ασ.)

ΥΓ5: Ο Παναθηναϊκός «κατέβασε» 21 επιθετικά ριμπάουντ και είχε κέρδος 35 πόντους. Εκμεταλλεύτηκε με σκορ τα 15 από αυτά. Not bad at all...