Ήρθε ο καιρός να ζήσει τη ζωή που έχει ονειρευτεί

Καθώς η επιβλητική κορμοστασιά του Νίκου Γκάλη διέσχιζε το παρκέ υπό το κλίμα καθηλωτικής αποθέωσης, αντίκρυ, ένας νεαρός παραμέρισε την πλημμύρα συναισθημάτων που τον είχε κυριεύσει και πετάχτηκε σαν ελατήριο. Πριν ολοκληρώσει μια περπατησιά που έμοιαζε με γύρο του θριάμβου, στο πρόσωπό του φάνηκε ο έντονος πόθος του να συναντήσει έναν άνθρωπο τον οποίον ουδέποτε είχε δει δια ζώσης, αλλά έχοντας ακούσει τόσα πολλά γι’ αυτόν, ένιωθε σα να είχε μεγαλώσει μαζί του. Κι έτσι σχηματίστηκε αυτή η νοητή γέφυρα ενώνοντας διαφορετικές γενιές κι εποχές.

Δεν θα κρυφτώ, η εστίαση στη λεπτομέρεια σε έντονο βαθμό μπορεί να αποτελεί κι ένα είδος δημοσιογραφικής διαστροφής, αλλά ο τρόπος που Ρίτσαρντ Σιάο έσπευσε να σταθεί, να δει κι εν τέλει να αγκαλιάσει τον Νίκο Γκάλη – αισθανόμενος ενδεχομένως και την ανάγκη να ακούσει το καλωσόρισμα από τον πραγματικό οικοδεσπότη – στο δικό μου μυαλό σχημάτισε την εικόνα της βραδιάς. Ναι, αυτή η αγκαλιά μπροστά στα βελούδινα καθώς ο νέος ιδιοκτήτης της ΚΑΕ – μέσω του επενδυτικού fund που απέκτησε την εταιρία – είχε το βλέμμα του τρισευτυχισμένου ανθρώπου. Έδειξε γνώση της κληρονομιάς, της ιστορίας, της παράδοσης και της μοναδικότητας ενός ανθρώπου.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν το χαμόγελο του Νικ. Σε δημόσια θέα, σπανίως εκφράζεται ακολουθώντας ευλαβικά τις συνήθειες που πάντα τον διαχώριζαν από οποιαδήποτε άλλη σπουδαία προσωπικότητα ανέδειξε αυτός ο τόπος. Στη δική μου κρίση, θα είναι πάντα ο G.O.A.T. Τελεία και παύλα. Στο ημίχρονο, σε μια αντάμωση μαζί του για τρία-τέσσερα λεπτά, πιο εκκωφαντική ήταν η ελπίδα στο πρόσωπό του καθώς οι κραυγές των χιλιάδων οπαδών του Άρη σχημάτιζαν ηχητικό background αντίστοιχης προσδοκίας. Από την ημέρα που τερμάτισε τη λαμπρή καριέρα του, δεν ήταν η πρώτη του φορά στο Παλέ, έχω την αίσθηση όμως ότι η χθεσινή ήταν μοναδική ή τουλάχιστον, ιδιαίτερη.

Μετά από ένα σημείο έπαψα να παρακολουθώ το παιχνίδι. Αυτό «έκαιγε» περισσότερο την πιτσιρικαρία των Καζαμία, Λέφα και Χατζηλάμπρου οι οποίοι εντυπωσίασαν τα πλήθη αλλά και τον Μπόγκνταν Κάραϊτσιτς. Θα έχει να λέει ο Σέρβος τεχνικός ότι σε αγώνα του Eurocup έριξε και τους τρεις πιτσιρικάδες στα βαθιά νερά του Παλέ στα οποία έχει πνιγεί κόσμος και κοσμάκης. Ίσως (και) γι’ αυτό ήταν τόσο ευτυχισμένος μετά το παιχνίδι. Ετούτοι οι αμούστακοι τελείωσαν τον αγώνα με συνολικό απολογισμό 24 πόντων με 10/14 σουτ. Όμορφη ώθηση και ισχυρό motivation για να δουλέψουν τα κορμιά τους ούτως ώστε να αφήσουν πίσω τους την παιδική φιγούρα και να αποκτήσουν την αντίστοιχη ανδρική. Κοινώς, παίδες δείξατε ότι… το έχετε, δουλέψτε ακόμη πιο έντονα για να σας απολαύσουμε. Το γήπεδο είναι μπροστά στα μάτια σας.

Το ίδιο ισχύει και για τον Ρίτσαρντ Σιάο. Καθήμενος… πρώτο τραπέζι πίστα και με την κερκίδα να προσφέρει μοναδικό ρεσιτάλ, φαντάζομαι διαπίστωσε το απόλυτο ποσοστό αποδοχής. Από τις έξι το απόγευμα που κατέφθασε στη fan zone έως και τις έντεκα το βράδυ που έφυγε από τα γραφεία της ΚΑΕ, άπαντες τον σκλάβωσαν με την αποδοχή και την ελληνική φιλοξενία τους και ο ίδιος το απόλαυσε. Τον έχρισαν εμπνευστή και δημιουργό των επόμενων ονείρων τους και του το φώναξαν ίσα με τέσσερις-πέντε φορές. Κι έτσι, ο ντυμένος στα κιτρινόμαυρα από το πρόσωπο έως και τα παπούτσια, νεαρός επιχειρηματίας πήρε το βάπτισμα του πυρός. Προφανώς αντιλήφθηκε ό,τι όλα όσα είχε παρακολουθήσει στο Youtube ήταν απλά μια σταγόνα της βροχή συναισθημάτων που κατέκλυσε το Nick Galis Hall. Και δεν θα χρειαστεί να αξιολογήσει το υλικό των κινηματογραφιστών που τον ακολουθούν σε κάθε βήμα του απαθανατίζοντας τα πάντα, γιατί – μετά το χθεσινό – η καρδιά του, θαρρώ ότι, δημιούργησε μεγαλύτερο δέσιμο από αυτό που μπορεί να καταφέρει ένα απλό shot (που λένε και οι Αμερικάνοι). Ακόμη και τη στιγμή που πανηγύρισε μαζί με την ομάδα.

Κανείς δεν γνωρίζει, επίσης, τι επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους. Κι αυτά των χιλιάδων που βρέθηκαν χθες στο Nick Galis Hall έδειχναν να παίρνουν σάρκα και οστά, όπως έγραφε κι ένα πανό το οποίο απλώθηκε για κάμποσα λεπτά μπροστά από τη θύρα των οργανωμένων αποτυπώνοντας με ακρίβεια τον συναισθηματικό κόσμο όλης της Αρειανής φυλής.

Εν τέλει, η βραδιά ήταν ωραία κι όπως έλεγε μια ψυχή, έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Οι πρώτες ματιές είναι ικανές να οδηγήσουν σε κεραυνοβόλους έρωτες. Χθες, μέσα από τις εκστασιασμένες αντιδράσεις του νεαρού Σιάο, φάνηκε σα να ξεπρόβαλε ένας. Τώρα χρειάζεται να πιστέψει ο κόσμος του Άρη στο οργανόγραμμα και το ευρύτερο σχέδιο της νέας τάξης πραγμάτων και η τελευταία να δροσίσει μια διψασμένη μάζα η οποία χρόνια τώρα αναγνωρίζεται – από εχθρούς και φίλους – ότι το αξίζει.