Από την δεκαετία του '90 και μετά, η Γαλλία... καλόμαθε στις μεγάλες επιτυχίες, αφού μέσα σε είκοσι χρόνια κατέκτησε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (1998, 2018) και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (2000), ενώ έφτασε σε δύο ακόμα τελικούς, ένα σε Μουντιάλ (2006) και ένα σε Euro (2016).

Πριν από αυτή την «χρυσή» εικοσαετία, όμως, οι Τρικολόρ έψαχναν με το... τουφέκι ένα κατόρθωμα για το οποίο θα ήταν περήφανοι, με (διπλή) λαμπρή εξαίρεση, βεβαίως, το 1984, όταν μέσα σε δύο μήνες κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες.

Η δεύτερη επιτυχία, βεβαίως, με προπονητή τον Ανρί Μισέλ, ο οποίος το 2001 κάθισε για λίγο στον πάγκο του Άρη, ήρθε ως επί το πλείστον με παίκτες... δεύτερης ταχύτητας, αφού το αφάν γκατέ είχε πάρει μέρος στο Euro που είχε προηγηθεί.

Σε αυτό, με επικεφαλής τον Μισέλ Ινταλγκό, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν από λίγες εβδομάδες, έλαμψε το άστρο του Μισέλ Πλατινί, του Αλέν Ζιρές και του Ζαν Τιγκανά, μεταξύ άλλων.

Η Γαλλία, η οποία δύο χρόνια νωρίτερα είχε μείνει εκτός τελικού του Μουντιάλ της Ισπανίας εξαιτίας της Δυτικής Γερμανίας, έφτασε μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου στο σπίτι της και με νίκη στον τελικό επί, κατά σύμπτωση, της Ισπανίας.

Το μεγάλο ματς της συγκεκριμένης διοργάνωσης, όμως, έλαβε χώρα στα ημιτελικά. Στις 23 Ιουνίου του 1984, στο κατάμεστο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας, η Γαλλία λύγισε την Πορτογαλία στην παράταση (3-2), ύστερα από ένα συναρπαστικό παιχνίδι με διαρκή σκαμπανεβάσματα.

Η ομάδα του Φερνάντο Καμπρίτα, με αστέρια όπως ο Φερνάντο Γκόμες και ο Ρουί Ζορντάο, βρέθηκε σχετικά νωρίς πίσω στο σκορ (24' Ντομέρζ), δέχθηκε... καταιγισμό ευκαιριών, αλλά χάρη στις αποκρούσεις του Μανουέλ Μπέντο έδειξε χαρακτήρα, ισοφάρισε με τον Ζορντάο (74') και έστειλε το ματς στην παράταση, όπου πήρε προβάδισμα με τον ίδιο παίκτη (98').

Τα λεπτά περνούσαν, ο αποκλεισμός – σοκ έδειχνε πιο κοντά από ποτέ για τους οικοδεσπότες, οι οποίοι όμως «χτύπησαν» δύο φορές στο φινάλε. Αρχικά, ο Ζαν Φρανσουά Ντομέρζ ισοφάρισε (114') και, ένα λεπτό πριν από τα πέναλτι, ο Πλατινί κρατούσε «το κλειδί του παραδείσου», όπως έγραψε την επόμενη μέρα η εφημερίδα «L' Equipe» (φωτό) και έγειρε οριστικά την πλάστιγγα υπέρ των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης.

Γαλλία – Πορτογαλία 3-2 (παράταση)

(24', 114' Ντομέρζ, 119' Πλατινί – 74', 98' Ζορντάο)

Γαλλία (Μισέλ Ινταλγκό): Μπατς – Μπατιστόν, Μποσί, Λε Ρου, Ντομέρζ – Τιγκανά, Ζιρές, Πλατινί, Λουίς Φερναντές – Λακόμπ (66' Φερερί), Σιξ (101' Μπελόν).

Πορτογαλία (Φερνάντο Καμπρίτα): Μπέντο – Ζοάο Πίντο, Εουρίκο, Λίμα Περέιρα, Άλβαρο – Φράσκο, Σόουζα (63' Νενέ), Ζαΐμ Πασέκο, Σαλάνα – Ντιαμαντίνο (45' Γκόμες), Ζορντάο.

Διαιτητής: Πάολο Μπέργκαμο (Ιταλία)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (1): Γερμανία – Ιταλία 0-2 (2006)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (2): Αργεντινή – Αγγλία 2-1 (1986)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (3): Ρεάλ – Άιντραχτ 7-3 (1960)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (4): Μάντσεστερ Γιουν. - Μπενφίκα 4-1 (1968)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (5): Ιταλία – Δυτική Γερμανία 4-3 (1970)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (6): Μπαρτσελόνα – Φορτούνα Ντίσελντορφ 4-3 (1979)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (7): Ολλανδία – Αργεντινή 4-0 (1974)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (8): Μάντσεστερ Γ. - Ρεάλ Μαδρίτης 4-3 (2003)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (9): Πορτογαλία – Βόρεια Κορέα 5-3 (1966)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (10): Ιταλία - Βραζιλία 3-2 (1982)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (11): Λα Κορούνια – Μίλαν 4-0 (2004)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (12): Νιγηρία – Βραζιλία 4-3 (1996)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (13): Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 2-6 (2009)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (14): Βραζιλία – Ουρουγουάη 1-2 (1950)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (15): Στεάουα Βουκ. – Μίλαν 0-4 (1989)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (16): Ολλανδία – Σοβιετική Ένωση 2-0 (1988)

Τα 50 κορυφαία ματς όλων των εποχών (17): Άγιαξ – Μπάγερν 4-0 (1973)