Επτά επί… Πειραιά!

Hταν το βράδυ της 11^ης Οκτωβρίου του 2006 στην Kölnarena (νυν Lanxess Arena) της Κολωνίας, που μετά από 14 χρόνια ένας Θεός και ένας…ιός ξέρουν εάν θα αξιωθεί να φιλοξενήσει το Final 4 της Euroleague!

Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, οι Σίξερς είχαν νικήσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης, ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 85-71 και έξω από τα αποδυτήρια έπιασα την κουβέντα με τον νεόκοπο στο ρόστερ του Ετορε Μεσίνα, Βέλγο σέντερ Τόμας Βαν Ντεν Σπίγκελ…

Τον ρώτησα για το πώς ένιωθε που του σέρβιρε την μπάλα ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο νυν πρόεδρος της ULEB μου έδωσε μια αξέχαστη απάντηση. «Νιώθω σαν να είμαι ο Τζαμπάρ. Υπόσχομαι ότι εάν συνεχίσει να με ταΐζει τόσο καλά, θα του δώσω το 30% του συμβολαίου μου»!

Κάτι ανάλογο και μάλιστα σε πολύ πιο υπερθετικό και εμφατικό βαθμό θα μπορούσε να απαιτεί καθ’ όλη την καριέρα του και ο Βασίλης Σπανούλης έχοντας ανακηρυχθεί σε… ευεργέτη όλων των ψηλών με τους οποίους νταλαβερίστηκε!

Του το είπα σήμερα το πρωί (με αφορμή την υπόθεση του Νίκολα Μιλουτίνοφ) και έβαλε τα γέλια, αλλά δεν σκοπεύει να τους ζητήσει τα νόμιμα ποσοστά, επειδή συνέβαλε τα μέγιστα στην εκτόξευση τους, επ’ ωφελεία όλων…

«Δεν το βλέπω εγωιστικά» μου είπε. «Το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα στο οποίο ο ένας βοηθάει τον άλλον. Σίγουρα πάντως χαίρομαι πολύ για την πρόοδο του Νίκολα και του εύχομαι να συνεχίσει να βελτιώνεται, διότι το αξίζει. Ήρθε στον Ολυμπιακό ως τρίτος ψηλός και έγινε πρώτος και καλύτερος σε όλη την Ευρώπη. Δούλεψε πολύ σκληρά, δεν άφησε τίποτε στην τύχη και γι’ αυτό ανταμείβεται».

Τι ξεχωρίζει ο αρχηγός του Ολυμπιακού στον Σέρβο συμπαίκτη του που βαδίζει προς Μόσχα μεριά; «Πρώτα απ’ όλα είναι εργατικός, φιλότιμος, πολύ καλό παιδί και σπουδαίος συμπαίκτης, που έδεσε μαζί μας από την πρώτη στιγμή. Μιλώντας μπασκετικά, ο Νίκολα είναι πολύ ταλαντούχος και σε σχέση με το ύψος του, διαθέτει εξαιρετική τεχνική κατάρτιση. Όταν ήρθε είχε ένα καλό σουτ για ψηλό, αλλά στα πέντε χρόνια που πέρασαν από τότε, παρουσίασε τρομερή βελτίωση και γινόταν κάθε φέτος και καλύτερος σε όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού: και στο πώς παίζει στο pick n’ roll και στο πώς πασάρει και στο πώς ανέπτυξε την αθλητικότητα του».

Νωρίτερα ο Κωνσταντίνος Μελάγες σε ένα εύστοχο και επίκαιρο άρθρο παρουσίασε τον βίο και την πολιτεία των επτά παικτών που έχουν μετακομίσει από τον Πειραιά στη Μόσχα, για ν’ αποδειχθεί κιόλας (μέσα από αυτό το αλισβερίσι και δεδομένου ότι ο Ολυμπιακός είναι ο διαχρονικός κακός δαίμονας της ΤΣΣΚΑ στα Final 4) το προφανές: όταν δεν μπορείς να νικήσεις κάποιον εχθρό, προσπαθείς να τον κάνεις σύμμαχο σου!

Πλάκα πλάκα, όλα αυτά τα (δέκα) χρόνια, επί ημερών Σπανούλη, ο Ολυμπιακός εξελίχθηκε στην ευρωπαϊκή εκδοχή των Hoyas της Georgetown: κοινώς, ένα εργοστάσιο παραγωγής/εξέλιξης ψηλών, μια φάμπρικα που (όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι του Λάκη Χαλκιά) «δεν σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα»!

Ουδέν αληθέστερον τούτου, ιδού διευθύνσεις και ονόματα: Τζόι Ντόρσεϊ, Κάιλ Χάινς, Μπράιαντ Ντάνστον, Οθέλο Χάντερ, Πάτρικ Γιανγκ, Κεμ Μπιρτς, Νίκολα Μιλουτίνοφ!

Επτά (όχι επί Θήβας, που γράφει ο Αισχύλος, αλλά) επί Πειραιά!

Κάνει και ρίμα αυτό, μα πιο πολύ κάνει πρόγραμμα και μοντέλο, που ζήτησα να μου το κάνει… πενηνταράκια ο άνθρωπος ο οποίος, έστω και σε δεύτερο πλάνο, το έζησε περισσότερο από κάθε άλλον και έπαιξε κιόλας πρωταγωνιστικό ρόλο στο να εφαρμοσθεί, να εμπεδωθεί και να αναχθεί σε άρμα μάχης και σε σήμα κατατεθέν της κουλτούρας του Ολυμπιακού.

Αυτός δεν είναι άλλος από τον Χρήστο Μαρμαρινό, ο οποίος επί 14 συναπτά έτη διετέλεσε assistant coach του Μίλαν Μίνιτς και του Μίλαν Τόμιτς, του Γιόνας Καζλάουσκας, του Πίνι Γκέρσον, του Παναγιώτη Γιαννάκη, του Ντούσαν Ιβκοβιτς, του Γιώργου Μπαρτζώκα, του (υπηρεσιακού) Μίλαν Τόμιτς και του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Θεωρώ περιττό να παρέμβω στην ανάλυση του και τον αφήνω να τα μαρτυρήσει μονάχος του και συνάμα να σκιαγραφήσει εν συνόψει το προφίλ ενός εκάστου εξ αυτών των επτά σέντερ. Απλώς το μόνο που έκανα είναι να βάλω τα κεφάλαια …

Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ: Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε σε ρόλο δημιουργού και εκτελεστή τον Σπανούλη, η προτεραιότητα μας ήταν να τον πλαισιώσουμε με ψηλούς που θα μπορούσαν να κάνουν καλά screens, να τελειώνουν με υψηλά ποσοστά τις φάσεις και να υποστηρίζουν το pick n’ roll παιχνίδι. Βρισκόμασταν σε μια τρόπον τινά μεταβατική φάση μετά τον Βούϊτσιτς, τον Νεστέροβιτς και τον Παπαδόπουλο και εκείνη την εποχή ο πιο ακριβός low post ψηλός ήταν 20% λιγότερο αποτελεσματικός από έναν μέτριο pick n’ roll ψηλό. Θελήσαμε να εστιάσουμε στο pick n’ roll με παίκτες που θα είχαν καλά τελειώματα, παρά να επιμείνουμε στο κλασικό παραδοσιακό παιχνίδι από το low post και κατ’ αυτόν τρόπο κτίσαμε τη φιλοσοφία και το modus lavorandi της ομάδας. Στην πραγματικότητα υιοθετήθηκε ένα αρχέτυπο που καθόρισε την πορεία της ομάδας σχεδόν για μια δεκαετία.

Η ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΣΑ ΑΝΑΛΥΣΗ: Εκείνη την εποχή στο Πανεπιστήμιο ασχολήθηκα με τη λεγόμενη «Διακρίνουσα Ανάλυση» που εξηγεί τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει κάτι. Από τα συμπεράσματα της έρευνας των analytics προέκυπτε το συμπέρασμα ότι μια ομάδα για να προκριθεί στο Final 4 και να κατακτήσει τον τίτλο πρέπει να διαθέτει ψηλούς με τρία βασικά προσόντα: μπλοκ, ασίστ, υψηλό ποσοστό στα δίποντα.

ΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΩΝ ΟΥΚ ΑΝΕΥ: Oλοι οι σέντερ που αποκτήθηκαν και έπαιξαν διέθεταν κοινές συνιστώσες, που τις εξέλιξαν προϊόντος του χρόνου και υπηρέτησαν το μοντέλο του Ολυμπιακού. Ολοι τους, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο ήταν rollers, screeners, blockers, rim protectors, finishers, πήγαιναν στα επιθετικά ριμπάουντ και μπορούσαν να παίξουν άμυνα με αλλαγές σε όλα τα screens.

ΤΖΟΕ ΝΤΟΡΣΕΪ: Εκπληκτικός αμυντικός, τρομερό κορμί, δεινός και στα τρία είδη άμυνας απέναντι σε pick n’ roll: και με hedge-out και μένοντας μέσα στη ρακέτα και με αλλαγές στα σκριν.

ΚΑΙΛ ΧΑΙΝΣ: Λίρα εκατό, τρομερή εξέλιξη, στην κυριολεξία όλα τα λεφτά! Ο μεγαλύτερος overachiever απ’ όλους, αν αναλογιστούμε ότι έχει ύψος 1μ.95 (αλλά με άνοιγμα χεριών 2μ.16) και έπαιζε στην Α2 της Ιταλίας. Μεγάλο προσόν του η ικανότητα στον χειρισμό της μπάλας και η ευχέρεια του στο coast to coast.

ΜΠΡΑΙΑΝΤ ΝΤΑΝΣΤΟΝ: Συνδύαζε καλύτερα απ’ όλους τα στοιχεία του pick n’ roll και του low post με όχημα το hook shot με το δεξιό χέρι.

ΟΘΕΛΟ ΧΑΝΤΕΡ: Ευέλικτος με ιδιαίτερο προσόν το πολύ καλό σουτ από μέση απόσταση.

ΠΑΤΡΙΚ ΓΙΑΝΓΚ: Δυστυχώς τραυματίσθηκε πολύ νωρίς και δεν έπαιξε. Τέρας δυνάμεως. Κρίμα…

ΚΕΜ ΜΠΙΡΤΣ: Το πλεονέκτημα του ήταν τα υψηλά ποσοστά ευστοχίας και τα πολύ καλά τελειώματα και με τα δυο χέρια.

ΝΙΚΟΛΑ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ: Δεν προσαρμόσθηκε η ομάδα σε αυτόν, αλλά αυτός εγκολπώθηκε άριστα στην ομάδα. Τον πήραμε ως τρίτη επιλογή, πίσω από τον Γιανγκ και τον Χάντερ, για το… χατίρι του Ετορε Μεσίνα, που λέει ο λόγος, επειδή τον είχαν επιλέξει οι Σπερς στο ντραφτ του ΝΒΑ. Όταν ήρθε ήταν ένα… στρουμπουλό παιδί με μοναδικό προσόν, πέρα από το ύψος του, ένα καλό σουτάκι. Ωστόσο σε αυτά τα πέντε χρόνια έριξε ότι πιάνει πουλιά στον αέρα, δούλεψε αφάνταστα σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού τόσο στο low post, όσο και στο pick n’ roll στη συνεργασία με τον Σπανούλη και έγινε ο καλύτερος σέντερ της Ευρωλίγκας.

ΥΓ: Προς εμπέδωση όλων αυτών, ο Χρήστος Μαρμαρινός παραθέτει και ένα σχετικό βίντεο.