Παναθηναϊκός: Με το «ένας για όλους» δεν... γίνεται δουλειά

Θα πω ένα πράγμα. Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Απ' όλους, προς όλους. Όμως στην προκειμένη περίπτωση, και όπως θα έχετε καταλάβει και από τον τίτλο με την φωτογραφία, εστιάζω περισσότερο στον Κώστα Σλούκα. Δηλαδή τι άλλο πρέπει να κάνει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού για να παραδειγματιστούν όλοι οι συμπαίκτες του;

Για να μην παρεξηγηθώ. Προς Θεού δεν λέω ότι οι παίκτες των «πρασίνων» είναι αδιάφοροι ή ότι μπαίνουν στα ματς «μπλαζέ» ή οτιδήποτε τέτοιο. Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσο θέλουν οι φίλοι της ομάδας να κερδίζουν σε ΟΛΑ τα ματς, άλλο τόσο και περισσότερο θέλουν οι παίκτες, ο προπονητής, το σταφ και γενικά όλοι μέσα στην ομάδα.

Η κατάρρευση και το «γ@μwτο»

Αυτό, για να ξέρουμε και τι λέμε. Όμως δεν γίνεται να μην υπογραμμιστεί η απαράδεκτη εικόνα και η εικόνα κατάρρευσης που παρουσιάζουν σε κάποια παιχνίδια. Όλοι. Παίκτες και προπονητής. Δέχομαι ότι μπορεί να είναι μια «κακή μέρα στη δουλειά» γιατί συμβαίνει σε όλους (μας). Όμως είναι διαφορετικό να το «χάνει» και τελείως διαφορετικό το «πώς χάνει» δείχνοντας σε πολλά (αν όχι στα περισσότερα) σημεία του αγώνα απαράδεκτο και αλλοπρόσαλλο (όπως ανέφερα και στο recap του ματς) πρόσωπο.

Δεν γίνεται για 12 λεπτά να είσαι το «αφεντικό» του αγώνα, να βρίσκεσαι στο +8, να έχεις τρέξει σωστά το γήπεδο, να έχεις γυρίσει πολύ καλά την μπάλα, να έχεις υπομονή στην επίθεση και μέσα σε δυο-τρεις φάσεις να ρίχνεις μια κλωτσιά και να χύνει την καρδάρα με το γάλα τόσο απλά και εύκολα. Απλά δεν γίνεται. Τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό. Δεν γίνεται να παρουσιάζεται τέτοια εικόνα καθίζησης μέσα σε λίγα λεπτά.

Γιατί ξέρετε ποιο είναι το «γ@μwτο» στην όλη ιστορία; Ότι ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορούσε να «καθαρίσει» το παιχνίδι στο Μιλάνο. Στοίχημα θα έβαζα μετά το πρώτο δεκάλεπτο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βλέπαμε αυτή τη συνέχεια και αυτήν την εξέλιξη σε αυτό το παιχνίδι. Ε, βλέπετε; Κάτι ξέρω και δεν παίζω στοίχημα γενικά. Θα μου πείτε ότι οι παίκτες της Αρμάνι πετούσαν βότσαλα στον ωκεανό όταν σούταραν έξω από τα 6.75 μέτρα. Ε, πρώτη φορά ήταν; 17 τρίποντα η Αρμάνι, 14 τρίποντα η Βαλένθια, στο σύνολο 31 εύστοχα τρίποντα αντιπάλων σε διάστημα μίας εβδομάδας!

Μήπως δεν ήταν τυχαίο το γεγονός; Μήπως ο Παναθηναϊκός (δεν) βάζει το χεράκι για να αποφύγει αυτό το φαινόμενο; Μήπως η άμυνα δεν είναι αυτή που πρέπει; Μήπως οι περιστροφές δεν λειτουργούν καθόλου; Μήπως είδαμε το ίδιο (ελεύθερο) σουτ (κυρίως) από τις 45 μοίρες πολλές φορές; Μήπως υπάρχει έλλειμμα διάθεσης και ενέργειας;

Τέλος στις δικαιολογίες

Εν πάση περιπτώσει στον Παναθηναϊκό δεν πρέπει να φταίει κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό! Όπως αποδείχθηκε η προπόνηση υψηλής έντασης που ακολούθησε λίγες ώρες μετά την ήττα από τη Βαλένθια και το δίωρο βίντεο δεν είχαν ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Μια από τα ίδια και χειρότερα στο Μιλάνο μία εβδομάδα αργότερα. Και μάλιστα παρουσιάζοντας οι «πράσινοι» εφάμιλλο πρόσωπο με την αναμέτρηση κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα.

Μόνο που τότε που υπήρχε η δικαιολογία και το άλλοθι για την έλλειψη σέντερ. Τώρα; Τώρα κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί καμία δικαιολογία καθώς υπήρχαν δύο σέντερ. Και δεν μου λέει κάτι που απουσίαζαν οι Χολμς και Όσμαν, έτσι; Ναι, ΟΚ, είναι ένα δεδομένο, αλλά υπήρχαν οι παίκτες για να καλυφθούν οι εν λόγω απουσίες. Στην τελική και η Αρμάνι είχε ένα σωρό απουσίες. Κοινώς καμία δικαιολογία και κανένα άλλοθι.

Με αυτά τα αποτελέσματα οι «πράσινοι» ουσιαστικά «σβήνουν» τα σπουδαία «διπλά» που έκαναν σε Παρίσι και Μαδρίτη. Και όχι τίποτε άλλο άλλα έως και το τέλος του α' γύρου όπου δεσπόζει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο «Telekom Center Athens» ο Παναθηναϊκός έχει να δώσει άλλα τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια στην Πόλη με αντίπαλο τη Φενέρ, στην Αθήνα κόντρα στην πρωτοπόρο Χάποελ και στο Κάουνας απέναντι στην Ζάλγκιρις. Αν μη τι άλλο έχουν αρχίσει να ξαναχτυπούν τα καμπανάκια του κινδύνου και θα συνεχίσουν να ηχούν εάν δεν θυμηθεί την σκληράδα των τεσσάρων αγώνων που είχαν προηγηθεί και στους οποίους έπαιξε πραγματικά πολύ καλό μπάσκετ.

Οφείλει να αλλάξει και πάλι τη νοοτροπία και την αντιμετώπιση των κρίσιμων αγώνων. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Παναθηναϊκός έχασε τόσο εύκολα το «μενταλιτέ» του μετά την ήττα από τη Βαλένθια. Να έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο η διακοπή των εθνικών ομάδων; Γιατί από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε να παρουσιάζεται και πάλι νωθρός, άχρωμος, χωρίς ενέργεια και στοχοπροσήλωση. Δεν ξέρω «τι και πώς» αλλά πρέπει ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει και μάλιστα άμεσα στις καλές εμφανίσεις. Πριν να είναι πολύ αργά, χαθεί σημαντικό βαθμολογικό έδαφος και συνάμα φτάσει η ψυχολογία στα τάρταρα.

Ας παραδειγματιστούν όλοι από τον Σλούκα

Και για να επιστρέψω σε αυτό που ανέφερα στην αρχή. ΔΕΝ μπορώ να δεχθώ ότι ο Κώστας Σλούκας παίζει σαν να έχει πράγματα να αποδείξει και δεν εκπέμπουν στο ίδιο μήκους κύματος και οι περισσότεροι από τους συμπαίκτες του. Κανονικά δεν θα έπρεπε να ισχύει τόσο το «ένας για όλους» όσο το «όλοι για έναν» και άπαντες να βοηθούσαν τον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Και όχι να παίζει εκείνος έναν μήνα πριν κλείσει τα 36 του χρόνια για όλους τους άλλους. Δίνει το παράδειγμα. Ας τον μιμηθούν. Ας τον ακολουθήσουν.

Ο Σλούκας έχει πει πολλές φορές ότι «θρέφεται από το κίνητρο» και από τη στιγμή που έχει ακόμα κίνητρο αποφάσισε να παίξει έναν ακόμα χρόνο μπάσκετ και δη έως το καλοκαίρι του 2027. Και πείτε μου. Θυμίζει 36άρη με τον τρόπο που παίζει ή 26άρη που «διψάει» για μπάσκετ και διακρίσεις; Ρητορικό το ερώτημα. Ε, ας παραδειγματιστούν όλοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Ας «τραφούν» από το κίνητρο του αρχηγού τους.

Ξαναλέω. Έρχονται δύσκολα ματς. Δύσκολες μέρες. Και οι παίκτες του Άταμαν, αλλά και ο ίδιος ο Άταμαν, θα πρέπει να δείχνουν καθημερινά τον μπασκετικό τους ζήλο. Και μπορεί να χάσουν ξανά. Εννοείται. Θα συμβεί. Όμως να βάζουν τα κορμιά τους στη φωτιά και να «θυσιάζονται» για την ομάδα και τους μεγάλους στόχους που έχει μπροστά της.

Μπορεί να ακούγομαι λίγο αυστηρός αλλά πρέπει να βλέπουμε την ρεαλιστική πλευρά του πράγματος. Ο Κέντρικ Ναν ήταν, είναι και θα είναι εκείνος που θα έχει τις περισσότερες ευθύνες. Και όταν θα έχει πάντα το «εμείς» πιο ψηλά (που το έχει πολλές φορές για να λέμε την αλήθεια) τα πάντα θα λειτουργούν πολύ καλύτερα. Σε αυτό το επίπεδο δεν πρέπει να χαλαρώνει κανείς και ποτέ. Όλοι πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση και να έχουν την απαιτούμενη διάθεση, ενέργεια και συγκέντρωση.

Ο Φαρίντ σίγουρα δεν είναι ο Φαρίντ των τεσσάρων πρώτων αγώνων του. Δεν θα μπορούσε να ήταν γιατί αυτό που βλέπαμε ήταν κάτι παραπάνω από τον peak του εκτός NBA. Όταν δεν πάει να βγάλει «δική του φάση» και απλά περιμένει να έρθει το παιχνίδι πάνω του, τα πάντα θα λειτουργούν καλύτερα. Και ξέρετε θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο το «πώς» θα παρουσιαστεί ο Χολμς μετά την επιστροφή του. Εκεί θα φανούν πολλά και για την επόμενη κίνηση του Παναθηναϊκού στην frontline, ειδικά από τη στιγμή που ο Ομέρ Γιούρτσεβεν πολύ δύσκολα θα παραμείνει βάσει της εικόνας που παρουσιάζει.

Πολύ, πάρα πολύ κρίσιμη η διαβολοβδομάδα που έρχεται... Τόσο βαθμολογικά και αγωνιστικά, όσο και για πιθανές εξελίξεις που μπορεί να υπάρξουν στις τάξεις των «πρασίνων».