Παναθηναϊκός: Ο... διακόπτης με Μπέικον, η αντίδραση με Μονακό και ο χώρος στον Μαντζούκα

Παναθηναϊκός: Ο... διακόπτης με Μπέικον, η αντίδραση με Μονακό και ο χώρος στον Μαντζούκα

Γιώργος Κούβαρης Γιώργος Κούβαρης
Παναθηναϊκός: Ο... διακόπτης με Μπέικον, η αντίδραση με Μονακό και ο χώρος στον Μαντζούκα
Μετά και το παιχνίδι με την Μονακό στο κλειστό του ΟΑΚΑ, ο Γιώργος Κούβαρης στέκεται στην απόκτηση του Ντουέιν Μπέικον και στον τρόπο με τον οποίο ο Λευτέρης Μαντζούκας θα βρει χώρο και χρόνο συμμετοχής, ενώ σχολιάζει τον μπασκετικό εγωισμό που έβγαλαν (ως έναν βαθμό) οι παίκτες του Παναθηναϊκού.

Να πω ότι το περίμενα; Ψέματα θα πω και δεν θέλω.

Μετά τη συνέντευξη Τύπου του Ντέγιαν Ράντονιτς στις 16 Οκτωβρίου και δη λίγο μετά το ματς πρωταθλήματος με το Λαύριο, όλος ο κόσμος είχε πιστέψει (και του εαυτού μου συμπεριλαμβανομένου) ότι ο Ντούειν Μπέικον δεν θα ερχόταν ποτέ στο ΟΑΚΑ. Τουλάχιστον ως παίκτης του Παναθηναϊκού.

Βέβαια μετά το παιχνίδι με την Άλμπα στο Βερολίνο και δεδομένων των επιθετικών αδυναμιών που έβγαλε η ομάδα σε ένα από τα χειρότερα βράδια της στην Euroleague, είχε αρχίσει το... σούσουρο. Ότι πρέπει πάση θυσία να αποκτηθεί ένας παίκτης ο οποίος (να το πω και λαϊκά) να μπορεί να βάλει τη μπάλα στο καλάθι. Να έχει το απρόβλεπτο. Το «αλέγκρο». Το ποιοτικό. Και αυτός ο παίκτης δεν μπορούσε να ήταν ο (κατα τα άλλα τιμιότατος) Τζέικ Λέιμαν.

Λίγο πολύ το όνομα του Μπέικον είχε αρχίσει να κάνει και πάλι την εμφάνισή του, αλλά έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τα όσα είχε πει ο κόουτς Ράντονιτς (επαναλαμβάνω και λέω ότι δεν αφορούσαν το αδιαμφισβήτητο μπασκετικό του ταλέντο) ερχόταν και ο (λογικός) προβληματισμός. Όμως μερικές φορές η ανάγκη είναι εκείνη που μπορεί να «νικήσει» κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Δεν ξέρω εάν ο Μπέικον ταίριαζε ή ταιριάζει στην μπασκετική φιλοσοφία του Ράντονιτς, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα και αυτό αφορά την επίθεση, αυτομάτως θα γίνουν και αναπροσαρμογές σε πλάνα, σκέψεις και συμπεράσματα.

Η λεπτομέρεια που δίνει κίνητρο στον Μπέικον

Μπασκετικά μιλώντας ο Μπέικον ταιριάζει απόλυτα σε αυτό που αναζητάει ο Παναθηναϊκός. Την ποιότητα και το σίγουρο σκορ. Έχω ξαναγράψει ότι πρόκειται για παικταρά από το πρώτο ράφι της Euroleague, ικανό να αλλάξει τις ισορροπίες σε οποιαδήποτε ομάδα της διοργάνωσης. Από την άλλη ήταν και απορίας άξιο που παρέμενε free agent ένα ΤΟΡ παίκτης λίγο πριν το κατώφλι του Νοεμβρίου. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι εχουν μπει όλες οι απαραίτητες δικλείδες στο συμβόλαιό του, το οποίο θα αγγίξει το ένα εκατομμύριο για κάθε χρόνο της επόμενης διετίας.

Άλλωστε αυτά είναι πραγματα που πρέπει να απασχολούν άλλους. Αν με κάποιον τρόπο έχουν περιορίσει (ή ακόμα και εξαφανίσει) το ρίσκο, τότε θα είναι προς όφελος της ομάδας. Θεωρώ ότι η κίνηση του διετούς συμβολαίου ίσως και να λειτουργήσει ως επιπλέον κίνητρο στον Μπέικον, ο οποίος είδε μια ομάδα να τον εμπιστεύεται σε βάθος χρόνου. Στη συνέχεια θα δούμε τι θα συμβεί...

Ανέφερα ότι ταιριάζει στον Παναθηναϊκό και στις «ανάγκες» που έχει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Βέβαια δεν... βγαίνουν εύκολα τα κουκιά καθότι ο Μπέικον δεν είναι το «καθαρό» τεσσάρι που έψαχνε ο Παναθηναϊκός, αλλά ένας παίκτης που σε κάποια σχήματα (όπως στα περσινά playoffs μεταξύ Ολυμπιακού-Μονακό) μπορεί να «πατήσει» και ως «πάουερ φόργουρντ». Ουσιαστικά πρόκειται για έναν παίκτη που παίζει κυρίως στο «3» ενώ μπορεί να «ανέβει» και στο «2». Στην συγκεκριμένη θέση υπάρχουν ήδη ο Γκριγκόνις, ο Πονίτκα αλλά και ο Άντριους από το πρώτο rotation. Θα προστεθεί και τέταρτος παίκτης και μάλιστα τόσο μεγάλης αξίας;

Ο... φευγάτος Άντριους και ο ρόλος του Μαντζούκα

Θεωρώ και βάσει ρεπορτάζ ότι ο Άντριου Άντριους μετράει λίγες μέρες ακόμα στο ΟΑΚΑ. Και λογικά θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν. Άλλωστε δεν γίνεται να πορευτεί ο Παναθηναϊκός με 8 ξένους σε μια σεζόν. Δεν θα ήταν λειτουργικό. Οπότε η λογική (και επαναλαμβάνω και το ρεπορτάζ) λέει ότι ο Αμερικανός γκαρντ αναμένεται να αναζητήσει αλλού τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.

Αυτομάτως ο Γκριγκόνις που ακόμα... αναζητείται θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να μην χρειάζεται να έχει την μπάλα στα χέρια για να «δημιουργεί» εκείνος για τον εαυτό του, αλλά και με την επιστροφή του Νέιτ Γουόλτερς (η οποία πραγματικά στοίχισε πολύ στον Παναθηναϊκό, όσο και αν παρουσιάζεται ως δικαιολογία) να μπορέσει να βγάλει στο παρκέ όλα εκείνα για τα οποία αποκτήθηκε. Είπαμε. Ο Λιθουανός θα φανεί μέσα από την σωστή ομαδική δουλειά.

Για να κλείσω το θέμα του Ντουέιν Μπέικον, εάν το δει κάποιος μπασκετικά και μόνο από πλευράς ονόματος, ποιότητας και της σεζόν που είχε προηγηθεί, πρόκειται για κίνηση από το πάνω ράφι. Κρίθηκε σκόπιμο να γυρίσει ο διακόπτης και να γίνουν άμεσα κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Μπορεί αύριο-μεθαύριο να είχε κλείσει αλλού. Και ήταν πιθανόν να συμβεί. Αν καλώς ή κακώς αποκτήθηκε θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι υπήρξε επιπλέον διοικητική βοήθεια εκτός του προβλεπόμενου και προκαθορισμένου budget, η οποία φτάνει με την αποκτηση του Ντουέιν Μπέικον στα 5 εκατομμύρια ευρώ από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Επίσης θέλω να σταθώ στον Λευτέρη Μαντζούκα. Μπορεί ο 19χρονος φόργουορντ να μην σκόραρε κόντρα στην Μονακό (0/2 σουτ, 4 ριμπάουντ) αλλά πήρε σχεδόν 18 λεπτα συμμετοχής. Είτε ως αλλαγή του Γουίλιαμς, είτε παίζοντας δίπλα του στο «4-5». Αν βάλουμε κάτω και την απόκτηση του Μπέικον ο οποίος μπορεί να «κατέβει» στο «τέσσερα», θεωρώ ότι πολύ δύσκολα ο Παναθηναϊκός να προχωρήσει σε άλλη κίνηση.

Ναι μεν ήταν κοντά στον Λέιμαν, αλλά εδώ και 24 ώρες έχουν «παγώσει» οι επαφές. Μήπως λόγω Μπέικον; Μήπως με αυτόν τον τρόπο δεν θέλουν στον Παναθηναϊκό να «κάψουν» τον Μαντζούκα και να του δώσουν την ευκαιρία που του αναλογεί; Όχι ότι είναι μεγάλος, όχι ότι δεν έχει χρόνια μπροστά του, αλλά φέτος είναι μια ιδανική συγκυρία για να βρει χώρο και χρόνο. Βέβαια πρέπει να περιμένουμε. Γιατί κακά τα ψέματα. Για το «βήμα παραπάνω» στην Euroleague, χρειάζεται ένα ακόμα «τεσσάρι».

Εκεί που το πήγε και όπως το πήγε, έπρεπε να το κερδίσει

Τώρα όσον αφορά το ματς με την Μονακό. Ναι, πράγματι. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση και μάλιστα εις διπλούν. Πρώτα για το -29 από το Βερολίνο και στη συνέχεια για το -18 του πρώτου δεκαλέπτου (11-29 στο 9') έχοντας προκαλέσει και την αντίδραση του κόσμου. Ακόμα και έτσι οι «πράσινοι» έδειξαν ότι έχουν μπασκετικό εγωισμό και ούτε ότι είχε... κλειδωθεί κάπου στα αποδυτήρια της «Mercedes Benz Arena».

Πράγματι έπαιξαν πολύ καλύτερα σε σχέση με την Αλμπα. Όχι καλά. Απλά καλύτερα. Πράγματι είχαν την ευκαιρία τους. Πράγματι χάθηκε το ματς στις λεπτομέρειες. Πράγματι έγιναν κάποια περίεργα σφυρίγματα τα οποία καλό θα ήταν να είχαν αποφευχθεί από τον Ράντοβιτς. Όμως το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Ήττα και ο Παναθηναϊκός στο 1-3 μετά από τέσσερα ματς και στη συνέχεια να ακολουθεί και το ματς στο Τελ Αβίβ με αντίπαλο την Μακάμπι. Γίνομαι κουραστικός που το λέω συνέχεια αλλά ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να κλωτσάει τέτοιες ευκαιρίες. Απλά ΔΕΝ την έχει. Και από τη στιγμή που πήγε το ματς στις 1-2 κατοχές, κακώς δεν το πήρε. Κρίμα για την προσπάθεια ανάκαμψης και κρίμα και για τον κόσμο που παρά την βαριά ήττα από την Άλμπα έδωσε το «παρών» στο ΟΑΚΑ και συμπαραστάθηκε. Τους βγάζω το καπέλο. Έτσι πρέπει να γίνεται. Και αφορά όλους τους φιλάθλους. Να αγαπάμε την ομάδα και όχι τις νίκες!

Σε αυτό το παιχνίδι ο Ντέρικ Γουίλιαμς επιτέλους έκανε μια ματσάρα που είχε ανάγκη έχοντας πετύχει 18 από τους 28 πόντους του στην 3η περίοδο. Είχε «σεληνιαστεί» τη δεδομένη χρονική στιγμή. Δεν λέω να σημειώνει 25-30 πόντους σε κάθε ματς, αλλά να είναι σταθερός στην απόδοσή του. Αυτομάτως ανεβαίνει επίπεδο και όλη η ομάδα. Φυσικά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στον Πονίτκα ο οποίος είναι παντού. Είχε 12 πόντους, 10 ριμπάουντ, 3 ασίστ. Εδωσε πολλές μάχες, έβγαλε ενέργεια και βοήθησε πολύ από τον «άσο» ελλείψει και του Γουόλτερς.

Ο Γκουντάιτις πάλεψε στη ρακέτα με τους Χολ και Μπράουν και μάλιστα προσπάθησε να παίξει για «δύο» από τη στιγμή που ο Παπαγιάννης προσπάθησε αλλά όπως αποδείχθηκε δεν μπόρεσε να βρεθεί στο παρκέ περισσότερα από 3 λεπτά. Ο οργανισμός του ήταν καταβεβλημένος, γεγονός που μείωσε τη δυναμική των «πρασίνων» στη ρακέτα. Με υγιή τον Έλληνα σέντερ τα πράγματα ίσως να ήταν τελείως διαφορετικά. Ακόμα έτσι, αυτός ο Παναθηναϊκός πήγε το ματς με την Μονακό στις λεπτομέρειες. Ασχέτως αν έπρεπε να το κερδίσει.

Πλέον πρέπει άπαντες να κοιτάξουν την επόμενη ημέρα. Άλλωστε δεν υπάρχει χρόνος για πολλές αναλύσεις. Και όταν βρεθούν όλοι μαζί στο παρκέ θα μπορέσουμε να πούμε και περισσότερα για τη συνολική εικόνα και λειτουργία της ομάδας...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Κούβαρης
Γιώργος Κούβαρης

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...