Ντομινίκ Ουίλκινς στο gazzetta.gr: «Έχω κορνιζάρει τη φανέλα του τελικού!»

Μεγάλη Πέμπτη 11 Απριλίου 1996. «Παλαί ντε Μπερσί». Ο Παναθηναϊκός στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του «σπάζοντας» την κατάρα!

Και πώς να μην την έσπαγε. Όταν στο ρόστερ της ομάδας υπήρχε το μεγαλύτερο, ίσως, όνομα που είχε αποφασίσει να περάσει τον Ατλαντικό για λογαριασμό ευρωπαϊκής ομάδας. Ο μεγάλος Ντομινίκ Ουίλκινς. Ένας από τους καλύτερος παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ. Ο «Human Highlight Film». Ο άνθρωπος που «κατεδάφιζε» όποια μπασκέτα έβρισκε μπροστά του με τα εκπληκτικά του καρφώματα. Εκείνος που είχε αντιμετωπίσει σε αντίστοιχο διαγωνισμό τον Μάικλ Τζόρνταν. Ο παίκτης που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του Παναθηναϊκού και να σηκώσει στον Παριζιάνικο ουρανό το κύπελλο!

Όσα χρόνια και αν πέρασαν, όσα κύπελλα και αν κατέκτησαν οι «πράσινοι» σε αυτό το διάστημα (πιθανόν και όλα όσα θα κατακτήσουν στο μέλλον), το πρώτο είναι πάντα το πιο «γλυκό» απ' όλα τα υπόλοιπα. Και ο Ντομινίκ Ουίλκινς ήταν εκείνος που είχε πάρει τον Παναθηναϊκό από το χέρι και τον είχε οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης!

Πέρασαν 23 χρόνια από εκείνο το βράδυ και ο 59χρονος -σήμερα- Ντομινίκ, δεν έχει βγάλει από τη μνήμη του τα όσα έζησε με τον Παναθηναϊκό. Και ας έχει στην πλάτη του περισσότερα από 1.000 παιχνίδια στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Και ας έχει βρεθεί στο ίδιο παρκέ με πραγματικούς θρύλους του ΝΒΑ ως ένας από τους καλύτερους ever! «Από τη στιγμή που κερδίσαμε το τρόπαιο το 1996, στη συνέχεια όλος ο Παναθηναϊκός άρχισε να μεγαλώνει και να γίνεται μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Κατά κάποιον τρόπο ανοίξαμε τον δρόμο ώστε να αποκτήσει πολλές περισσότερες επιτυχίες ο σύλλογος στο μέλλον» λέει μεταξύ πολλών άλλων ο Oυίλκινς στη συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta.gr!

Ο νυν αντιπρόεδρος των Ατλάντα Χοκς που βλέπει το άγαλμά του έξω από το γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας στο ΝΒΑ, γύρισε μαζί μας τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε το πέρασμά του από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Και είπε πολλά. Για τους συμπαίκτες του. Τον Μάλκοβιτς. Την ελληνική κουλτούρα. Τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Τα καρφώματα στο ΣΕΦ. Το πρώτο ευρωπαϊκό. Τη φανέλα που έχει κορνιζάρει από τον τελικό στο Παρίσι. Και φυσικά για τους Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο, οι οποίοι «ήταν εκείνοι που μου έδωσαν την ευκαιρία να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα. Αυτό είναι το μόνο που μετράει...»

«Η τάπα του Στόγιαν ήταν από τις καλύτερες που έχω δει!»

- Συμπληρώνονται 23 χρόνια από εκείνο το βράδυ της 11ης Απριλίου 1996 στο Παρίσι. Την πόλη που γεννήθηκες...

«Οντως, ναι. Ήταν πραγματικά υπέροχο που κατακτήσαμε το τρόπαιο στην πόλη που γεννήθηκα. Πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα και την καριέρα μου. Είχα και πολύ καλούς συμπαίκτες προκειμένου να τα καταφέρουμε.»

- Τους θυμάσαι;

«Ω ναι! Ο Αλβέρτης, ο Γιαννάκης, ο Στόγιαν, ο Νίκος (σ.σ. Οικονόμου), ο Κόρφας».

- Πηγαίνετε στο Παρίσι και στο «Μπερσί» υπήρχαν 10.000 φίλοι του Παναθηναϊκού για να σας υποστηρίξουν...

«Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα στις εξέδρες. Τόσος κόσμος να έχει έρθει από την Αθήνα στο Παρίσι για να μας υποστηρίξει. Απίστευτο το πάθος τους. Είναι οι πιο φανατικοί φίλαθλοι σε όλον τον κόσμο. Πραγματικά απίστευτοι.»

- Στα 8 δευτερόλεπτα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης γλιστράει, του φεύγει η μπάλα και η Μπαρτσελόνα τρέχει στο ανοικτό γήπεδο με τον Μοντέρο να ήταν έτοιμος να σκοράρει. Ώσπου πετάγεται ο Βράνκοβιτς από το πουθενά και τον σταματάει...

«Ναι, ναι το θυμάμαι καλά. Το παιχνίδι δεν έπρεπε να φτάσει σε αυτό το σημείο. Κερδίζαμε με 12 πόντους διαφορά 12 λεπτά πριν από το τέλος και δεν μπορούσαν να βάλουν τη μπάλα στο παρκέ. Υπήρξαν πολλά φάουλ στο τέλος. Όμως όταν είδα τον Βράνκοβιτς να τρέχει και να σταματάει τον αντίπαλο, ήταν κάτι το απίστευτο. Εκείνο το κόψιμο ήταν από τα καλύτερα που έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Πραγματικά φοβήθηκα πολύ όταν είδα τον παίκτη της Μπαρτσελόνα έτοιμο να σκοράρει! Αν δεν είχε κάνει ο Στόικο αυτό το σπριντ από τη μία άκρη του παρκέ στην άλλη και δεν είχε σταματήσει τον αντίπαλο θα είχαμε χάσει το ευρωπαϊκό.»

- Τι υπάρχει στο σπίτι σου από εκείνο το βράδυ;

«Έχω κρατήσει τα πάντα από τότε. Τη φανέλα μου, κασκόλ, καπέλα, τα πάντα. Έχω πράγματα να μου θυμίζουν εκείνη τη στιγμή! Μάλιστα έχω κορνιζάρει τη φανέλα!»

«Ο Μάλκοβιτς είχε πει τότε ότι ο Ντομινίκ είναι μ@λ@κ@ς αλλά τον χρειαζόμαστε!»

- Κάθισες έναν χρόνο περίπου στην Ελλάδα. Τι σου έχει μείνει περισσότερο από τότε;

«Αυτό που μου έμεινε περισσότερο από τότε ήταν η κουλτούρα των Ελλήνων φιλάθλων και των Ελλήνων γενικά. Έμαθα πολλά κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Αθήνα και πραγματικά ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Υπέροχη! Και δεν αναφέρομαι μόνο στο μπάσκετ, αλλά στα πάντα. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα μου συμπεριφέρθηκαν απίστευτα! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα όσα έζησα εκεί».

- Στο youtube κυκλοφορούν πολλά βίντεο από το Final 4 του Παρισιού και της θητείας σου στον Παναθηναϊκό. Τα βλέπεις;

«Ναι φυσικά! Έχω δει διάφορα παιχνίδια από την παρουσία μου στην Ελλάδα. Σίγουρα το καλύτερο ήταν ο τελικός στο Παρίσι, τον οποίο έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές. Όμως και κάποια ακόμα highlights μου. Υπήρχαν παιχνίδια που είχα πετύχει περισσότερους από 30 πόντους όπως στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ ή στον ημιτελικό του Final 4 που είχα 35 πόντους. Και κάποια καρφώματα που έκανα στο γήπεδο του Ολυμπιακού (Γέλια)»

- Πολλά είχαν ακουστεί για τις σχέσεις σου με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Δεν ήταν καλές, ε;

«Δεν με συμπαθούσε καθόλου! (Γέλια) Όμως στο τέλος κατάλαβε ότι με χρειαζόταν! Μια φορά είχε πει 'ο Ντομινίκ είναι μαλ...ας, όμως τον χρειαζόμαστε!' (Γέλια)»

-Κάποιοι από τους συμπαίκτες που είχες τότε, έχουν πει όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν ότι δεν πίστευαν ότι σε είχαν συμπαίκτη. Ότι ήσουν στα ίδια αποδυτήρια μαζί τους. Είχες νιώσει αυτόν τον θαυμασμό;

«Φυσικά! (Γέλια) Όμως ξέρεις κάτι; Ήταν όλοι τους εκπληκτικοί. Είχα τους καλύτερους συμπαίκτες! Τους καλύτερους! Τους καλύτερους! Ήμασταν πολύ ενωμένοι όλοι μεταξύ μας. Μια ομάδα».

- Ουσιαστικά κάνατε την αρχή για τα ευρωπαϊκά που ακολούθησαν...

«Από τη στιγμή που κερδίσαμε το τρόπαιο το 1996, στη συνέχεια όλος ο Παναθηναϊκός άρχισε να μεγαλώνει και να γίνεται μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Κατά κάποιον τρόπο ανοίξαμε τον δρόμο ώστε να αποκτήσει πολλές περισσότερες επιτυχίες ο σύλλογος στο μέλλον. Αυτό φάνηκε από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά τρόπαια που κατέκτησε.»

«Παύλος και Θανάσης μου έδωσαν την ευκαιρία να πάρω ένα πρωτάθλημα»

-Όπως θα γνωρίζεις οι δύο διοικητικοί ηγέτες του Παναθηναϊκού που σε έφεραν στην Ελλάδα πριν από 24 χρόνια, ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έφυγαν από τη ζωή. Ο Παύλος τον περασμένο Ιούνιο, ο Θανάσης πριν από τρεις εβδομάδες. Τι έχεις να θυμάσαι από εκείνους;

«Ναι το γνωρίζω, δυστυχώς... Ήταν διασκεδαστικοί ιδιοκτήτες. Με φρόντισαν. Συνέβησαν κάποια πράγματα στο τέλος, όμως ξέρεις κάτι; Πήρα ένα πρωτάθλημα. Μου έδωσαν την ευκαιρία να πάρω ένα πρωτάθλημα. Και αυτό είναι το μόνο που μετράει... Ήταν δύο άνθρωποι παθιασμένοι που αγαπούσαν έντονα το μπάσκετ και την ομάδα»

-Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν σου είπαν ότι μια ομάδα από την Ελλάδα θέλει να σε αποκτήσει;

«Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα οφείλω να πω! Μου δινόταν η ευκαιρία να αποκτήσω μια διαφορετική εμπειρία, την οποία δεν θα αποκτούσα ποτέ στη ζωή μου. Ήταν υπέροχη. Οταν ήρθε ο ατζέντης και μου μετέφερε την πρόταση, αμέσως είπα ότι θέλω να την εξετάσω. Και μόλις ήρθα στην Ελλάδα, είπα 'ναι, εδώ θέλω να είμαι!'»

- Και σε περίμεναν χιλιάδες φίλοι του Παναθηναϊκού στο αεροδρόμιο...

«Πραγματικά ήταν κάτι το απίστευτο. Απίστευτο! Είναι αυτό που σου είπα. Μόλις είδα τόσους πολλούς φιλάθλους να έχουν έρθει για να με υποδεχθούν, αμέσως κατάλαβα ότι έκανα την καλύτερη επιλογή!»

«Θα ήθελα πολύ να έρθω και πάλι στο ΟΑΚΑ»

- Να σε περιμένουμε πάλι στο ΟΑΚΑ; Πάω στοίχημα ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα έδιναν τα πάντα να σε δουν από κοντά ξανά...

«Πέρασα υπέροχα στην Ελλάδα και θα ήθελα πολύ να έρθω ξανά πάλι κάποια στιγμή. Αν μου γίνει πρόσκληση φυσικά και θα έρθω...»

- Υπάρχει κάποιο ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού το οποίο σου έχει μείνει αξέχαστο;

«Εντάξει, σίγουρα ο τελικός με την Μπαρτσελόνα. Όμως και όλα τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό! (Γέλια) Ειδικά αυτό στο κύπελλο στο ΟΑΚΑ. Ήταν απίστευτα τα όσα συνέβαιναν σε αυτά τα ματς. Απίστευτα! Δεν είχα ζήσει ποτέ ανάλογη αντιπαλότητα!»

- Παρακολουθείς καθόλου τον Παναθηναϊκό τώρα;

«Όποτε μπορώ, ναι. Όμως δεν είναι και εύκολο. Ξέρω ότι έχει τώρα προπονητή τον Ρικ Πιτίνο! Ένας εξαιρετικός κόουτς ο οποίος ήταν πολύ πετυχημένος στο κολεγιακό πρωτάθλημα και πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολύ το κλαμπ».

- Να σε πάω και λίγο στο ΝΒΑ με ένα όνομα. Γιάννης Αντετοκούνμπο.

«Χωρίς αμφιβολία είναι ο MVP της σεζόν. Απίστευτος παίκτης».

- Μπορεί να οδηγήσει τους Μπακς στην κορυφή του ΝΒΑ ή όχι ακόμα;

«Έχουν πολύ καλές πιθανότητες. Αυτό μπορώ να σου πω».

-Τρέι Γιανγκ των Χοκς ή Λούκα Ντόντσιτς για Rookie Of The Year;

«Θα πάω με το αγόρι μας! Τρέι Γιανγκ».

-Και κλείνοντας το G.O.A.T. Debate. Ποιος είναι;

«θεωρώ ότι χρησιμοποιείται άσκοπα η συγκεκριμένα λέξη. Και θα σου πω γιατί. Δεν μπορείς να πεις ένα όνομα για τον καλύτερο όλων των εποχών. Υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί παίκτες. Πρέπει να ξεκινήσεις από τον Μπιλ Ράσελ, τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, τον Όσκαρ Ρόμπερτσον, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Μάτζικ Τζόνσον. Υπάρχουν πολλοί, δεν μπορείς να πεις μόνο έναν. Είναι αδύνατον να γίνεται debate για τον G.O.A.T.»