Πάντερ: «Δεν είμαστε αουτσάιντερ, σκεφτόμαστε μόνο το τρόπαιο!»
Γεννημένος στην καρδιά του Μπρονξ, πρωτοέπαιξε μπάσκετ στα playgrounds της όχι και τόσο φημισμένης γειτονιάς της Νέας Υόρκης, ενώ τα κολέγια στα οποία φοίτησε δεν τον βοήθησαν να δει το όνομά του σε μία από τις 60 θέσεις στο draft του 2016!
Όμως, ήταν τυχερός που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπήρχε ένας Έλληνας προπονητής που μελετάει με προσήλωση τα μικρά πανεπιστημιακά προγράμματα (Στέιτ Φερ και Τένεσί) και ξέρει να διαλέγει παίκτες που είναι άσημοι και συνάμα έχουν προοπτική. Ο λόγος για τον προπονητή του Λαυρίου, Χρήστο Σερέλη, ο οποίος το 2016 τον έφερε στην Ελλάδα και ουσιαστικά του έδωσε την μεγάλη ευκαιρία να φτιάξει την ζωή του μέσα από το αγαπημένο του άθλημα.
Πέντε χρόνια αργότερα, στα 27 του πλέον, ο Κέβιν Πάντερ μπορεί να βρίσκεται στο Final 4 της Euroleague και να διεκδικεί τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της καριέρας του, η συνέντευξή που θα διαβάσετε όμως, αποδεικνύει ότι δεν ξεχνάει ούτε από που ξεκίνησε, ούτε φυσικά τους ανθρώπους που τον στήριξαν.
Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Λαυρίου ξετυλίγει το κουβάρι της δύσκολης σεζόν που έχει μπει στην κρίσιμη καμπή της, μιλάει για τις πιθανότητες και τα «θέλω» της Αρμάνι στην Κολωνία και δεν θέλει να ασχολείται με το τι δεν πήγε καλά στην «ερυθρόλευκη» θητεία του.
Τι σημαίνει για τον οργανισμό του Μιλάνου, η επιστροφή σας στο Final 4 μετά από 29 χρόνια;
«Ερχόμενος το περασμένο καλοκαίρι και μαθαίνοντας για την παράδοση και την ιστορία της Αρμάνι στην Ιταλία και της Ευρώπης, πραγματικά σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι η τελευταία της συμμετοχή σε Final 4 ήταν το 1992! Αν σκεφτούμε, λοιπόν, πόσο υψηλοί ήταν οι στόχοι μας και σε τι τροχιά βρισκόμαστε σε όλες τις διοργανώσεις, μπορώ να σας πω ότι η ικανοποίηση στον οργανισμό είναι διάχυτη. Η επένδυση που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγάλη και πραγματικά χαίρομαι πολύ που φέτος έχει αρχίσει και γίνεται απόσβεση...»
Να υποθέσουμε ότι το συναίσθημα ήταν τελικά ακόμη πιο γλυκό, υπό την έννοια ότι η πρόκριση επετεύχθη μέσα από μία πολύ ανταγωνιστική σειρά κόντρα στην Μπάγερν;
«Απόλυτα! Ήταν μία τρελή σειρά! Από το 2-0 και από το ένα βήμα πριν την πρόκριση, να βρεθούμε στο 2-2 και να παίξουμε ένα τόσο συγκλονιστικό Game 5, ήταν πραγματικά πολύ ψυχοφθόρο! Νομίζω, όμως, ότι με βάση την πορεία μας στην κανονική περίοδο αλλά και το πως παίξαμε συνολικά στα playoffs, το δικαιούμαστε περισσότερο.»
Ποιο ήταν το πλέον κομβικό σημείο της σεζόν, στην διάρκεια του οποίου συνειδητοποίησες ότι πλέον βρίσκεστε στον σωστό δρόμο;
«Δε νομίζω ότι υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο! Νομίζω ότι όλοι αρχίζαμε να το διαισθανόμαστε από το ξεκίνημα της προετοιμασίας, όταν άλλωστε έκλεισε το ρόστερ. Είχαμε πολύ ταλέντο, βάθος, εμπειρία αλλά και προσωπικότητες που το είχαν ξανακάνει στο παρελθόν, οπότε ουσιαστικά δεν χάσαμε ποτέ την πίστη μας. Αν αναφέρεσαι σε κάποιο συγκεκριμένο ματς, που μας απογείωσε, τότε θα επιλέξω την εκτός έδρας νίκη στην Μαδρίτη, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής του 2ου γύρου. Εκείνη την περίοδο, προερχόμαστε από δύο σερί εντός έδρας ήττες και αυτή η νίκη τόνωσε πολύ την αυτοπεποίθησή μας και μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος και να κυνηγήσουμε ακόμη και το τρόπαιο.»
Είναι άγραφος νόμος, άλλωστε, ότι η πρόκριση στο Final 4 ισοδυναμεί με μισό τίτλο και από την στιγμή που φτάνεις στα ημιτελικά, η κατάκτηση της κορυφής κρίνεται στις μικρές λεπτομέρειες...
«Αυτό το έχω ακούσει αρκετές φορές, αλλά έως τώρα δεν ήμουν μέλος κάποιας ομάδας που είχε φτάσει τόσο μακριά για να το συνειδητοποιήσω στο έπακρο. Ωστόσο, στο δικό μου μυαλό ήταν αρχή κατάκτηση της Euroleague, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία να κατεβάσω τον πήχη μας. Ακριβώς γι' αυτό, λοιπόν, δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτε λιγότερο δύο ακόμη νίκες και το τρόπαιο.»
Πως βλέπεις τον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα; Στα δύο εφετινά ματς μετράτε δύο ήττες, μία μία που κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στο τέλος του αγώνα στην Βαρκελώνη και μία που δεν «πουλήσατε ακριβά το τομάρι σας», στο Μιλάνο; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα δούμε διαφορετικό ματς στην Κολωνία;
«Η πίεση του νοκ-άουτ ημιτελικού και φυσικά το δέλεαρ της πρόκρισης στον τελικό! Δεν είμαστε πλέον στην κανονική περίοδο ή στα best of five παιχνίδια, όπου τα λάθη μπορούν να διορθωθούν. Συν τοις άλλοις, έχουμε προετοιμαστεί πολύ σκληρά και είμαστε όλοι έτοιμοι για την μεγάλη πρόκληση...»
Μετά από σχεδόν έναν χρόνο με τον Έτορε Μεσίνα, απ' όσα έχει ζήσει μαζί του, πόσο πιστεύεις ότι τον έχει βοηθήσει η πολυετής συνεργασία με τον Πόποβιτς και η θητεία του στους Σπερς;
«Νομίζω ότι το βιογραφικό του, οι επιτυχίες του και φυσικά κατάρτιση και η συνεργασία του με τον Γκρεγκ Πόποβιτς μιλούν από μόνα τους για την αξία του. Αν μπορώ εγώ να προσθέσω κάτι μου έκανε πολύ θετική εντύπωση και να το ξεχωρίσω, είναι η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται πως πρέπει να διαχειριστεί τον εκάστοτε παίκτη, ώστε σε μία μακριά σεζόν 10-11 μηνών, να μην τον “κάψει”! Κάτι που είναι εύκολο να συμβεί ειδικότερα σε μία τόσο απαιτητική σεζόν με ταξίδια, προπονήσεις και πάρα πολλούς αγώνες σε διαφορετικές διοργανώσεις. Το ότι μας έχει κρατήσει όλους φρέσκους και πεινασμένους για την τελική ευθεία, είναι ένα credit που το δίνω απλόχερα!»
Μπήκες ποτέ στον πειρασμό να ρωτήσεις τον Χρήστο Σταυρόπουλο για τους λόγους που δεν σε πίστεψε ο Ολυμπιακός;
«Πολύ ωραία ερώτηση στην οποία πραγματικά δεν μπορώ απαντήσω! Γενικά δεν μου αρέσει να σχολιάζω πολύ αυτά τα πράγματα και αφήνω τις επιδόσεις μου στο παρκέ να “μιλούν” αντί για μένα! Είμαι περισσότερο της άποψης ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, οπότε νιώθω καλύτερα όταν φορτώνω το κεφάλι μου με αρνητικές σκέψεις. Κοινώς προτιμώ να μην ξέρω και να μην ρωτάω...»
Τι σημαίνει το Λαύριο για σένα; Φαίνεται ότι ο coach Σερέλης έχει τον τρόπο του με τους Αμερικανούς αλλά και τις απαραίτητες γνώσεις για να επιλέγει παίκτες από μικρά κολέγια, βλέποντας ότι έχουν potential. Δεν έχει συμβεί μόνο με σένα, συμβαίνει πλέον συχνά...
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο coach έχει ταλέντο σ' αυτό. Βασικά ξέρει μπάσκετ και σε πείθει πολύ γρήγορα, επειδή σε αφήνει να προσαρμοστείς και δεν σε πιέζει ασφυκτικά να παίξεις από την αρχή στο επίπεδο των απαιτήσεων που υπάρχουν για σένα. Το εκτίμησα πολύ αυτό πάνω του και ακόμη είμαστε σε επαφή. Θυμάμαι ότι όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα για το Λαύριο, δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουν! Δεν ήξερα πολλά για το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί προπονητές που θα έσκυβαν πάνω σε έναν rookie, θα του μιλούσαν συνεχώς και θα του εξηγούσαν ξανά και ξανά τι θέλουν απ' αυτόν. Οι περισσότεροι δεν έχουν υπομονή, δεν δίνουν μεγάλη πίστωση χρόνου και μετά από λίγο διάστημα σε “κόβουν”! Μαζί κάναμε πολλές συζητήσεις, μου έδωσε πολύ χρόνο και του αναγνωρίζω ότι με βοήθησε πολύ στο πνευματικό κομμάτι, παρ' ότι άργησα να πάρω μπρος!
