«Αφήστε με να κοιμηθώ ήσυχος»

Yπό άλλες συνθήκες, θα μιλούσαμε για ένα οδυνηρό ναδίρ. Ο Παναθηναϊκός των έξι αστέρων, των ενισχυμένων οκτανίων, και των ψευδαισθήσεων μεγαλείου υποκλίθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες εβδομάδες, εντός έδρας μάλιστα, μπροστά σε μία από τις χειρότερες ομάδες που γνώρισε τα τελευταία χρόνια η Euroleague.

Στην πραγματική ζωή όμως, οι ελληνικές ομάδες είναι κακοντυμένοι κομπάρσοι στο σαλόνι, πασχίζουν για την όποια τιμή των όποιων όπλων, παίζουν για να περνάει η ώρα από τον Φεβρουάριο κιόλας και δεν χολοσκάνε για το ονόρε.

To γράφω ευθέως και αμαρτίαν ουκ έχω: κουράστηκα να γράφω περισπούδαστες κριτικές για αγώνες οιονεί φιλικούς. Μία νίκη πάνω, δύο ήττες κάτω: who cares?

Ο Ερυθρός Αστέρας είναι ομαδούλα της σειράς για τα δεδομένα του 2021, αλλά και ο Παναθηναϊκός δεν πάει πολύ μπροστά. Το ίδιο και ο Ολυμπιακός, αλλά για αυτόν τα είπαμε χθες και θα τα ξαναλέμε για μερικές Πέμπτες ακόμη μέχρι να φορέσει τις καλοκαιρινές κόκκινες σαγιονάρες.

Αν μη τι άλλο, οι «πράσινοι» βαυκαλίζονται ότι έχουν ακόμη στόχους και ονειρεύονται όνειρα τρελά, κάθε φορά που αχνοφέγγει κάποιο νοσταλγικό αστράκι από το παρελθόν.

«Έπρεπε να νικήσουμε στη μνήμη του Θανάση Γιαννακόπουλου», έγραψε κάποιος φίλος στο live του gazzetta.gr . «Αφήστε με βρε να κοιμηθώ στην ησυχία μου», θα έλεγε ο τυφών Θανάσης, αν μπορούσε να δει τη βαθμολογία της Euroleague από εκεί που αναπαύεται, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του.

Δέκατος έκτος εναντίον δέκατου έβδομου. Ευτυχώς, υποβιβασμός από την Euroleague δεν προβλέπεται.

Το εκπληκτικό είναι ότι ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τον Ερυθρό Αστέρα χωρίς να παίξει ιδιαίτερα άσχημα. Ποιος φανταζόταν ότι το φαντασμαγορικό 21+4+3+4+7 του Χάουαρντ Σαντ-Ρόος θα εξελισσόταν σε στατιστική ήττας;

Και δεν είναι να πεις, ότι πάλευε μόνος ο Κουβανός. Ο Παπαγιάννης τελείωσε το ματς με 14 πόντους, 8 ριμπάουντ και κάμποσα πολεμοφόδια σε όσους θέλουν να τον πλασάρουν ως «Πιο Βελτιωμένο Παίκτη Της Χρονιάς».

Ο Μήτογλου ήταν πολύ καλός στο πρώτο ημίχρονο, ο Χέζονια σε σκόρπια πεντάλεπτα στο δεύτερο. Ο Παπαπέτρου σκόραρε και μοίρασε παιχνίδι όπως συνηθίζει.

Αλλά τα παιχνίδια δεν τα κερδίζουν οι βασικοί. Τη διαφορά, όταν απέναντί σου έχεις μία καλοστημένη σερβική ομάδα κόκκινων καμικάζι, την κάνουν ο 6^ος, ο 7^ος, ο 8^ος, ο 9^ος παίκτης.

Επίσης, ο προπονητής. Ο πάγκος. Η προετοιμασία. Η ετοιμότητα. Συνολικά, η ομάδα.

Ο αποψινός Παναθηναϊκός έβαλε κάποια θαυμαστικά στο τέλος της φράσης, αλλά ξέχασε να γράψει τη φράση. Ήταν σύνολο παικτών, αλλά όχι ομάδα.

Έβαλε τρίποντα, αλλά αμέλησε τα πλονζόν. Δεν πέταξε νύχια και δεν αρνήθηκε την ήττα. Φορούσε φανέλα όχι «εξάστερη», αλλά την καινούρια, την ελαφριά σαν πούπουλα.

Κοντολογίς, ήταν ένας αντάξιος διεκδικητής της 16^ης θέσης. Δέκα νίκες, δεκαοχτώ ήττες και η καταμέτρηση, στη λάθος στήλη, συνεχίζεται. Ομάδα εθισμένη να παίζει για το τίποτα θα μείνει τις περισσότερες φορές με άδεια χέρια. Με σαγιονάρες δεν κερδίζονται πόλεμοι.

Χωρίς βαθμολογικό στόχο μπήκε στο παιχνίδι και ο Ερυθρός Αστέρας, αλλά αυτός έχει συνηθίσει να αγωνίζεται χωρίς να σημαδεύει μεγαλεία και τρόπαια.

Ο Τζόρνταν Λόιντ έπαιξε για το επόμενο συμβόλαιό του, τα Σερβόπουλα της ομάδας είναι μαθημένα να μετατρέπουν το ψωμί σε παντεσπάνι, ο Ράντονιτς ξαναφτιάχνει από την αρχή φάκελο για να επιστρέψει στις Μπάγερν (αν όχι στους Παναθηναϊκούς και στους Ολυμπιακούς) του ευρωπαϊκού στερεώματος.

Ο Παναθηναϊκός, πάλι, βαράει μύγες βαριεστημένος μέχρι να φτάσει η στιγμή να αναμετρηθεί -σε δύο μήνες- με την ΑΕΚ και με τον Προμηθέα και με το Λαύριο, με την επικράτηση σχεδόν βέβαιη. Δεν το λες ισχυρό κίνητρο.

Ο Παναθηναϊκός της Ευρώπης προερχόταν από νίκη, από καλές εμφανίσεις και από την ένεση αισιοδοξίας που του πρόσφερε η ουρανοκατέβατη άφιξη του Μάριο Χέζονια.

Η ήττα από τον Αστέρα κατέστρεψε το όποιο momentum και υπενθύμισε ότι δεν αρκεί μία αξιόλογη ιδέα (τα πανύψηλα σχήματα) για να μπει το νερό στο αυλάκι.

Οι δυσκολίες της βραδιάς αντιμετωπίστηκαν με χασμουρητό αντί προπονητικών παρεμβάσεων, ενώ η αποβολή του Όντεντ Κάτας συνοδεύτηκε από γενικό αλαλούμ.

Προσπερνώ το ιεραρχικό unfair του προβιβασμού αυτού του Λούμπιν αντί κάποιου από τους Έλληνες βοηθούς που προϋπήρχαν στην ομάδα και αναρωτιέμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός έπαιξε με μοναδικό ψηλό τον Μήτογλου.

Το κρίσιμο αβαντάζ της υπεροχής στις ρακέτες εξανεμίστηκε (3-9 στην δ' περιόδο), η άμυνα έχασε τα ερείσματά της στην πίσω γραμμή, ενώ η λύση αναζητήθηκε επιθετικά σε απομονώσεις και σε κουτουράδες.

Ο πολύς Χέζονια υπενθύμισε στους αιθεροβάμονες ότι εκτός από ζεστό η βρύση του Κροάτη βγάζει και κρύο (και Ίνσταγκραμ και βαμμένο μαλλί και yolo) και μοιραία η νίκη έκανε φτερά.

Στην επόμενη στροφή περιμένει πληγωμένη η υπερηχητική Εφές, ενώ η τελική ευθεία προβλέπει και τουρνέ στη …Σοβιετική Ένωση: Κάουνας, Αγία Πετρούπολη, Μόσχα. Και άντε να ψάχνεις παλτό για την παγωνιά, Απρίλιο μήνα.