Παρηγοριά στον απαρηγόρητο

Στα τέλη του Απρίλη, όταν ο Ολυμπιακός θα παρακολουθεί τα πλέι-οφ της Εuroleague από τον ανοιξιάτικο καναπέ των πρόωρων διακοπών, θα έχει να μετράει τα «γαμώτο» και τα «παραλίγο» του Γενάρη: το Κάουνας, το Μιλάνο, το στραπάτσο από τη Βιλερμπάν, το ατυχές θρίλερ με τη Μπαρτσελόνα.

«Τις αυτοχειρίες», θα πει κάποιος. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά ειδικά τους αγώνες με την πρώην και με τη νυν ομάδα του Σάρας θα μπορούσε κάλλιστα να τους κερδίσει, για να κάνει παρέα με τις Εφές και με τις Φενέρ της κατάταξης.

Θα ήταν και κάποιου είδους ονόρε, να μετράει δύο νίκες απέναντι στον πρωτοπόρο της βαθμολογίας, μετά το διπλό που έβγαλε στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Μια κάποια παρηγοριά.

Οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν -και αυτή τη φορά- ένα σχεδόν τέλειο δεύτερο ημίχρονο, ιδίως στα μετόπισθεν, ώσπου άρχισαν να χαϊδεύουν το κουμπί της αυτοκαταστροφής.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπάθησε να τελειώσει το ματς με τους παίκτες που τον έφεραν όρθιο ως την τελική ευθεία (και βασικά με την περιφερειακή γραμμή των Σλούκα, Σπανούλη, Λαρεντζάκη), αλλά οι κρίσιμες άμυνες απαιτούσαν περισσότερα μούσκουλα, περισσότερη ενέργεια, ακόμα περισσότερο ξύλο.

Η Μπαρτσελόνα έμεινε όρθια επειδή σημάδεψε σωστά το διαρκές mis-match της πίσω γραμμής, όπου βραχύσωμοι παίκτες σαν τον Λαρεντζάκη και τον Σπανούλη αναγκάζονταν να μαρκάρουν θηρία των 2,10 μ.

Ο Μίροτιτς και ο Ντέιβις πέτυχαν τους (6+6) πόντους που κράτησαν τη Μπαρτσελόνα όρθια στη φουρτούνα του τελευταίου δεκαλέπτου, αλλά δημιούργησαν και φθορά, η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο φινάλε.

Η Μπαρτσελόνα τελείωσε το δ’ δεκάλεπτο με μόνο 3 ομαδικά φάουλ και είχε ένα να σπαταλήσει στο φινάλε, άσχετα αν το απέφυγε για τον φόβο των 3 βολών.

Νωρίτερα, είχε την πολυτέλεια να ντουμπλάρει τον Σλούκα και να τον ρίξει σε συμπληγάδες, χωρίς να την τρομάζει το ενδεχόμενο ενός ενδεχομένως καταδικαστικού σφυρίγματος.

Η τραγωδία ολοκληρώθηκε στην άλλη άκρη του γηπέδου, όπου ο Ολυμπιακός έβγαλε καταπληκτική άμυνα στο 74-72, αλλά βρέθηκε στημένος στη «γραμμή της φιλανθρωπίας» στα 44’’, επειδή οι παίκτες του τραβολογούσαν και έσπρωχναν για να διεκδικήσουν το αδέσποτο ριμπάουντ.

Ακολούθησε το λάθος του Σλούκα (από αυτά που τείνουν να του γίνουν κακή συνήθεια εσχάτως) και ένα φαουλάκι του Ζαν-Σαρλ στον Χίγκινς, πάνω στις αλλαγές της άμυνας: τέσσερις βολές, που αυγάτισαν και έγιναν πέντε με την τεχνική ποινή που καταλογίστηκε στις έντονες διαμαρτυρίες του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Οι Καταλανοί αρνήθηκαν το ουρανοκατέβατο δώρο αφού η έξτρα βολή του Μίροτιτς πήγε στο σίδερο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την τελευταία του ευκαιρία, στα 6 δευτερόλεπτα που απέμεναν μετά το 74-76.

Ο Σάρας, που δεν είναι δα κανένας χθεσινός, φρόντισε ώστε να μην ακουμπήσει τη μπάλα στο φινάλε ο άτσαλος στις βολές Νικ Καλάθης. Ο Χίγκινς είχε 63/66 βολές, πριν πάει στη γραμμή για να αποτελειώσει τον Ολυμπιακό!

Ο Καλάθης βέβαια έκανε τη ζημιά νωρίτερα, με τη σωρεία των ασίστ στο ξεκίνημα, αλλά και με δύο παλικαρίσια προσωπικά καλάθια που έκοψαν τη φόρα του Ολυμπιακού στο 65-61.

Ο Ολυμπιακός πλήρωσε και πάλι το νερόβραστο πρώτο ημίχρονο, όταν δεν έπαιξε ούτε άμυνα ούτε επίθεση ούτε τίποτε. Απέναντι σε μία Μπαρτσελόνα που λειτουργούσε στο ξεκίνημα σαν κομπιούτερ και έγραψε 16 ασίστ στο ημίχρονο, οι Πειραιώτες είχαν 1/12 τρίποντα και 9 λάθη.

Την επιβίωσή τους την οφείλουν πρωτίστως στον πολεμιστή Έλις, ο οποίος ανανέωσε 7 κατοχές αν και έπαιζε χωρίς αξιόμαχο «τεσσάρι» δίπλα του: ο Πρίντεζης κέρδισε μόλις 1 ριμπάουντ σε 26 λεπτά, ενώ ο Ζαν-Σαρλ πρόσφερε λίγο χαμαλίκι και άλλο ουδέν.

Μετά την ανάπαυλα έπεσε το ξύλο της αρκούδας στα «ερυθρόλευκα» μετόπισθεν, όσο τουλάχιστον υπήρχε η πολυτέλεια για μαρκαρίσματα στο όριο του φάουλ.

Ο Μάρτιν επιστρατεύτηκε ξεκούραστος και έγινε κλειδί της άμυνας, ο ΜακΚίσικ έδωσε ενέργεια αλλά και σουτ, ο Σπανούλης έφερε από τον πάγκο την κλάση του, ενώ ο Λαρεντζάκης ξαναφόρεσε τη στολή του καμικάζι.

Ίσως ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα φρεσκάρισμα στο τελευταίο δίλεπτο, όταν έπαιζε με σχεδόν άδειο ρεζερβουάρ. Ο ΜακΚίσικ, που μπορούσε με μισό ριμπάουντ και μία βολή να κάνει τη διαφορά, ξεχάστηκε στην άκρη του πάγκου.

Ο Τζένκινς μπήκε μόνο για την πίσω άμυνα μετά το 74-72, αλλά χρεώθηκε το κρίσιμο φάουλ στην εναέρια διεκδίκηση.

Η ειρωνεία της τύχης και της στατιστικής, είναι ότι ο Ολυμπιακός προδόθηκε την τελευταία στιγμή από τα επιθετικά ριμπάουντ που τον κρατούσαν στον αφρό.

Ο Μάρτιν έσπρωξε τη μπάλα άτσαλα και αστόχησε μετά τη σέντρα-σουτ του Σπανούλη (ο οποίος περίμενε φάουλ και γι’ αυτό σηκώθηκε για τρίποντο χωρίς χρονοτριβή, σχεδόν ανενόχλητος), ο Σλούκας που έσπευσε για δεύτερο φόλοου βρήκε και αυτός σίδερο, ενώ ο Πρίντεζης ευστόχησε όταν το ταμπλό είχε ήδη κοκκινίσει.

Δεν είναι, βλέπετε, κάθε μέρα του αη-Γιώργη. Αυτή τη γιορτή ο Ολυμπιακός τη χόρεψε, με τον ίδιο παρτενέρ, στις 23 Απριλίου 2015.