Ανάσες με τεχνητή υποστήριξη

To κακό χούι του Παναθηναϊκού να σπαταλάει ολόκληρα ημίχρονα πριν αποφασίσει να υπερασπιστεί την τιμή των όπλων επιμένει να εμφανίζεται, ακόμα και σε βραδιές χαμένες από χέρι, που αντιμετωπίζονται ως αγώνες προετοιμασίας.

Προετοιμασίας για ποιο ακριβώς πράγμα, αλήθεια; Αυτό είναι άλλη συζήτηση, που μάλλον ανάγεται στην αναπροσαρμογή των στόχων, τώρα που τα σύνορα της Ευρώπης ολοένα απομακρύνονται.

Ο Παναθηναϊκός πήγε στη Μαδρίτη συμβιβασμένος με την ήττα και άναψε τη μηχανή μόνο όταν η Ρεάλ έσβησε τη δική της, αντιμέτωπος στο μεταξύ ο ίδιος με το φάσμα του διασυρμού.

Στην ανάπαυλα δανείστηκα τα πρόσφατα λόγια των Σβι Σερφ και Στέφανου Δέδα, για να γράψω ότι οι «πράσινοι» θύμιζαν ομάδα Γκέρσον με τη χειρότερη δυνατή έννοια.

Βεβαίως ο Πίνι είχε και τα καλά του, ιδίως όταν έπειθε τις ομάδες του να ρίξουν τα προγούλια και να υποβληθούν στη δίαιτα του ιδρώτα.

Ο Παναθηναϊκός έκανε αισθητή την παρουσία του στο παρκέ όταν εδέησε να τρυπώσει στο καταφύγιο των φτωχών, δηλαδή στην άμυνα.

Στην πεντάδα που κατέβασε τη διαφορά από το -22 στο 66-61 και έχασε και δύο ευκαιρίες να φτάσει σε απόσταση βολής (με Φόστερ, Μακ) συνυπήρχαν σπεσιαλίστες της άμυνας όπως ο Μποχωρίδης, ο Κασελάκης και ο Μπεντίλ, καθώς και ο παίκτης με το ισχυρότερο κίνητρο (Φόστερ).

Ο Νέντοβιτς καθόταν εκείνη την ώρα στον πάγκο, ενώ ο Σαντ-Ρόος παρακολουθούσε παροπλισμένος λόγω τραυματισμού και οι Παπαπέτρου, Παπαγιάννης έβλεπαν το ματς από την τηλεόραση στην Αθήνα.

Η δεύτερη πεντάδα του Παναθηναϊκού μπορεί να εξωραϊσει την εικόνα σε ένα ματς όπου ο αντίπαλος βιάζεται να κατεβάσει τους διακόπτες, αλλά δεν είναι σε θέση να νικήσει ολόκληρη Ρεάλ, με όποια πεντάδα και αν αυτή αγωνιστεί.

Ο Πάμπλο Λάσο είχε την πολυτέλεια να αφήσει εκτός αγώνα τον Λαπροβίτολα, να φέρει από τον πάγκο στο 28^ο λεπτό τον ήρωα του ΟΑΚΑ Αμπάλδε, να παρκάρει στον πάγκο τους Ρούντι και Κάρολ, να χρησιμοποιήσει μόλις 7,5 λεπτά τον Κοζέρ των 11 πόντων, να παραδώσει τα χαλινάρια σε ένα παιδάκι 20 ετών (τον Αλοθέν, που είναι δύο χρόνια μικρότερος του Καλαϊτζάκη και να ζητήσει από τη διοίκηση μεταγραφές όταν κάποιος φεύγει (Καμπάτσο) ή τραυματίζεται (Ράντολφ).

Ο Άλεξ Τάιους, που κατέφτασε στη Μαδρίτη πριν από μερικές μέρες για να δίνει ανάσες στον Ταβάρες, θα έπαιζε ίσαμε 30 λεπτά στον φετινό Ολυμπιακό.

Οι μόλις 76 πόντοι της Ρεάλ, 29 στο δεύτερο ημίχρονο με 10/27 σουτ, είναι δίχως άλλο τίτλος τιμής για τον αλλεργικό στην άμυνα Παναθηναϊκό.

Ο αριθμός των επιθετικών ριμπάουντ είναι σταθερά διψήφιος (11), ενώ ο Ζακ Όγκαστ προσφέρει το 15λεπτο που δεν είχε ο Γιώργος Βόβορας όταν αναγκαζόταν να επιστρατεύει τον Μήτογλου στο «5».

Για να είμαστε τίμιοι με τον Όντεντ Κάτας, τον εμφανώς πελαγωμένο, υπήρξαν στο δεύτερο μέρος πινελιές που υπενθύμισαν ότι η ομάδα έχει προπονητή στον πάγκο της. Ειδικά στην άμυνα, που δεν είναι δα το φόρτε του.

Αλλά η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες παραήταν μεγάλη για να εξανεμιστεί με τεχνάσματα, πειραματισμούς και αντάρτικο. Ουδείς πίστεψε στ' αλήθεια ότι μπορούσε να τουμπάρει αυτό το ματς.

Η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τον Παναθηναϊκό από την οχτάδα των πλέι-οφ είναι φυσικά αγκάθι για όσους είχαν καλομάθει να τον βλέπουν σε ρόλο πρωταγωνιστή ή έστω ρυθμιστή, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και ευλογία, εφ’ όσον η ομάδα μπορέσει να χρησιμοποιήσει την Ευρώπη για να ανασυγκροτηθεί εν όψει Ελλάδας.

Εάν ο στόχος των «πρασίνων» στην Εuroleague είναι να αποφεύγουν τα ρεζιλίκια στους λάκκους των λεόντων και να πανηγυρίζουν σκόρπιες νίκες απέναντι σε μικρομεσαίους, τότε ναι, το τελευταίο επταήμερο ήταν μία καλή εβδομάδα για τον Παναθηναϊκό.

Του φτάνουν, όμως, αυτά; Αρκεί στο ειδικό βάρος του συλλόγου μία παρουσία κάτι παρακάτω από ευπρόσωπη, αναπνοή με τεχνητή υποστήριξη;

Ο μεθαυριανός αγώνας με τη Βαλένθια στο ΟΑΚΑ δεν έχει την παραμικρή βαθμολογική αξία για τον πρωταθλητή Ελλάδας, αλλά μοιάζει να συνοδεύεται από ένα αλλόκοτο «πρέπει»: πρέπει κάποια στιγμή να αποδείξει, ότι είναι ακόμη ζωντανός.