Η νίκη ήρθε από το Μαϊάμι

Εκείνον τον 6^ο τελικό του 2013 μεταξύ Σπερς και Χιτ, ο Τόνι Πάρκερ τον βλέπει στους εφιάλτες του. Η ομάδα του είχε προβάδισμα 3 πόντων απέναντι στην παρέα του ΛεΜπρόν και χρειαζόταν μία άμυνα για να σφραγίσει τον τίτλο.

Μία άμυνα ή ένα φάουλ.

Παρ’ όλο που οι Σπερς είναι η πλέον «ευρωπαϊκή» ομάδα του ΝΒΑ, το φάουλ δεν έγινε ποτέ. Ο Ρέι Άλεν μπουμπούνισε το τρίποντο, το πρωτάθλημα κατέληξε στο Μαϊάμι και έκτοτε ο Γκρεγκ Πόποβιτς απειλεί να καρυδώσει όποιον του ανοίγει τη σχετική συζήτηση.

Ο νυν πρόεδρος της Βιλερμπάν είχε τον εφιάλτη να ζωντανεύει απόψε μπροστά στα μάτια του, με ένοχο, αυτή τη φορά, τον ίδιο του τον αδελφό.

Ο Τι Τζέι έδωσε εντολή για καθαρή άμυνα (χωρίς φάουλ) στα τελευταία 9.9 δευτερόλεπτα του αγώνα με τον Ολυμπιακό και επέτρεψε στον Κώστα Σλούκα να βάλει το τρίποντο της ισοφάρισης, κλέβοντας τη μπουκιά από το στόμα των παικτών του.

Μήπως ο Πάρκερ ζήτησε φάουλ και οι άπειροι παίκτες του τον αγνόησαν, από τον φόβο των τριών βολών; Δικό του πρόβλημα και πάλι δικό του σφάλμα η ασυνεννοησία, αν είναι έτσι.

Αυτές οι τακτικές προκαθορίζονται από το προπονητήριο κιόλας και όχι μέσα στην τούρλα του αγώνα. Άλλωστε, είχε προγηθεί τάιμ-άουτ και υπήρχε χρόνος για καθαρές εξηγήσεις.

Ο Σλούκας δεν θα γίνει ποτέ Ρέι Άλεν, αλλά το αίμα του είναι εξίσου παγωμένο, όταν η μπάλα καίει.

Μόνο εκείνη η ρημαδιασμένη τρίτη βολή στο Ελλάδα-Βραζιλία του Μουντομπάσκετ της Κίνας χάλασε το προφίλ του χιονανθρώπου…

Ο Ολυμπιακός οφείλει να ευχαριστήσει τον κόουτς Πάρκερ για το δωράκι της ύστατης στιγμής, αλλά οι υπόλοιποι δράστες του ανδραγαθήματος φορούσαν όλοι κόκκινα.

Ο Σακίλ ΜακΚίσικ κράτησε την ομάδα όρθια με την ενέργειά του και με τις ένας εναντίον πολλών εφορμήσεις του όταν το σχέδιο κατέρρεε και τα πνευμόνια άδειαζαν.

Από τους 23 πόντους του Αμερικανού, ρεκόρ καριέρας σημειωτέον, οι 17 σημειώθηκαν μετά το 53-54.

Και αν τα θαλάσσωσε μία φορά, με εκείνο το επιθετικό φάουλ στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας (στη μοναδική φάση όπου οι Γάλλοι τον αντιμετώπισαν σωστά), θα ήταν τελείως άδικο να του ζητηθούν εξηγήσεις.

Ο Χασάν Μάρτιν έγινε ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας με 4 κλεψίματα, διόρθωσε άτσαλες επιθέσεις με τα επιθετικά ριμπάουντ του και πέτυχε 15 πολύτιμους πόντους.

Δεν ξέρω αν θα είχε τύχη απέναντι στον θεόρατο Φαλ στο παιχνίδι της Παρασκευής, αλλά σίγουρα θα τον προβλημάτιζε με τον δυναμισμό, τα μούσκουλα και την οξύνοιά του.

Ο Σάσα Βεζένκοφ τελείωσε το ματς χωρίς πόντο λες και ήταν ματιασμένος, αλλά έκανε δύο τάπες στην παράταση από θέση φουνταριστού και γέμισε τη ρακέτα στο μετόπισθεν, διακόπτοντας την αιμορραγία από τη στιγμή που επιστρατεύτηκε αντί του Πρίντεζη.

Ο Άαρον Χάρισον μπήκε για να βάλει κανένα τριποντάκι, αλλά ήταν και αυτός καθοριστικός στην τελική ευθεία, με καλές άμυνες, ριμπάουντ, σωστές τοποθετήσεις και εύστοχες βολές, όταν ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ηρεμία και σταθερό χέρι.

Όσο για τον Σλούκα, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Άλλος στη θέση του θα είχε πτοηθεί από τα φτηνά λάθη που έδωσαν στη Βιλερμπάν 4 εύκολα καλάθια και από την προσωπική ήττα του πρώτου αγώνα.

Εκείνος διατήρησε την ψυχραιμία του και έγινε κομπιούτερ στα τελευταία 8 λεπτά, όταν πέτυχε 14 από τους 23 πόντους του.

Η λεπτομέρεια που νομίζω ότι έκανε τη διαφορά στο ισοζύγιο της ενέργειας ήταν τα 6-7 λεπτά που φόρεσε τα παπούτσια του Σλούκα ο Σπανούλης μεταξύ τρίτης και τέταρτης περιόδου, προσφέροντας πολύτιμες ανάσες στον διάδοχό του.

Εάν ο Σλούκας αναγκαζόταν να μείνει στο παρκέ 25 λεπτά απνευστί απέναντι στους εξαίρετους αθλητές της Βιλερμπάν, όπως την Παρασκευή, θα είχε κλατάρει από την κούραση.

Ο Ολυμπιακός παραλίγο να πληρώσει το διάστημα όπου οι δύο βετεράνοι συνυπήρξαν στην πεντάδα με τον Σλούκα, αφού οι Γάλλοι πάτησαν το γκάζι απτόητοι από τις πρόσθετες δόσεις πείρας και φαιάς ουσίας που είχαν απέναντί τους.

Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, αυτό το ματς ήθελε γρηγοράδα και δυναμισμό για να κερδηθεί.

Και πάνω απ' όλα, άμυνα. Εκεί που η διάβαση έμοιαζε αφύλαχτη, οι παίκτες του Μπαρτζώκα πέταξαν νύχια και κράτησαν το σεντόνι στεγνό στις 13 από τις τελευταίες 20 γαλλικές επιθέσεις, μετά το 79-73.

Στν πρώτη, αλλά και στις επόμενες πράξεις του δράματος, ο Ολυμπιακός δικαιώθηκε οσάκις χτύπησε στο ψαχνό τη γαλλική άμυνα, ώστε να εκμεταλλευτεί την απουσία του Φαλ.

Μπορεί οι αντικαταστάτες του Αφρικανού «κύκλωπα» Χέις και Μπακό να διέπρεψαν δίπλα στον πολυσύνθετο Λάιτι, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» σημάδεψαν με χειρουργική ακρίβεια το μαλακό υπογάστριο της Βιλερμπάν και το άνοιξαν με νυστέρι.

Σύμφωνα με τη δική μου, ανεπίσημη στατιστική, ο Ολυμπιακός πέτυχε 67 πόντους μέσα από το ζωγραφιστό! Το νούμερο είναι εξωφρενικό, ειδικά για μία ομάδα που δεν διαθέτει καθαρόαιμο σκόρερ με πλάτη.

Βεβαίως, αυτή η αξιοσημείωτη νίκη τακτικής θα έμενε νεκρό γράμμα και το λιμάνι θα σκεπαζόταν από πέπλο αισιοδοξίας, εάν αστοχούσε ο Σλούκας στο τρίποντο της τελευταίας στιγμής ή, τέλος πάντων, αν η Βιλερμπάν έκανε φάουλ.

Αν μη τι άλλο, ο προπονητής της θα έχει να επικαλείται το άλλοθι του 2013, καθώς και τη συμπάθεια του κόουτς Πόποβιτς. Δεν είναι δα μικρό πράγμα.