Οφθαλμαπάτη ή καθρέφτισμα;

Διπλό στη Βαρκελώνη, διπλό στο Βελιγράδι, συντριβή εντός έδρας από τη Βαλένθια. Και όλα αυτά μέσα σε εννέα ημέρες. Ποια από τις δύο εικόνες είναι αντικατοπτρισμός και ποιος από τους δύο Ολυμπιακούς είναι ο πραγματικός;

Φοβάμαι ότι για τους «ερυθρόλευκους» του 2020-1 ισχύει ό,τι ισχύει και για τον Παναθηναϊκό: είναι ικανοί για οποιοδήποτε αποτέλεσμα, ανάλογα με τον δικό τους δείκτη ετοιμότητας και με την αντίδραση του αντιπάλου.

Ποιος θα εκπλαγεί, εάν μεθαύριο ο Ολυμπιακός νικήσει τη Ρεάλ και διατηρήσει το ρεκόρ που τον θέλει να αποφεύγει το 0-2 στις διπλές εβδομάδες; Ο ίδιος που ξαφνιάστηκε με το χθεσινό παρ’ ολίγον ανδραγάθημα των «πρασίνων», δηλαδή κανένας.

Οι ομάδες μας είναι πολύ δυνατές όταν όλα τα γρανάζια λειτουργούν στην εντέλεια, αλλά αινιγματικές και διόλου αξιόπιστες. Η καθεμία στα δικά της μέτρα και σταθμά.

Το κρισιμότερο, και χρησιμότερο, από τα γρανάζια είναι η άμυνα. «Προσπαθούμε να κερδίσουμε το ματς με την επίθεση, δεν γίνεται έτσι», έλεγε στο ημίχρονο ο Γιώργος Μπαρτζώκας, με ύφος που πρόδιδε την απελπισία του.

Το στοιχείο που έκανε τα μαλλιά του να ασπρίζουν ήταν η αδυναμία των παικτών του να προστατεύσουν το καλάθι τους και το αμυντικό ριμπάουντ.

Στο πρώτο μισό του παιχνιδιού, η Βαλένθια μέτρησε 13/19 δίποντα και 5/10 τρίποντα. «Από αυτά τα έντεκα άστοχα σουτ, κέρδισαν επτά επιθετικά ριμπάουντ», παραπονέθηκε ο προπονητής του Ολυμπιακού.

Δεδομένου ότι οι Ισπανοί είχαν και 11/12 βολές μέχρι εκείνο το σημείο, ήταν ευτύχημα που το κοντέρ έγραψε μόνο 52 πόντους.

Αλλά η συνέχεια ήταν ακόμα χειρότερη. Όταν η Βαλένθια έφτασε τους 76 στο φινάλε της γ’ περιόδου, το παθητικό του Ολυμπιακού ήταν ήδη σχεδόν ίσο με τον φετινό μέσο όρο του.

Πού πήγε η άμυνα που μπλοκάρισε τον Μίροτιτς, τον Χίγκινς και τον Καλάθη; Το έμψυχο υλικό που αντιμετώπισε τη Βαλένθια ήταν σχεδόν ίδιο με εκείνο που κατατρόπωσε τη Μπάρτσα, αφού άλλωστε οι Σπανούλης, Πρίντεζης αγωνίστηκαν -και απόψε- ελάχιστα.

Βέβαια ο τραυματισμός του δεύτερου πολλαπλασίασε το ήδη πολλαπλό σοκ του πρώτου ημιχρόνου στον Πειραιά και έσκισε μερικές σελίδες από το πλάνο του προπονητή.

Για να είμαστε δίκαιοι και να αποδίδουμε τα του ταύρου στον ταύρο, η Βαλένθια είναι ομαδάρα και πάει να γίνει φαβορί στην κούρσα για τη διεκδίκηση της 4^ης θέσης (εάν υποθέσουμε ότι οι τρεις πρώτες ανήκουν στις ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ).

Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που παίζουν τόσο όμορφο, συντεταγμένο και πλουραλιστικό μπάσκετ, στο σημείο συνάντησης της ισπανικής σχολής με τη «βαλκανική».

Η μπάλα περνάει συνεχώς από τους ψηλούς, οι οποίοι ξέρουν πολύ μπάσκετ, αλλά έχουν και τα κορμιά για να υποστηρίξουν τα «κορ α κορ».

Το ίδιο ισχύει για τους δύο παίκτες που καλύπτουν τη θέση «3», ενώ παραέξω υπάρχουν σουτέρ, πασέρ, όλα τα καλούδια.

Οι Ντούμπλιεβιτς, Τόμπι, Λαμπεϊρί, οι τρεις σέντερ δηλαδή, πέτυχαν μαζί 40 πόντους με 15/21 σουτ, ενώ τα «τριάρια» Κάλινιτς και Ουίλιαμς έβαλαν άλλους 30, ξεγυμνώνοντας την ισχνή μπροστινή γραμμή του Ολυμπιακού.

Ο Έλις έπαιξε μόνο στο ξεκίνημα, ο Μάρτιν μοιάζει ακόμη εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια της Βαρκελώνης (ιδίως όταν συγκρούεται με θηρία όπως απόψε), ενώ ο Ζαν-Σαρλ είναι σέντερ ανάγκης.

Ο Κώστας Παπανικολάου είναι από τους παίκτες των οποίων η αξία φαίνεται περισσότερο όταν λείπουν και η απουσία του άφησε πίσω κραυγαλέο κενό.

Ο ανέτοιμος Χαραλαμπόπουλος δεν ήταν σε θέση να καμουφλάρει την τρύπα, ο Χάρισον ήταν σαν να μην έπαιξε, ενώ ο Λαρεντζάκης μπήκε ξεκούδουνα στο 33^ο λεπτό και χρεώθηκε δύο «βαριά» σουτ, όταν το σκορ ήταν 72-80. Είναι άδικο να του ζητηθούν ευθύνες επειδή αστόχησε.

Ο Ολυμπιακός έκλεισε την ψαλίδα από τους 17 πόντους στους 8, αλλά ουδέποτε έγινε απειλητικός. Απλώς, έσωσε τα προσχήματα.

Ο μοναδικός παίκτης που δημιούργησε ρήγματα με τη δημιουργικότητά του ήταν ο Σπανούλης, αλλά αυτός έμεινε στον πάγκο μετά την ανάπαυλα – και ίσως σωστά, αφού το ζητούμενο ήταν να σφίξει η άμυνα πριν από όλα τ’ άλλα.

Οι 85 πόντοι των «ερυθρολεύκων» δεν είναι λίγοι, αλλά αφήνουν τη γεύση τυχαίου συμβάντος, αφού σημειώθηκαν κυρίως με προσωπικές προσπάθειες και με κάποια σουτ παικτών που σπανίως «το έχουν».

Για παράδειγμα, ο Ζαν-Σαρλ έβαλε απόψε δύο τρίποντα, ενώ στα προηγούμενα παιχνίδια είχε 0 στα 10. Και τέλος πάντων, το πρόβλημα απόψε δεν ήταν στο σκοράρισμα.

Η λειτουργία της άμυνας, ελλείψει Παπανικολάου επαναλαμβάνω, θύμιζε παίκτες που γνωρίστηκαν μεταξύ τους πέντε λεπτά πριν το τζάμπολ.

Χωρίς ιδρώτα, βουτιές στο παρκέ, αλληλοκάλυψη, σταθερότητα και αλτρουισμό, οι όποιες υπερβάσεις θα παραμείνουν πυροτεχνήματα και δεν θα γίνουν ποτέ κανόνας.

Όπως έγραψα στο ξεκίνημα, ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει χάσει ποτέ τα δύο παιχνίδια μίας διαβολοβδομάδας.

Το ρεκόρ του θα τρίξει μεθαύριο απέναντι στη Ρεάλ, αλλά ο Παναθηναϊκός προσφέρει μία πυξίδα για την αντιμετώπιση της «βασίλισσας», άσχετα αν διαθέτει τον «πύργο» που ολοφάνερα λείπει από τον φετινό Ολυμπιακό.

Εάν η λυπητερή στο τέλος της πρώτης περιόδου γράψει ξανά 25 ή κάτι ανάλογα αποθαρρυντικό, θα μιλήσουμε για ισπανική υποχώρηση.

Επειδή όμως σε αυτή την Εuroleague οι Τρίτες δεν μοιάζουν καθόλου με τις Πέμπτες και οι Παρασκευές είναι πολύ διαφορετικές από τις προηγούμενες Παρασκευές, ας αποφύγουμε τις γενικεύσεις πριν ψηλαφίσουμε την αλήθεια του γηπέδου.

Ο Ολυμπιακός έχει πλασαριστεί καλά στον σωρό των ομάδων που θα διεκδικήσουν θέση στην οχτάδα και καλείται να μετατρέψει τα παθήματα σε μαθήματα, όπως έκανε προτού μπει στο αεροπλάνο για τη Βαρκελώνη.

Σε αυτή την κούρσα, μπορεί τελικά να ξεχωρίσουν εκείνοι που ξέρουν να αφήνουν πίσω τους όχι τόσο τις ήττες, όσο τις νίκες.