Ενσταντανέ από το μέλλον

Τρεις μόλις αγωνιστικές και ένα σκάρτο δεκαπενθήμερο μετά το πρώτο τζάμπολ της περιόδου, ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο παρκέ.

Η ομάδα που τούμπαρε το ματς απέναντι στη χρυσοποίκιλτη Αρμάνι και τελείωσε το β’ ημίχρονο με σκορ 50-33 πρέπει να είναι πολύ κοντά σε αυτό που οραματιζόταν ο προπονητής της, όταν τη στελέχωνε με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και με τους συγκεκριμένους παίκτες.

Κέρδισε βεβαίως και την προηγούμενη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ, αλλά σε εκείνο το ματς δανείστηκε κάποιες σελίδες από την παλιά συνταγή, αυτή που φέρει τη σφραγίδα του σεφ Βασίλη Σπανούλη.

Μετά την ανάπαυλα της αποψινής αναμέτρησης με την Αρμάνι, είδαμε τον Ολυμπιακό της επόμενης ημέρας. Δεν είναι προφανώς τυχαίο, ότι ο εμβληματικός αρχηγός έμεινε επί 20 λεπτά στον πάγκο αφήνοντας τα ηνία στον δυνάμει διάδοχό του.

Στο πρώτο μέρος, ο Ολυμπιακός είχε κάποιες τρύπες που τον έκαναν να μοιάζει ευάλωτος, μονοδιάστατος και κάπως προβληματικός.

Ο δυναμισμός πήγε περίπατο μαζί με το γρήγορο δεύτερο φάουλ του μπουκαδόρου ΜακΚίσικ, το τρίποντο ήταν είδος εν ανεπαρκεία (2/8), η ανασταλτική λειτουργία είχε αχίλλειο πτέρνα εκεί όπου ο πολύπειρος «Τσάτσο» Ροντρίγκεθ πήρε την ταυτότητα του Κώστα Σλούκα, ενώ η πρεμούρα για καλή άμυνα έφερε σπασμωδικές ενέργειες και αχρείαστη φθορά.

Επιπρόσθετα, γίνονταν φτηνά λάθη, τα οποία έδιναν στον αντίπαλο ανάσες και εύκολους πόντους. Και οι περισσότεροι παίκτες έψαχναν τον ρόλο τους.

Στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν τα πάντα ως διά μαγείας και το βιαστικό μπάσκετ του πρώτου μέρους έγινε ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος.

Ο ΜακΚίσικ έδωσε το σύνθημα με τα μούσκουλά του και πρόσφερε τους πρώτους 10 πόντους, με ένα τρίποντο, ένα γκολ-φάουλ και δύο ασίστ.

Ο Σλούκας βρήκε ρυθμό όσο έλειπε ο Ισπανός και κράτησε τα χαλινάρια με σιγουριά, σχηματίζοντας στατιστικό αριστούργημα: 17 πόντοι, 11 ασίστ, μόνο 1 λάθος, 20 λεπτά αδιάλειπτης συμμετοχής.

Ο Έλις με τον Μάρτιν κράτησαν το φρούριο μέσα στις ρακέτες, ανανέωσαν επιθέσεις και κυριάρχησαν στα ριμπάουντ (18-13).

Η κυκλοφορία της μπάλας έβγαλε πάμπολλα ελεύθερα σουτ με κρυφό ήρωα τον Πρίντεζη, τόσο στην περιφέρεια όσο και στη θέση του φουνταριστού.

Τα λάθη περιορίστηκαν, από τα 10 του πρώτου ημιχρόνου στα 2 της τρίτης περιόδου, στα 0 της τέταρτης.

Ο Χάρισον έπαιξε με αυτοπεποίθηση τον ρόλο για τον οποίο αποκτήθηκε, του ελεύθερου σκοπευτή, με αφετηρία ένα τρίποντο σε κατάσταση «4 εναντίον 1» όταν το σκορ ήταν ακόμη 52-53.

Ο Ροντρίγκεθ στριμώχτηκε, βγήκε από τα νερά του με την έξτρα συμβολή του Τζένκινς και πέτυχε μόλις 3 πόντους με 1/6 σουτ.

Τα ποσοστά του Ολυμπιακού εκτοξεύτηκαν πάνω από το 50 τοις εκατό (10/16 δ., 8/17 τρ.), ενώ οι Ιταλοί σούταραν 9/28 εντός παιδιάς.

Κοντολογίς, όλα λειτούργησαν στην εντέλεια στο δεύτερο μισό του αγώνα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που όταν τραμπουκίστηκε ελαφρώς αποδείχθηκε αυτό που στα σιτσιλιάνικα ονομάζεται «τίσκι τόσκι»: μη μου άπτου. Ποτέ δεν τα είχε καλά η Αρμάνι με το τσαλάκωμα.

Ο Ολυμπιακός όχι μόνο νίκησε έναν αντίπαλο φορτσάτο και φιλόδοξο, αλλά πήρε και μία ενδεχομένως χρήσιμη διαφορά 11 πόντων.

Εάν επαληθευτεί το καλό σενάριο, το αισιόδοξο, η Αρμάνι θα βρίσκεται στο ίδιο ράφι με τους «ερυθρόλευκους» και θα προσπαθήσει να γαργαλήσει τις πατούσες των θηρίων.

Η άποψή μου για τον Ολυμπιακό είναι αυτή που διατύπωσα στην εναρκτήρια μπασκετοκουβέντα της χρονιάς και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο παραμένει υγιής ο Κώστας Σλούκας.

Όχι μόνο θα είναι δυνατός ο φετινός Ολυμπιακός, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και δυνατότερος από ό,τι υπολογίζουν οι πεσσιμιστές οπαδοί του. Δεν είναι πάρα πολλές οι ντε φάκτο ισχυρότερες από τον ίδιο ομάδες στην Euroleague.

Τα δείγματα γραφής των τελευταίων δύο αγώνων δείχνουν να πιστοποιούν αυτό το πρώιμο προγνωστικό, αλλά η νίλα της πρεμιέρας με τη Ζαλγκίρις μπορεί να γίνει βαρίδι, όταν αρχίσουν να μετράνε τα δεκαδικά στη βαθμολογία.

Θα μου επιτρέψετε κλείνοντας να πω, ότι η Τετάρτη 14 Οκτωβρίου ήταν μία πολύ καλή ημέρα για τη βασανισμένη από τον κορονοϊό Euroleague.

Ο Τζόρντι Μπερτομέου και οι συν αυτώ κάθισαν άρον άρον στο τραπέζι και έκαναν αυτό που εισηγήθηκε χθες (μεταξύ πολλών άλλων) η αφεντιά μου, από το δικό της μετερίζι.

Άλλαξαν με συνοπτική διαδικασία τον κανονισμό του Covid-19 και μάλιστα με αναδρομική ισχύ, ώστε να μην αδικηθεί κάποιος από τους μηδενισμένους (Ζενίτ, Βιλερμπάν).

Όσο και αν ακούγεται σχολικό το κλισέ, ο καλός παράγοντας ξέρει να παραδέχεται το σφάλμα του και να το διορθώνει με αστραπιαία αντανακλαστικά. Ο δογματισμός θα ήταν ο χειρότερος δυνατός σύμβουλος σε αυτή τη χρονική συγκυρία.

Η τροποποίηση του πειθαρχικού πρωτοκόλλου, ώστε να δίνονται δεύτερες ευκαιρίες στους αθώους ή και στους απλώς απρόσεκτους, είναι ένα άλμα προς τη σωστή κατεύθυνση.