Green Mamba!

O Παναθηναϊκός ευτύχησε να αναδειχθεί έξι φορές πρωταθλητής Ευρώπης. Γνωστό αυτό…

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει στο παλμαρέ του εννέα Κύπελλα Πρωταθλητριών. Παρομοίως, γνωστό και αυτό…

Αλλά, κανένα από τα έξι τρόπαια του Παναθηναϊκού και κανένα από τα εννέα του Ομπράντοβιτς δεν είναι σαν αυτό!

Ποιο είναι το «αυτό»; Αυτό που οι Πράσινοι γράπωσαν σαν σήμερα, Κυριακή του Πάσχα του 2002, στο PalaΜalaguti και το εναποτέθηκε από το ίδιο βράδυ κιόλας σε περίοπτη θέση στη συλλογική μνήμη τους με έναν κωδικό που τα λέει όλα…

Το έπος της Μπολόνια!

Έχουν περάσει ήδη 18 χρόνια από εκείνη τη βραδιά και θυμάμαι σαν να συμβαίνει τώρα, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, έξω από τα αποδυτήρια του να βάζει με τον παροιμιωδώς λακωνικό τρόπο του- έναν τίτλο σε καθένα από τα τρία ευρωπαϊκά τρόπαια που είχε κατακτήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός...

«Το πρώτο στο Παρίσι ήταν σίγουρα το πιο γλυκό. Το δεύτερο, στη Θεσσαλονίκη έφερε την καταξίωση. Ε, το αποψινό, ρε παίδες, είναι το πιο μάγκικο» είπεν και ελάλησεν, έχοντας ζητήσει ο ίδιος από τους δημοσιογράφους «να ρητορεύσω μια φορά κι εγώ όπως ο Ιωαννίδης»!

Ρητόρευσε για μια φορά και τα είπε όλα ο αρχηγός του Παναθηναϊκού: τα είπε όλα για τα τρία τρόπαια που κοσμούσαν τότε το παλμαρέ του(ς) και για τα άλλα τρία που θα ακολουθούσαν, το 2007 στο ΟΑΚΑ, το 2009 στο Βερολίνο και το 2011 στη Βαρκελώνη!

Οι μεγάλοι τελικοί χρειάζονται τεχνογνωσία. Αλλά διάβολε απαιτούν και μαγκιά, όπως την περιέγραψε λιτά τότε ο Αλβέρτης. Και όπως μου την όρισε, μιλώντας φαρσί ελληνικά, προχθές το απόγευμα, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα…

«Αυτή η κούπα ήταν γεμάτη από μαγκιά και μένει αξέχαστη, όσο καμιά άλλη»!

Το ίδιο έλεγαν, λένε, θα λένε όλοι, περί τούτου δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, άλλωστε αυτό έσπευσε να το πει και ο Ζοτς, μόλις ξέφυγε από τις… δαγκάνες τις αγκαλιάς του (νυν συνεργάτη του Ιτούδη στην ΤΣΣΚΑ) Ντάριλ Μίντλετον, ο οποίος έκλαιγε με αναφιλητά!

«Πρώτη φορά στη ζωή μου κοουτσάρισα μια ομάδα με τόση αυτοσυγκέντρωση, μαγκιά και διάθεση για θυσία και γι’ αυτό δεν με νοιάζει καμιά πρόταση απ' όπου κι αν προέρχεται. Ακόμη κι από το ΝΒΑ. Αλλάζουν οι κανονισμοί, οι παίκτες, οι συνθήκες, αλλά εγώ είμαι πάντοτε εδώ. Λένε ότι οι ομάδες μου παίζουν αργό μπάσκετ, δεν έχουν φαντασία και δεν προσφέρουν θέαμα. Οκέι! Εάν έλθει αύριο ο κύριος Παύλος και μου ζητήσει να βάζουμε εκατό πόντους, θα του κάνω το χατίρι, γιατί αυτός με πληρώνει και πάλι θα νικάμε και θα παίρνουμε τα τρόπαια»!

Λίγα λεπτά νωρίτερα, μετά το τρίποντο του Κουτλουάι που σφράγισε τον θρίαμβο, ο Ομπράντοβιτς είχε γυρίσει προς το μέρος του Ιτούδη και τον ρωτούσε «μπρε Δημήτρη, ονειρευόμαστε ή είμαστε ξύπνιοι;»

Σε εκείνο το Final 4 ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού έδωσε ρέστα. Ήταν όντως ένας σατανάς. Η μάλλον ήταν αυτό που μολόγησε μετά από μερικές εβδομάδες αργότερασε ένα σεμινάριο στο γήπεδο του Αγίου Θωμά στο Μαρούσι, ο (αντίπαλος του στον τελικό) Ετορε Μεσίνα…

Μια κόμπρα που κτυπά ακαριαία όταν δεν το περιμένεις»!

Όντως η (εκ των προτέρων χαραγμένη) στρατηγική του Ζοτς, αλλά και οι κινήσεις του στη διάρκεια και των δύο αγώνων είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη ανατροπή του σκηνικού και τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού που προκρίθηκε την ύστατη στιγμή (με τη νίκη της Ολύμπια Λουμπλιάνα επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ) και πήγε στην Μπολόνια ως αουτσάιντερ, έναντι της οικοδέσποινας και πρωταθλήτριας της παρθενικής διοργάνωσης της Euroleague Κίντερ, της Μακάμπι που τον είχε νικήσει στον τελικό της Suproleague, την προηγούμενη χρονιά στο Παρίσι και της Μπενετόν Τρεβίζο.

Στο ημίχρονο του τελικού και ενώ οι γηπεδούχοι που προηγήθηκαν και με διαφορά 14 πόντων είχαν το πάνω χέρι ο Ομπράντοβιτς έπαθε την πλάκα του. Ενας ηλικιωμένος φίλαθλος της Κίντερ που καθόταν πίσω από τον πάγκο του πέταγε χούφτες με αλάτι!

Τον έκοψε με την άκρη του ματιού του ο Ζέλικο και τον πλησίασε για να λύσει την απορία του. «Εμείς αυτή τη χειρονομία την έχουμε για γρουσουζιά και στο πετάω για να σου πάνε όλα στραβά» του απάντησε ο δράστης και ο Ομπράντοβιτς σταυροκοπιόταν!

Στον αστερισμό της κόμπρας, λοιπόν, περί τούτου δεν χωρεί αμφιβολία…

Πρώτα απ’ όλα ο Ζοτς δίκην ταχυδακτυλουργού έβγαλε από το καπέλο του (όχι τον λαγό, αλλά τον) ξιφία που λεγόταν Παπαδόπουλος, καθόσον είναι η γνωστή η αγάπη (που τη μοιράζεται κιόλας με τον Διόσκουρό του, Αντώνη Φώτση) του Λάζου για το ψάρεμα!

Πρωτάρης εκείνη τη σεζόν στον Παναθηναϊκό ο εκ μεταγραφής από τον Ηρακλή σέντερ έγινε ο πολιορκητικός κριός με τον οποίο ο Ομπράντοβιτς αποτόλμησε να ρίξει το οχυρό των Ισραηλινών και των Ιταλών.

Και πώς; Με αρκετή δουλειά στην προπόνηση, αλλά κυρίως με την προτροπή που του έδωσε στην ανάπαυλα των δύο αγώνων: «Κοίτα αγοράκι μου, έξω έχουν μαζευτεί όλοι οι σκάουτερς του ΝΒΑ για να δουν τον Χάφμαν, τον Γκρίφιθ, τον Μπεσόκ, τον Αντερσεν και πάει λέγοντας. Μπες λοιπόν μέσα και δείξε τους τα αρχ@@@@α σου για να καταλάβουν ποιος είναι ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη»!

Ε, δεν ήθελε και πολύ ο Λάζος για να.... ψηλωθεί, να πωρωθεί και να κάνει τις ζημιές του!

Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα, στον τελικό, ο Σέρβος προπονητής έδωσε ένα αληθινό ρεσιτάλ στο κοουτσάρισμα του και πρόχειρα θυμάμαι πέντε κινήσεις στις οποίες προέβη, ανακατεύοντας διαρκώς την τράπουλα…

1. Για πρώτη φορά έπαιξε τόση ώρα με χαμηλό σχήμα και με τον Μποντιρόγκα ως πόιντ γκαρντ στα πρώτα 10'' της επίθεσης και ως τεσσάρι στη συνέχεια.

2. Όταν η Κίντερ προηγήθηκε με 43-29 έριξε στη μάχη (όπως και στον ημιτελικό) τον Λάζο και τροποποίησε τη λειτουργία της δεύτερης περιστροφής στην αδύνατη πλευρά της άμυνας, επειδή μέχρι τότε οι βοήθειες στα βαθιά της ρακέτας, τα rotations ψηλών-κοντών και η τακτική να οδηγηθεί η αντίπαλη επίθεση προς μία πλευρά (το λεγόμενο «one side») είχαν επιτρέψει στους γηπεδούχους να έχουν 7/15 τρίποντα.

3. Έδωσε εντολή για κοντρόλ ρυθμό και ζήτησε επειγόντως να κοπούν οι διεισδύσεις και τα split των παικτών της Κίντερ και να ανέβει η πίεση, ακόμη και σε μη συμβατά μαρκαρίσματα, που υπήρξαν προιόν της άμυνας με αλλαγές, όπως για παράδειγμα του Αλβέρτη που από τον Σμόντις πήγε πάνω στον Γιάριτς.

4. Ρισκάρισε αφήνοντας στο παρκέ τον επιρρεπή στα λάθη Μουλαομέροβιτς για να απασχολεί την άμυνα του Μεσίνα.

5. Επέμεινε στα pick n' roll με παραλήπτες της μπάλας και εκτελεστές τον Παπαδόπουλο και τον Μίντλετον, που πέτυχαν 22 πόντους έναντι μόλις πέντε των σέντερ της Κίντερ.