Από τη Ζενίτ στο ναδίρ

Tη βραδιά που χρειαζόταν λιονταρίσια καρδιά και αρειμάνιο βλέμμα, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε κλασσική εικόνα ομάδας που προερχόταν από χαμένο τελικό Κυπέλλου.

Μπορεί να μην ήταν αναμέτρηση δίχως αύριο το προχθεσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά οι «πράσινοι» το έχουν αναδείξει, επισήμως και με προεδρική σφραγίδα, ως ματς της χρονιάς.

Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, οι ίδιοι αθλητές που την κατατρόπωσαν προ διμήνου στο Καλίνινγκραντ εμφανίστηκαν στο παρκέ με μάτια χαμηλωμένα, κορμιά γυρτά και ψυχές παγωμένες.

Η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν τόσο εμφανής, ώστε δεν έχει νόημα η πατροπαράδοτη αναζήτηση αόρατων εχθρών και δικαιολογιών.

Αύριο τα μεσάνυχτα, η απόσταση που χωρίζει τον Παναθηναϊκό από τη γραμμή των πληβείων μπορεί να έχει μειωθεί στο ένα σκαλοπάτι.

Καλύτερα να μη μετρήσω και το χαώδες βάραθρο που πλέον χάσκει πάνω από το κεφάλι του. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί διαφορά 5 βαθμών στην «καρδιά» μίας βαθμολογίας μπάσκετ.

Τα μικρόφωνα της Εuroleague TV έπιασαν τον Ρικ Πιτίνο να μιλάει στους παίκτες του με ύφος απελπισμένο, σαν να απευθυνόταν σε μαθητούδια.

Χρειάζεται δηλαδή προπονητική οδηγία στα τάιμ-άουτ, για να γίνει από έμπειρους παίκτες ένα απλό μπλοκ-άουτ ή μία γρήγορη επιστροφή μετά από άστοχο σουτ;

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε με ιλιγγιώδη διαφορά 31 πόντων μολονότι έμεινε σε μονοψήφιο αριθμό λαθών (9), ενώ εκτέλεσε και περισσότερες βολές από τον αντίπαλό του (25-20) και μοιράστηκε τα επιθετικά ριμπάουντ (12-12).

Ωστόσο, νικήθηκε κατά κράτος σε άλλους νευραλγικούς τομείς: άμυνα, κυκλοφορία της μπάλας, ρυθμό, περιστροφές, αλλοιώσεις (τα “deflections”, που απαιτεί σε κάθε ευκαιρία ο Πιτίνο), βάθος, προπονητική παρέμβαση.

Η ΤΣΣΚΑ έπαιζε με υπερηχητική ταχύτητα, ενώ ο Παναθηναϊκός σε σλόου μόσιον. Και δεν είναι δα η ομαδάρα του Παπαλουκά, του Λάνγκντον και του Σμόντις, ούτε η περυσινή του Ντε Κολό και του «Τσάτσο».

Μέχρι σήμερα, οι πρωταθλητές του 2019 μετρούσαν τρεις ήττες σε ισάριθμες αναμετρήσεις με τις δύο ελληνικές ομάδες. Δύο στη Ρωσία και μία στο Φάληρο, από τον Ολυμπιακό. Που αγωνιζόταν χωρίς Σπανούλη, Πρίντεζη.

Τα προβλήματα του Παναθηναϊκού, που θυμίζω ότι παρατάσσεται πλήρης σε αντίθεση με τους περισσότερους ανταγωνιστές του, ήταν οφθαλμοφανή από το φθινόπωρο κιόλας.

Δεν γνωρίζω με σιγουριά αν την ευθύνη του σχεδιασμού είχε ο Πεδουλάκης ή ο Γιαννακόπουλος ή ο σκιώδης τότε Πιτίνο, θεωρώ όμως άτοπο να περιμένει κανείς θαύματα από μία ομάδα με μόνο έναν αξιόπιστο γκαρντ και με ανύπαρκτη οντότητα στις ρακέτες.

Το αμυντικό ένστικτο του φετινού Παναθηναϊκού είναι υποτυπώδες και ο ουρανός χαμηλώνει όποτε κωλοπετσωμένοι προπονητές βρίσκουν τρόπο να βραχυκυκλώσουν την επιθετική λειτουργία.

Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα δέχθηκε μόνο 1 τρίποντο από τον Παναθηναϊκό, η ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη τον κατέβασε από τους 88 πόντους στους 66, η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα γύρω στους 80.

Στις τέσσερις διαδοχικές ήττες του, ο Παναθηναϊκός σκόραρε κατά μέσο όρο 75,7 πόντους, με 24/102 προσπάθειες από τα 6μ75. Όποιος ζει με τα τρίποντα, πεθαίνει και με αυτά.

Η επίθεση είναι χρήσιμη για να κόψει εισιτήρια και για να ενθουσιάσει τον κόσμο τις ζεστές μέρες του Οκτώβρη, αλλά η άνοιξη απαιτεί ιδρώτα και αίμα.

Όσο κυλούν οι εβδομάδες, οι λοιποί μνηστήρες θα διαβάζουν καλύτερα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, ενώ η κόπωση των παικτών που τραβούν το κουπί θα πολλαπλασιάζεται.

Πόσο να αντέξουν πια ο Καλάθης και ο Παπαπέτρου να μαρκάρουν δύο και τρεις αντιπάλους; Πόσες τζούφιες βραδιές των χρυσοπληρωμένων Φρεντέτ και Τζόνσον να μπαλώσουν οι υπόλοιποι;

Ειδικά ο Ουέσλεϊ Τζόνσον, που ήρθε στην Ελλάδα με περγαμηνές από το ΝΒΑ, έχει φτάσει σε διψήφιο αριθμό πόντων μόλις μία φορά (11 με τη Βαλένθια) και μετράει ήδη 7 μηδενικά, με συνολική ευστοχία 34 τοις εκατό!

Όταν κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού σε ένα κρίσιμο ντέρμπι με την ΤΣΣΚΑ Μάρτιο μήνα είναι ο καθ’ όλα αξιέπαινος Ίαν Βουγιούκας, κάτι πηγαίνει πολύ, πάρα πολύ, λάθος.

Το μοναδικό ενθαρρυντικό στοιχείο που μπόρεσα να διακρίνω στο αποψινό ματς ήταν το αξιοσημείωτο τετράλεπτο της πεντάδας-καμικάζι, που είχε μόνο έναν χειριστή (Ράις) και δύο ψηλούς φόργουορντ με καλές αμυντικές επιδόσεις δίπλα του (Παπαπέτρου, Τζόνσον).

Ακόμα και αυτό το αίνιγμα η ΤΣΣΚΑ το έλυσε γρήγορα και το τουμπάρισε με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και δύο «φαρμακερά» τρίποντα στο 48-59 του ανενόχλητου Χίλιαρντ, τον οποίο δεν προλάβαινε κανείς. Τις ασίστ τις έδωσε, και στις δύο περιπτώσεις, ο Μάικ Τζέιμς.

Ο Παναθηναϊκός έχει μόλις 1 νίκη στους τελευταίους 7 αγώνες του, αυτούς που υποτίθεται ότι θα τον ανέβαζαν πιο κοντά στην κορυφογραμμή και θα έδειχναν την πραγματική του δυναμικότητα.

Μέσα σε αυτό το ναδίρ, το μοναδικό του θύμα ήταν η εκ των ουραγών Ζενίτ, λίγο πριν την αναλάβει ο Τσάβι Πασκουάλ.

Το καλομαθημένο από τις παλαιότερες επιτυχίες κοινό ξεχύθηκε στα social media για να στήσει ικριώματα αναπολώντας πότε τον Τσάβι, πότε τον Αργύρη, πότε τον Ζέλικο, πότε τον Βόβορα και πάντοτε τον …Σάρας που φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σε διακαής πόθος, στο προσεχές μέλλον.

«Ντροπή», φώναζαν πολλοί, μαθαίνοντας ότι η αποψινή συντριβή είναι η χειρότερη ήττα στην ιστορία του Παναθηναϊκού στην Εuroleague (2001-20).

Ντροπή δεν είναι μία ήττα στο γήπεδο, αλλά οι ένοπλες μιλίτσιες πατριδοκάπηλων κατσαπλιάδων, οι σέλφι με τους πνιγμένους μπροστά στα τρύπια φουσκωτά και οι φονικές ενέδρες σε σκοτεινούς δρόμους.

Εάν στο μπάσκετ πρέπει οπωσδήποτε να επισημάνει κάποιος έναν αριθμό που προκαλεί κοκκινίλα στα μάγουλα, αυτός δεν είναι το -31 από την ΤΣΣΚΑ (η οποία κέρδισε με ίδιο σχεδόν σκορ και στη Βαρκελώνη), αλλά τα 7.031 εισιτήρια, όταν η ομάδα χρειαζόταν έμπρακτη συμπαράσταση.

Περίπου τόσο κόσμο είχε χθες στο ίδιο γήπεδο η ΑΕΚ, με αντίπαλο όχι την πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά την Τέλεκομ Μπον.