Ο Μπλατ να κάνει τον Μπόλντγουιν από δαίμονα… άγγελο

Η σχέση μου με το ΝΒΑ είναι γνωστή αν και πέρυσι εξέπληξα άπαντες στο γραφείο. Πάντως αν με το ΝΒΑ είναι μικρή φανταστείτε με την G League ποια είναι.

Ανύπαρκτη…

Η πρώτη φορά που άκουσα το όνομα του Ουέιντ Μπόλντγουιν ήταν το βράδυ της Δευτέρας. Μέχρι τότε αγνοούσα την ύπαρξή του. Συνεπώς χωρίς να πολυλογούμε, δεν μπορώ να κρίνω τον παίκτη.

Διάβασα τα χαρακτηριστικά του ψάχνοντας στο διαδίκτυο, μίλησα και με δυο προπονητές.

Κοινή παραδοχή η καλή του άμυνα, τα εκπληκτικά αθλητικά προσόντα (άνοιγμα χεριών 210 εκατοστά, επιτόπιο άλμα 83 εκατοστά, κανονικό άλμα 97 εκατοστά) και η διάθεσή του να δημιουργεί μετά από pick ‘n’ roll.

Τρία χαρακτηριστικά τα οποία ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη. Πέρυσι του έλειψε η αθλητικότητα και φέτος του λείπει το pick ‘n’ roll. Μόνο ο Σπανούλης μπορούσε να πάρει σκριν στη μπάλα. Ούτε ο Πάντερ ούτε ο Πολ μπορούν να παίξουν pnr.

Τα άσχημα χαρακτηριστικά για τα οποία ενημερώθηκα είναι η ασυνέπεια στο μακρινό σουτ, η αναποφασιστικότητα και κάποια θέματα χαρακτήρα.

Προσωπικά βαρέθηκα τα «καλά παιδιά», αρκεί να υπάρχει ομαλότητα στο εσωτερικό της ομάδας.

Ένας προπονητής τον οποίο σέβομαι πολύ και σαν άνθρωπο και σαν coach μου κοπανάει συχνά πυκνά την εξής φράση, «ο καλός προπονητής κάνει τον άγγελο δαίμονα και τον δαίμονα άγγελο».

Φυσικά και το βλέπει από την προπονητική σκοπιά, αλλά δεν κάνει και λάθος.

Πόσες φορές έχουμε δει να συμβαίνει για παράδειγμα ένας παίκτης να κάνει «παπάδες» με την Χ ομάδα και όταν πάει στην Ψ ομάδα να μην αποδίδει.

Ο Μπλατ (και όλοι οι προπονητές επιπέδου) είναι περισσότερο διαχειριστές παρά…. Προπονητές.

Ο 60άχρονος πέρυσι τα έκανε μαντάρα με τις επιλογές του κάτι το οποίο κατά τα 3/4 το παραδέχτηκε μόνος του. Με τις κινήσεις του εννοώ.

Τον Τίμα τον έφερε και τον έστειλε τον Μάρτιο δανεικό στη Χίμκι.

Τον Τουπάν τον έφερε και δεν τον έβαζε να παίζει.

Τον ΛεΝτέι τον έφερε και μετά από 9 μήνες τον αποδέσμευσε ενώ είχε συμβόλαιο.

Τον Ουίλιαμς Γκος τον έφερε και δικαιώθηκε διότι δεν είναι εύκολο να βρεις εγγυημένο συμβόλαιο στους Τζαζ κάτι που κατάφερε ο Αμερικανός και μετά από μία μέτρια σεζόν.

Ο Μπλατ καλείται να κάνει τον Μπόλντγουιν από δαίμονα… άγγελο. Να του βγάλει τα θετικά του στοιχεία, να τον κάνει να αποδώσει, να χαρεί το παιχνίδι, να βοηθήσει τον Ολυμπιακό και φυσικά να βοηθήσει και τον εαυτό του να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Κακά τα ψέματα ο Μπόλντγουιν έρχεται για να ανοίξει ξανά την πόρτα του ΝΒΑ.

Όπως πάντα θα συστήσω υπομονή μέχρι να δούμε τον 23άχρονο στο παρκέ και μάλιστα ίσως περάσει λίγος περισσότερος χρόνος αφού για πρώτη φορά θα περάσει τον Ατλαντικό. Ας μην βιαστούμε ούτε να τον αποθεώσουμε η να τον κατακρίνουμε.

ΥΓ: Τέτοιο μπάχαλο με ΕΣΑΚΕ, προκηρύξεις πρωταθλημάτων, ΑΦΜ κλπ. δεν έχει υπάρξει ξανά. Δε βλέπω να ξεκινά η Basket League στην ώρα της κι ας υπάρχουν μπροστά μας τρεις μήνες.