Το πρώτο καμπανάκι της χρονιάς

Επειδή τα πρωτοβρόχια του μπάσκετ ανήκουν όχι στους ρομαντικούς αλλά στους κυνικούς, είμαι υποχρεωμένος να ξεκινήσω με αυτό που άλλοι θα χαρακτηρίσουν παρηγοριά στον άρρωστο: μία νίκη σε δύο αγώνες επί ισπανικού εδάφους είναι υπεραρκετή για πιστολιά εκκίνησης και άλλωστε ουδείς δικαιούται να γίνεται θρασύς μέσα στα ιδιαίτερα δώματα της «βασίλισσας».

Μήπως όμως το κορμί του φετινού Ολυμπιακού κρύβει στ’ αλήθεια κάποιο μικρόβιο; Στην τελική ευθεία της σημερινής αναμέτρησης, οι παίκτες του Μπαρτζώκα έμοιαζαν θολωμένοι σαν αμάξι δίχως καύσιμο, μία ομάδα που ποντάρει περισσότερα απ’ όσα θα ‘πρεπε σε κορμιά καταπονημένα και ιδέες φθαρμένες. Η ρέντα του Τάιλερ Ντόρσεϊ στα πρώτα τρία ημίχρονα της σεζόν έκρυψε πολλές αδυναμίες, οι οποίες έγιναν οφθαλμοφανείς όταν ο Ελληνοαμερικανός έκοψε ταχύτητα.

Πόσο θα αντέξει ο Νίκολα Μιλουτίνοφ να παλεύει σχεδόν αβοήθητος στις δύο ρακέτες, φέτος που λείπει ο Φαλ; Πώς είναι δυνατόν να είναι ο Τόμας Γουόκαπ μοναδική πηγή δημιουργίας και μοναδική εστία αμυντικής έντασης στην περιφέρεια; Γιατί μοιάζουν θαμποί και κουρασμένοι παίκτες που πέρασαν το καλοκαίρι μακριά από τις εθνικές ομάδες, όπως ο Φουρνιέ, ο Πίτερς, αλλά και ο Βεζένκοβ;

Εάν ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος μέχρι το 35ο λεπτό, το οφείλει στο κρεσέντο της πρώτης περιόδου, όταν σούταρε 7/7 τρίποντα, πήρε προβάδισμα 12 πόντων και έκανε τους «λευκούς» της Μαδρίτης να τρώγονται με τα ρούχα τους. Αλλά η Ρεάλ δεν είναι Βασκόνια και η τράπουλα που έχει στα χέρια του ο Σκαριόλο είναι ξέχειλη από ατού, ακόμα και όταν απουσιάζει ο άσος μπαστούνι Μαλεντόν. Στην οικονομία του αγώνα, κανένας από τους παίκτες του δεν έπιασε τα 25 λεπτά συμμετοχής.

Έχει ο Ολυμπιακός δεύτερο γκαρντ σαν τον Καμπάτσο, δεύτερο σέντερ σαν τον Φερνάντο και τρίτο φόργουορντ σαν τον Ντεκ; Ακόμα και ο Γερμανός Κρέμερ, που έχασε το Ευρωμπάσκετ επειδή τον μπλόκαρε η Ρεάλ, έπαιξε ρόλο στο παιχνίδι με τις άμυνές του στον Φουρνιέ.

Ο Γάλλος κέρδισε με άνεση τον τίτλο του χειρότερου «ερυθρόλευκου», αφού έκανε του κεφαλιού του και βραχυκύκλωνε το παιχνίδι ακόμα και όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά. Στη Βιτόρια εξιλεώθηκε στο φινάλε, αλλά απόψε έδωσε 14 κούφιους πόντους και υπέπεσε σε 5 λάθη που έμοιαζαν περισσότερο. Στο τέλος μάλιστα χάρισε και διψήφια διαφορά στη Ρεάλ, λες και είναι απίθανο να ισοβαθμήσουν οι δύο ομάδες.

Ναι, ναι, ξέρω. Μία νίκη σε δύο αγώνες επί ισπανικού εδάφους φτάνει, έστω χωρίς να περισσεύει. Ωστόσο η αποψινή εικόνα αφήνει πικρή γεύση, αφού το αρχικό ρεσιτάλ έδωσε τη θέση του σε ανελέητη λιθοβολία: 1 τρίποντο σε 20 απόπειρες μετά το εναρκτήριο δεκάλεπτο, 47% στα δίποντα, πολλά φτηνά λάθη, ασφυξία μέσα σε μία καλά διαβασμένη και ιδιαίτερα δυναμική άμυνα.

«Ο αγώνας ξεκίνησε με ποιοτικό μπάσκετ και κατέληξε σε κλωτσιές και μπουνιές», παρατήρησε ο Γιώργος Μποζίκας, χωρίς να υπονοεί ότι η ομάδα του αδικήθηκε. «Έπρεπε να αντιδράσουμε σαν ομάδα», πρόσθεσε, για να συγκρατήσει όποιον ετοιμαζόταν να ξεχυθεί στα χαρακώματα.

Ο Σκαριόλο έκανε ένα μικρό δώρο στον Ολυμπιακό όταν ανέβασε τον Ντεκ στη θέση «3» καθιστώντας υπερβολικά βαρύ το σχήμα του, αλλά στην πορεία του αγώνα η φλυαρία των «ερυθρόλευκων» τράκαρε σε τείχος από κορμιά και οι άσπρες φανέλες έμοιαζαν περισσότερες από πέντε.

Ο Καμπάτσο μάζεψε δυνάμεις στον πάγκο και μπήκε ξεκούραστος για να δώσει τη χαριστική βολή στα τελευταία επτά λεπτά (μετά το 74-73) και η παραγωγή του Ολυμπιακού ανά δεκάλεπτο λέει όλη την αλήθεια για τη ροή του αγώνα: 29+24+16+8. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Πειραιώτες έγραψαν 5/16 δίποντα και 0/13 τρίποντα, πάει να πει πέντε καλάθια σε εικοσιεννέα απόπειρες, συν κάτι ψωρο-βολές. Τα τέσσερα από τα πέντε, μάλιστα, τα έβαλε ο Μιλουτίνοφ. Oι υπόλοιποι, πού εξαφανίστηκαν;

Tα υπόλοιπα θα τα ακούσετε και θα τα δείτε στο σημερινό, δεύτερο επεισόδιο της εκπομπής Gazz Floor, ακολουθώντας αυτόν εδώ τον σύνδεσμο . Το εξαιρετικά αφιερωμένο στην πορτοκαλί μπάλα δίωρο επιστρέφει αργά το βράδυ της Παρασκευής λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα Παναθηναϊκού-Μπαρτσελόνα. Και ξανά το μεσημέρι της Τρίτης στις 16.15. Κοπιάστε και είμαι βέβαιος ότι θα το ευχαριστηθείτε όσο και εμείς!