Παναθηναϊκός: Και στο τέλος... χάνουν οι Γερμανοί

Ο απαισιόδοξος και ο γκρινιάρης θα απλώσουν στο τραπέζι τα ψυχρά δεδομένα και θα δηλητηριάσουν την ατμόσφαιρα με γκρίνια και πεσσιμισμό. «Δεν θα ‘πρεπε να χρειαζόμαστει όργια του Ναν για να νικήσουμε τη μισή Μπάγερν», θα πουν. Σεπτέμβρη μήνα, όμως, αυτοί οι δύο λεβέντες είναι χρήσιμο να μένουν κλειδωμένοι στο μπαλαούρο για να μη ζαλίζουν όσους στήνονται στην αφετηρία με καθαρό μυαλό.

Στην πραγματική ζωή, ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που αποτελείται από 7-8 κατάκοπους λόγω Ευρωμπάσκετ, 1-2 οφθαλμοφανώς ανέτοιμους, μερικούς που ακόμη μαθαίνουν τα κατατόπια, κάποιους βασικούς παροπλισμένους λόγω τραυματισμών, έναν προπονητή που ακόμη σκέφτεται τη Ρίγα και, ναι, έναν σούπερμαν που δεν καταλαβαίνει τίποτε και που δεν έχει άλλον αντίπαλο παρά μόνον τον (σχεδόν πάντοτε κεφάτο) εαυτό του.

Ο δεύτερος που μπαίνει στη σεζόν με τη ντεπόζιτο γεμάτο και με τα πνευμόνια ξεκούραστα, ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, έγινε δεύτερος πόλος σε μία μπαταρία που μόλις τώρα αρχίζει και γεμίζει. Για μία ομάδα που καλά καλά δεν έχει κάνει προετοιμασία, πρώτο ζητούμενο είναι οι νίκες (που υποψιάζομαι ότι θα γίνουν δύο το βράδυ της Παρασκευής απέναντι στη χλωμή Μπαρτσελόνα) και δεύτερο στοίχημα να βρουν οι παίκτες πατήματα, ανάσες και ρυθμό.

Δύο στα δύο συνεπώς, με τον «έκτο παίκτη» να προσφέρει χείρα βοηθείας στις δύσκολες στροφές. Και ξεκίνημα με πόδια στεγνά στο σημειωτόν του αίφνης βροχερού φθινοπώρου. Όπως και ο Ολυμπιακός, όπως και ο …Άρης, σπεύδει να προσθέσει κάποιος που κόντεψε να αλληθωρίσει παρακολουθώντας τρεις οθόνες ταυτόχρονα. Βρε, μπας και μας καλόμαθε στις νίκες η …Ρίγα; Καθένας με τον πόνο του θα πείτε και με το δίκιο σας.

Παρεμπιπτόντως, κάποιος που έφυγε από τη Λετονία με «πόνο», τον πόνο του παρ’ ολίγον πρωταθλητή που είδε το χρυσάφι να ξεγλιστράει από τα δάχτυλά του (αλλά κουράστηκε ελάχιστα στο Ευρωμπάσκετ) ήταν ο παίκτης που βρήκε τρόπους να εξωραΐσει τις κραυγαλέες αδυναμίες της μπροστινής γραμμής.

Ο Ομέρ Γιούρτσεβεν δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα των (18) χαμένων αμυντικών ριμπάουντ, αλλά τουλάχιστον πρόσφερε 14 πόντους σε οικονομική συσκευασία 20 λεπτών για να παλαντζάρει την αιμορραγία. Ο Ρισόν Χολμς τελείωσε μερικές από τις φάσεις που ο Ναν (των 10 ασίστ) του σέρβιρε στο πιάτο, αλλά ο καλύτερος ψηλός των «πρασίνων» ήταν το αμούστακο παιδί που μέχρι πέρυσι έπαιζε διστακτικά ακόμα και στην Εθνική Εφήβων.

Ο ατρόμητος Αλέξανδρος Σαμοντούροφ αυτού του καλοκαιριού είναι πολύ έργο Σπανούλη, αρκετά έργο Αταμάν (εκτός αν ξεχάσατε ότι χρησιμοποιήθηκε και στους τελικούς της Α1), αλλά πάνω απ’ όλα έργο Σαμοντούροφ: δουλειά μέσα στο γήπεδο, δουλειά μέσα στο μυαλό. Θα εκπλαγώ πολύ αν δεν ακουστεί το όνομά του στο επόμενο ντραφτ του ΝΒΑ.

Η Μπάγερν παίζει το απολαυστικό Μπάγερν του Γκόρντι Χέρμπερτ και είναι στριφνός αντίπαλος, ακόμα και όταν παρουσιάζεται ελλιπής. Ο Παναθηναϊκός αισθάνθηκε την ανάσα της μέχρι το 50-48 του 22ου λεπτού, αλλά μετά της υπενθύμισε ότι, ειδικά τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, η ατομική ποιότητα κάνει τη διαφορά.

Ο Κέντρικ Ναν κέρδισε όλα τα θαυμαστικά και δήλωσε ότι αισθανόταν «σαν παιδί την πρώτη μέρα του σχολείου», αλλά δίπλα στον πρωτάρη με τα πράσινα Ρογκαβόπουλο έμοιαζε μάλλον με δάσκαλο, παρά με μαθητή. Ο Έλληνας γκαρντ έκανε καταπληκτική δουλειά στις τοποθετήσεις και στις γρήγορες εκτελέσεις, οπότε οι 15 πόντοι και τα άλλα κατορθώματά του (όπως οι έξι βολές που κέρδισε σε προσπάθειες για τρίποντο) δεν θα πρέπει να προξενούν εντύπωση.

Με τον Τι Τζέι Σορτς απροπόνητο και τον Μάριους Γκριγκόνις σκουριασμένο, το πρώτο ημίχρονο (σκορ 47-41) φώναζε ότι χρειαζόταν λίγος ιδρώτας παραπάνω για να κάνουν πίσω οι Γερμαναράδες. Ο Εργκίν Άταμαν φρόντισε μετά την ανάπαυλα να βρει λεπτά συμμετοχής για τον αιωνίως αναντικατάστατο Τζέριαν Γκραντ (ο οποίος έβαλε και 10 ποντάκια μετά την ανάπαυλα), ενώ η άνοδος του Χουάντσο έκλεισε τρύπες στα μετόπισθεν.

Η Μπάγερν ανανέωσε επιθέσεις με τον παλιόφιλο Γκάμπριελ, αλλά, με τον Ομπστ ερείπιο και τον Γιοκουμπάιτις στο ιατρείο, δεν είχε ούτε τον ρυθμό ούτε το σουτ για να κρατηθεί ζωντανή μέχρι το τέλος. Κάθε κατεργάρης κάθισε στον σωστό πάγκο και η βραδιά ολοκληρώθηκε χωρίς να υπάρχει στόρι. Όπως και πέρυσι, όπως και πρόπερσι. Μία επίσκεψη της αξιόλογης αλλά απρόσωπης Μπάγερν είναι, παραδοσιακά, ο καλύτερος σύμμαχος του Παναθηναϊκού μόλις καταφτάνουν τα πρωτοβρόχια.

Tα υπόλοιπα θα τα ακούσετε και θα τα δείτε στο παρθενικό επεισόδιο της εκπομπής Gazz Floor, ακολουθώντας αυτόν εδώ τον σύνδεσμο. Το εξαιρετικά αφιερωμένο στην πορτοκαλί μπάλα δίωρο επιστρέφει την Πέμπτη στις 16.15 και ξανά την Παρασκευή γύρω στις 23.30, αμέσως μετά από τον αγώνα Παναθηναϊκού-Μπαρτσελόνα. Προσδεθείτε και μη καπνίζετε!