Παναθηναϊκός: Να δεις τι σου 'χω για μετά

• Μην τον φοβάστε τον Σορτς
• Ο απόλυτος Κέντρικ Ναν και ο elite σουτέρ Ρογκαβόπουλος
• Η ώρα του "Γκρίγκο"

Δύο ήταν τα ερωτηματικά που υπήρχαν πριν από το τζάμπολ του αγώνα με την Μπάγερν.

Το πρώτο: Θα έφταναν το hype και ο ενθουσιασμός που υπήρχαν για την εντός έδρας πρεμιέρας ώστε να πραγματοποιήσει ο Παναθηναϊκός μία επιβλητική εμφάνιση παίζοντας παράλληλα και εξαιρετικό μπάσκετ;

Το δεύτερο: Θα αποτυπωνόταν το 40% της ετοιμότητας που είχε πει ο Εργκίν Άταμαν την παραμονή του ματς θέλοντας να τονίσει το πόσο ανέτοιμη είναι ακόμα η ομάδα του τη δεδομένη χρονική στιγμή;

Να σας πω την αλήθεια, λίγο - πολύ, δεν περίμενα κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από την συγκεκριμένη αναμέτρηση. Η εικόνα του αγώνα αποτύπωσε σε μεγάλο βαθμό το “που βρίσκεται” ο Παναθηναϊκός τη συγκεκριμένη περίοδο.

Ειδικά στην άμυνα όπου ήταν ολοφάνερη η έλλειψη επικοινωνίας. Και είναι απολύτως λογικό να συμβαίνει αυτό όταν όλοι όσοι έπαιξαν στο ματς είχαν πραγματοποιήσει όλες και όλες τρεις προπονήσεις μαζί. Και πολλές σας λέω. Καλός ο δεδομένος ενθουσιασμός, καλή και η προσμονή που υπήρχε για το τζάμπολ, αλλά “basketball is basketball” όπερ και σημαίνει ότι χρειάζεται, χρόνος, χημεία και σωστή προετοιμασία ώστε να αποδώσει μια ομάδα σύμφωνα με τις πραγματικές της δυνατότητες. Όποιον αντίπαλο και αν έχει απέναντί της.

Γιατί κακά τα ψέματα. Η Μπάγερν δεν είναι δα και κάποιο… μεγαθήριο της Euroleague. Ειδικά έχοντας και τις δικές της απουσίες. Ναι μεν διαθέτει αρχές και παίζει το συγκεκριμένο (και πολλές φορές αποτελεσματικό) μπάσκετ του Γκόρντον Χέρμπερτ αλλά δεν είναι η ομάδα που θα μπορούσε να απειλήσει τον Παναθηναϊκό ακόμα και αν οι παίκτες των “πρασίνων” δεν είχαν κάνει καμία προπόνηση μαζί και απλά βρισκόντουσαν στο τζάμπολ του αγώνα. Μιλάμε για μια ομάδα που πολύ δύσκολα θα διεκδικήσει (ακόμα και) το play-in.

Παρόλα αυτά δεν πιστεύω ότι ήταν αυτός ο λόγος που ο Παναθηναϊκός έπαιξε τόσο-όσο προκειμένου να φτάσει σε μια εύκολη επικράτηση. Εκτελώ στο ρελαντί. Με σβηστές τις μηχανές. Και θεωρώ ότι άλλα τέσσερα δεκάλεπτα και αν είχε ακόμα το ματς, η εικόνα θα ήταν ίδια και απαράλλακτη έως και το τέλος.

Μην τον φοβάστε τον Σορτς

Υπάρχουν ωστόσο κάποια επιμέρους σημεία στα οποία αξίζει να αναφερθούμε.

Για εμένα το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το γεγονός ότι οι “πράσινοι” σημείωσαν 87 πόντους στην πολύ μέτρια βραδιά τους. Και τους σημείωσαν παντελώς ακούραστα. Δίχως να ιδρώσουν. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ. Εάν και εφόσον παίζουν τώρα στο 40% όπως είχε πει και ο Άταμαν, πόσο… scary θα είναι η επίθεση του Παναθηναϊκού όταν θα αρχίσει να “δένει” η ομάδα, βρεθούν οι συνεργασίες και υπάρχει καλύτερη επικοινωνία μέσα στις τέσσερις γραμμές;

Εντάξει, όλα αυτά είναι θεωρητικά ωστόσο δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο το πόσο “βάθος” έχει αυτή η ομάδα και το πόσο πλούσιο είναι το (επιθετικό) ταλέντο της. Να μου πείτε ότι δεν το ξέραμε; Φυσικά και το ξέραμε! Απλά το βλέπουμε πλέον και ιδίοις όμασι.

Και όλα αυτά με τον βασικό “κουμανταδόρο” της ομάδας και τον παίκτη από το οποίο περιμένει πολλά το “τριφύλλι” σε μια βραδιά όπου αλλού πάταγε και αλλού βρισκόταν! Λες και ήταν έξω από τα νερά του. Σίγουρα ο Τι Τζέι Σορτς περίμενε καλύτερο ντεμπούτο αλλά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός “κάθε αρχή και δύσκολη” ειδικά από τη στιγμή που ο Αμερικανός κλήθηκε να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του και να πάρει τη μπαγκέτα μιας ομάδας που έχει ως στόχο την κατάκτηση της Euroleague.

Θα μου πείτε “φοβάσαι μήπως δεν βγει;” Προσωπικά, όχι. Αν και ήμουν από τους… αμφισβητίες του Σορτς στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν όσον αφορά το αν μπορεί να σταθεί στην Euroleague, στη συνέχεια έκανα “mea culpa” και σχεδόν κατάπια την γλώσσα μου. Πρόκειται για παίκτη υψηλού επιπέδου και με τεράστιο κίνητρο. Και όχι. Δεν τον φοβάμαι. Δεν πιστεύω επ’ ουδενί ότι θα “βγει” Λορέντζο Μπράουν. Απλά πρέπει και εκείνος να προσαρμοστεί σιγά-σιγά στα νέα δεδομένα, πολλά δε μάλλον όταν έχει δίπλα του έναν παίκτη όπως είναι ο Κέντρικ Ναν.

Στην Παρί ήταν ο “ball hog” της ομάδας. Στον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός “ball hog” με την ταυτόχρονη παρουσία του Ναν. Παρόλα αυτά το γεγονός αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση ότι θα ηγηθεί από τη πλευρά του σε σκορ και (κυρίως σε) δημιουργία, κάνοντας (ακόμα) καλύτερους τους συμπαίκτες του και ταυτόχρονα να βελτιώνεται και εκείνος περισσότερο παιχνίδι με το παιχνίδι.

Ο απόλυτος Κέντρικ Ναν και ο elite σουτέρ Ρογκαβόπουλος

Οπότε, όχι. Δεν τον φοβάμαι. Ζήτημα (λίγου) χρόνου είναι να προσαρμοστεί όπως πρέπει. Όσο για τον Κέντρικ Ναν; Τα λόγια περισσεύουν. Ότι είναι παίκτης που μπορεί να σημειώσει σβηστά 20-25 πόντους είναι γνωστό. Απλά δείχνει πλέον ότι μπορεί να είναι και ένας εξαιρετικός δημιουργός (κυρίως στα pick n roll) μοιράζοντας με το “καλημέρα” της Euroleague 10 ασίστ! Πραγματικά (και όπως έγραψα και στο live του αγώνα στο Gazzetta) αποτελεί απόλαυση να τον βλέπει κάποιος να παίζει μπάσκετ. Εκτός του ότι τα κάνει όλα να φαίνονται πολύ εύκολα, ο τρόπος με τον οποίο παίζει σε κάνει να ανυπομονείς για το επόμενο παιχνίδι του.

Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην κάνω ειδική αναφορά στον Νίκο Ρογκαβόπουλο. Τα πράγματα είναι απλά. Είσαι καλός; Παίζεις καλά; Ο Άταμαν θα σου δώσει χρόνο συμμετοχής. Και ο “Ρόγκα” έδειξε από την Αυστραλία ότι πήγε στον Παναθηναϊκό για να έχει ενεργό ρόλο και όχι να προσφέρει 2-3 spot up σουτ. Θα βάλει το κορμί του στην άμυνα, θα διεκδικήσει τα ριμπάουντ και φυσικά (όχι ότι δεν το ξέραμε δηλαδή) θα προσφέρει σκορ από την περιφέρεια με το “φαρμακερό” του σουτ. Λεφτά στην τράπεζα που λένε και οι Αμερικανοί.

Ξέρετε, υπάρχουν κάποιοι παίκτες οι οποίοι εάν σουτάρουν ελεύθεροι σου εμπνέουν τη σιγουριά ότι θα ευστοχήσουν ή ότι πολύ δύσκολα θα αστοχήσουν. Όπως την ίδια σκέψη κάνω όταν βλέπω τον Άλεκ Πίτερς του Ολυμπιακού να σουτάρει ελεύθερος: “Γράψε τρεις” λέω αμέσως. Ε, ο Ρογκαβόπουλος είναι ένας από αυτούς, τον οποίο και θεωρώ “elite” σουτέρ στη Euroleague. Και μακροπρόθεσμα θα φανεί το πόσο μεγάλο ήταν το “colpo grosso” που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός με την απόκτησή του.

Η ώρα του "Γκρίγκο"

Ιδιαίτερα credits πρέπει να δοθούν και στον Αλέξανδρο Σαμοντούροβ, ο οποίος (θα) αρπάζει από τα μαλλιά τις ευκαιρίες που (θα) του δίνονται. Από τα ματς της Εθνικής στο Eurobasket έδειξε ότι είναι... κανονικός παίκτης και όχι ένας "wanna be" παίκτης Euroleague. Δουλεύει και αυτό φαίνεται. Και το μέλλον προμηνύεται κάτι παραπάνω από λαμπρό.

Πάντως και απομονώνοντας όλα τα αγωνιστικά, η εικόνα που έμεινε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στο “TELEKOM CENTER Athens” είχε να κάνει με την μεγάλη επιστροφή του Μάριους Γκριγκόνις. Όλο το γήπεδο στο πόδι. Ένα μοναδικό standing ovation για έναν παίκτη που έχει ταλαιπωρηθεί όσο λίγοι. Έναν παίκτη ο οποίος είχε μείνει 11 μήνες εκτός δράσης. Έναν παίκτη πραγματικό παράδειγμα αθλητή και χαρακτήρα. Πραγματικά το άξιζε ο “Γκρίγκο”. Μπορεί να ήταν (και λογικό να ήταν) εκτός ρυθμού, μπορεί να μην βρήκε στόχο στα δύο σουτ που επιχείρησε, αλλά σημείωσε το δικό του buzzer beater στην συνείδηση όλων των φίλων του μπάσκετ με την επιστροφή του στην αγωνιστική δράση. Σιδερένιος!

Φυσικά το ματς με την Μπαρτσελόνα θα είναι τελείως διαφορετικό την Παρασκευή. Λογικά ΔΕΝ θα ξαναδούμε τον Σορτς στο “μηδέν”, ενδεχομένως (χωρίς να είναι βέβαιο) να υπάρχει Όσμαν, η ομάδα θα έχει κάνει άλλες δύο προπονήσεις ενώ στον αντίποδα θα υπάρχει και πληγωμένος ενθουσιασμός των Καταλανών από την ήττα στην πρεμιέρα στο Ντουμπάι. Αν μη τι άλλο θα είναι ένα πολύ πιο δύσκολο παιχνίδι όπου θα χρειαστεί ο Παναθηναϊκός να παρουσιαστεί καλύτερος.

Βάσει ρόστερ, ταλέντου και βάθους, κάλλιστα θα μπορούσαν να σιγοτραγουδούν οι "πράσινοι" το ρεφρέν " τι σου 'χω για μετά" αναφορικά με το potential της ομάδας και των πραγματικών της δυνατοτήτων ενόψει της συνέχειας.