Μίλος Τεόντοσιτς: Στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου «Τεό»!
Σε μια εποχή που το μπάσκετ μετριέται πια σε analytics, αποδοτικότητα, μονάδες αξιολόγησης και κυρίως σε αθλητικά προσόντα, υπήρξε ένας παίκτης που παρέμεινε πιστός στο να σε κάνει να ερωτευτείς το άθλημα. Ένας μαέστρος της δημιουργίας, που έβλεπε τις πάσες σαν ποιήματα και τα pick 'n' roll σαν μουσικά κομμάτια. Ο λόγος για τον έναν και μοναδικό, Μίλος Τεόντοσιτς.
Γεννημένος το 1987 στο Βάλιεβο της Σερβίας, ο Μίλος δεν άργησε να δείξει το μπασκετικό του ταλέντο. Ανδρώθηκε μπασκετικά στην FMP Ζελέζνικ και πολύ γρήγορα προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων. Ο Ολυμπιακός όμως ήταν εκείνος που το 2007 τον έπεισε να κάνει το ταξίδι και να αφήσει την Σερβία, στην οποία έκανε να γυρίσει για να αγωνιστεί σε συλλογικό επίπεδο 16 χρόνια!
Στον Πειραιά ο Μίλος Τεόντοσιτς, εξελίχθηκε σε ηγετική μορφή. Με το «καλημέρα» έδειξε πως διαβάζει το παιχνίδι όσο ελάχιστοι και πως μπορεί να περάσει τη μπάλα από την... μύτη της βελόνας. Τα highlights του πάμπολα, με τον κόσμο του Ολυμπιακού να τον λατρεύει για το ταλέντο και την... αλητεία που κουβαλούσε στο παρκέ. Το 2010 έφτασε στο απόγειο του με την ερυθρόλευκη φανέλα, κατακτώντας τον τίτλο του MVP της Euroleague, οδηγώντας την ομάδα ως τον τελικό της διοργάνωσης. Δεν κατάφερε όμως να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, μένοντας για δεύτερο σερί Final Four χωρίς τον τίτλο.
Το 2011 πήρε την μεγάλη απόφαση και άφησε τον αγαπημένο του Ολυμπιακό, μετακομίζοντας στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η αρχή έμοιαζε με... εφιάλτη βέβαια. Ο Ολυμπιακός, με το μεγάλο «πεταχτάρι» του Πρίντεζη πήρε τον τίτλο στην Κωνσταντινούπολη, με την ΤΣΣΚΑ να μένει με άδεια χέρια, παρότι είχε βρεθεί στο +17 μέσα στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, συνολικά η πορεία του στη Μόσχα ήταν η πιο σταθερή περίοδος της καριέρας του. Σε έξι σεζόν με τη ρωσική «αρκούδα» κατέκτησε πλήθος τίτλων, συμπεριλαμβανομένου του πολυπόθητου τροπαίου της Euroleague το 2016, μετά από ένα παιχνίδι που ήταν άκρως ακατάλληλο για καρδιακούς. Έγινε ο εγκέφαλος της ομάδας, καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της δεκαετίας και έδειξε πως ακόμα κι ένας παίκτης χωρίς εκρηκτικά αθλητικά προσόντα μπορεί να κυριαρχήσει με το μυαλό και την αντίληψή του στο παιχνίδι.
Το 2017 ήρθε το ΝΒΑ. Οι Κλίπερς τον υποδέχτηκαν με προσδοκίες και ο Μίλος, αν και έδειξε «λάμψεις» της ιδιοφυΐας του, δεν κατάφερε να αφήσει το ίδιο αποτύπωμα. Πολλοί έλεγαν πως το μεγάλο πρόβλημα ήταν το τσιγάρο, το οποίο δεν έλεγε να το κόψει. Για άλλους, το πρόβλημα ήταν η άμυνά του. Ο Ντουράντ όμως τον είδε και έπαθε ό,τι έπαθαν και οι Ευρωπαίοι φίλαθλοι. Έμεινε με το στόμα ανοιχτό στη θέα του τρόπου με τον οποίο πάσαρε. Μάλιστα δεν δίστασε να τον αποθεώσει. «Ο καλύτερος πασέρ με τον οποίο έχω βρεθεί ποτέ στο παρκέ», είχε πει για τον Τεόντοσιτς ο Κέβιν Ντουράντ.
Το 2019 το NBA έμοιαζε να μην τον χωράει πλέον. Όχι ότι δεν μπορούσε να λάμψει. Όμως στους Κλίπερς δεν βρήκε τον χώρο και την εμπιστοσύνη που άξιζε. Εκείνος είχε ζήσει το... όνειρο του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη και η Ευρώπη τον καλούσε και πάλι. Έτσι, ο ίδιος επέστρεψε με... ιταλική φινέτσα!
Η Βίρτους τον έκανε δικό της και στην Μπολόνια, ο Τεόντοσιτς δεν ήταν απλώς παίκτης. Ήταν η καρδιά της ομάδας. Κατέκτησε το EuroCup, οδήγησε τη Βίρτους στον πρώτο της τίτλο πρωταθλήματος μετά από δύο δεκαετίες και επανέφερε την ομάδα στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν το απόλυτο πρότυπο ηγέτη: μετρημένος, οραματιστής, αποφασιστικός. Και φυσικά στο παρκέ έβγαζε πάσες που έμοιαζαν με κορυφαία μουσική. Σαν να βλέπεις τον Μπετόβεν να συνθέτει ένα από τα τεράστια αριστουργήματά του. Γιατί ο Μίλος Τεόντοσιτς ήταν ένας καλλιτέχνης στο παρκέ.
Το 2023 έκλεισε έναν κύκλο. Μετακόμισε στον Ερυθρό Αστέρα, επιστρέφοντας στη Σερβία μετά από 16 χρόνια, για να κλείσει την καριέρα του όπως την ξεκίνησε, δίπλα στους δικούς του ανθρώπους, στο σπίτι του και φυσικά στα χρώμματα που αγαπούσε, τα ερυθρόλευκα.
Σε διεθνές επίπεδο, φόρεσε υπερήφανα την φανέλα της εθνικής Σερβίας για σχεδόν δύο δεκαετίες. Με αυτήν έζησε μεγάλες επιτυχίες, κατακτώντας τρία ασημένια μετάλλια σε Παγκόσμια Κύπελλα, Ολυμπιακούς Αγώνες και Eurobasket. Ήταν ο φυσικός ηγέτης μιας «χρυσής» φουρνιάς της χώρας του, από εκείνους που μιλούν λίγο και πασάρουν πολύ.
Ο Τεόντοσιτς δεν ήταν ποτέ ένας «τέλειος» παίκτης. Δεν είχε ταχύτητα, δεν ξεχώριζε στην άμυνα, δεν κάρφωνε εντυπωσιακά, όμως διέθετε κάτι που δεν αγοράζεται ούτε με εκατομμύρια, ταλέντο. Και μιλάμε για ταλέντο σε τόνους. Με αυτό ξεχώρισε, αυτό τον έκανε να λάμψει και αυτό τον έκανε να αγαπηθεί από τους απανταχού μπασκετόφιλους.
Το μπάσκετ πλέον είναι πιο φτωχό. Ο τεράστιος Μίλος Τεόντοσιτς δεν θα φορέσει ξανά το σορτσάκι του για να μαγέψει τα πλήθη με τον τρόπο που έπαιζε. Θα τον θυμόμαστε όμως πάντα, γιατί, ακόμη και με το τσιγάρο στα χείλη, μπορούσε να βγάλει μια φάση που θα άφηνε τους πάντες με ανοιχτό το στόμα. Μην πάτε μακριά. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης με τον οποίο είχαν... ανεβάσει τους τόνους πάμπολες φορές και έφτασαν πολύ κοντά να πιαστούν στα χέρια, είπε πρόσφατα πως «Ο Τεόντοσιτς είναι ο καλύτερος πασέρ που έχω δει». Και όταν ο σπουδαίος «3D» εκδράζεται έτσι, αυτό λέει ΠΟΛΛΑ!
Σε ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις τεράστιε Μίλος Τεόντοσιτς!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta. Ακολούθησέ μας και στο Google News.
