Παναθηναϊκός: Πάλεψε με το σώμα, ηττήθηκε με το μυαλό

Προσπαθούν πολλοί να βρουν το θετικό πρόσημο σε μια ήττα που ήρθε στην παράταση, σε ένα οριακό ματς. Και πιθανώς να υπήρχε αυτό το πρόσημο, αν έπαιζες εναντίον μιας ομάδας στην καλή της βραδιά, όμως η Φενέρ του Δημήτρη Ιτούδη περνάει ένα κακό φεγγάρι σε αυτή την καμπή της σεζόν. Έκαναν όμως ό,τι μπορούσαν, για να νικήσουν τον Παναθηναϊκό στο μυαλό και το κατάφεραν.

Πριν ξεκινήσει η συζήτηση για την κακή διαιτησία, πρέπει να απαντήσουμε, αν ο Παναθηναϊκός μπορούσε να κερδίσει και υπό αυτές τις διαιτητικές συνθήκες. Προσωπικά νομίζω μπορούσε, μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα αυτό έδειξε.

• Παναθηναϊκός: Δεν τον αφήνουν ούτε να αγιάσει

• Από τις λίγες ήττες που ήταν... υπόσχεση για το μέλλον

Το ρεκόρ των επιθετικών ριμπάουντ που μεταφράστηκε σε παραπάνω κατοχές ξοδεύτηκε σε 19/40 δίποντα, 9/29 τρίποντα (αρκετά ελεύθερα σουτ) και 11 χαμένες βολές (23/34). Ειδικά στις βολές που ξέρετε, τις έχω μεγάλο άχτι, αν φτάνει ο προπονητής να πανηγυρίζει ένα ζευγάρι εύστοχων, υπάρχει μάλλον σοβαρό θέμα.

Μπορεί λοιπόν κάποιος να αναρωτιέται, «πως χάθηκε ρε γαμώτο ματς με 14 παραπάνω ριμπάουντ και μάλιστα όλα επιθετικά;» (26 έναντι 12 της Φενέρ) αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια για μια ομάδα, που πάλεψε με ένταση κοντά στο αντίπαλο καλάθι, με πρωτεργάτες τον Πονίτκα (10) και τον Γκουντάιτις (5). Η άλλη μισή και σημαντικότερη μάλλον αλήθεια είναι τα 8 παραπάνω κλεψίματα της Φενέρ (5-13) και οι 9 παραπάνω ασίστ (12-21).

Όση συγκινητική ενέργεια κι αν καταθέσεις με το σώμα σε άμυνα και ριμπάουντ, αν δεν πασάρεις σωστά κι αν δε σουτάρεις αξιοπρεπώς, πως να κερδίσεις έναν αγώνα Euroleague;

Να πάμε και στο τελευταίο λεπτό; Προηγείσαι με 5 πόντους εντός έδρας κι ο κόουτς Ιτούδης παίρνει time out. Σχεδιάζει το προφανές. Ένα γρήγορο καλάθι και μετά πίεση στην επαναφορά, για να διεκδικήσει την όποια πιθανότητα να μηδενίσει τη διαφορά. Πραγματικά γίνεται ένα επιτυχημένο drive που φέρνει εύκολα δύο πόντους και μετά πίεση στον παίκτη που επαναφέρει και παγίδα στον παίκτη που υποδέχεται. Τι από τα παραπάνω ήταν έκπληξη;

Να υποθέσω ότι στον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν περίμεναν, ότι η Φενέρ θα πάει για ένα γρήγορο δίποντο; Να υποθέσω ότι δεν περίμεναν πίεση στην επαναφορά, για αυτό αφέθηκε ολομόναχος ο Λι χωρίς σκαλοπάτι κοντά του; Άνοιξαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο γήπεδο περιμένοντας να τους πασάρει ποιός και κάτω υπό ποιές συνθήκες;

Ο Πάρις Λι χτες αγωνίστηκε 27 περίπου λεπτά και προσέφερε 0 ασίστ για 2 λάθη σουτάροντας 4 στα 16 σουτ. Μάλλον λάθος Αμερικάνο κρίνουμε για το πόσες προσπάθειες παίρνει και για το αν το παρακάνει.

Λάθη της διαιτησίας και λάθος κανονισμός.

Τα υπερβολικά σφυρίγματα στον Γιώργο Παπαγιάννη που χρεώθηκε και με τεχνική ποινή για την αντίδραση, το πάτημα στη γραμμή πριν το τρίποντο ισοφάρισης του Γκούντουριτς, το καταφανές φάουλ στον Πονίτκα από τον Χέιζ είναι στο μυαλό μου πταίσματα μπροστά στη γελοιότητα του κανονισμού.

• Παναθηναϊκός: Το καθαρό φάουλ που δεν δόθηκε στον Πονίτκα στα 5'' πριν από το τέλος (vid)

Ναι χαρακτηρίζω γελοίο, το να μπορούν οι διαιτητές να πηγαίνουν στο instant replay, όχι για να εξετάσουν μια φάση στο σύνολό της αλλά για συγκεκριμένο μόνο λόγο και μάλιστα στο τελευταίο δίλεπτο. Να βλέπουν στο video τι δε σφύριξαν και να σχολιάζουν never mind μια που ο κανονισμός λέει «δεν πειράζει». Βέβαια σε αντίστοιχη περίπτωση υπέρ μας θα λέγαμε «καλοδεχούμενο το δώρο» και θα πανηγυρίζαμε την έκβαση της φάσης.

Επίλογος της κανονικής διάρκειας του αγώνα η φράση, «ξαφνιάστηκα όταν έπρεπε να σουτάρω» του Ματέους Πονίτκα, που λέει μέσες άκρες και τη συνολική εικόνα του Παναθηναϊκού χτες. Τι να τις κάνεις τις extra κατοχές, αν δεν ξέρεις τι να τις κάνεις;

Υ.Γ. Κάποια πράγματα όταν επαναλαμβάνονται, δεν μπορεί να αποδίδονται στην ατυχία. Θυμίζω την πίεση στην επαναφορά που άσκησε το Περιστέρι. Ένα τραγικό πνευματικά 4^ο δεκάλεπτο. Τη μηδαμινή επίδραση του προπονητικού staff στις φάσεις «ειδικών συνθηκών.» Αμυντικά κι επιθετικά. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.