Είδε κανείς τους Πρωταθλητές;
Μια από τις αγαπημένες ατάκες του Νίκου Γκάλη προς κάθε συμπαίκτη του (που προερχόταν από ένα καλό παιχνίδι) έλεγε… «τι έγινε; Ψηλώθηκες τώρα;». Στην πραγματικότητα, ο «Νικ» ανέκαθεν ήταν πειραχτήρι σε περιβάλλον ιδιαιτέρως οικείο γι’ αυτόν κι έκανε πλάκες σ’ αυτούς που πραγματικά συμπαθούσε. Ωστόσο, αυτό που συνήθιζε να λέει ο «γκάνγκστερ», ενδεχομένως να αποτελεί και την πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό οποιουδήποτε επιδιώξει να ερμηνεύσει το φαινόμενο «Αναντολού Εφές». Πώς είναι δυνατόν η περσινή Πρωταθλήτρια στην Euroleague να βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας και να χρειάστηκε πέντε αγώνες για να πετύχει μία νίκη; Είναι λογικό να σκεφτεί ότι, πιθανόν, να οφείλεται σε λανθασμένη διαχείριση της περσινής τρομερής επιτυχίας. Μπορεί να εκτιμήσει ότι παραμένει στρογγυλοκαθισμένη στις περσινές δάφνες.
Είναι οι μόλις τέσσερις νίκες σε σύνολο δέκα αγώνων, στην Τουρκία εξάλλου ήδη μετρά δύο ήττες κι ενώ πέρυσι σε κοτζαμάν κανονική περίοδο (30 αγώνων) έκανε μόλις μία. Ο Εργκίν Αταμάν δεν εγγράφηκε πάντως στον… σύλλογο των πανικοβλημένων, αυτό είπε εμμέσως πλην σαφώς, την περασμένη εβδομάδα όταν ρωτήθηκε για την περιορισμένη αποτελεσματικότητα της ομάδας του. «Δε νιώθω πανικοβλημένος αλλά ξέρω ότι δεν παίζουμε το συνηθισμένο μας μπάσκετ. Όταν επιστρέψουν και οι τρεις βασικοί γκαρντ μας, τότε θα διεκδικήσουμε τους στόχους μας», είπε με… μισό χαμόγελο το οποίο ενδεχομένως να είχε ως σκοπό να κρύψει τον προβληματισμό του. Προφανώς οι απουσίες έχουν τη σημασία τους, ίσως δόθηκε σ’ αυτές μεγαλύτερη αξία για να αιτιολογηθεί η αγωνιστική κάμψη. Γιατί οι αριθμοί λένε ότι…
Η Εφές είναι «πεσμένη» σε όλα
Κι αυτό, ως ένα βαθμό, είναι λογικό. Δηλαδή, η απόσταση των αριθμών βάζοντας σε μια ζυγαριά τους περσινούς με τους φετινούς αριθμούς. Μια απουσία που σίγουρα έχει παίξει ρόλο είναι αυτή του Κρούνοσλαβ Σιμόν ο οποίος στη διάρκεια της περασμένης σεζόν αγωνίζονταν με τα χαλινάρια στα χέρια ούτως ώστε να ελέγξει την ενέργεια, την επιθετικότητα και πολλές φορές τη βιασύνη των Βασίλιε Μίτσιτς, Σέιν Λάρκιν. Κακά τα ψέματα, ο Κροάτης έδινε ισορροπία στην περιφερειακή γραμμή της Εφές και η απουσία του ήταν αισθητή. Κυρίως όμως, δεν καλύφθηκε γιατί (στην Euroleague) ο Ροντρίγκ Μπομπουά σουτάρει με το χαμηλότατο 33% (15/45 σουτ) και δεν είναι η ποιοτική λύση που πέρυσι ερχόταν από τον πάγκο. Τα δε νούμερα του Λάρκιν είναι πιο χαμηλά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ειδικά το ποσοστό του στο τρίποντο όπου από το 39.2% γκρεμοτσακίστηκε στο 23.1%. Ο βραχύσωμος Αμερικανός μαζί με τον Βασίλιε Μίτσιτς πρόσφεραν 9 ασίστ και 5.2 λάθη. Φέτος δίνουν 8.2 ασίστ και 9.4 λάθη.
Η αναλογία ασίστ λαθών είναι από τα κομβικά στατιστικά στοιχεία κάθε ομάδας και οι επιδόσεις των δύο έχουν επηρεάσει τις αντίστοιχες της Εφές. Μέχρι στιγμής, κάνει περισσότερα λάθη (13.8) σε σχέση με τις ασίστ (13.6) κι ενώ πέρυσι η αναλογία ήταν 17.95 προς 11.2. Δηλαδή, είχε τουλάχιστον έξι επιπλέον κατοχές. Επίσης, αν η συμπεριφορά μιας ομάδας καταγράφεται μέσα από το σύστημα αξιολόγησης κι εκεί η φετινή Εφές υπολείπεται κατά περίπου 15 βαθμούς συγκριτικά με πέρυσι.
Η σημαντική απώλεια του Σανλί
Έως και πριν από έναν χρόνο, ενδεχομένως ο Σερτάτς Σανλί να ήταν από τους τελευταίους που θα κοιτούσε κανείς στο ρόστερ της τουρκικής ομάδας, αλλά ο έμπειρος σέντερ δεν έκανε απλά εξαιρετική χρονιά πέρυσι, αλλά εξελίχθηκε και σε σημαντικό παράγοντα στη λειτουργία της Εφές στις δύο πλευρές του παρκέ. Η απόφαση αποχώρησης για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα έφερε στην Κωνσταντινούπολη τον Φίλιπ Πετρούσεφ. Ο Σέρβος είναι τρομερά χαρισματικός στην επίθεση στο τελείωμα των φάσεων, δεν είναι όμως ο… χαμάλης Σανλί που θα τρέξει από τη μία πλευρά στην άλλη για να ανοίξει χώρους για τους συμπαίκτες του, κυρίως όμως είναι ο «αδύναμος κρίκος» της Εφές την άμυνα.
Καθόλου τυχαία τον σημάδεψαν οι περισσότερες ομάδες «φτιάχνοντας» παιχνίδι στη ρακέτα, γι’ αυτό ο Εργκίν Αταμάν προχώρησε σε αναγκαστική ανακατανομή ρόλων δίνοντας περισσότερο χρόνο συμμετοχής στον Τίμπορ Πλάις. Μάλιστα, ο Τούρkος προπονητής δεν έκανε την παραμικρή απόπειρα απόκρυψης της πραγματικότητας καθώς είπε ευθαρσώς ότι… «ο Σανλί είναι η μεγάλη διαφορά της ομάδας σε σχέση με πέρυσι. Γι’ αυτό πιστεύω ότι κάποιοι παίκτες δεν είναι σε καλή φόρμα. Ειδικά ο Μπράιαντ Ντάνστον και ο Κρις Σίνγκλετον δεν έχουν φτάσει σε φόρμα». Το επίπεδο προσφοράς του Σανλί δεν αποτυπώνεται στους 7.8 πόντους και 2.2 ριμπάουντ που έδινε πέρυσι στην Εφές γιατί ο Τούρκος σέντερ έκανε πολλές δουλειές και κυρίως με τρομερά ποιοτικό τρόπο.
Και το κενό του δείχνει μεγαλύτερο από τη στιγμή που η προσφορά του Κρις Σίνγκλετον σε πέντε αγώνες περιορίζεται 15 πόντους (6/21 σουτ) και εννιά ριμπάουντ. Στα ίδια επίπεδα βρίσκεται και ο Ντάνστον (14π., 8ριμπ.). Οι χαμηλές πτήσεις της φροντ λάιν σχετίζονται βέβαια με την περιορισμένη συνεργασία, την επικοινωνίας που μέχρι στιγμής δεν υπάρχει (σε επιθυμητό βαθμό) με τους «κοντούς» κι αυτό έχει αντίκτυπο στον μέσο όρο πόντων (76π.) που έχει η περσινή Πρωταθλήτρια στην επίθεση.
@Photo credits: Euroleague
