Πανιώνιος: Πώς μια σεζόν γεμάτη όνειρα και επενδύσεις, βρίσκεται σημερα στο 1-14

Ο Πανιώνιος δεν είναι ένας οποιοσδήποτε σύλλογος. Είναι ένα από τα πιο ιστορικά brands του ελληνικού μπάσκετ, με παρουσία και μεγάλες στιγμές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με παίκτες που σημάδεψαν ολόκληρες γενιές και φυσικά με νέα ταλέντα που ετοιμάζονται να λάμψουν.

Κι όμως, μέσα σε τρία χρόνια η ομάδα πέρασε από Β’ Εθνική στην Stoiximan GBL, βίωσε προβλήματα και αδιέξοδα, λάθη στελέχωσης, χαοτικές σεζόν, συνεχείς αλλαγές που γονάτισαν κάθε προσπάθεια ξεπερνώντας στο τέλος κάθε εμπόδιο. Η άνοδος ήρθε, η έξοδος στην Ευρώπη ακολούθησε. Το ερώτημα είναι οι «κυανέρυθροι» τελικά μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις αυτού του επιπέδου;

• Πανιώνιος: Του λείπει ένας σύγχρονος μπασκετάνθρωπος!

Ένα καλοκαίρι γεμάτο φιλοδοξίες

Το καλοκαίρι, ο Πανιώνιος ξεκινούσε τη σεζόν με όνειρα. Ήθελε να ξεχωρίσει ή βιαζόταν να ξαναμεγαλώσει. Με μπάτζετ που άγγιξε τα 1.7 εκατομμύρια, με διοίκηση που στήριξε έμπρακτα, επαγγελματική οργάνωση, επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ και παράλληλη παρουσία στο EuroCup, η εικόνα έμοιαζε να υπόσχεται μια χρονιά που θα έβαζε τον «Ιστορικό» ξανά στο χάρτη.

Ο κορμός άλλαξε, η περιφέρεια ενισχύθηκε, ο κόσμος πίστεψε, το κλαμπ δήλωσε ξεκάθαρα ότι στόχος ήταν η καθιέρωση στις υψηλές θέσεις της Stoiximan GBL. Αυτό που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ήταν ότι λίγες εβδομάδες αργότερα θα μιλούσαμε για μια από τις πιο δύσκολες αγωνιστικές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου.

Η ελπίδα που έσβησε και ο... κατήφορος

Τα αποτελέσματα ήταν αμείλικτα. Από τις αρχές Οκτωβρίου έως τις 19 Νοεμβρίου, ο Πανιώνιος έπαιξε 14 επίσημα παιχνίδια σε λιγότερο από 50 ημέρες. Κυριολεκτικά κάθε τρεις μέρες κάποιο ταξίδι ή υποχρέωση. Ο απολογισμός; 14 ήττες. 0-7 στο ελληνικό πρωτάθλημα και 1-7 στο EuroCup με μοναδικό θετικό αποτέλεσμα εκείνο κόντρα στην Κέμνιτζ στην πρεμιέρα με αρωγό την παράταση.

Άλλα παιχνίδια τα πάλευε μέχρι τέλους, άλλα τα έχανε από νωρίς, όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο ρυθμός του EuroCup απαιτεί ρόστερ 12–13 παικτών ίδιου επιπέδου, χημεία χτισμένη σε βάθος χρόνου και επίπεδα φυσικής έντασης που θυμίζουν EuroLeague. Κομμάτι στο οποίο ο «ιστορικός» έδειξε οτι δεν μπορεί να ανταποκριθεί με αντίκτυπο και στα παιχνίδια της GBL.

Οι δύσκολες στιγμές

Ο Πανιώνιος μετρούσε ήδη 13 συνεχόμενες ήττες όταν ήρθε το ταξίδι στη Μύκονο. Η εμφάνιση ήταν ξανά κακή, η ήττα βαριά, και αυτό που ακολούθησε στο ΔΑΚ Γλυφάδας λίγο μετά τα μεσάνυχτα ήταν το ξέσπασμα μιας ολόκληρης κοινότητας. Περισσότεροι από 100 οργανωμένοι περίμεναν το πούλμαν. Ήταν οργισμένοι με τα αποτελέσματα και ήθελαν να υπενθυμίσουν στους πάντες πως ο κίνδυνος υποβιβασμού είναι υπαρκτός και πως η εικόνα της ομάδας δεν ταιριάζει ούτε με τις προσδοκίες, ούτε με την ιστορία του συλλόγου.

Το μέγεθος της κρίσης αποτυπώθηκε και στις δηλώσεις του Ηλία Ζούρου μετά το φινάλε του ματς. «Η ψυχολογία είναι ωραία δικαιολογία. Προφανώς οι παίκτες μας δεν θέλουν να παίξουν μπάσκετ. Όταν δεν ακολουθείται τίποτα, ο προπονητής δεν μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι, απλώς είναι θεατής του», τόνισε δείχνοντας τη λανθασμένη κατεύθυνση που ακολουθεί η ομάδα.

• Ζούρος: «Οι παίκτες μας δεν θέλουν να παίξουν μπάσκετ»

Τραυματισμοί, λάθος στελέχωση, αλλαγές στο προπονητικό επιτελείο

Ακόμη και πριν το πρόγραμμα γίνει ασφυκτικό, ο Πανιώνιος είχε δομικές αδυναμίες. Το καλοκαίρι έγιναν επιλογές παικτών που δεν ταίριαζαν στις ανάγκες μιας ομάδας που παίζει σε δύο διοργανώσεις. Έλειπε αθλητικότητα, έλειπε άμυνα, έλειπε μέγεθος, έλειπε τριάρι για ρόστερ τέτοιου επιπέδου. Κάποιοι ξένοι αποκτήθηκαν χωρίς να κουμπώνουν στο πλάνο της ομάδας και σαν να μην έφτανε αυτό, ακολούθησαν οι τραυματισμοί.

Ο Μιχάλης Λούντζης, παίκτης-κλειδί για τη συνοχή της περιφέρειας, τέθηκε εκτός για όλη τη σεζόν. Άλλοι έχασαν παιχνίδια στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Το χάρτινο οικοδόμημα άρχισε να τρίζει.

Ακόμα και ο τρόπος διαχείρισης της αλλαγής προπονητή φανέρωσε τις αδυναμίες. Ο Λούκα Παβίτσεβιτς αποχώρησε και μεσολάβησε ένα διάστημα με τους Χουγκάζ και Καραγιάννη στον πάγκο σε υπηρεσιακό ρόλο. Οι προσεγγίσεις σε Ποτζέκο και Τζίκιτς δεν κατέληξαν σε συμφωνία και ο κλήρος έπεσε στον Ηλία Ζούρο, έναν προπονητή δεμένο με τον συλλογό με μία τεράστια αποστολή. Να επαναφέρει τάξη, πειθαρχία και καθαρό πλάνο γεμίζοντας με ελπίδα τις τάξεις του «ιστορικού».

Στο μεταξύ, η διοίκηση ήταν εκεί με διορθωτικές κινήσεις, καθώς ενισχύθηκαν με τον Στέντμον Λέμον, τον Κέρον ΝτεΣίλντς και τον Κώστα Γόντικα, καλύπτοντας απώλειες και προσθέτοντας βάθος σε θέσεις που «πονούσαν». Όμως όταν η ομάδα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, καμία κίνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει ως το «μαγικό» ραβδί.

Παράλληλα, μπροστά στην πιο επικίνδυνη στροφή της σεζόν, η ΚΑΕ πήρε μια απόφαση-συμβολισμό, καθώς ο εμβληματικός Φάνης Χριστοδούλου ανέλαβε καθήκοντα General Manager. Ήταν μία κίνηση που στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι χρειάζονται αποφάσεις, ότι το project πρέπει να επανασχεδιαστεί από έναν άνθρωπο που ξέρει το DNA του συλλόγου καλύτερα από οποιονδήποτε.

Όμως χρειάζονται άνθρωποι σαν τον Φάνη σε όλες τις θέσεις μείζωνος σημασίας στην ομάδα. Άνθρωποι που όχι μόνο αγαπούν τον Πανιώνιο και είναι δεμένοι μαζί του, αλλά άνθρωποι με τις γνώσεις και τις διασυνδέσεις να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις και να κάνουν τις σωστές επιλογές για τη στελέχωση του ρόστερ. Άνθρωποι που γνωρίζουν την αγορά και τις ανάγκες της και θα λειτουργήσουν με γνώμονα το καλό του συλλόγου.

Η διοίκηση αναγνωρίζει τα λάθη και ζητά συσπείρωση

Σε μια σπάνια, ειλικρινή ανακοίνωση, η διοίκηση παραδέχθηκε λάθη σε σχεδιασμό, ενίσχυση, στελέχωση του προπονητικού τιμ και κακό έλεγχο των απαιτήσεων της διπλής διοργάνωσης. Παράλληλα, ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει χρόνος για εσωστρέφεια. Ότι η ομάδα ενισχύεται. Ότι έγιναν αλλαγές. Ότι ο κόσμος είναι κομβικός. Ότι η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί από όλους μαζί.

Εξάλλου, δεν υπάρχει Πανιώνιος χωρίς τον κόσμο του. Ακόμα και στις απογοητεύσεις είναι εκεί. Ταξίδεψε με την ομάδα, δίνει το "παρών" και ξέρει ότι το DNA αυτής της ομάδας έχει μέσα τη μαχητικότητα. Ο Πανιώνιος δεν έχει περάσει και λίγα. Η ομάδα κουβαλάει πίσω της μια πόλη που διψά για μπασκετική ανάσταση. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η πρώτη σπίθα. Μία νίκη για να γυρίσει ο διακόπτης και να αρχίσει να γράφει και πάλι το κοντέρ"».