Ο τραυματισμός του Μιλουτίνοφ, η επίδρασή του στην αγωνιστική «κρίση» της ΤΣΣΚΑ και ο ρόλος των «κοντών»
Ο συμβιβασμός με κάτι λιγότερο από αυτό που είχε συνηθίσει να παίρνει, μάλλον είναι ό,τι δυσκολότερο διαχειρίζεται η ΤΣΣΚΑ Μόσχας από το ξεκίνημα της χρονιάς. Γιατί η ομάδα που είχε αποκτήσει «αλλεργία» με την ήττα, αυτή τη στιγμή έχει διψήφιο αριθμό ηττών και στην περίπτωσή της, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και απολύτως ενδεικτικοί. Για παράδειγμα, στα πλέον αντιπροσωπευτικά στοιχεία της πορείας που διέγραψε στην 6ετία του Δημήτρη Ιτούδη στην τεχνική ηγεσία είναι οι 151 νίκες που σημείωσε σε σύνολο 194 αγώνων. Το ποσοστό αποτελεσματικότητας υπερβαίνει το 77% γι’ αυτό εξάλλου κατέκτησε δύο φορές (2016, 2019) την Euroleague και βρίσκεται ανελλιπώς στο Final Four της διοργάνωσης.
Αυτές οι συνήθειες άλλαξαν στη διάρκεια της φετινής χρονιάς. Πλησιάζοντας στην 30η αγωνιστική της κανονικής διάρκειας, συνήθως η ΤΣΣΚΑ καθόταν πάνω σε εξασφαλισμένες 22+ νίκες κι έκανε το… κουμάντο της για τα Playoffs. Πατούσε στην αποτελεσματικότητα (σε βαθμό κυνισμού) που την χαρακτήριζε στα εντός έδρας παιχνίδια γι’ αυτό στην ίδια εξαετία το εντός έδρας ρεκόρ της ήταν 77-10. Φέτος, ζει κάτι διαφορετικό σε σχέση με το συνηθισμένο καθώς ήδη μετρά πέντε εντός έδρας ήττες. Στη σύγχρονη ιστορία της Euroleague, δεν υπήρξε σεζόν κατά την οποία η ρωσική ομάδα έκανε τόσο μεγάλο αριθμό εντός έδρας ηττών.
Μαθηματικά, δεν έχει εξασφαλίσει την πρόκρισή της στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, ουσιαστικά το έχει πετύχει με τις 19 νίκες καθώς θα πρέπει να γυρίσουν ανάποδα… γη και ουρανός για να αλλάξει κάτι. Ωστόσο, δεν ανήκει στη συνομοταξία των ομάδων που θα ανοίξουν σαμπάνιες με μια απλή πρόκριση, πάντα απαιτεί κάτι περισσότερο και σε πρώτη φάση, το πλεονέκτημα της έδρας στα Playoffs. Εκεί η κατάσταση θα γίνει ακόμη δυσκολότερη (ανεξαρτήτως αντιπάλου). Το επίπεδο δυσκολίας θα αυξηθεί κι αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Μερικοί εξ’ αυτών δημιουργήθηκαν βάσει επιλογών και αποφάσεων που λήφθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, άλλοι προέκυψαν από σοβαρούς τραυματισμούς πρωτοκλασάτων παικτών όπως ο Νίκολα Μιλουτίνοφ και γενικώς από το δεδομένο ότι αυτή η ομάδα δεν βρήκε ηρεμία ποτέ.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ
Το λεγόμενο «ταμείο» της χρονιάς, συνήθως, γίνεται στο τέλος αυτής. Κάποια στιγμή θα το κάνει ο Δημήτρης Ιτούδης, πιθανότατα η διάρκειά του θα υπερβεί τις 4-5 ώρες, λογικά θα έχει να πει πολλά. Με αφετηρία τις αποφάσεις που πάρθηκαν το καλοκαίρι, τις παλινωδίες του φθινοπώρου και τα προβλήματα του χειμώνα. Προς το παρόν ελπίζει ότι με τον ερχομό της άνοιξης θα ανθίσει το λουλούδι της δικής του ομάδας. Καταρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι η εποχή της λευκής επιταγής και του απροσδιόριστου αγωνιστικού προϋπολογισμού πέρασε ανεπιστρεπτί και για τη ρωσική ομάδα καθώς ακόμη και τα ισχυρά πορτοφόλια αναγκάστηκαν σε… άτακτο συμβιβασμό με τις σκληρές (οικονομικά) συνέπειες της πανδημίας. Την απώλεια εσόδων από εισιτήρια, sponsoring κλπ. Ακόμη και η ΤΣΣΚΑ έβαλε «κόφτη» και χρειάστηκε να αποφασίσει για τη χρησιμοποίηση του κουμπαρά της. Στις λεγόμενες «κρίσιμες αποφάσεις» μάλλον κατατάσσεται ένα ρίσκο που πήρε και το οποίο δεν της βγήκε.
Αποφάσισε να διαθέσει σημαντικό μέρος των κεφαλαίων για την απόκτηση του Νίκολα Μιλουτίνοφ στον οποίον πρόσφερε το μεγαλύτερο συμβόλαιο συγκριτικά με κάθε άλλον παίκτη της ομάδας. Παρείχε ισχυρό συμβόλαιο και στον Τόρνικε Σενγκέλια, αποφασίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τη θωράκισή της κάτω από τη ρακέτα. Με την ταυτόχρονη παρουσία του showman Μάικ Τζέιμς, του Ντάνιελ Χάκετ που ξέρει να διαβάζει παιχνίδι, του πολυεργαλείου Ουίλ Κλάιμπερν, του σουτέρ Νταρούν Χίλιαρντ αλλά και του σύγχρονου ψηλού Γιόχαν Βόιτμαν.
Το σχέδιο φαινόταν όμορφο και ελπιδοφόρο συνυπολογίζοντας και τις εφεδρείες των Τζόελ Μπόλομποϊ, Γιάνις Στρέλνιεκς και του πολύπειρου Νικίτα Κουρμπάνοφ. Στα χαρτιά, η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε εκπληκτικά πλήρης. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε διότι όταν όλοι αυτοί έπαιξαν μαζί, μέτρησε 12 σερί νίκες δημιουργώντας (ρεαλιστικά) το αντίπαλο δέος για την Μπαρτσελόνα η οποία θεωρείται φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.
Μόνο που οι πραγματικές ατέλειες κάθε ομάδας φαίνονται στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου κι αυτές είδαν στην ΤΣΣΚΑ προϊόντος του χρόνου. Ενδεχομένως να είχαν κρυφτεί μερικές αν δεν προέκυπταν τα επεισόδια με τον Μάικ Τζέιμς, λόγω των οποίων, η σχέση με τον Αμερικανό τοποθετήθηκε σε τεντωμένο σχοινί με συνέπεια (δύο φορές) να καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι οι δύο πλευρές είχαν τυπώσει τα έγγραφα του διαζυγίου. Κυρίως όμως, αποδείχθηκε ότι η ΤΣΣΚΑ δεν είχε θωρακιστεί στη θέση «1». Γιατί ο πλέι μέικερ δεν ορίζεται βάσει του ύψους του αλλά της ικανότητάς του στην ανάγνωση της κάθε φάσης. Ο Ντάνιελ Χάκετ είναι εξαιρετικός σ’ αυτόν τον τομέα και ταυτόχρονα, μοναδικός. Ανάγνωση φάσης δεν σημαίνει μόνο τελική πάσα, σαν τις 5.8 που έχει κατά μέσο όρο ο Τζέιμς. Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Συν τοις άλλοις, μέχρι στιγμής, ο Γιάνις Στρέλνιεκς αποδεικνύεται ελλιποβαρής για το επίπεδο της ΤΣΣΚΑ.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΛΟΥΝΤΜΠΕΡΓΚ
Ο Δανός γκαρντ δεν πίστεψε στ’ αυτιά του όταν ενημερώθηκε για το ενδιαφέρον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, παραδέχθηκε εξάλλου ότι δεν είχε φανταστεί πως θα γινόταν μέλος της ρώσικης ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι το κέρδισε, θα πρέπει όμως να αποδείξει ότι αξίζει αυτή την ευκαιρία. Ο Ίφε Λούντμπεργκ άρχισε τη σεζόν στη Ζιέλονα Γκόρα και ο Δημήτρης Ιτούδης τον επέλεξε για να ενισχύσει το «διάβασμα» των φάσεων αλλά και την πίεση που πρέπει να ασκεί η περιφερειακή γραμμή όταν βρίσκεται σε καθεστώς άμυνας. Ουσιαστικά περιμένει να εισπράξει τη θετική επίδραση από την προσθήκη του Δανού στη διάρκεια των Playoffs καθώς δεν μπορεί να συγκριθεί το επίπεδο που ήταν μ’ αυτό που συνάντησε ερχόμενος στην Euroleague.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ» ΟΙ ΓΚΑΡΝΤ;
Η απάντηση είναι αυτονόητη. Γιατί ο Δημήτρης Ιτούδης δεν υπολογίζει στον Νίκολα Μιλουτίνοφ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Δίχως την παραμικρή πρόθεση «θεοποίησης» του Σέρβου σέντερ ή δημιουργίας άλλοθι για τον Έλληνα τεχνικό, ο ρόλος του «Μίλου» ήταν καταλυτικός στην «αναγέννηση» της ΤΣΣΚΑ στη διάρκεια της χρονιάς. Είναι το διάστημα κατά το οποίο Ιτούδης και Βατούτιν είχαν τη διάθεση να χαμογελάσουν γιατί αισθάνθηκαν ότι εκείνη η απόφαση που είχαν πάρει το καλοκαίρι, αυτή της διάθεσης κάποιων εκατομμυρίων για την προσέγγιση των Μιλουτίνοφ-Σενγκέλια, ήταν σωστή. Αυτή πάρθηκε λόγω και της ικανότητας του δεύτερου να «παίζει» με τον σέντερ της ομάδας. Ο Γεωργιανός έχει την ασίστ στον ψηλό, δημιουργεί χώρο γι’ αυτόν, μπορεί να παίξει με πρόσωπο και με πλάτη στο καλάθι. Γι’ αυτόν τον λόγο το σχέδιο έδειχνε όμορφο. Μόνο όμως που εδώ και έξι αγώνες, ο Μιλουτίνοφ έφυγε από το… πάρτι.
Και για να ακριβολογούμε, πέραν των πραγμάτων που προσφέρει ο Σέρβος και τα οποία δεν αποτυπώνονται στο χαρτί της στατιστικής ή ακόμη του όγκου που δίνει στη ρακέτα και της ικανότητάς του στο κόψιμο μπάλας αλλά και στον περιορισμό των αντίπαλων ψηλών, Μιλουτίνοφ σημαίνει 9.8 πόντοι και 4.4 επιπλέον κατοχές. Η παρουσία του σημαίνει πολλά περισσότερα. Τρόπος έκφρασης σε επίθεση και άμυνα, pick n’ roll παιχνίδι, πίεση στον αντίπαλο για το αμυντικό ριμπάουντ. Πολλά. Η ΤΣΣΚΑ προχώρησε στην απόκτηση του Έρικ Μάικλ, ξέρει όμως ότι ο έμπειρος Νιγηριανός δεν μπορεί να καλύψει το κενό.
Γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να «καθαρίσουν» οι γκαρντ με την ελπίδα ότι θα είναι υγιείς. Γιατί στο σχέδιο που δεν βγήκε και αναφερθήκαμε παραπάνω έπαιξαν ρόλο και οι τραυματισμοί. Ο Ουίλ Κλάιμπερν επέστρεψε φέτος έπειτα από επέμβαση στον αχίλλειο τένοντα, ο Μιλουτίνοφ έχασε τους πρώτους αγώνες πριν τελικώς βγει οριστικά νοκ άουτ στον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου, ο Ντάνιελ Χάκετ έχασε οκτώ παιχνίδια λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο. Αυτά τα προβλήματα είχαν επίπτωση, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι στον αγώνα με τη Βαλένθια η ΤΣΣΚΑ έπαιξε δίχως Μιλουτίνοφ, Σενγκέιλα, Χάκετ και Κλάιμπερν. Γενικώς στους δύο πρώτους μήνες του 2021 είχε αρνητικό πρόσημο. Μάλιστα τον Γενάρη ο απολογισμός της ήταν δύο νίκες σε έξι αγώνες, κάτι σπάνιο και μοναδικό επί θητείας Δημήτρη Ιτούδη.
Καταλήγοντας, οι κοντοί θα πρέπει να «καθαρίσουν» γιατί η ΤΣΣΚΑ θα χρειαστεί να βελτιώσει τις επιδόσεις της σε πολλούς τομείς. Ξεκινώντας από τη άμυνα όπου φέτος δέχεται περισσότερους πόντους (78.8) σε σχέση με πέρυσι, συνεχίζοντας στον τομέα της δημιουργίας όπου βρίσκεται στη 17η θέση της Euroleague σε τελικές πάσες με μόλις 15.38 ή ακόμη στο κλέψιμο μπάλας όπου με μόλις 6.2 είναι στην 16η θέση.
