Έρικ ΜακΚόλουμ: «Μακάρι να γίνουμε σαν τον Σι Τζέι και τον Λίλαρντ»!

Ο Έρικ ΜακΚόλουμ δεν έχει συμφιλιωθεί με το 2-14 της Χίμκι στην EuroLeague. Με περηφάνια στον τόνο της φωνής και δίχως κανένα σημάδι… αυτολύπησης ή απόγνωσης, ο Αμερικανός γκαρντ εξακολουθεί να ακούγεται σίγουρος για τον εαυτό του ακόμα και σε καταστάσεις για τις οποίες δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα.

Όπως την εποχή που έπαιξε στο ελληνικό πρωτάθλημα, αρχικώς για τον Απόλλωνα Πάτρας (2012-13) και στη συνέχεια για τον Πανιώνιο (2013-14), άγνωστος μεταξύ λοιπών rookies που έφτιαξε το όνομά του μέσω της Basket League και πλέον λογίζεται ως ένα από τα κορυφαία γκαρντ στην Ευρώπη.

Ο άσος της Χίμκι δεν είναι απλώς ο μεγάλος αδελφός του Σι Τζέι, ούτε εντυπωσιάστηκε με τους 44 πόντους που πέτυχε ο άσος των Μπλέιζερς κόντρα στους Ρόκετς. Πλέον περιμένει την αποψινή (29/12, 19:00) αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, δίχως να λησμονεί τη συμβολή των Νίκου Βετούλα και Γιάννη Σφαιρόπουλου στην εξέλιξη της καριέρας του.

Από τον 24χρονο Έρικ που ήλθε άγνωστος στην Πάτρα για τον Απόλλωνα το 2012, τι έχει μείνει στον ΜακΚόλουμ της Χίμκι;
«Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως έχω το ίδιο πάθος για το παιχνίδι. Συνεχίζω να το αγαπώ έντονα, να νιώθω τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια όρεξη κάθε φορά που βγαίνω στο γήπεδο, να δουλεύω με τη βελόνα στο κόκκινο. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ο τρόπος που κατανοώ πλέον το παιχνίδι, το τι μπορώ να προσφέρω και κυρίως το τι χρειάζεται η ομάδα από εμένα. Η Ελλάδα μου έδωσε ουσιαστικά τη μεγάλη ευκαιρία να προσαρμοστώ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και να παίξω για πρώτη φορά στο top επίπεδο».

Παρεμπιπτόντως θυμάσαι το πρώτο παιχνίδι σου στο ελληνικό πρωτάθλημα;
«Νομίζω πως ήταν με το Περιστέρι. Το θυμάμαι, φυσικά! Είχα τρομερό άγχος. Έκανα ένα πολύ καλό παιχνίδι όμως υπέπεσα σε ένα καθοριστικό λάθος στο φινάλε. Έστω κι έτσι, είχαμε την ευκαιρία μας να κερδίσουμε όμως σκόραραν at the buzzer... Ήταν ένα ακόμα μάθημα σε μια χρονιά γεμάτη μαθήματα. Η ελληνική λίγκα είναι πολύ physical, στην Ελλάδα έμαθα πώς να χρησιμοποιώ το σώμα μου, πώς να κάνω έξυπνα φάουλ για να σταματήσω τον αιφνιδιασμό, πώς να παίζω για την ομάδα. Έμαθα πράγματα που "κουβαλώ" μαζί μου ακόμα και τώρα».

Όλα αυτά τα χρόνια κι ενώ μεσολάβησε το πέρασμά σου από την Basket League, την Κίνα, την Τουρκία και τη Ρωσία, πόσο άλλαξε ο Έρικ και πόσο ο ΜακΚόλουμ;
«Σαν χαρακτήρας, είμαι ο ίδιος και είμαι υπερήφανος για αυτό. Είτε παίζεις σε μεγάλα κλαμπ, είτε σε μικρά, είτε παίζεις καλά είτε όχι, το σημαντικό είναι να μείνεις καλός άνθρωπος. Να συνεχίζεις να δουλεύεις σκληρά, να στηρίζεις τις επιλογές σου και να προσπαθείς να βγάζεις την καλύτερη πλευρά του εαυτού σου. Προσωπικά, είτε σκοράρω 30 πόντους, είτε μένω στο μηδέν, δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος. Θέλω συνεχώς να αποδεικνύω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω».

Τι έμαθες από τους δυο Έλληνες προπονητές που συνεργάστηκες; Τον Νίκο Βετούλα και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο;
«Ο Βετούλας είναι ένας σπουδαίος τύπος. Μου έδωσε την πρώτη ευκαιρία να παίξω ως πόιντ γκαρντ, να αναλάβω ευθύνες, μου έδωσε αυτοπεποίθηση να γίνω αυτός που είμαι, την ελευθερία να παίζω ένας εναντίον ενός. Στη συνέχεια έπαιξα στον Πανιώνιο για τον κόουτς Σφαιρόπουλο που σημάδεψε την εξέλιξή μου και την καριέρα μου. Μου έμαθε πώς να χρησιμοποιώ τα σκριν, να πηγαίνω αντίθετα από αυτά και να κερδίζω φάουλ… Η χρονιά μου στον Πανιώνιο με βοήθησε ώστε να γίνω γνωστός στην Ευρώπη. Πραγματικά απόλαυσα να παίζω για τον Σφαιρόπουλο και έμαθα πολλά πράγματα, όπως και από τον Βετούλα».

Απόψε θα βρεις απέναντί σου τον Ολυμπιακό. Τι γνώμη έχεις σχηματίσει για την ελληνική ομάδα;
«Ο Ολυμπιακός ήταν πάντα μια σκληρή ομάδα που πλέον θα βρεθεί στον δρόμο μας. Περιμένω ένα σκληρό και αμυντικό παιχνίδι, όπου οι παίκτες του Ολυμπιακού θα αλλάζουν πολύ στα σκριν… Πάντα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ξέρω ότι έχουμε να κάνουμε με μια πολύ δύσκολη κατάσταση όπου θα πρέπει να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Θυμάμαι πως όταν ήμουν στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός ήταν back-to-back πρωταθλητής Ευρώπης. Από τότε άλλαξαν πολλά. Οι Έλληνες παίκτες έχουν μεγαλώσει, ο Σλούκας ήταν τότε ένας νεαρός παίκτης και πλέον έχει τον έλεγχο, ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης έχουν τεράστια εμπειρία ενώ υπάρχουν καλοί και αθλητικοί ξένοι. Γενικώς είναι ένα πολύ δυνατό σύνολο».

Όσον αφορά τη Χίμκι και τα αποτελέσματά της στην EuroLeague, η ομάδα σου έχει ένα πολύ ποιοτικό ρόστερ με σπουδαία ονόματα όμως το ρεκόρ γράφει 2-14. Τι πάει στραβά;
«Τι να πω… Σίγουρα μπορούμε να πάμε καλύτερα. Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν καλά στην αρχή με τον κορονοϊό, χάσαμε παίκτες - κλειδιά λόγω Covid-19, είχαμε τραυματισμούς ενώ σε ό,τι με αφορά, άργησα να μπω στην ομάδα. Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι για να αρχίσουμε να σημειώνουμε νίκες, να κοιτάζουμε ένα παιχνίδι τη φορά. Είναι μια μακρά σεζόν, δεν μπορείς να χάσεις την ελπίδα σου, δεν πρέπει να σταματήσεις να δουλεύεις. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή. Η ζωή μερικές φορές είναι δύσκολη, ίσως τα πράγματα δεν πάνε όπως ακριβώς τα περιμένεις όμως απαγορεύεται να τα παρατήσεις! Πρέπει να συνεχίσεις να παλεύεις... Έτσι ακριβώς το προσεγγίζω. Μπορεί να χάσεις ένα παιχνίδι, συμβαίνει όμως δεν πρέπει να τα παρατάς. Θα παλέψεις για τη νίκη στο επόμενο ματς».

Τι μήνυμα έστειλες στον Σι Τζέι έπειτα από τους 44 πόντους με τους Ρόκετς;
«Δεν μιλήσαμε καθόλου για αυτό! Ανταλλάξαμε μηνύματα για άλλους λόγους. Για μένα, ο αδελφός μου είναι ένας πραγματικά ξεχωριστός παίκτης. Δεν μου κάνουν καμία έκπληξη αυτά τα νούμερα… Νομίζω μια άλλη φορά είχε πετύχει 50 πόντους σε τρία δωδεκάλεπτα. Μερικές φορές θεωρείς το μεγαλείο ως δεδομένο. Κάνω ένα καλό παιχνίδι και στη συνέχεια μου λέει ότι το περίμενε. Κάνει ένα σπουδαίο ματς στο ΝΒΑ και του λέω το ίδιο…».

Λογικά, λοιπόν η ομάδα που παίρνεις στο 2Κ είναι οι Μπλέιζερς…
«Εννοείται»!

Ποιο είναι καλύτερο δίδυμο; Ο Σι Τζέι με τον Λίλαρντ ή εσύ με τον Σβεντ;
«Νομίζω ότι ο Σι Τζέι και ο Λίλαρντ είναι λίγο πιο σταθεροί (γέλια). Έχουν καλύτερη χημεία, νομίζω πως παίζουν μαζί 7-8 χρόνια, ξέρουν καλά ο ένας τον άλλον. Μακάρι να γίνουμε και εμείς έτσι. Με τον Σβεντ είμαστε μαζί μόνο δυο μήνες».

Σε προσωπικό επίπεδο, με εξαίρεση τη διετία 2018-20 στην Ούνικς, δεν έμεινες ποτέ στην καριέρα σου στην ίδια ομάδα πάνω από έναν χρόνο. Δεν φαντάζεσαι τον εαυτό σου να γερνάει κάπου;
«Μερικά πράγματα απλώς δεν μπορείς να τα ελέγξεις. Απλώς πηγαίνεις όπου σε φέρνει η ζωή! Προσωπικά, απολαμβάνω να γνωρίζω νέα μέρη και διαφορετικές κουλτούρες. Προκύπτουν συνεχώς νέες καταστάσεις και διαφορετικές ευκαιρίες και μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς αν αξίζει το ρίσκο ή όχι. Μερικές φορές μπορεί να χάσεις την ευκαιρία όμως σε κάθε περίπτωση, πρέπει να νιώθεις άνετα όπου και αν βρίσκεσαι. Το να έμενα σε μια ομάδα για χρόνια θα ήταν σπουδαίο όμως κάποιες φορές δεν μπορείς να το ελέγξεις».