Παβλίσεβιτς στο gazzetta: «Το πρόστιμο στον Κούκοτς και η κλοπή του Σόμπιν από τον Άρη»
Η μεγάλη και σπουδαία Γιουγκοπλάστικα ήταν η ομάδα που στιγμάτισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης, νυν EuroLeague, από το 1989 έως το 1991. Τρία διαδοχικά τρόπαια, κάθε ένα εξ αυτών και μία έκπληξη, ένα «χτύπημα» απέναντι σε υπερδυνάμεις: Το 1989, άπειρη, μπασκετική σε ποδοσφαιρομάνα πόλη, κατάφερε και έπληξε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στον τελικό του Μονάχου. Το 1990 στη Σαραγόσα, με το θηρίο Μπαρτσελόνα, σίγουρο για την εντός έδρας επικράτηση.
Το 1991 στο Παρίσι, όταν αποκαλείτο Ποπ 84, με τον Μπόζα Μάλκοβιτς στο αντίπαλο στρατόπεδο, τεχνικός της εκ νέου φιναλίστ Μπαρτσελόνα, τον Ντίνο Ράτζα στη Ρώμη πια, προπονητή τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς και… παλτό από πολυεστέρα τον Άιβι Λέστερ, αλλά και τον πρόγονο του Φελίπε Ρέγιες, Ζόραν Σάβιτς, να κάνει γιο-γιο την καταλανική front line με Όντι Νόρις και Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ.
Το ποίημα της πόλης, το όνομα της οποίας ίσως βγαίνει από το φυτό ασπάλαθος όπως είχε αναφέρει ο Αριστείδης Καμάρας στη συνέντευξη Τύπου των προκριματικών του Champions League το 1995 όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε με τη Χάιντουκ, φορούσε κίτρινα. Ήταν πολύ ψηλό και παράλογα αδύνατο, όπως ο Τόνι Κούκοτς και είχε μπλαζέ βλέμμα, δυναστική συμπεριφορά και φορούσε ζακέτες, όπως ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Ήταν η σπουδαιότερη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και ο κόουτς του τρίτου τίτλου στο Παρίσι, Ζέλικο Παβλίσεβιτς μίλησε στο gazzetta.gr για τον Κούκοτς που πήγε στο Σικάγο ως ο μεγάλος «έρωτας» του Κράουζ και για τα τρία ταξίδια του τότε general manager των Μπουλς στο Σπλιτ για να δει από κοντά τον σπουδαίο Κροάτη που εν συνεχεία έφτασε στο σημείο να παίρνει περισσότερα χρήματα από τον Ντιέγκο Μαραντόνα και τον Ρουντ Γκούλιτ όταν φόρεσε τη φανέλα της Μπένετον!
Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνη την εποχή, όταν η Γιουγκοπλάστικα διεκδικούσε το three - peat και το όνομα του Κούκοτς έπαιζε για τους Σικάγο Μπουλς;
«Ο Τζέρι Κράουζ ταξίδεψε τρεις φορές στο Σπλιτ τη σεζόν 1990-91 για να δει από κοντά τον Τόνι. Κατάλαβε από νωρίς ότι είχε να κάνει με ένα ένα εκπληκτικό ταλέντο και ήθελε να μάθει τα πάντα για αυτόν! Για την οικογένεια του, τον χαρακτήρα του, την εκπαίδευση του, τον περίγυρο του, τα πάντα! Παρεμπιπτόντως, ο Κράουζ είχε τρομερό ένστικτο. Γνώριζε ότι ο Κούκοτς ήταν, μεν πολύ ταλαντούχος όμως ήταν πολύ αδύνατος για τα δεδομένα και τις απαιτήσεις του ΝΒΑ, επομένως έπρεπε να παίξει άλλα 1-2 χρόνια στην Ευρώπη πριν πάει στις ΗΠΑ. Όλα έγιναν όπως ήθελε ο Κράουζ! Ο Τόνι κατέκτησε το τρίτο ευρωπαϊκό, ακολούθως έπαιξε δυο χρόνια στην Μπένετον και στο τέλος πήγε στο Σικάγο».
Είδατε το Last Dance και όλα όσα ειπώθηκαν για εκείνον από τον Τζόρνταν και τον Πίπεν;
«Δεν μου άρεσε αυτή η ιστορία. Ο τρόπος, δηλαδή που τον αντιμετώπισαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Πλέον φαίνεται σαν αστείο όμως δεν ήταν έτσι. Ίσως, επίσης δεν είχαν σεβασμό απέναντι στους Ευρωπαίους παίκτες. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μπροστά μας μια υπέροχη ιστορία και κανείς δεν μπορεί να βγάλει τον Κούκοτς από την εξίσωση και τις επιτυχίες των Μπουλς! Δεν ήταν καθόλου εύκολο για τον ίδιο να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο όμως τα κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Σε γενικές γραμμές, το Last Dance είναι μια πραγματικά σπουδαία παραγωγή. Έγινε εξαιρετική δουλειά... Η ιστορία, το δράμα, η εξέλιξη, τα πρόσωπα, οι λεπτομέρεις, όλα ήταν τέλεια».
Ζήσατε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό με τον Τόνι Κούκοτς στη χρονιά που συνεργαστήκατε στην Γιουγκοπλάστικα;
«Το μόνο πρόβλημα που είχε ο Τόνι ήταν το... ζέσταμα. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες έχουν αδυναμίες. Μια μέρα, λοιπόν είχαμε προπόνηση στις 10 το πρωί... Ο Κούκοτς ήταν πολύ νευρικός εκείνο το πρωινό, για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι αν είχε κάνει προηγουμένως καλό ή κακό παιχνίδι... Σε γενικές γραμμές, ήταν πολύ ήσυχος και σταθερός. Θα σου πω κάτι... Το μόνο πράγμα που δεν μου αρέσει σαν προπονητής είναι να βλέπω στους παίκτες μου είναι να κλωτσάνε την μπάλα. Είναι έλλειψη σεβασμού απέναντι στο παιχνίδι. Είδα, λοιπόν τον Κούκοτς να κλωτσάει την μπάλα σαν ποδοσφαιριστής! Είχαμε κανόνες και του είπα: "Τόνι, πρέπει να πληρώσεις πρόστιμο". Θυμάμαι, ακόμα την απάντηση του: "Κόουτς, είμαι χαρούμενος να πληρώσω πρόστιμο. Τουλάχιστον με αυτή την κλωτσιά έβγαλα όλη την κακή ενέργεια από πάνω μου"! Αυτός ήταν ο Τόνι».
Πως ήταν σαν χαρακτήρας, έχοντας ήδη κατακτήσει δυο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών;
«Ήταν άψογος! Ένας εξαιρετικός παίκτης, πολύ ήσυχος και αλτρουιστής στο γήπεδο και, συγχρόνως, πολύ σωστός εκτός παρκέ. Ήξερε ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα στο γήπεδο και ότι ο προορισμός του ήταν το ΝΒΑ. Ο Τζέρι Κράουζ τον πίεζε ασφυκτικά, όλοι το ήξεραν. Οι προσδοκίες ήταν τεράστιες, είχε πετύχει ήδη τόσα πολλά πράγματα όμως γνώριζε επίσης τις δυσκολίες που πέρασε ο Ντράζεν στο Πόρτλαντ, όταν δεν του έδιναν πάσα στον αιφνιδιασμό και δεν ένιωθε σημαντικός! Είχε κακή τύχη με τον Πίπεν όμως γνωρίζω ότι ουδέποτε είπε κάτι κακό για εκείνον... Δεν δημιούργησε ποτέ κανένα πρόβλημα».
Σε προσωπικό επίπεδο, ποια ήταν η πιο χαρακτηριστική στιγμή στην Ποπ 84, με εξαίρεση φυσικά το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο Παρίσι;
«Θα σου πω μια ιστορία από τις αρχές εκείνης της χρονιάς. Όταν υπέγραψα, η ομάδα έχει κάνει το back2back και ήταν τεράστια υπόθεση... Μου είπαν εξ αρχής: "Ο Ράτζα θα φύγει 100%, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς θέλει να παίξει στο εξωτερικό όμως όλοι οι άλλοι θα μείνουν εδώ, μείνε ήσυχος... Στα τέλη Αυγούστου κι ενώ κάναμε προετοιμασία, είχα ένα πολύ κακό προαίσθημα. Όπως μετά από μια κακή ήττα, όταν γνωρίζεις ότι θα... απολυθείς (γέλια)! Με πήραν τηλέφωνο στις 8 το πρωί και μου ζήτησαν εσπευσμένα να βρεθούμε για ένα σοβαρό ζήτημα! Ένιωσα ότι κάτι κακό θα συμβεί. Με ενημέρωσαν: "Κόουτς, έχουμε κακά νέα. Ο Σόμπιν φεύγει και πάει στον Άρη"! Ο Άρης ήταν ο μεγάλος μας αντίπαλος και ο Λάζαρο Λέσιτς, ο καλός μου φίλος και πανέξυπνος τύπος μας άρπαξε τον Σόμπιν! Ήταν μεγάλο σοκ για εμάς όμως όλα πήγαν καλά».
