Ήτανε χίλιοι δεκατρείς

Πασχίζω να συντονιστώ με το σχέδιο που ανακοίνωσε σήμερα η διοργανώτρια αρχή της Euroleague (και του Eurocup), αλλά ομολογώ ότι δυσκολεύομαι. Δυσκολεύομαι πολύ.

Για όσους δεν παρακολούθησαν την απογευματινή ειδησεογραφία, οι συντεταγμένες του σεναρίου είναι οι εξής:

* Καραντίνα, εάν χρειαστεί, που θα χρειαστεί, από τις 29 Μαϊου μέχρι τις 11 Ιουνίου.

* Προετοιμασία των ομάδων, τρεις βδομαδούλες, από τις 12 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου.

* Διεξαγωγή των 54 αγώνων που υπολείπονται για να ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος στο διάστημα 4-21 Ιουλίου.

* Τελική φάση σε μορφή final-8 (πάει να πει 3-4 αγωνιστικές με σύστημα νοκ-άουτ) μεταξύ 22-26 Ιουλίου.

* Συγκέντρωση όλων των εμπλεκομένων σε μία πόλη και διεξαγωγή των αγώνων σε ένα γήπεδο.

* Πόρτες ερμητικά κλειστές για να μείνει έξω ο κερατάς ο κορονοτέτοιος.

* Παρόμοιες προβλέψεις για το Εurocup, όπου απομένει μόνο η διεξαγωγή ενός Final-8 (ίσως με διπλά ματς) μεταξύ 4-17 Ιουλίου.

* Διακοπή των συμβολαίων των αθλητών για το διάστημα της αγρανάπαυσης και επέκτασή τους μέχρι τις 31 Ιουλίου.

* Αποπληρωμή των 85% των συμφωνημένων αμοιβών εφ’ όσον αποπερατωθεί η σεζόν, ειδάλλως 80 τοις εκατό.

* Ελευθερία κινήσεων για τους παίκτες μέχρι νεωτέρας, «με δική τους ευθύνη» εφ’ όσον επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

* Καταληκτική ημερομηνία για τη λήψη αποφάσεων η 24^η Μαϊου, δηλαδή πέντε μέρες πριν τη γενική …επιστράτευση που ίσως ακολουθήσει.

Υπενθυμίζω, γιατί κοντεύουμε να το ξεχάσουμε και εμείς οι ίδιοι, ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην 6η θέση της κατάταξης της Eurolague και ο Ολυμπιακός στην 11^η, αλλά μόλις ένα σκαλοπάτι κάτω από τη γραμμή των πλέι-οφ.

Επίσης, ο Προμηθέας έχει προκριθεί στα προημιτελικά του Εurocup, όπου θα αντιμετωπίσει (εάν και εφ’ όσον) την τουρκική Τόφας της Προύσας.

Τις τελευταίες κουκίδες ας τις αφήσουμε για τώρα στην άκρη. Εφ’ όσον συμφώνησαν όλοι οι εμπλεκόμενοι, και ιδίως οι μανατζαραίοι των παικτών, εμάς των τίμιων πλην πτωχών δεν μας πίπτει λόγος για το πορτοφόλι τους.

Δεν πρόκειται να χάσω τον ύπνο μου από την αγωνία αν ο Ντατόμε θα πληρωθεί το 80 ή το 85 τοις εκατό του κοντράτου που υπέγραψε με τη Φενέρ. Υποθέτω ότι ούτε ο ίδιος ο Ντατόμε θα τον έχανε.

Το αγωνιστικό/ιατρικό/επιδημιολογικό σκέλος είναι αυτό που έχει το πραγματικό ενδιαφέρον. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Τσιόδρας της Euroleague, αλλά τον περιμένει πολλή δουλειά το επόμενο τρίμηνο.

Το πλάνο του Μπερτομέου απαιτεί τη συνύπαρξη εκατοντάδων ανθρώπων σε συνθήκες καραντίνας, σε μία πόλη (αδιάφορο το γεωγραφικό της στίγμα), επί ένα ολόκληρο δίμηνο.

Ναι, δίμηνο. Ναι, εκατοντάδων. Όπως θα έλεγαν στην πατρίδα του Τζόρνταν: do the math. Κάντε τους υπολογισμούς.

Καθεμία από τις 18 ομάδες θα κουβαλήσει μαζί της στην Αθήνα (τυχαίο παράδειγμα για να συνεννοηθούμε καλύτερα) από 20, περίπου, άτομα: μπασκετμπολίστες, προπονητές, αρχηγό, φυσιοθεραπευτή, φροντιστή και φυσικά γιατρό που είναι σημαντικότερος και από τους παίκτες.

Δεν είμαι καλός στην προπαίδεια, αλλά το κομπιουτεράκι μου βγάζει 20x18=360 άτομα. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν διαιτητές, κριτές, χρονομέτρες, γραμματείς, φαρισαίοι, για τέσσερις αγώνες καθ’ εκάστην.

Επίσης το πολυάνθρωπο συνεργείο της τηλεόρασης και της στατιστικής, ένας μίνιμουμ αριθμός δημοσιογράφων, διαφημιστές, παράγοντες, παρατρεχάμενοι και μερικές βάρδιες από χαμάληδες εκ των ων ουκ άνευ (πορτιέρηδες, καθαριστές κ.ο.κ.).

Kαι φυσικά γιατροί, νοσοκόμοι, μασκοφόροι ελεγκτές, τραυματιοφορείς και λοιπές επιδημιολογικές δυνάμεις. Τουλάχιστον θα δουν λίγο μπασκετάκι για να ξελαμπικάρουν, οι ήρωες των ημερών.

Το συνολικό νούμερο των διαπιστευμένων σε αυτή την κολοσσιαία επιχείρηση μπορεί να αποδειχθεί τετραψήφιο. Ας πούμε, λοιπόν, χίλιοι νοματαίοι.

Δεν θα είναι δυό ή τρεις, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, αλλά χίλιοι δεκατρείς. Με το συμπάθιο προς τον Μίκη. Αν φυσικά θυμάται και ο ίδιος ότι κάποτε έγραφε τέτοια, επαναστατικά.

Ακολουθεί η έτερη κρίσιμη παράμετρος. Οι χρονικοί προσδιορισμοί.

Η καραντίνα και η προετοιμασία των ομάδων προφανώς πρέπει να γίνουν επί τόπου, ειδάλλως θα χρειαστεί νέα καραντίνα των χιλίων δεκατριών με την άφιξη των ομάδων στη διοργανώτρια πόλη.

Οι παίκτες των ομάδων που θα αγωνιστούν στον τελικό της Εuroleague θα μείνουν στην λ.χ. Αθήνα από τις 29 Μαϊου μέχρι τις 26-27 Ιουλίου. Εξήντα μερόνυχτα. Δύο μήνες.

Οι 18 μνηστήρες θα χρειαστεί να μετακινηθούν με δικό τους ναυλωμένο αεροπλάνο ελλείψει (ίσως) διεθνών πτήσεων, αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι το εύκολο.

Οι ορδές του μπάσκετ θα πρέπει να καταλύσουν σε 2-3 μεγάλα ξενοδοχεία που θα μπλοκαριστούν επί τούτου για αποκλειστική χρήση από τη διοργανώτρια αρχή.

Κάθε διαδρομή προς και από το γήπεδο (ή το αεροδρόμιο) θα διεξάγεται υπό συνθήκες ακραίας ασφάλειας για την προστασία αυτών και αλλήλων. Με τιμές αρχηγού κράτους, θα έγραφα υπό άλλες προϋποθέσεις.

Ποιος θα πληρώσει για τις 60.000 διανυκτερεύσεις, για τα 180.000 γεύματα και για τις έχασα το μέτρημα μεταφορές; Χώρια το Εurocup.

Τι θα συμβεί εάν με κάποιον τρόπο σπάσει το στεγανό και προσβληθεί από τον κορονοϊό κάποιος από τους ιεροδιακόνους του μπάσκετ;

Πώς ακριβώς θα αποφύγουν την ιδρυματοποίηση εκατοντάδες νέοι άνθρωποι με αίμα που βράζει, εάν ζήσουν δύο μήνες σε χρυσό κλουβί;

Ποια κυβέρνηση θα εγγυηθεί τις «συνθήκες απόλυτης ασφάλειας» που θα απαιτήσουν οι αθλητές για να δεχθούν να επιβιβαστούν στα αεροπλάνα;

Τι αποτέλεσμα βγάζει ο οικονομικός ισολογισμός, όταν ζυγιστούν τα κέρδη από τα τηλεοπτικά και άλλα δικαιώματα με το δυσβάσταχτο κόστος του εγχειρήματος;

Θα έχει απήχηση στο κοινό όλη αυτή η ιστορία ή θα αποδειχθεί απωθητική όσο είναι πάντοτε απωθητικοί οι κεκλεισμένων των θυρών αγώνες;

Τι θα κερδίσει η οικοδέσποινα πόλη από όλη αυτή την περί όνου σκιάς κινητοποίηση εν μέσω πανδημίας;

Θα υπάρχει περιθώριο για τροποποίηση του σχεδίου εάν η κατάσταση επιδεινωθεί μετά την 29^η Μαϊου, της πρώτης συγκέντρωσης;

Η γιγαντιαίων διαστάσεων επιχείρηση -αντίστοιχη με άλλα παρόμοια σκαριφήματα των ημερών- έχει ως προφανή στόχο τον περιορισμό των οικονομικών απωλειών.

Η Εuroleague λειτουργεί ως εμπορική επιχείρηση και ορθά πράττει, αφού δεν διαθέτει τις θεσμικές «πλάτες» μίας FIBA ώστε να απορροφήσει το κόστος.

Το διακύβευμα έχει να κάνει μάλλον με θέσεις εργασίας, οικονομικούς ισολογισμούς, εκκρεμή συμβόλαια και μετέωρες χορηγίες, παρά με το ίδιο το μπάσκετ.

Προσωπικά προβλέπω ότι το σχέδιο θα προσκρούσει στα στενά χρονικά περιθώρια και θα παγώσει ανεπανόρθωτα, αλλά εύχομαι να διαψευστώ.

Όση καλή διάθεση και αν καταθέσουν οι πολέμιοί της, μία πανδημία που δεν υπακούει σε φάρμακα ή εμβόλια είναι αδύνατο να εξανεμιστεί μέσα σε 5-6 μήνες.

Τουλάχιστον, υπάρχει θάρρος και ομοφωνία. Πού ξέρετε, μπορεί να αποδειχθεί η Euroleague πρωτοπόρος και να προσφέρει πυξίδα προς κάθε ενδιαφερόμενο.

Κανονικότητα δίχως επαγγελματικό αθλητισμό δεν νοείται στην κοινωνία του 2020. Αλλά έχουμε μπροστά μας πολλή και βασανιστική ανηφόρα μέχρι να μπορέσουμε να ξεκλειδώσουμε τα γήπεδα.