Ο βασιλιάς της μπανανίας

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Κατ’ αρχάς, το προφανές. Είναι εξωφρενικό να ανακοινώνεται από οποιαδήποτε ομάδα, οποιουδήποτε πρωταθλήματος, οποιουδήποτε επιπέδου, η πρόσληψη ενός προπονητή δεμένου με συμβόλαιο από άλλη ομάδα.

Εάν ο Παναθηναϊκός ήταν ενήμερος και σύμφωνος με αυτή την εξέλιξη, που πολύ αμφιβάλλω αν κρίνω από την αινιγματική σιωπή του, τότε ναι, υπάρχει αστερίσκος.

Ειδάλλως, θα πρέπει να καταγγείλει τον Ρικ Πιτίνο στα αρμόδια όργανα και να ζητήσει αποζημίωση, καθώς και την παραδειγματική τιμωρία του ίδιου και του κολεγίου που τον πλησίασε χωρίς άδεια. Τι, όχι;

Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Από την πρώτη κιόλας μέρα της άφιξής του στην Ελλάδα, ο Πιτίνο ξεκαθάρισε ότι τη χρησιμοποιούσε ως σκαλοπάτι για να επιστρέψει στην ενεργό δράση στις ΗΠΑ.

Ο ίδιος πίστευε ότι θα έβρισκε τις πόρτες του NCAA κλειστές και είχε το βλέμμα στραμμένο προς το ΝΒΑ, αλλά οι εξελίξεις μετά την αρχική ανομβρία τον ξάφνιασαν ευχάριστα.

Οι γενναιόδωρες προτάσεις από δύο κολέγια που μάλιστα κατοικοεδρεύουν δυό βήματα από το σπίτι του στη Νέα Υόρκη αποτελούσαν το τέλειο σενάριο παλιννόστησης.

Η δουλειά του Πιτίνο στην Ελλάδα έκανε αρκετό θόρυβο στην πιάτσα. Και υπενθύμισε στους συμπατριώτες του, ότι ο 65χρονος Hall Of Famer παραμένει ετοιμοπόλεμος.

Άλλωστε, οι περισσότεροι τον θεωρούν παράπλευρο θύμα και όχι ενεργό πρωταγωνιστή στο περίφημο σκάνδαλο του Λούιβιλ εξαιτίας του οποίου αποκαθηλώθηκε.

Ο Πιτίνο συμφώνησε με το Αϊόνα πριν από μερικές εβδομάδες, όταν οι άνθρωποί του σχολείου -μαζί με τον Νεοϋορκέζο παλαίμαχο σκόρερ του ΝΒΑ και του Κεντάκι Τζαμάλ Μάσμπερν- ήρθαν στην Ελλάδα για να συζητήσουν μαζί του τις τελευταίες λεπτομέρειες.

Φωτογραφήθηκε μάλιστα περιχαρής μαζί τους και ανέβασε το ενσταντανέ στο Twitter, χωρίς να νοιάζεται για πιθανές αντιδράσεις.

Στον δικό του κώδικα, ο Πιτίνο δεν πιστεύει ότι έκανε κάτι λάθος ούτε ότι κορόιδεψε κάποιον. Επαναλαμβάνω ότι η συνεργασία του με το Αϊόνα θα ξεκινήσει όχι άμεσα, αλλά μετά το τέλος της φετινής σεζόν.

Προφανώς το συμβόλαιο του Πιτίνο του Παναθηναϊκού περιέχει ρ΄τρα αποχώρησης του Αμερικανού προς το ΝCAA ή το ΝΒΑ και πάντως δεν είναι κλειστό διετές, όπως έλεγε το αρχικό ρεπορτάζ.

Φαίνεται απίθανο να συνέβησαν όλα αυτά χωρίς να προβλέπεται συμβατικό δικαίωμα του προπονητή για πρόωρη φυγή.

Η συνεργασία του Παναθηναϊκού με τον Πιτίνο ήταν, εξαρχής, ένας γάμος υπό προθεσμία, με προαναγγελθέν διαζύγιο. Όχι μόνο τη δεύτερη φορά, αλλά και την πρώτη.

Οι κυνικοί θα πουν ότι ο Αμερικανός θεώρησε την Ελλάδα μπανανία και φέρθηκε ανάλογα. Θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό, ιδίως σε ότι αφορά τη δεύτερη θητεία του.

Μετά το αρχικό εξάμηνο, ο Πιτίνο γνώριζε πια πού ερχόταν και γέμισε τη βαλίτσα του με χάντρες για τους ιθαγενείς. Δεν ήταν πια ίδιος.

Εδώ και πολλές εβδομάδες, η ομάδα λειτουργούσε με αυτόματο πιλότο και ο προπονητής της έμοιαζε να μη πιστεύει καθόλου στο υλικό και στις προοπτικές του.

Η αποστασιοποίησή του ήταν αισθητή μέσα στα αποδυτήρια και έφερε μία παράξενη παγωμάρα, όπου ο καθένας υπερασπιζόταν τον προσωπικό ζωτικό του χώρο και ούτε σπιθαμή παραπάνω.

Το check-out του Πιτίνο φαίνεται ότι είχε συντελεστεί προ εβδομάδων και η αγωνιστική κατάρρευση του Παναθηναϊκού κρύφτηκε πίσω από εθνικοπατριωτικά τσιτάτα και δημαγωγικές αστειότητες.

Δυστυχώς για τον Πιτίνο, τα μεγάλα λόγια για Σπαρτιάτες και Μακεδονομάχους ξεθώριασαν γρήγορα και δεν έκαναν γκελ ούτε στην εξέδρα.

Το κοινό θαμπώθηκε αρχικά από τις μπασκετικές κορώνες του Πιτίνο στις συνεντεύξεις και στα τάιμ-άουτ, αλλά για το έμπειρο αυτί ο φίλος μας ο Ρικ δεν έλεγε τίποτε πιο προχωρημένο από τα αυτονόητα.

Εάν εντυπωσιαστήκαμε υπέρ το δέον, δεν φταίει αυτός αλλά εμείς, που είμαστε γαλουχημένοι με ποδοσφαιρικούς Αλέφαντους και με τη ρητορική του μίσους.

Ο Πιτίνο απλώς μιλούσε σαν άνθρωπος. Μαθημένο να συνεννοείται με άναρθρες κραυγές πιθήκων, το μπανανιστάν νόμισε ότι άκουγε ξαφνικά μία ξένη γλώσσα.

Από την πρώτη κιόλας θητεία του Πιτίνο στην Ελλάδα, ζήτησα τη γνώμη πολλών καταξιωμένων συναδέλφων του για το αγωνιστικό δείγμα γραφής του διάσημου Hall Of Famer.

Σχεδόν όλοι οι προπονητές με τους οποίους μίλησα συμφώνησαν ότι αυτό που παρουσίαζε ο Παναθηναϊκός στο παρκέ δεν ήταν κάτι ξεχωριστό ή καινοτόμο.

Περισσότερο διακρινόταν για την ορθή εφαρμογή της βασικής φιλοσοφίας του Πιτίνο στο παρκέ, παρά για πρωτοποριακά συστήματα ή για διαστημικό κοουτσάρισμα.

Το μπασκετικό κληροδότημα του Πιτίνο στον Παναθηναϊκό (και στο μπάσκετ μας γενικότερα) είναι η εμφανής ατομική βελτίωση σχεδόν όλων των Ελλήνων παικτών με τους οποίους συνεργάστηκε: Καλάθη, Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Μήτογλου, Θ.Αντετοκούνμπο.

Αυτοί, άλλωστε, θα αποτελούσαν τον κορμό της Εθνικής ομάδας του 2020, πριν αλλάξει τα δεδομένα ο κορονοϊός.

Κακά τα ψέματα, ο φετινός Παναθηναϊκός δεν θα έφτανε σε υψηλά επίπεδα ανταγωνιστικότητας, αν δεν έβαζαν τις βάσεις με τη δουλειά τους οι τρεις προπονητές που φόρεσαν την πράσινη φόρμα: Πεδουλάκης, Βόβορας και, ναι, Πιτίνο.

Το υλικό του ασφαλώς δεν είναι για το πάνω ράφι της Εuroleague, άσχετα αν βοηθήθηκε από το χαμηλό επίπεδο του ανταγωνισμού.

Ομάδα με μόλις δύο αξιόπιστες μονάδες (Καλάθη, Παπαπέτρου) και με 10-12 στοιχήματα δεν ανήκει στον ίδιο πλανήτη με τις Ρεάλ, τις Εφές και τις Μακάμπι.

Ακόμα και ο Ολυμπιακός των μυρίων προβλημάτων χτίστηκε με περισσότερη ισορροπία και λογική, πράγμα που αποδείχθηκε έμπρακτα τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την πρόσληψη Μπαρτζώκα.

Ο φετινός Παναθηναϊκός δεν υπήρξε underachiever όπως βαυκαλίζονται πολλοί οπαδοί του, αλλά το ακριβώς αντίθετο: overachiever.

Τυπικά, ο Πιτίνο παραμένει στον πάγκο των «πρασίνων» μέχρι το τέλος της φετινής σεζόν. Θεωρείται ωστόσο απίθανο να ξαναρχίσει το μπάσκετ πριν καλοκαιριάσει, οπότε θα πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε.

Άλλωστε η καρέκλα του είχε αρχίζει να τρίζει εδώ και καιρό, με τους ενσωματωμένους στην ομάδα ψευτορεπόρτερ να αναλαμβάνουν τον ρόλο του πριονιού.

Η αποχώρησή του μπορεί να εξελιχθεί σε δώρο του κορονοϊού προς όλους τους εμπλεκόμενους. Και κυρίως προς το ταμείο του Παναθηναϊκού, αυτές τις μέρες της αδράνειας και της έλλειψης εσόδων.

Εάν υπάρχει μία πιθανότητα να ξαναδουλέψει ο Πιτίνο σε ελληνική ομάδα, αυτή αφορά την Εθνική, με την οποία η συνεργασία ήταν εξαρχής «μερικής απασχόλησης».

Προσωπικά, αμφιβάλλω αν υπάρχει οποιασδήποτε μορφής μέλλον.

Και καμαρώνω, κρυφά, για το κακό προαίσθημα που με κυρίευσε όταν άκουσα τις αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις του Πιτίνο τη μέρα της παρουσίασής του από την ΕΟΚ.

Πέρα από την ανανεωμένη -κατευθυνόμενη ως συνήθως- οπαδική τοξικότητα που θα προκύψει εάν η φυγή του Πιτίνο από τον Παναθηναϊκό συνοδευτεί με πικρόχολα συναισθήματα, τα Προολυμπιακά τουρνουά του μπάσκετ και των άλλων αθλημάτων βαδίζουν προς ματαίωση.

Ακόμα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο βρίσκονται στον αέρα, οπότε δεν έχει νόημα να συζητάμε για σενάρια επί χάρτου. Oύτε καν για μπάσκετ.

Το πρώτο ζητούμενο είναι να υπάρχει αύριο Ελλάδα, αλλά ούτε αυτό είναι βέβαιο, εφ' όσον καταρρίπτουμε τα παγκόσμια ρεκόρ ανευθυνότητας, στις αμμουδιές, στα σούπερ μάρκετ και στις εκκλησίες.

Για να είμαστε τίμιοι απέναντι στον εαυτό μας και στην ανθρωπότητα, δεν είχε άδικο ο Ρικ Πιτίνο που μας θεώρησε μπανανία.