Σαντ-Ρος: «Η ΑΕΚ δεν με εμπόδισε στο όνειρό μου και θα της είμαι πάντα ευγνώμων»

Σαντ-Ρος: «Η ΑΕΚ δεν με εμπόδισε στο όνειρό μου και θα της είμαι πάντα ευγνώμων»

Gazzetta team
Σαντ-Ρος: «Η ΑΕΚ δεν με εμπόδισε στο όνειρό μου και θα της είμαι πάντα ευγνώμων»
Μέσα από ένα γράμμα, ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος εκφράζει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του στην ΑΕΚ, τον Ηλία Παπαθεοδώρου και τους «κιτρινόμαυρους» οπαδούς που ναι με δεν ήθελαν να φύγει για την ΤΣΣΚΑ, αλλά δεν τον εμπόδισαν κιόλας.

Ο Κουβανός γκαρντ/φόργουορντ «χάθηκε» στα ανάμικτα συναισθήματά του και εξιστόρησε το πως προέκυψε η αποχώρησή του από την ΑΕΚ και το BCL για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την Euroleague.

Τόνισε διαρκώς την ευγνωμοσύνη που έχει στην «Βασίλισσα» και υποστήριξε πως ίσως μια μέρα επιστρέψει, για να φορέσει και πάλι τα κιτρινόμαυρα.

«Ποτέ δεν ήμουν καλός στους αποχαιρετισμούς.

Να λες "αντίο" ειδικά σε αυτή την περίπτωση, στην περίπτωση της ΑΕΚ, είναι μία κατάσταση, που αποκαλύπτει έναν εαυτό, που δεν είναι κρυμμένος, αλλά δεν είναι και πολύ απλό να εμφανιστεί.

Ο κόσμος ξέρει και αναγνωρίζει, αυτό που βλέπει μέσα στο γήπεδο. Την ενέργειά σου, τη δύναμη με την οποία παίζεις, την αφοσίωση, τον επαγγελματισμό. Την άρνησή σου, στην ήττα. Στην προσπάθεια μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο να νικήσεις. Να κάνεις τους ανθρώπους της ομάδας σου, και φυσικά τον εαυτό σου, χαρούμενους. Ευτυχισμένους.

Το γήπεδο, όμως, είναι ένας χώρος σκληρός, που σχεδόν σου απαγορεύει να δείξεις το υλικό από το οποίο είσαι φτιαγμένος.

Τώρα, που το σκέφτομαι… Η γυναίκα μου μου είπε μία μέρα: “Ξέρεις γιατί σε αγαπώ; Γιατί είσαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος”.

Κι εγώ την αγαπώ, γιατί, κατάλαβε, πολύ γρήγορα τι άνθρωπος είμαι. Ναι, είμαι συναισθηματικός και για αυτό το λόγο, απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς.

Δε γράφω αυτό το γράμμα για να αποχαιρετίσω την Αθήνα. Ξέρεις γιατί; Γιατί μία μέρα θα γυρίσω. Στην Αθήνα, σίγουρα. Ίσως και στην ΑΕΚ. Ποιος ξέρει; Άρα, δεν υπάρχει αντίο, υπάρχει μόνο "Εις το επανιδείν Αθήνα". Όχι, δεν υπάρχει αντίο.

Καθόμουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, στο Βέλγιο, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήμουν πάρα πολύ απογοητευμένος και στεναχωρημένος, μα συνάμα, το ρολόι πλησίαζε στις 11 τοπική ώρα, 12 ώρα Ελλάδας και η προσοχή μου ήταν στραμμένη εκεί. Στις 12 και ένα δευτερόλεπτο, ήθελα να τηλεφωνήσω στη γυναίκα μου, να τη πω χρόνια πολλά για τα γενέθλιά της.

Το ρολόι έτρεχε προς τα μεσάνυχτα και στην άλλη άκρη της γραμμής, ακούστηκε ο ατζέντης μου…

“Χάουι... Λυπάμαι για την ήττα… Ξέρω… Ίσως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, αλλά κοίτα… Υπάρχει κάτι, για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε. Έχεις μία προσφορά από την CSKA. Θα ήθελες να μου πεις αν θες να την αποδεχτούμε;”».

Περισσότερα στο «sportraits.org»