Το ραγισμένο καθρεφτάκι

Από το ναδίρ της προηγούμενης εβδομάδας στην Κωνσταντινούπολη, ο Παναθηναϊκός έφτασε στο ζενίθ της προχθεσινής αναμέτρησης με τη Μπαρτσελόνα, με ενδιάμεσο σταθμό στο εσωτερικής κατανάλωσης ταρατατζούμ, τεχνητό ναδίρ αυτό, του εγχώριου ντέρμπι.

Και αμέσως μετά, σε ένα νέο ναδίρ, αυτό του αποψινού στριπτήζ στη Βιτόρια. Πού θα πάει πια αυτό το αστείο;

Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ο πρωταθλητής Ελλάδας θυμίζει τις επαρχιακές ομάδες του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, εκείνες που χτίζουν κάστρα γύρω από την καμινάδα τους, αλλά αισθάνονται μισόγυμνες όταν απομακρύνονται από το σπίτι και παραδίδονται στον πρώτο τυχόντα.

Όποτε σφραγίζει το διαβατήριό του και αφήνει τα σύνορα στο ραγισμένο καθρεφτάκι του, ο Παναθηναϊκός μοιάζει συμβιβασμένος με την ιδέα της ήττας.

Η ίδια ομάδα μεταμορφώνεται στο ΟΑΚΑ σε τέτοιον βαθμό, ώστε δίνει την εντύπωση ότι θα μπορούσε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, εάν έπαιζε όλους τους αγώνες γηπεδούχος.

Αλίμονο, όμως, τα εισιτήρια για το final four θα μοιραστούν μακριά από τα ελληνικά τείχη, εκτός αν από κάποιο θαύμα οι «πράσινοι» προφτάσουν το τρένο της τετράδας.

Αλήθεια, πότε έβγαλε το τελευταίο μεγάλο, εκτός Ελλάδας, διπλό της ιστορίας του; Μια φορά και έναν καιρό, στη Βαρκελώνη. Καλύτερα να μη θυμηθώ, ποιον είχε προπονητή τότε ο ίδιος και ποιον η Μπάρτσα.

Ο Παναθηναϊκός δεν ταξίδεψε στη Βιτόρια για να κερδίσει, αλλά για να χάσει. Ή ίσως για να επιθεωρήσει τις προετοιμασίες, εν όψει final four. Ακούγεται βαρύ, αλλά δεν μπορώ να το γράψω καλύτερα.

Δεν τον ωφέλησε ούτε η δυναμική της προχθεσινής νίκης ούτε η μετρίως μέτρια δυναμικότητα του αντιπάλου ούτε η παρουσία του προέδρου του (και αρκετών οπαδών του) στην αρένα Φερνάντο Μπουέσα.

Στο 8^ο λεπτό κιόλας, το σκορ ήταν 18-10 και ο δείκτης της ενέργειας πλησίαζε στο μηδέν. Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το σχέδιο για να αντιμετωπιστεί ο παίκτης-κλειδί Τόκο Σενγκέλια, ξέρω όμως ότι απέτυχε παταγωδώς.

Πριν αποσυρθεί για τις πρώτες ανάσες στον πάγκο, ο σπουδαίος Γεωργιανός μετρούσε κιόλας 14 πόντους και 4 ασίστ, λες και δεν υπήρχε αντίπαλος στο παρκέ.

Και ήταν τόσο καλός, ώστε περίμενα από στιγμή σε στιγμή την κυρία που σκούζει, να πεταχτεί στο παρκέ και να τον φιλήσει: «Ε ρε, Τόκο, τι γκόμενος είσαι εσύ;»

Ο αγώνας εξελίχθηκε σε Βατερλώ της μπροστινής γραμμής του Παναθηναϊκού, με μοναδική εξαίρεση από το «3» ως το «5» τον Ίαν Βουγιούκα. Οι υπόλοιποι ναυάγησαν.

Το πρόβλημα θα ήταν πολύ μικρότερο (και λιγότερο ευδιάκριτο) εάν έπαιζε καλά ο Νικ Καλάθης. Αλλά ο ηγέτης του «τριφυλλιού» ήταν φάντασμα, σαν να τον είχε επηρεάσει το αραιό οξυγόνο των βάσκικων βουνών. Δεν προσέφερε ούτε σκοράρισμα ούτε οργάνωση ούτε άμυνα.

Ο Περάσοβιτς έδωσε εντολή στους παίκτες του να τον μαρκάρουν δυό-δυό σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου και δικαιώθηκε απόλυτα για αυτή την τακτική.

Η ακεφιά του Καλάθη υποχρέωσε τον Πασκουάλ σε πρωτοφανείς αλχημείες (όπως το σχήμα με Λεκάβιτσιους, Λάνγκφορντ, Παππά, που έδωσαν και οι τρεις μαζί 1 ασίστ που δεν μπορούσαν να μαρκάρουν κανέναν), αλλά η Βασκόνια δεν είναι καμιά ομαδούλα της ελληνικής Α1.

Ακόμα και όταν απειλήθηκε από τον απίστευτο οίστρο του παιδιόθεν ειδικευμένου σε τέτοια ανδραγαθήματα Κηθ Λάνγκφορντ, κράτησε την ψυχραιμία της και βρήκε με άνεση το οιονεί νικητήριο σουτ: Τζάνινγκ, 84-75, μπαμ και κάτω, ακριβώς 2 λεπτά πριν το τέλος.

Η Βασκόνια είναι από τις χειρότερες ομάδες της Euroleague στο τρίποντο, αλλά αφέθηκε να σουτάρει ανενόχλητη και τιμώρησε τον Παναθηναϊκό με παραγωγή-μαμμούθ 86 πόντων.

Οι «πράσινοι» θυμήθηκαν την άμυνα μόνο στο τελευταίο δίλεπτο, όταν το πουλάκι είχε πετάξει. Οι δύο τάπες του Γκιστ και το κλέψιμο του Καλάθη κλειδώθηκαν στο συρτάρι με τα αζήτητα.

Κάπως έτσι, το κοντέρ του Παναθηναϊκού έπεσε στο 5-4, για να μη νιώθει μοναξιά ο Ολυμπιακός στην 7^η θέση. Βεβαίως, το 5-4 των «ερυθρόλευκων» έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από εκείνο του άσπονδου εχθρού, αφού φιλτραρίστηκε μέσα από δύσκολο πρόγραμμα και αναποδιές.

Όποιος ψάχνει για παρηγοριά, μπορεί να επισημάνει ότι ο Παναθηναϊκός έφυγε νικητής από το γήπεδο όπου -ω του θαύματος- ηττήθηκε η …ΤΣΣΚΑ! Αλλά η ΤΣΣΚΑ δεν είναι άμεσος ανταγωνιστής των ελληνικών ομάδων και άλλωστε η υπόθεση δεν σηκώνει χωρατά.

Την επόμενη Παρασκευή ο Πασκουάλ θα συναντήσει τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη Ρωσία, τη μεθεπόμενη τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ενώ πριν φτάσουμε στα Θεοφάνεια περιμένουν τον διπρόσωπο Παναθηναϊκό η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ και το ...Φάληρο.

Όταν έγινε η κλήρωση, οι αιθεροβάμονες κοιτούσαν το βατό πρόγραμμα και ονειρεύονταν την ομάδα τους στρογγυλοκαθισμένη στην κορυφή με ρεκόρ πολύ κοντά στο 9-0, στο έβγα του Νοέμβρη.

Εάν ο Παναθηναϊκός έχει τις δυνατότητες να παίξει ρόλο στη διοργάνωση, καλείται να το αποδείξει μέσα στις 5-6 εβδομάδες που έρχονται. Εκτός, πια, αν της αρκεί να κερδίζει τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.