Ολυμπιακός: Σκιά του εαυτού του, αλλά ποιανού εαυτού του;

• Η επόμενη μέρα για τον Ολυμπιακό έχει «πρέπει»

Τα κλισέ έχουν πάντοτε ιδιαίτερη θέση σε δημοσιογραφικά στέκια και βραδιές όπως αυτήν, με την εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός στη Βαρκελώνη, τα ανασύρουν ένα προς ένα από το συρτάρι. Ο Ολυμπιακός ήταν... σκιά του εαυτού του, μπορεί να πει κανείς.

Αφήνοντας να του γλιστρήσει μια και καλή από τα χέρια ένα παιχνίδι, το οποίο στο 23' έβρισκε τις δύο ομάδες σε απόσταση τεσσάρων πόντων. Έκτοτε, τα πάντα έσβησαν στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο.

Σκιά του εαυτού του, αλλά ποιανού εαυτού του τελικά; Πολλές φορές έχω γράψει από αυτήν εδώ τη γωνιά, πως αν αφαιρέσεις τα «ερυθρόλευκα» διακριτικά και παρακολουθήσεις το μπάσκετ της ομάδας, θα αντιληφθείς πως πρόκειται για τον Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όμως, δύσκολα θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν ο εαυτός του στο «Παλαού» και μοιραία είδε την αντίπαλό του να ξεμακραίνει επικίνδυνα στον ορίζοντα. Η αναλογία των 21 ασίστ για 12 λάθη μπορεί να μακιγιάρει τα όσα συνέβησαν, αλλά το κλάσμα διορθώθηκε όταν το παιχνίδι είχε πλέον κριθεί.

Οι Πειραιώτες έμειναν στη διεκδίκηση για 20 λεπτά, αφού πρώτα βασίστηκαν στα ζεστά χέρια του Εβάν Φουρνιέ και μετέπειτα στου Τάιλερ Ντόρσεϊ. Χέρια που παρεμπιπτόντως, για ακόμα μια φορά δε... ζεστάθηκαν κατά την ταυτόχρονη συνύπαρξή τους στην πεντάδα. Μέχρι που στο δεύτερο μέρος έγιναν και επιζήμιοι.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μια ομάδα που θα κερδίσει από τις iso κατοχές του. Δε δουλεύει με αυτό ως γνώμονα στις προπονήσεις του. Όσο αυτές αυξάνονται, χάνεται η ταυτότητά του στο παρκέ. Και τον βλέπουμε να έχει σκαμπανεβάσματα από αγωνιστική σε αγωνιστική, φορώντας τη μία κοστούμι και την άλλη... σαγιονάρα. Σε αυτό, βέβαια, παίζει μεγάλο ρόλο και η εξόφθαλμη διαφορά της εικόνας του, με τον Τόμας Γουόκαπ εκτός παρκέ. Ο Μόντε Μόρις, για τον οποίον τα είπαμε αναλυτικά εδώ και μέρες, θα ομορφύνει το παιχνίδι του και θα δώσει λύσεις, στη διατήρηση του ρυθμού και τη δημιουργία.

Σε ένα rotation που άλλαξε έτσι και αλλιώς, ένεκα της απουσίας του Τάισον Γουόρντ. Χωρίς αυτόν στο παρκέ, ο Ολυμπιακός έμοιαζε νωθρός, άνευρος και χωρίς τρόπο να σταματήσει τίποτα στα μετόπισθεν. Με ένα απλό play που είχε short roll του Γιαν Βέσελι και δημιουργία στο πλάι, ο Γουίλ Κλάιμπερν παραλίγο να γράψει βραδιά καριέρας, αφού πρόλαβε να ζεσταθεί στο πρώτο μέρος.

Έπειτα, ήρθε ο επίσης «ζεστός» Κέβιν Πάντερ, να τελειώσει τη δουλειά, αφού και ο Γουόκαπ δεν είχε τον τρόπο να σταθεί ανάχωμα. Ήταν τόσο κακή η εικόνα του Ολυμπιακού, ειδικότερα στο ολικό μπλακ άουτ, για ένα πεντάλεπτο στην τρίτη περίοδο, που μάλλον δεν το περίμενε ούτε ο ίδιος ο Τσάβι Πασκουάλ.

Συχνά πυκνά, ο τηλεοπτικός φακός τον έπιανε να κάνει νοήματα και να φωνάζει «calma», σε άπταιστα ισπανικά, αλλά οι παίκτες του Μπαρτζώκα έδιναν την μπάλα στα χέρια των αντιπάλων. Το έδαφος για αιφνιδιασμό ήταν πρόσφορο, ακόμα και για την Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ που παίζει μόνο στο μισό γήπεδο, εκτός αν έχουμε... Χριστούγεννα.

Οι πόντοι στον αιφνιδιασμό ήταν 12-2, τα «ερυθρόλευκα» λάθη 12, αλλά αν προσθέσει κανείς και τις κακές επιλογές στην επίθεση που έφεραν ανισορροπία, τότε αυτός ο αριθμός πολλαπλασιάζεται. Η μάχη των κατοχών χάθηκε παντελώς και το ταμείο της Βαρκελώνης βγήκε μείον.

Η επόμενη μέρα για τον Ολυμπιακό έχει «πρέπει»

Πλησιάζουμε, λοιπόν, προς το φινάλε του 1ου γύρου. Τι σημαίνει αυτό; Πως είναι ώρα για πανικό μετά από μία ήττα; Πως δεν υπάρχει χώρος για βελτίωση; Όχι και όχι. Ωστόσο ο Ολυμπιακός χρειάζεται νίκες, σε παιχνίδια που έρχονται, πλέον, συνοδεία του «πρέπει».

Πρέπει να υπερασπιστεί το ΣΕΦ κόντρα σε Βαλένθια και Βιλερμπάν. Πρέπει να βρει «διπλό» στην Μπολόνια, πριν από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Πρώτον για βαθμολογικούς λόγους, αφού διαφορετικά θα αρχίσει να χάνει επικίνδυνα έδαφος ως προς την τετράδα, με παιχνίδι λιγότερο προς ώρας. Το οποίο επίσης και καλείται να πάρει στην έδρα του, κόντρα στη φορμαρισμένη Φενέρ, για να μην αποσπαστεί ακόμα περισσότερο. Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν είναι εύκολο και κανένα παιχνίδι στην EuroLeague δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο.

Δεύτερον για ψυχολογικούς λόγους, αφού ακόμα και αν δεν παίζεις καλά τον Δεκέμβριο, οι νίκες είναι αυτές που φέρνουν ηρεμία. Έτσι και αλλιώς, ο οργανισμός δείχνει με κάθε τρόπο πως έχει εντοπίσει τα ψεγάδια και ψάχνει λύσεις διαρκώς, με κάθε τρόπο.

Μία εξ αυτών είναι η απόκτηση του Μόντε Μόρις. Όπως παράλληλα οι ματιές στην αγορά για περίπτωση ενός ψηλού. Ταπεινή μου άποψη, πως αυτήν τη στιγμή χρειάζεται περισσότερο να βρει λύσεις στο ήδη υπάρχον rotation, να προσθέσει σε αυτό τον Μόρις και για ψηλό, εάν δεν προκύψει κάτι που πραγματικά θα τον αλλάξει επίπεδο, δεν καίγεται.

Μέχρι τότε, η αισιοδοξία κρύβεται στα λόγια του Σάσα Βεζένκοβ, στο Gazz Floor. «Δεν είναι εικόνα αυτήν που είχαμε, πρέπει να ακούσουμε αυτά που μας λέει ο προπονητής και να δουλέψουμε σκληρά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος». Ο οργανισμός γνωρίζει πώς να αντιδράσει για να βρει τον εαυτό του.

ΥΓ: Αυτό που δε διορθώνεται για τον Ολυμπιακό, είναι οι διαφορές που χαρίζει απλόχερα. Ρεάλ, Ερυθρός, Μπαρτσελόνα πέτυχαν νίκες εναντίον του, με διαφορές που ενδεχομένως να μην καλύπτονται και να κοστίσουν όταν βγουν κομπιουτεράκια. Ειδικά τα δύο πρώτα παιχνίδια, δεν υπήρχε κανένας λόγος να ανοίξουν τόσο πολύ ως προς το σκορ.