Φαρίντ, Παναθηναϊκός: Το κίνητρο ισορροπεί τις αμφιβολίες

• Η ανάγκη ήταν επιτακτική
• Στον Παναθηναϊκό για συγκεκριμένες δουλειές
• Γι΄ αυτό έχει κίνητρο ο Φαρίντ

Σίγουρα το άκουσμα του ονόματος «Κένεθ Φαρίντ» δεν έκανε «γκελ» στα αυτιά των φίλων του Παναθηναϊκού για μια θέση στο ρόστερ των «πρασίνων» μετά τα πάμπολλα προβλήματα τραυματισμών. Και δεν τους αδικώ. Καθόλου.

Βέβαια αν είχαμε 2018 ή 2019 θα πέταγαν και τη σκούφια τους. Θα είχαμε μνημειώδη υποδοχή στο αεροδρόμιο κατά την άφιξη του. Όμως όταν στο βιογραφικό της τελευταίας εξαετίας υπάρχουν 10 διαφορετικές ομάδες και πρωταθλήματα όπως αυτά της Κίνας, του Μεξικό, του Πουέρτο Ρίκο και της Ταϊβάν, αυτομάτως δημιουργείται η αμφιβολία για την πορεία της καριέρας του.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν έχει πάρει την… κάτω βόλτα τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας όπου αγωνίστηκε το 2021, ουσιαστικά πέρασε και δεν ακούμπησε από την Euroleague, ωστόσο η περσινή του παρουσία στην Ρετζιάνα Εμίλια ήταν αρκετά θετική. Όμως μιλάμε για μια μεσαία ομάδα του ιταλικού πρωταθλήματος.

Και στην τελική διαφορετικός ήταν ο ρόλος που είχε υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Πρίφτη στην Εμίλια, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω παρουσίασε στο 100% το προφίλ του Αμερικανού εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών μιλώντας στο Gazzetta, και τελείως διαφορετικός θα είναι αυτός που θα κληθεί να πάρει στον Παναθηναϊκό για τους (τουλάχιστον) δύο επόμενους μήνες.

Η ανάγκη ήταν επιτακτική

Ο Φαρίντ δεν αποκτήθηκε από τους «πράσινους» για να είναι ο Φαρίντ των Ντένβερ Νάγκετς όπου έκανε τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του γιατί πολύ απλά δεν… είναι. Και δεν θα μπορούσε να ήταν στα 36 του χρόνια. Και αν, σ’ ένα υποθετικό σενάριο, ήταν ο παίκτης των Νάγκετς πολύ δύσκολα θα είχε φύγει από το NBA, έτσι; Για να ξέρουμε και τι λέμε. Ο έμπειρος Αμερικανός σέντερ αποκτήθηκε από τους «πράσινους» για πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Αν δεν υπήρχαν τα (τόσα πολλά) προβλήματα τραυματισμών στη γραμμή των ψηλών, ο Φαρίντ θα συνέχιζε στην Ταϊβάν και ούτε που θα είχε ακουστεί το όνομα του για τον Παναθηναϊκό. Όμως η ανάγκη για σέντερ ήταν κάτι παραπάνω από επιτακτική. Και από τη στιγμή που οι ομάδες ΔΕΝ άφηναν παίκτες να βγουν από τα συμβόλαιά τους (παρά τις προσεγγίσεις που έκαναν οι «πράσινοι» έχοντας χτυπήσει διάφορες πόρτες) την δεδομένη χρονική στιγμή, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να στραφεί και σε άλλες αγορές. Άλλωστε δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο.

Και ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είχε πάρει… χθες ψηλό. Εν ανάγκη και πριν ακόμα από το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα όπου υπέστη πραγματική πανωλεθρία βάσει της γενικής εικόνας της ομάδας. Οπότε το πρόβλημα στην ομάδα ήταν ποσοτικό. Δεν έβγαιναν τα κουκιά. Ο Μήτογλου είχε γίνει το πρώτο «πεντάρι» ενώ παίζει κατά συνθήκη σέντερ. Μην ξεχνάμε ότι είναι τεσσάρι. Και ως τεσσάρι θα πρέπει να λογίζεται στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Τα υπόλοιπα είναι… μπαλώματα. Αναγκαία μεν σε μια ομάδα, αλλά δεν παύουν να είναι «μπαλώματα» ανάγκης. Επίσης: Ο Γιάννη Κουζέλογλου βρέθηκε στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ως 16ος παίκτης και έφτασε στο σημείο να παίζει σε ματς φωτιά στην Euroleague. Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Απλά θέλω να υπερθεματίσω το τεράστιο πρόβλημα που υπήρχε στην frontline και πόσο επιτακτική ήταν η ΑΜΕΣΗ απόκτηση παίκτη.

Στον Παναθηναϊκό για συγκεκριμένες δουλειές

Και εδώ που τα λέμε, και αν απομονώσουμε τα πρωταθλήματα που έπαιξε τα τελευταία χρόνια ο Φαρίντ, δεν πρόκειται για παίκτη αμφιβόλου αξίας, του κλώτσου και του μπάτσου ή από το τελευταίο πανέρι της λαϊκής. Τον γνωρίζουν και οι πέτρες. Βασικός σέντερ της Team USA ήταν στο prime του. Δίπλα στους Κάρι, Ίρβινγκ, Χάρντεν. Και ξαναλέω. Στον Παναθηναϊκό δεν πήγε ούτε ως αντί-Λεσόρ, ούτε ως αντί-Χολμς, ούτε ακόμα ως αντί-Γιούρτσεβεν.

Και το γνωρίζει. Γνωρίζει ότι θα είναι ο 4ος σέντερ στην ιεραρχία του ρόστερ. Ασχέτως ότι λόγω των προβλημάτων θα κληθεί να βγει πιο μπροστά στα αμέσως επόμενα παιχνίδια και μέχρι να είναι διαθέσιμοι οι Χολμς και Γιούρτσεβεν. Και ως 4ος σέντερ θα πρέπει να κριθεί και να αξιολογηθεί. Όχι ως πρώτος και σε καμία περίπτωση ως ο Φαρίντ του 2015 ή του 2016. Απομονώστε το όνομα του.

Πήγε στον Παναθηναϊκό για να κάνει συγκεκριμένες δουλειές. Να «γεμίσει» το ρόστερ και να προσφέρει στα λεπτά τα οποία θα χρησιμοποιηθεί συγκεκριμένα πράγματα. Ένας παίκτης ακόμα στη frontline. Ένας παίκτης όμως με περίσσια εμπειρία, ένας παίκτης με παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, ένας παίκτης που στις… καλές του ημέρες αποτελούσε φόβο και τρόμο.

Τι χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός; Ενέργεια. Ειδικά στον τομέα των ριμπάουντ (όπου πέρυσι ήταν ο καλύτερος ριμπάουντερ στο Basketball Champions League) και στο παιχνίδι πάνω από την στεφάνη. Είτε στην επίθεση, όπου εκεί ο ρόλος του θα είναι (αν όχι ανύπαρκτος) πολύ περιορισμένος, είτε (και πολύ περισσότερο) στην άμυνα χάρη στην δυνατότητα που έχει να μοιράζει τάπες, να κυνηγάει όλα τα hustle plays και να δίνει μομέντουμ στην ομάδα του. Αυτό θέλει ο Παναθηναϊκός από εκείνον. Τίποτε το λιγότερο, τίποτε το περισσότερο.

Γι΄ αυτό έχει κίνητρο ο Φαρίντ

Πολλοί, επίσης, αναρωτήθηκαν εάν και εφόσον ο Φαρίντ των 57 εκατομμυρίων δολαρίων στην τράπεζα από τα συμβόλαιά του στο NBA (και τα όσα ακόμα έβγαλε από την μετέπειτα θητεία του στα υπόλοιπα πρωταθλήματα που έλαβε μέρος) έχει κίνητρο στα 36 του χρόνια και μάλιστα όχι με πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ομάδα.

Εγώ θα παραπέμψω μόνο στη συμφωνία που έκανε:

Πρώτον, άφησε σίγουρα χρήματα από εγγυημένο συμβόλαιο στην ομάδα στην οποία βρισκόταν έως σήμερα. Στην Ταϊβάν θα μου πείτε; Στην Ταϊβάν θα σας πω εγώ.

Δεύτερον, άφησε αυτά τα χρήματα για να υπογράψει σε πρώτη φάση συμβόλαιο δύο μηνών και δη σε μια ομάδα η οποία όταν έχει γεμάτο ρόστερ είναι υπερπλήρης. Ούτε καν έως το τέλος της σεζόν. Τι σημαίνει αυτό; Έχει ακόμα πράγματα να αποδείξει. Σαν να βάζει προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό του προκειμένου να ανταποκριθεί στον νέο του ρόλο ώστε να κερδίσει την παραμονή του σε ομάδα πρωταθλητισμού έως και το τέλος της χρονιάς.

Τρίτον, διψάει ακόμα για διάκριση. Δεν ξέρω αν θα άφηνε τα σίγουρα χρήματα για να μετακομίσει σε μια ομάδα η οποία ενδεχομένως να μην διεκδικούσε τίποτα. Οπότε έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την κατάκτηση κάποιου συλλογικού τίτλου για πρώτη φορά στην καριέρα του μετά το χρυσό στο Παγκόσμιο του 2014. Δεν ξέρω αν είναι αυτοσκοπός στην καριέρα του ή αν πράγματι μπορεί να το σκέφτεται, αλλά δεν παύει να μπαίνει και αυτό το δεδομένο στην εξίσωση.

Προσωπικά όλα αυτά μου δείχνουν ότι ο Κένεθ Φαρίντ, έχει κίνητρο. Τουλάχιστον στην θεωρία. Από εκεί και πέρα, εάν μπορέσει να ανταποκριθεί και στο αγωνιστικό κομμάτι αυτό είναι κάτι που θα δούμε στα αμέσως επόμενα παιχνίδια. Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά, για τίποτα.