Τρίτος ο ένας, πρώτος ο άλλος. Γιατί λοιπόν δεν χαμογελάει κανείς;

Προέρχομαι από δύο εβδομάδες διακοπών, αλλά, κύριε διευθυντά, χρειάζομαι μερικές ωρίτσες για να καταγράψω όσα έγιναν στο -σχεδόν φιλικό- ματσάκι του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα, τρεις-τέσσερις μερούλες για να επεξεργαστώ τις σκληρές δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν με στόχο την ίδια του την ομάδα και μία βδομαδούλα για να βγάλω άκρη με τα σενάρια που θα αναδείξουν τον επόμενο αντίπαλο του Ολυμπιακού. Μήπως να φύγω και να επιστρέψω μετά τη Λαμπρή;

Όχι, είναι η προφανής απάντηση, διότι η Λαμπρή είναι τώρα. Η Μεγάλη Εβδομάδα θα βρει τις ομάδες μας σε φάση ανασυγκρότησης και η καλύτερη κανονική περίοδος των τελευταίων ετών αφήνει στα χείλη γεύση πικρόγλυκη. Τι να τις κάνεις τις πρωτιές και τις τριτιές, όταν ο επόμενος αντίπαλος μοιάζει ικανός να καταστρέψει το πάρτι;

Η Εφές που έχει να χάσει από τις αρχές Φλεβάρη και μετράει 8 συνεχόμενες νίκες ασφαλώς δεν είναι χειρότερη από τον (γηπεδούχο) Παναθηναϊκό των αγώνων με Παρί και Ερυθρό Αστέρα. Η ομάδα που θα φύγει ηττημένη αλλά μπαρουτοκαπνισμένη από τη ντερμπάρα της Μαδρίτης τη Μεγάλη Τρίτη, Ρεάλ εναντίον Παρί, δεν έχει πολλά να φοβηθεί από τον Ολυμπιακό των τελευταίων πέντε εβδομάδων.

Τα πλέι-οφ έρχονται, τα δύο εισιτήρια για το Άμπου Ντάμπι θα μοιραστούν επί ελληνικού εδάφους, αλλά η δυσοίωνη προφητεία του Αταμάν βρίσκεται πολύ κοντά στην πραγματικότητα: «Εάν συνεχίσουμε έτσι, με αυτή τη νοοτροπία, το φάιναλ-φορ θα το δούμε από την τηλεόραση». Τα ίδια θα μπορούσε να πει και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αν και τα δικά του προβλήματα είναι άλλης μορφής.

Αν μη τι άλλο, ο Παναθηναϊκός γνωρίζει τον αντίπαλό του από τώρα και δεν θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι τον επιτάφιο για να ξεκινήσει τα σχέδιά του. Με πιθανή εξαίρεση την Παρί, η Εφές είναι το χειρότερο ταίρι που θα μπορούσε να κληρώσει στον πρωταθλητή Ευρώπης σε αυτά τα σχεδόν τυφλά ραντεβού της τελευταίας αγωνιστικής.

Μία ομάδα γρήγορη, αθλητική, με πολλούς σκόρερς, ικανή να ακολουθήσει οποιονδήποτε στους 100 πόντους, με καλό προπονητή, με τον δικό της Ναν (Σέιν Λάρκιν), με δύσβατη έδρα, με τίτλους και χιλιόμετρα στα πλέι-οφ, με μομέντουμ που την κάνει να νιώθει ανίκητη. Η τελευταία ήττα της μπορεί να διαδραματίστηκε -ναι, ναι- στο ΟΑΚΑ, αλλά χρονολογείται στις 6 Φεβρουαρίου, όταν είχαμε ακόμη καταχείμωνο.

Εκτοτε η Εφές κέρδισε στις πιο στριφνές έδρες της Ευρώπης: Μόναχο, Βελιγράδι, Βελιγράδι, τριπλή πρόβα για το ΟΑΚΑ που περίμενε στην επόμενη γωνία. Κάπως έτσι, η πρωταθλήτρια του 2021 και 2022 σκαρφάλωσε από την ημιόροφο της βαθμολογίας στην 6η θέση, για να δώσει ραντεβού με τον άνθρωπο που την τράβηξε από τη μετριότητα.

Αταμάν εναντίον Αταμάν θα πει κανείς, Κράμερ εναντίον Κράμερ. Ο Εργκίν Αταμάν γνωρίζει καλά την Εφές, αλλά και η Εφές γνωρίζει καλά τον Εργκίν Αταμάν. Από όλους τους εμπλεκόμενους στην ελληνοτουρκική μονομαχία, ο μοναδικός που δεν έχει περπατήσει τα κατατόπια του «Σινάν Ερντέμ» είναι ο Κέντρικ Ναν, απών λόγω τιμωρίας από τον αγώνα της κανονικής περιόδου στην Κωνσταντινούπολη.

Θυμωμένος και αφιονισμένος έκτοτε, ο Αμερικανός είναι ένας ασυγκράτητος σούπερμαν που περιμένει το έπαθλο του MVP για να το στολίσει δίπλα στο «Βραβείο Αλφόνσο Φορντ». Μέχρι να τελεσιδικήσει η πρωτιά στην κούρσα των σκόρερς, ο Ναν δεν έδινε πάσα σε κανέναν και σούταρε σαν να μην υπάρχει αύριο. Μόλις ξεφορτώθηκε το γλυκό βαρίδι, βάλθηκε να μοιράζει δώρα στους συμπαίκτες του. «Περισσότερο καμαρώνω για τις 10 ασίστ παρά για τους 31 πόντους», καυχήθηκε στο τέλος. Στο πρώτο ημίχρονο δεν έδωσε ούτε μία, αλλά στο τέλος έκανε σκόρερ ακόμα και τον Γουένιεν Γκέιμπριελ.

Ο Αταμάν, πάντως, δεν ξεγελάστηκε από τη νίκη. «Με παθητικό πάνω από 90 πόντους, θα χάσουμε σίγουρα από την Εφές», είπε. Ο Αστέρας του Γιάννη Σφαιρόπουλου έπαιξε ωραίο μπάσκετ του προπονητή, αξιοποίησε σχεδόν όλα τα βέλη που είχε στη φαρέτρα του, προηγήθηκε με 8 πόντους στο τελευταίο τρίλεπτο και τελικά πλήρωσε τον τραυματισμό του Μίλερ-ΜακΙντάιρ και την κόπωση του Νέντοβιτς.

Σε κάποια άλλη γωνία της Ευρώπης, όχι πολύ μακριά από εκεί που ο Δημήτρης Ιτούδης υπέγραφε τη δική του επιστροφή στα σαλόνια, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έκανε ό,τι περνούσε από την κοτσίδα του για να στείλει τον Παναθηναϊκό στη Μαδρίτη. «Για να τον γλιτώσει από τα νύχια των Τούρκων», θα πει αυτός -εγώ δηλαδή- που θεωρεί τη φετινή βερσιόν της Ρεάλ πιο ευάλωτη από τη σημερινή Εφές.

Τα φαβορί άντεξαν, τα προγνωστικά δικαιώθηκαν και οι ομάδες μας έμπλεξαν. Θα αποδειχθεί σιδερένιος σύμμαχος η έδρα; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι για τις ελληνικές προκρίσεις της τελευταίας τριετίας (απέναντι σε Μονακό, Φενέρ, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα) χρειάστηκαν μεγάλα διπλά. Εάν τα καλάθια τα έβαζαν οι οπαδοί, η Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς θα βρισκόταν τώρα στις πολεμίστρες και όχι στους καναπέδες.