Το «ερυθρόλευκο» 10-4 με τις ομάδες της 8άδας, λέει πολλά!

Το «ερυθρόλευκο» 10-4 με τις ομάδες της 8άδας, λέει πολλά!
O Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει τα δύο εναπομείναντα ζευγάρια που ρίχονται απόψε στην μάχη των playoffs της Euroleague και αναλύει τις δύο ανατροπές που άνοιξαν την αυλαία των προημιτελικών.

Απολαυστική η πρώτη νύχτα της ευρωπαϊκής postseason, δεν βρίσκετε; Αμυντικογενές παιχνίδι στο Μόντεκάρλο, με τους παίκτες του Κάτας να παίζουν πολύ με την επαφή, να βάζουν το σώμα τους σε όλες διεκδικήσεις και να κερδίζουν τις περισσότερες ατομικές μονομαχίες, έχτισαν σταδιακά μία διαφορά (έφτασε και στο +17) και πήραν ένα ευκολότερο του αναμενόμενου «διπλό» (67-79), που για την ώρα τους δίνει το πάνω χέρι.

Με 59% στα δίποντα εκτός έδρας και με 6 περισσότερα ριμπάουντ στο 36,8% στα σουτ των γηπεδούχων (21/57 σουτ), η Μακάμπι πιστοποίησε την αμυντική βελτίωση που διανύει τον τελευταίο ενάμιση μήνα και έφτασε τις 7 νίκες σε 9 ματς που δέχεται από 70 πόντους και κάτω.

Η σύγκριση της περιφερειακής τριάδας των δύο ομάδων, δε, είναι αποκαρδιωτική για την Μονακό (4η ήττα στα 5 τελευταία ευρωπαϊκά ματς) που είδε τους Τζέιμς, Οκόμπο και Λόιντ να έχουν 2/18 τρίποντα (31π. και οι τρεις), την ίδια ώρα που ο Μπράουν, ο Μπάλντουιν και ο Κόλσον έφτασαν μαζί τους 46 πόντους με 13/23 σουτ (4/11 τρίπ.)

Η ματσάρα της βραδιάς, όμως, έγινε στο “Wizink Center”, όπου η Παρτίζαν απέδειξε (89-87) γιατί δικαίως θεωρείται – από πολλούς ως η πιο φορμαρισμένη ομάδα εκ των οκτώ της προημιτελικής φάσης – και ο Ομπράντοβιτς μοιάζει έτοιμος για ένα ακόμη από καθιερωμένα θαύματά του.

Μέχρι τώρα, η ομάδα του “Ζοτς” δεν είχε νικήσει ποτέ (στην εφετινή σεζόν) επί ισπανικού εδάφους (μετρούσε 0/4) και το έκανε στο στο χρονικό σημείο που η νίκη είχε μεγαλύτερη αξία και με δύο rookie point-guards (Αβράμοβιτς και Μαντάρ είχαν μαζί 14π. με 4/6 τρίπ.), οι οποίοι εξέθεσαν τους ακριβοπληρωμένους προσωπικούς του αντιπάλους (Χάνγκα, Γουίλιαμς-Γκος και Ροντρίγκεζ έφτασαν συνολικά τους 11 πόντους με 5/13 σουτ).

Το πιο εντυπωσιακό με τους Σέρβους είναι ότι έχουν βρει έναν διαβολεμένο ρυθμό στην επίθεση με πολύ μικρό rotation (οι Λεσόρ, Πάντερ, ΛεΝτέι παίζουν μίνιμουμ 30 λεπτά), με αποσαφηνισμένους ρόλους και συνολικά αποδεκτό τον ηγετικό του Πάντερ και καταφέρνουν να κερδίζουν τα ματς που πάνε σε πολλές κατοχές και υψηλά σκορ.

Από τις 6 τελευταίες νίκες της, είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό δέχτηκε λιγότερο από 80 πόντους, ενώ παρ' ότι στα υπόλοιπα πέντε η άμυνά της δέχτηκε 85,2 πόντους, επικράτησε επειδή σκόραρε κατά μέσο όρο πάνω από 90 πόντους (μ.ο. 92,2π.)

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, χάρη στο μεγάλο σουτ του Κέβιν Πάντερ (26π. & 6ασ. με 9/9 βολ. & 5/8 τριπ.), η Παρτίζαν εκτιμώ ότι βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο Final 4 (για 5η φορά στην ιστορία της, για 2η με τον Ζέλικο και για πρώτη μετά από 13 χρόνια), απ' όσο δείχνει το προβάδισμά της (1-0).

Η αδυναμία των Μαδριλένων στο κομμάτι της δημιουργίας και το μειονέκτημα στον «άσο», σε συνδυασμό με το τεράστιο κενό που θα αφήσει στην ρακέτα το ενδεχόμενο απουσίας του Ταβάρες από τα επόμενα ματς (έχει τεθεί νοκ-άουτ και ο Πουαριέ), αντιλαμβάνεστε ότι γέρνει πολύ την πλάστιγγα υπέρ της σερβικής ομάδας. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα εκπλαγώ αν τελειώσει η σειρά στο Game 3 του Βελιγραδίου, με ένα μεγαλοπρεπές sweep.

Αυτά όσον αφορά τα χθεσινοβραδινά παιχνίδια που άνοιξαν την αυλαία των playoffs. Πάμε να ρίξουμε μία ματιά σχετικά με το τι να περιμένουμε στα δύο αποψινά, που στα χαρτιά δείχνουν πιο εύκολα στη «ανάγνωση».

  • Μπαρτσελόνα – Ζάλγκιρις (1-1 στην κανονική περίοδο)

Είναι το λιγότερο αμφίρροπο ζευγάρι των προημιτελικών. Όσο κι αν η πρώην ομάδα του Saras νίκησε την νυν στο Κάουνας (τον περασμένο Οκτώβριο, όταν ο Κίναν Έβανς δεν είχε τεθεί νοκ-άουτ και ήταν ο ηγέτης των Λιθουανών), όσο κι αν η μαχητική Ζάλγκιρις θα τα δώσει όλα για να είναι παρούσα στο Final 4 που συνδιοργανώσει στο γήπεδό της (19-21/05), η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων είναι τέτοια που δύσκολα μπορεί να προκύψει μία έκπληξη μεγατόνων.

Μπορεί οι σχέσεις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με την διοίκηση των «μπλαουγκράνα» να μην διανύουν την καλύτερη τους φάση (για να το πούμε όσο ευγενικά γίνεται) και το μέλλον του στην Βαρκελώνη να προδιαγράφεται δυσοίωνο, στο γήπεδο, όμως, η Μπαρτσελόνα παρουσιάζεται ολοένα και καλύτερη (στον 2ο γύρο ήταν πιο αξιόπιστη από τον 1ο κι έχασε την πρωτιά από την ήττα στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό).

Έχει μεγάλη συνέπεια στην άμυνα (2η μ.ο. 76,7π.), σουτάρει με το υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα (40,3%), ενώ ο Λιθουανός προπονητής γνωρίζει απ' έξω κι ανακατωτά το «ταβάνι» όλων των συμπατριωτών παικτών του (Μπραζντέϊκις, Λεκαβίτσιους, Ουλανόβας και Ντίμσα) και του πρώην «Καταλανού», Ρόλαντς Σμιτς, που είναι οι μη Αμερικανοί με ρόλο στην ομάδα του Μακσβίτις.

Τι ισχύει στα χαρτιά: Με το budget που είχε στην διάθεσή της για να φτιάξει το ρόστερ της, η Ζάλγκιρις έχει ήδη τρυπήσει το ταβάνι της με την παρουσία της στην 8άδα. Αν υπολογίσετε ότι έπαιξε τρεις ολόκληρους μήνες (δηλαδή σε όλον τον 2ο γύρο) χωρίς τον πολυτιμότερό της παίκτη, Κίναν Έβανς (μ.ο. 15,9π., 3,2ρ. & 3,7ασ. με 81,2% βολ., 56,6% διπ., 45,8% τριπ.) και έφτασε στα playoffs χάρη στην άμυνά της (3η με μ.ο. 77,2π.), τότε α αντιληφθείτε ότι πρόκεται για ένα σύνολο που παλεύει όλα τα ματς, διεκδικώντας όλες τις πιθανότητες που της αναλογούν. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ομάδα της Καταλωνίας δύσκολα θα της δώσει δικαίωμα, γι' αυτό και θεωρείται το πιο ξεκάθαρο φαβορί.

Τι προβλέπουμε: Επικράτηση της Μπαρτσελόνα και 3/3 των «μπλαουγκράνα» σε προκρίσεις στο Final 4 με τον 47χρονο Saras που γεννήθηκε στο Κάουνας. Εκεί ίσως να σφραγίσει το εισιτήριο για την 4η συμμετοχή του στην μεγάλη γιορτή (με 3-0 ή 3-1 στις νίκες) κι αν τα καταφέρει, εκεί θα επιχειρήσει να μπει στο elite club των πρωταθλητών Ευρώπης ως παίκτες (τετράκις) και προπονητής.

  • Ολυμπιακός – Φενερμπαχτσέ (2-0 στην κανονική περίοδο)

Η κρατούσα άποψη θέλει τους «ερυθρόλευκους» να είναι η πιο άτυχη ομάδα που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο. Υπό την έννοια ότι στην 8η θέση τερμάτισε η Φενέρμπαχτσέ, που ήταν σταθερά στην κορυφή της βαθμολογίας για τις 10 πρώτες αγωνιστικές της κανονικής περιόδου, έχει από τα πιο ποιοτικά ρόστερ της διοργάνωσης και με τον Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο, στην αρχή της σεζόν θεωρούνταν εκ των φαβορί για το Final 4.

Λίγο η εξαιρετική πορεία του Ολυμπιακού, όμως, που ισοφάρισε την καλύτερη επίδοση στην regular season (ρεκόρ 24-10), έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ και είχε την μεγαλύτερη διάρκεια και λίγο τα προβλήματα «χημείας» (9 καινούρια πρόσωπα και νέος προπονητής) μαζί με τους τραυματισμούς που προέκυψαν, έφεραν τις δύο ομάδες σε απόσταση 5 νικών με την ολοκλήρωση του «μαραθωνίου» των 34 αγωνιστικών.

Τι ισχύει στα χαρτιά: Οι Πειραιώτες συνέτριψαν την τουρκική ομάδα με συνολική διαφορά 47 πόντων στα δύο παιχνίδια που έγιναν νωρίτερα στην διάρκεια της σεζόν και «κατεβαίνοντας» πλήρεις (σε αντίθεση με την Φενέρ που θα στερηθεί τους Μπιέλιτσα, Μπούκερ και Μπίρσεν, ενώ αμφίβολοι είναι οι Γουίλμπεκιν και Γκουντούριτς), έχουν αποδείξει ότι δικαιωματικά έχουν τον πρώτο λόγο. Το ότι φέτος μετρούν 10 νίκες σε 14 αγώνες, απέναντι στις επτά υπόλοιπες ομάδες που διεκδικούν το εισιτήριο για το Κάουνας, νομίζω ότι τα λέει όλα.

Τι προβλέπουμε: Ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα θα σφραγίσει την συμμετοχή του στο 2ο διαδοχικό Final 4 και το 12ο της ιστορίας του, με τον έναν (εύκολα) ή με τον άλλο (δύσκολα) τρόπο. Δεν γνωρίζω τον βαθμό στον οποίο ο ομοσπονδιακός τεχνικός έχει καταφέρει να ενσωματώσει τον Τάιλερ Ντόρσεϊ στην ομάδα (την συνέντευξη του οποίου στο Gazzetta μπορείτε να διαβάσετε εδώ), ωστόσο η εικόνα της Φενέρ στα τελευταία 6 ματς (4 ήττες), δεν παραπέμπει σε σύνολο που έχει το momentum και το μέταλλο για να ταρακουνήσει συθέμελα την πιο κυριαρχική ομάδα της εφετινής σεζόν.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!