Ολυμπιακός: Η αρμονία των κινήσεων

Ολυμπιακός: Η αρμονία των κινήσεων
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός νίκησε την Βιλερμπάν ενώ γράφει και τη δική του άποψη για το πλεονέκτημα έδρας.

Ο Ολυμπιακός ανέκαθεν είχε ένα συγκεκριμένο ελάττωμα. Σε πολλά ματς με αντιπάλους τύπου «Βιλερμπάν» έμπαινε χαλαρός, με ύφος μπλαζέ και στο τέλος είτε έχανε ένα παιχνίδι το οποίο πριν το τζάμπολ έμοιαζε δεδομένο είτε του «έβγαινε» το λάδι για να επικρατήσει και δημιουργούσε αμφιβολίες.

Με τον Μπαρτζώκα η κατάσταση έχει διορθωθεί αρκετά, η νοοτροπία έχει αλλάξει μέσα από την καθημερινότητα ολόκληρου του οργανισμού και κάπως έτσι έφτασαν σε μία άνετη και χαλαρή νίκη επί της Βιλερμπάν. Αλλες φορές αν αντιμετώπιζαν τον ουραγό με 9 παίκτες, πολλοί παίκτες θα το έβρισκαν ως μία ευκαιρία να ανεβάσουν τα νούμερα των στατιστικών τους. Αυτό δε συνέβη χθες με τους Γάλλους και μάλλον ήταν το πιο βασικό λιθαράκι της εξέλιξης της αναμέτρησης. Ο ένας είχε διάθεση να βοηθήσει τον άλλον, να θυσιάσει το «εγώ» του για το «εμείς». Αλλά γιατί να μας ξενίζει κάτι τέτοιο; Με αυτόν τον τρόπο πορεύεται τα τελευταία χρόνια.

Γιατί μπασκετικά δεν υπάρχει σύγκριση. Η μία ομάδα κατά γενική ομολογία έχει παίξει στη διάρκεια της χρονιάς το καλύτερο μπάσκετ της Ευρώπης κι η άλλη έχει εγκαταλείψει έχοντας πετάξει λευκή πετσέτα.

Γουόκαπ

Υπέροχη ομαδική άμυνα, ειδικά στον Φαλ

Δεν ξέρω κατά πόσο ένα ματς που έληξε με 26 πόντους διαφορά αξίζει μπασκετικής ανάλυσης. Προφανώς και η μία ομάδα ισοπέδωσε την άλλη. Όμως για να έρθει αυτό το αποτέλεσμα και αυτή η διαφορά χρειάστηκε… μπάσκετ.

Πολλές φορές έχουμε εξυμνήσει την άριστη κυκλοφορία της μπάλας στην επιθετική λειτουργία των «ερυθρόλευκων», αλλά κόντρα στους Γάλλους προσωπικά είδα μία ανάλογη αρμονία κινήσεων και στην πίσω πλευρά του παρκέ. Η ομαδική άμυνα λειτούργησε άψογα, σαν οι παίκτες να ήταν δεμένοι με μία αόρατη αλυσίδα που όταν ο ένας μετακινούσε το κορμί του αμέσως παρέσερνε και τον διπλανό του και αυτός τον δικό του διπλανό και πάει λέγοντας.

Η ομαδική άμυνα χρειάζεται μπόλικο χρόνο για να φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο. Όλες οι ομάδες σε αυτό το επίπεδο κάνουν (σχεδόν) τέλεια την πρώτη περιστροφή, ορισμένες θα κάνουν και τη δεύτερη. Την τρίτη (και την τέταρτη όταν χρειαστεί) θα την κάνουν ελάχιστες και ο Ολυμπιακός ανήκει σε αυτό το γκρουπ. Ενδεχομένως να έπαιξαν ρόλο και οι απουσίες της Βιλερμπάν, ωστόσο αξίζουν συγχαρητήρια στους παίκτες του Μπαρτζώκα διότι πάντα βρίσκονταν εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε και όπως έπρεπε αποτρέποντας τον αντίπαλο να σουτάρει. Οχι να σκοράρει.

Από τη στιγμή που έλειψε ο Μουσταφά Φαλ, έπρεπε να λειτουργήσουν πιο ομαδικά στην αντιμετώπιση του Γιουσουφά Φαλ. Και το πέτυχαν στο ακέραιο. Μόλις έπιανε την μπάλα ο 7footer των Γάλλων αμέσως έκλειναν πάνω του κι επειδή δεν έχει την ικανότητα της πάσας (σε αντίθεση με τον «Μους»), δυσκολεύτηκε πάρα πολύ. Για τον περιορισμό του Φαλ έκαναν καταπληκτική δουλειά ψηλοί και κοντοί.

Το under έδινε τρίποντα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα

Έχω αναφέρει πολλάκις στο παρελθόν. Η κατηγορία των ασίστ και το ποσοστό στα τρίποντα μερικές φορές δεν αντικατοπτρίζει την αληθινή εικόνα. Για παράδειγμα χθες. Η Βιλερμπάν επέλεξε να αντιμετωπίσει τα σκριν του Ολυμπιακού με τον αμυντικό να περνάει κάτω από αυτά (under) προσφέροντας το μακρινό σουτ.

Οι Πειραιώτες ολοκλήρωσαν τον αγώνα με 6/25 τρίποντα. Τραγικός απολογισμός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την εικόνα. Η μπάλα κυκλοφορούσε καλά, έφευγε γρήγορα από χέρι σε χέρι και τα περισσότερα σουτ ήταν ελεύθερα. Οι καλοί σουτέρ της ομάδας όπως για παράδειγμα ο Βεζένκοβ (1/6) και ο Πίτερς (1/5) βρέθηκαν σε κακή μέρα και τίποτα περισσότερο. Συμβαίνει. Αφήστε που στη δεύτερη περίοδο σε 4-5 περιπτώσεις η μπάλα μπήκε και βγήκε.

Το κάθετο παιχνίδι του ΜακΚίσικ και η «τρεχάλα»

Στον Ολυμπιακό κατάλαβαν πως δεν έπρεπε να επιμένουν άλλο από τα 6.75 κι έτσι επέλεξαν πολύ σωστά να μεταφέρουν το παιχνίδι πιο κοντά στο καλάθι ολοκληρώνοντας τελικά με 71.4% στα δίποντα. Σε αυτή τη συνθήκη βοήθησε άπειρα ο ΜακΚίσικ ο οποίος χάρη στο κάθετο παιχνίδι το οποίο διαθέτει, δημιούργησε ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα.

Επίσης ο Ολυμπιακός έκανε κάτι άλλο. Όταν δυσκολεύεσαι απέναντι σε σεταρισμένη άμυνα τι κάνεις; Επιτίθεσαι πριν σεταριστεί. Ο αιφνιδιασμός είναι ένα όπλο και μία λύση προκειμένου να προλάβεις και να μην αντιμετωπίσεις πέντε αμυντικούς, αλλά λιγότερους. Και οι Πειραιώτες έτρεξαν καλά το παρκέ.

Σημαντικό το πλεονέκτημα, αλλά όχι αρκετό

Ο Ολυμπιακός για δεύτερη διαδοχική σεζόν έκανε κάτι απίστευτα δύσκολο. Από τον Φεβρουάριο προκρίθηκε στα play-offs και από τον Μάρτιο πήρε το πλεονέκτημα έδρας. Κακώς το θεωρούν ορισμένοι δεδομένο και δεν θα σταματήσω να το τονίζω. Όπως βέβαια θα σας πρήξω και με κάτι άλλο το επόμενο διάστημα. Το πλεονέκτημα έδρας είναι σημαντικό, αλλά δε δίνει πρόκριση. Δεν υπάρχουν απόρθητες έδρες το 2023. Οι αντίπαλοι παίκτες προτιμούν να παίζουν σε εχθρική ατμόσφαιρα 15000 οπαδών, παρά σε άδειο γήπεδο.

Να θυμάστε δύο πράγματα. Πρώτο, η έδρα απλά «πουσάρει» τους γηπεδούχους και δεν δημιουργεί το παραμικρό αρνητικό συναίσθημα στον φιλοξενούμενο. Δεύτερο, το πρώτο διαγράφεται σε ενδεχόμενο Game 5. Στην περίπτωση που εξαντληθεί η σειρά, τότε επηρεάζεται και ο αντίπαλος.

ΥΓ: Η ομάδα την επόμενη εβδομάδα θα ξεκινήσει να βγαίνει από την περίοδο κούρασης και σιγά σιγά θα εμφανίζεται πιο φρέσκια και με περισσότερη ενέργεια.

ΥΓ 2: Περίεργο το ντέρμπι της Παρασκευής. Ο Παναθηναϊκός έχει μπερδέψει όσους ασχολούνται καθημερινά με αυτόν αφού κάθε τρεις μέρες τους αναγκάζει σε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Από την «βελτιωμένη εικόνα και το επιτέλους ωραίο μπάσκετ» πηγαίνουν στο «μία από τα ίδια, κάθε φορά και χειρότερος».

ΥΓ 3: Επιμένω για Ολυμπιακός - Μπασκόνια.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.