Σπουδαία νίκη αλλά ο Άρης πρέπει να ξεπεράσει και τον φόβο της ήττας

Λένε ότι «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή» και στην προκειμένη περίπτωση, καταρχάς, πρέπει να αποφασίσουμε «ποια είναι η Βενέτσια;». Προσεγγίζεται ως μια μεσαία δύναμη του ομίλου (;) ή ως η – αυτή τη στιγμή – τέταρτη καλύτερη ομάδα του ιταλικού Πρωταθλήματος; Έχει σημασία αυτή η προσέγγιση για να γίνει αντιληπτό και το επίπεδο δυσκολίας μιας νίκης που πραγματικά είχε ανάγκη ο Άρης παράλληλα του πλεονεκτήματος σε περίπτωση ισοβαθμίας με την ιταλική ομάδα. Κοινώς, την έβαλε στην πλάτη του και τώρα την θέλει μαζί του. Το κακό για τους «κίτρινους» είναι ότι αυτή τη στιγμή ισοβαθμούν (5-5) με τις Κλουζ, Μανρέσα από τις οποίες ηττήθηκαν στο Nick Galis Hall. Ισοβαθμούν όμως και με τη Νεπτούνας την οποία νίκησαν εκτός έδρας.

Είναι αντιληπτό αυτό που είπε ο Ιγκόρ Μίλιτσιτς περί λανθασμένου timing καθότι η διοργάνωση βρίσκεται στην αφετηρία του δεύτερου γύρου της κανονικής περιόδου αλλά οι ισοβαθμίες θα παίξουν καταλυτικό ρόλο σ’ έναν όμιλο ο οποίος μοιάζει κλειστός από το «4» έως και το «8». Συνεπώς, όταν φτάσουν οι αγώνες, ο Άρης θα ψάξει το +1 με τη Νεπτούνας και το +8 με τη Μανρέσα στην Ισπανία. Είναι αλήθεια όμως ότι στην παρούσα στιγμή δεν έχει την πολυτέλεια επιμήκυνσης του βλέμματός του διότι έχει να διαχειριστεί άλλου είδους ζητήματα σαν τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα τα οποία έχουν αποκτήσει τη μορφή έντονων κενών αέρος μιας προβληματικής αεροπορικής πτήσης.

Γιατί αυτή η ομάδα απογειώθηκε στο πρώτο ημίχρονο σε σημείο χαρακτηρισμού του ως το κορυφαίο της φετινής χρονιάς. Επιμέρους σκορ 22-2 δεν είναι σύνηθες για το επίπεδο της συγκεκριμένης διοργάνωσης αλλά αυτό έκανε από το 4’ έως και το 8’. Ούτε οι 56 πόντοι μπαίνουν εύκολα σε διάστημα ενός ημιχρόνου. Ούτε, τέλος, είναι τόσο απλός ο περιορισμός του αντιπάλου στους 26 πόντους σε 16 αγωνιστικά λεπτά γιατί τόσους έβαλε η Βενέτσια από το 4’ έως το 20’.

Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάθε παίκτη να φτάσει στην παραγωγή των 32 πόντων σε ημίχρονο, διότι τόσους πρόσφερε ο Μπράις Τζόουνς από τον οποίον εξαρτήθηκε – σε συντριπτικό βαθμό – το γκρουπ. Δέκα άμεσοι κι ακόμη 22 πόντοι μέσα από τη δημιουργία. 13 στην πρώτη περίοδο κι ακόμη 9 στη δεύτερη. Το σύνολο του δεύτερου μέρους ήταν μόλις «4» καθώς η επιθετική άμυνα της Βενέτσια «κατάπιε» τους πάντες. Τους οδήγησε στην απώλεια κάθε σταγόνας συγκέντρωσης και σε μπάσκετ «τουρλουμπούκι» καθώς ο Μήτρου Λονγκ ύψωσε ανάστημα μόνο στις τελευταίες βολές που έκριναν τον αγώνα. Έως τότε, η… τζάμπα ντρίμπλα πήγε σύννεφο.

Γενικώς τα δεύτερα ημίχρονα στοιχειοθετούν μεγάλο πρόβλημα παράλληλα της συμπεριφοράς της ομάδας όταν... στραβώνει μια κατάσταση . Τα δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι ζήτημα άξιο προβληματισμού. Με εξαίρεση το παιχνίδι με τη Νεπτούνας, ο Άρης έχασε σε όλα. Έχουμε και λέμε. -23 από τη Χαποέλ, -13 από τη Σλασκ Βρότσλαβ και την Κλουζ, -11 από την Μπαχτσέσεχιρ και -9 από τη Βενέτσια. Το ίδιο προβληματικές είναι και οι τελευταίες περίοδοι. Εκεί δεν κέρδισε σε καμία! Είναι ζήτημα απώλειας δυνάμεων – λόγω διάθεσης της ενέργειας στο προηγούμενο διάστημα του αγώνα – ή συγκέντρωσης; Θαρρώ ότι είναι το δεύτερο παράλληλα του μονοδιάστατου τρόπου εκτέλεσης και της εξάρτησης από τους κοντούς. Βέβαια, κόντρα στη Βενέτσια, κακό δεύτερο ημίχρονο έκαναν και οι Νούα, Άντζουσιτς.

Ο Άρης χρειάζεται επιπλέον πρωταγωνιστές και την μπάλα σε ήρεμα χέρια εκεί που ο αντίπαλος προσπαθεί να επανέλθει. Χθες για παράδειγμα, ο Μίλιτσιτς (πρέπει να) αντιλήφθηκε τη λανθασμένη διαχείριση του Λευτέρη Μποχωρίδη στο προηγούμενο διάστημα. Αν ο Τζόουνς ήταν ο παράγοντας-καταλύτης στο +13 (56-43) του πρώτου μέρους, ο αρχηγός του Άρη ήταν ο αμέσως επόμενος. Δεν είναι ζήτημα εμμονής αλλά οφείλει να βρει επιπλέον τρόπους έκφρασης στην επίθεση. Ένα high low, τα μις ματς… κάτι.

Στην επιθετική άμυνα της Βενέτσια στο δεύτερο ημίχρονο, οι κοντοί χτυπούσαν τα κεφάλια τους στο σανίδι του Nick Galis Hall. Δεν χρειάζεται τροχάδην εκεί που δεν είναι απαραίτητο, αλλά καθαρό μυαλό. «Δεν είναι κακό το να παίξεις και άμυνα ζώνης», όπως πρόσφατα είπε κι ένας άλλοτε σπουδαίος διεθνής σέντερ της Εθνικής διαπιστώνοντας την επιμονή των προπονητών στο man to man παρότι διαπιστώνουν έλλειμμα ενέργειας. Και η συντήρηση, κάποιες φορές, είναι εξαιρετικά έξυπνη επιλογή.

Ο Άρης του πρώτου ημιχρόνου ήταν εντυπωσιακός και στις δύο πλευρές του παρκέ και του δευτέρου, εξαιρετικά ευάλωτος σε ρακέτα και στο «κλείσιμο» των μακρινών σουτ. Η Βενέτσια σούταρε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα από τον μέσο όρο της αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των σουτ ήταν ελεύθερα. Και τα «πήραν» παίκτες που έχουν το σουτ. Ο Άρης σούταρε χαμηλότερα από τον μέσο όρο του, αλλά με αρκετές «κρεμασμένες» εκτελέσεις. Επιμένω για τον εγκλωβισμό του και τους ψηλούς, ειδικά για τον Ίνοκ διότι θα απελευθερώσει το παιχνίδι του γκρουπ. Πρέπει να επιδιωχθεί το τάισμα αλλά στο σωστό timing. Και χθες δεν πήρε πολλές μπάλες. Ίσα με πέντε, γιατί δεν κοπιάζει η ομάδα προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι αναγκαίος ο εμπλουτισμός των τρόπων εκτέλεσης γιατί θα αποδεσμεύσει τους κοντούς, όπως και η αύξηση των λεπτών ελέγχου του ρυθμού.

Παραδείγματος χάρη, χθες ο Άρης έκανε κάτι ασυνήθιστα καλό καθώς η αναλογία ασίστ-λαθών (24-10) ήταν εντυπωσιακά θετική. Εντούτοις, διαχειρίστηκε λανθασμένα τα περισσότερα από τα 15 επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψε καθώς το ουσιαστικό κέρδος δεν ήταν μεγαλύτερο των 10-12 πόντων. Μάλιστα, πολλές φορές είχε κακή επιθετική επιλογή η οποία οδήγησε και στους 30 πόντους που βρήκε η Βενέτσια στο ανοιχτό γήπεδο. Δηλαδή, δεν συμβαδίζουν οι αριθμοί σ’ αυτούς τους τρεις στατιστικούς τομείς. Το +14 σε μια ουσιαστική αναλογία με τις επιπλέον κατοχές και τους πόντους του αντιπάλου στον αιφνιδιασμό ή στην transition επίθεση.

Εν τέλει, αυτή η ομάδα έχει δείξει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Είναι όμως απαραίτητο να τα εμφανίζει για περισσότερο διάστημα στο γήπεδο και κυρίως, να βελτιώσει τη συμπεριφορά της όταν ένα παιχνίδι ξεφεύγει από τον έλεγχό της. Εκεί υστερεί σε εξυπνάδα, δεν έχει ηρεμία και από μόνη της διαγράφει ό,τι καλό είχε προηγηθεί.