Παναθηναϊκός: Ποτέ τον Οκτώβρη

• Καλή... άνοιξη το αβαντάζ της έδρας
• Ο Σορτς της... Παρί
• Ένας Μήτογλου ίσον... Χολς και Γιούρτσεβεν μαζί
• Η χαμένη ευκαιρία και τα άστοχα... πέναλτι

Κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας και πιο συγκεκριμένα σε μια συζήτηση που είχα κάνει με το πάνελ της εκπομπής «Gazz Floor by Novibet», εκτός του ότι είχα χρίσει φαβορί τον Ολυμπιακό (είτε με τον Ναν, είτε χωρίς τον Ναν, είτε με τον Φουρνιέ, είτε χωρίς τον Φουρνιέ) εξηγούσα ότι δεν θα παίξει κανέναν απολύτως ρόλο το τελικό αποτέλεσμα του ντέρμπι.

Και δεν το είπα για να το... πω αλλά γιατί το πίστευα ακράδαντα. Και εξακολουθώ να το πιστεύω. Και το ίδιο θα έλεγα εάν και εφόσον είχε νικήσει ο Παναθηναϊκός. Και αυτό διότι η πρόσφατη ιστορία μας έχει διδάξει ότι δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο ποια ομάδα θα κερδίσει τον Οκτώβριο και δη στην κανονική περίοδο της Stoiximan GBL. Παίζει ρόλο ποια ομάδα θα κερδίζει στο τέλος της σεζόν. Είτε θα παίζει στο ΣΕΦ, είτε στο Telekom Center Athens.

Δεν θυμάστε τι έγινε πέρυσι και πρόπερσι και πιο συγκεκριμένα από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός βγήκε από το τέλμα επιστρέφοντας στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Break στο break έγινε στους τελικούς του 2024 με τον Παναθηναϊκό να είχε κάνει το 2/2 στην regular season, όπως έγινε break και τον περασμένο Ιούνιο από τον Ολυμπιακό στους τελικούς των playoffs με αποτέλεσμα να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου. Και ας είχε επικρατήσει εκ νέου το «τριφύλλι» και στα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου έχοντας το αβαντάζ της έδρας.

Καλή... άνοιξη το αβαντάζ της έδρας

Άλλωστε είναι πάρα πολύ νωρίς. Και για τις δύο ομάδες. Αμφότεροι οι «αιώνιοι» είναι παντελώς ανέτοιμοι ενώ αγωνίζονται και με πολλές και σημαντικές απουσίες. Ίδιος θα είναι ο Παναθηναϊκός τους επόμενους μήνες όταν -καλώς εχόντων των πραγμάτων- θα βρίσκονται στην διάθεση του Άταμαν όλοι οι παίκτες, συμπεριλαμβανομένου και του Ματίας Λεσόρ; Ίδιος θα είναι αντίστοιχα και ο Ολυμπιακός όταν θα έχει υγιείς και τους Έβανς, Γουόκαπ, Φουρνιέ, ΜακΚίσικ;

Θαρρώ είναι ρητορικό το ερώτημα. Τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Ολυμπιακός πήρε απλά και μόνο μια νίκη ψυχολογίας και για τους φίλους της ομάδας να κάνουν μια πρώτη «καζούρα» στους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού. Τίποτε το λιγότερο, τίποτε το περισσότερο. Όπως πολύ σωστά είπε και ο Τούρκος τεχνικός, η διαφορά των τεσσάρων πόντων δεν είναι... τίποτε απολύτως και μπορεί κάλλιστα να καλυφθεί στο ματς του β' γύρου το οποίο θα διεξαχθεί στα μέσα της άνοιξης του 2026 και δη στις 29 Μαρτίου! Μιλάμε για μια μπασκετική ζωή αργότερα όπου τα δεδομένα θα είναι τελείως διαφορετικά και για τους δύο «αιώνιους».

Αυτήν την στιγμή αμφότερες οι ομάδες βρίσκονται στο στάδιο του «μονταρίσματος», ειδικά ο Παναθηναϊκός καθώς δεν έχει κάνει καθόλου, μα καθόλου, προετοιμασία. Οπότε «και πάλι καλά» θα πω εγώ που παρουσίασε αυτό το πρόσωπο στο ΣΕΦ. Γιατί κακά τα ψέματα. Μέχρι στιγμής δεν παίζει καθόλου καλά και απλά προσπαθεί να βελτιωθεί και να βρει αυτοματισμούς μέσα από τα παιχνίδια. Και δεν είναι και το πιο εύκολο πράγματα του κόσμου. Πολλώ δε μάλλον όταν σε κάθε ματς υπάρχει και το «πρέπει» της νίκης, έτσι;

Οπότε, πριν από κάθε κριτική, θα πρέπει να βάζουμε στο τραπέζι των συζητήσεων όλα τα δεδομένα. Και πριν σχολιάσω το αγωνιστικό κομμάτι του Παναθηναϊκού, συγγνώμη αλλά δεν γίνεται να μην γίνει αναφορά στα νέα λάθη που έγιναν από τους διαιτητές. Συνολικά δεν επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα αλλά υπήρξαν κραυγαλέες φάσεις όπως για παράδειγμα το πεντακάθαρο φάουλ στον Σλούκα ανάμεσα από τρεις παίκτες ή πολύ περισσότερο και σε πολύ πιο κρίσιμο σημείο στα 1:59 πριν από το τέλος όταν ο Βεζένκοβ και με το σκορ στο 80-81 υπέρ του Παναθηναϊκού, κάνει καθαρό φάουλ πάνω στον Σορτς πριν πάρει το επιθετικό ριμπάουντ και σκοράρει εύκολα για το «ερυθρόλευκο» προβάδισμα του 82-81. Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί και να μην υπήρχε τίποτε για το οποίο θα άξιζε να γίνει συγκεκριμένη αναφορά για τους τρεις διαιτητές. Λάθη γίνονται και είναι λογικό να γίνουν. Και για τις δύο ομάδες. Όμως κάποια από αυτά έβγαζαν… μάτι.

Ο Σορτς της... Παρί

Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι των «πρασίνων»; Θεωρώ ότι χωρίς τον καλύτερο παίκτη τους και δη εκείνον που έχει την μεγαλύτερη ευθύνη των επιθέσεων της ομάδας, ότι τα πήγαν αρκετά καλά. Πάντα τηρουμένων των αναλογιών, των δεδομένων και της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου που έγινε το ματς. Σίγουρα και ο Ολυμπιακός είχε τις δικές του, πολύ σημαντικές, απουσίες αλλά είναι διαφορετικός ο τρόπος παιχνιδιού των «ερυθρολεύκων» και διαφορετικός αυτός του Παναθηναϊκού. Τι εννοώ με αυτό;

Ο Άταμαν δίνει την ελευθερία στους παίκτες του και δη στα ποιοτικά του γκαρντ, στηρίζοντας το μεγαλύτερο επιθετικό παιχνίδι πάνω στον Κέντρικ Ναν. Αντίθετα ο Μπαρτζώκας στηρίζεται περισσότερο στο ομαδικό παιχνίδι και στην συνεχόμενη κυκλοφορία της μπάλας οπότε είναι πιο εύκολο να καλύψει τις απουσίες των Γουόκαπ και Φουρνιέ. Έστω και αν χρειαστεί να παίξει με παίκτες με σαφώς λιγότερο (έως και πολύ λιγότερο) ταλέντο όπως ο Σέιμπεν Λι.

Βέβαια το εν λόγω ντέρμπι έβαλε στον Τούρκο προπονητή έναν «πονοκέφαλο». Έναν (κατά το δημοσιογραφικό κλισέ) ευχάριστο πονοκέφαλο. Και αυτό διότι είδε τον Τι Τζέι Σορτς να κρατάει περισσότερο τη μπάλα στα χέρια του, να αυξάνει κατακόρυφα το Usage, να παίρνει περισσότερες αποφάσεις και να θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον... Τι Τζέι Σορτς της Παρί. Χωρίς να χρειαστεί να κάνει στην… άκρη λόγω του Κέντρικ Ναν. Και επειδή οι αριθμοί αποτελούν τον πλέον αδιάψευστο μάρτυρα, ιδού τι εννοώ: Όσο ο Σορτς έπαιζε μαζί με τον Ναν είχε σημειώσει συνολικά 19 πόντους σε σύνολο τεσσάρων αγώνων έχοντας 6/21 εντός παιδιάς ενώ είχε μοιράσει 11 ασίστ. Στο ντέρμπι μέτρησε... επίσης 19 πόντους με 9/15 εντός παιδιάς και 5 τελικές πάσες.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Εργκίν Άταμαν θα πρέπει να βρει την κατάλληλη φόρμουλα ώστε να «χωρέσει» και τους δύο ποιοτικότατους γκαρντ στην πεντάδα και να τους εκμεταλλευτεί στον υπέρτατο βαθμό. Γι' αυτό εξηγώ και λέω ότι η ελλιπέστατη προετοιμασία αποτέλεσε και τον χειρότερο... εχθρό για τον Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι θα βρει τη λύση ο Τούρκος τεχνικός. Δεν γίνεται να μην τη βρει όταν στην Εφές είχε ταυτόχρονα στην πεντάδα τους Λάρκιν και Μίτσιτς και η ομάδα του ήταν... πυραυλοκίνητη. Τα πάντα είναι θέμα χρόνου και υπομονής. Ταλέντο υπάρχει.

Ένας Μήτογλου ίσον... Χολς και Γιούρτσεβεν μαζί

Ο προβληματισμός που θα έπρεπε να υπάρχει αφορά τη θέση του σέντερ. Κακά τα ψέματα. Μέχρι στιγμής ο Ρισόν Χολμς αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται. Δεν έχει προσαρμοστεί ούτε στο ελάχιστο στα νέα του δεδομένα. Εξακολουθεί να «ψάχνεται» και να «χάνεται» και στις δύο πλευρές του παρκέ μη μπορώντας ακόμα να κάνει τη μετάβαση από το NBA στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Εδώ που τα λέμε, λίγοι μπορούν να το κάνουν. Ειδικά εάν πρόκειται για τη θέση του σέντερ. Και ας λένε όλοι οι παίκτες που έρχονται απευθείας από το NBA ότι «το μπάσκετ είναι διεθνής γλώσσα». Αμ, δε!

Αν βάλουμε στην εξίσωση και τον Ομέρ Γιούρτσεβεν αυτομάτως καταλαβαίνει κάποιος ότι το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Βέβαια ο Τούρκος ήταν θετικός στο ΣΕΦ αλλά η γενική του εικόνα είναι από μέτρια έως και αρνητική. Δεν ξέρω εάν μείνει τελικά ελεύθερος όταν λήξει το «out» που υπάρχει στο συμβόλαιό του πριν μας αποχαιρετήσει το 2025 αλλά σίγουρα κανείς δεν βάζει στο χέρι του στη φωτιά ότι θα παραμείνει εάν και εφόσον δεν βελτιώσει ραγδαία τις εμφανίσεις του. Αν και εδώ που τα λέμε δύσκολα μπορεί να βρεθεί αξιόπιστος ψηλός στην αγορά, χωρίς αυτό να εγγυάται και την παραμονή του στο «πράσινο» ρόστερ.

Πλέον, και βάσει των αριθμών, ο πιο αξιόπιστος ψηλός ο οποίος αγωνίζεται περισσότερο (πλέον) στο «πέντε» απ' ότι στην φυσική του θέση, είναι ο Ντίνος Μήτογλου. Λίγο-πολύ οι αριθμοί του τη φετινή σεζόν είναι εφάμιλλοι (51 πόντοι στο σύνολο, 25 ριμπάουντ, 22/41 εντός παιδιάς) με αυτούς των Χολμς και Γιούρτσεβεν (54 πόντοι, 28 ριμπάουντ, 15/28 εντός παιδιάς) αθροιστικά! Κάτι που καταδεικνύει και το πρόβλημα του Παναθηναϊκού.

Η χαμένη ευκαιρία και τα άστοχα... πέναλτι

Ακόμα και έτσι θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός έχασε μια ευκαιρία να φύγει από το ΣΕΦ με το «διπλό» της νίκης. Αν και ξαναλέω. ΔΕΝ θα είχε καμία ουσιαστική σημασία, πλην της ψυχολογικής και της περισσότερης ηρεμίας. Στην τελική το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Στα… χαμένα πέναλτι του δευτέρου ημιχρόνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο μισό ο Παναθηναϊκός είχε 7/15 τρίποντα και στο δεύτερο 2/14! Και μάλιστα τα τρία από αυτά ήταν «πάρε-βάλε» αλλά αστόχησαν οι Όσμαν (δύο φορές) και Γκραντ. Μάλιστα του Αμερικανού γκαρντ ήταν και το… πιο κρίσιμο καθώς ήταν «δικό του» σουτ αλλά αστόχησε στο 01:46 και με το σκορ στο 82-81.

Πάντως η ιστορία έγραψε. Και ο Ολυμπιακός ήταν ο νικητής στο πρώτο ντέρμπι (από τα πολλά) «αιωνίων» τη φετινή σεζόν. Θεωρώ ότι από σήμερα, κιόλας, αμφότερες οι ομάδες θα αφήσουν πίσω τους τα όσα συνέβησαν στο ΣΕΦ. Ακολουθεί «διαβολοβδομάδα» και όπως έχουμε πει η Euroleague είναι αμείλικτη. Και δεν θα συγχωρεθεί κανένα λάθος στον Παναθηναϊκό, είτε όταν θα φιλοξενήσει την Βιλερμπάν την ερχόμενη Τετάρτη, είτε όταν θα ταξιδέψει στην Πόλη για το ματς με την Εφές…

ΥΓ: Το «καθαρό» μυαλό του Σλούκα αποτυπώθηκε στο τέλος και ενώ το ματς είχε κριθεί, όταν και... έσπρωξε τον Μήτογλου για να μην κάνει φάουλ και δώσει τσάμπα και άδικα βολές στον Ολυμπιακό για να αυξήσει την διαφορά στο σκορ. Άλλο το -4 ενόψει του β' γύρου και άλλο το ενδεχόμενο του -6. Και φανταστείτε να νικήσει ο Παναθηναϊκός στις 29 Μαρτίου με πέντε πόντους διαφορά...

ΥΓ2: Ο Τι Τζει Σορτς ναι μεν πραγματοποίησε το καλύτερο παιχνίδι του με τον Παναθηναϊκό ωστόσο έκανε ένα σημαντικό λάθος. Στην Παρί θα μπορούσε να περάσει στα αψήφιστα και να έμενε ασχολίαστο. Όμως στο τέλος του ημιχρόνου αντί να πάει ο Παναθηναϊκός στην χειρότερη με +8 επέλεξε να σουτάρει βιαστικό τρίποντο παρά το γεγονός ότι είχε όλη την επίθεση η ομάδα του με αποτέλεσμα να δώσει επίθεση στον Ολυμπιακό, στην οποία ο Βεζένκοβ ευστόχησε σε buzzer beater τρίποντο «ψαλιδίζοντας» την διαφορά στους 5 πόντους. Θα μου πείτε κρίθηκε κάτι τότε; Όχι. Όμως άλλον αέρα δίνουν οι οκτώ πόντοι και σε καμία περίπτωση δεν θα είχε τονωθεί η ερυθρόλευκη ψυχολογία ύστερα από ένα διάστημα όπου ο Παναθηναϊκός ήταν κυρίαρχος.

ΥΓ3: Γι΄ αυτό αποκτήθηκε ο Τολιόπουλος και αυτό πρέπει να συνεχίσει να το κάνει. Κρύο αίμα. Άνιωθος. Αν μην τι άλλο αποτελεί κέρδος ο Έλληνας γκαρντ.