Μουμπρού στο Gazzetta: «Η EuroLeague δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις»

Εν τέλει, ένας καλός παίκτης μπορεί να εξελιχθεί σε κόουτς πρώτου μεγέθους; Την ίδια στιγμή που πολλοί προπονητές που διέπρεψαν ή εξακολουθούν να διαπρέπουν, έπαιξαν ελάχιστα μπάσκετ ή καμιά φορά και καθόλου…
«Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως ένας καλός παίκτης μπορεί να γίνει μελλοντικά ένας καλός προπονητής. Όχι όλοι όμως… Στο τέλος της ημέρας, είναι ξεκάθαρο πως κάποιος μπορεί να γίνει καλός κόουτς ακόμα και αν δεν έχει παίξει με επιτυχία μπάσκετ στη ζωή του. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως κάποιος που ήταν καλός στο παρκέ, μπορεί να κάνει εξίσου καλή καριέρα σαν προπονητής».

Ποιος είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη μετάβαση; Η τύχη, το ταλέντο ή οι συγκυρίες;
«Είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να είσαι τυχερός! Πρέπει να έχεις, δηλαδή την τύχη στο πλευρό σου. Όπως στη ζωή, σωστά; Επίσης, παίζουν τεράστιο ρόλο οι ευκαιρίες που θα παρουσιαστούν μπροστά σου. Να βρεις τις σωστές συνθήκες για να αναλάβεις μια νέα πρόκληση. Πάνω από όλα όμως πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Να έχεις δουλέψει ήδη έτσι ώστε να είσαι έτοιμος όταν σου δοθεί η δυνατότητα να κοουτσάρεις μια ομάδα».

Στην περίπτωσή σου πάντως, φαίνεται πως όλα έγιναν πολύ γρήγορα.
«Πραγματικά γρήγορα! Δεν είναι τόσο σημαντικό να μεγαλώνεις γρήγορα ως κόουτς αλλά να μείνεις ψηλά με τη δουλειά σου. Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχω ζήσει τα πάντα μέσα σε λίγα χρόνια. Η άνοδος με την Μπιλμπάο, η συμμετοχή στο Copa del Rey και το Basketball Champions League… Και τώρα η δουλειά συνεχίζεται στη Βαλένθια που θέλει να πετύχει σπουδαία πράγματα ως οργανισμός».

Παρεμπιπτόντως, τι σημαίνει το τατουάζ σου; Αυτό το τρίγωνο που έχεις στο χέρι και στο Instagram.
«Είναι κάτι οικογενειακό… Κάτι που έχει να κάνει με την οικογένειά μου, με τη σύζυγο και τα παιδιά μου. Είναι κάτι που κουβαλά εκείνη και εγώ».

Πώς σου φαίνεται πλέον ως προπονητής το γεγονός ότι οι παίκτες βγάζουν τη ζωή τους στη φόρα μέσα από τα social media;
«Τα προηγούμενα χρόνια οι φίλαθλοι δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τόσο καλά τους παίκτες και ενδεχομένως, να τους νιώσουν τόσο κοντά τους. Όταν ακόμη δεν υπήρχαν το Twitter και το Instagram, οι φίλαθλοι έφτιαχναν μια εικόνα στο μυαλό τους για εσένα χωρίς να ξέρουν τι κάνεις μέσα στην ημέρα. Τώρα πια ο κόσμος μπορεί να γνωρίσει καλύτερα τους παίκτες, στα καλά και τα κακά τους. Πάνω από όλα πρέπει να έχεις τον έλεγχο. Γιατί είναι πολύ εύκολο στα καλά παιχνίδια να σε αποθεώσουν και στα κακά να σε καταστρέψουν! Πρέπει να το κοντρολάρεις όλο αυτό γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να σε παρασύρει».

Γιατί, λοιπόν όλοι στην Ισπανία μιλούν για τον Άλεξ Μουμπρού σαν τον επόμενο μεγάλο Ισπανό προπονητή;
«Δεν το ξέρω! Και η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να μην το ακούω πολύ αυτό (γέλια)! Προσπαθώ να κάνω την καριέρα μου, να κάνω μικρά βήματα κάθε φορά, να κάνω τα πράγματα καλά, με τον δικό μου τρόπο. Τώρα θέλω να πετύχω πράγματα σε ένα μεγάλο και φιλόδοξο κλαμπ όπως είναι η Βαλένθια».

Σε μια συζήτηση με τον Γιάννη Αθηναίου που τον είχες στην Μπιλμπάο πριν από 1.5 χρόνο, είπε ότι μπορείς να φτάσεις στο σημείο να κοουτσάρεις την εθνική Ισπανίας.
«Τον είχα παίκτη... Τον είχα στην Μπιλμπάο, είναι ένας καλός παίκτης και φίλος, μάς βοήθησε πολύ. Χάρη σε εκείνον πετύχαμε πολλά πράγματα (σ.σ. ήταν η σεζόν 2020-21 όταν η Μπιλμπάο είχε ρεκόρ 7-22, ήταν 18η μεταξύ 19 ομάδων όμως μέτρησε μαζεμένες υπερβάσεις και εξασφάλισε την παραμονή).

Έχεις νιώσει ποτέ σε συνέντευξη Τύπου πως ο διπλανός σου βλέπει άλλο ματς;
«Ναι! Μπορεί βέβαια να βλέπεις ένα παιχνίδι και να διαφωνήσεις ακόμα και με τους ίδιους τους συνεργάτες σου. Όχι μόνο με τον προπονητή που έχεις δίπλα σου. Συμβαίνει όταν έχεις κάποια πράγματα στο μυαλό σου, όταν τα βλέπεις με τον δικό σου τρόπο όμως οι βοηθοί σου μπορεί να έχουν άλλη άποψη. Πολλές φορές δεν παίζει ρόλο το πώς βλέπεις τα πράγματα γιατί μια κατάσταση μπορεί να έχει διαφορετικές αναγνώσεις, ειδικά μέσα στον αγώνα. Εκτός, δηλαδή από κάποια πράγματα που είναι ξεκάθαρα, υπάρχουν και εκείνα που έχουν διαφορετικές ερμηνείες».

Ποιος προπονητής σε επηρέασε περισσότερο; Ποιος πήρε το 100% από εσένα σαν παίκτη;
«Αυτός που μου έμαθε τα περισσότερα ήταν ο Αΐτο. Ο Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες ήταν εκείνος από τον οποίο έμαθα τα περισσότερα. Επίσης δούλεψα με σπουδαίους προπονητές όπως ο Σέρτζιο Σκαριόλο, ο Φώτης Κατσικάρης, ο Χαβιέ Ιμπρόδα που έφυγε από τη ζωή, ο Τζουάν Πλάθα. Είχα την ευκαιρία να δουλέψω με πραγματικά καλούς προπονητές, τόσο στους συλλόγους όσο και την Εθνική Ισπανίας».

Φέτος έκανες το ντεμπούτο σου στην EuroLeague. Πως αντιμετώπισες εκείνες τις πρώτες ήττες στην έδρα σας από την Μπασκόνια και τη Βιλερμπάν, πριν έλθει το πρώτο μεγάλο «διπλό» στην Εφές;
«Η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Η Βαλένθια είναι μια φιλόδοξη ομάδα που θέλει να φτάσει ψηλά στην EuroLeague όμως το μπάτζετ μας δεν είναι το πιο υψηλό. Αυτό που θέλουμε είναι να παλέψουμε σε όλα τα παιχνίδια. Αυτό μου κάνει! Αυτό ακριβώς θέλω να κάνουμε σαν ομάδα. Στα πρώτα ματς ήλθαν κάποιες ήττες. Δουλεύω σε μια ομάδα που θέλει χρόνο για να σχηματιστεί ενώ είχαμε σημαντικές απουσίες λόγω των εθνικών ομάδων στην προετοιμασία. Η Βαλένθια θα συνεχίσει να βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι».

Ποια είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στην ισπανική λίγκα και το BCL με την EuroLeague;
«Η EuroLeague δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις! Αντιμετωπίζεις κάθε εβδομάδα ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η Φενέρμπαχτσε, η Αναντολού Εφές, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ… Τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Μια κατάσταση που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα».

Ποια είναι η φιλοσοφία σου; Τι προπονητής είναι ο Άλεξ Μουμπρού;
«Είναι ένας προπονητής που θέλει να βλέπει τις ομάδες του να παίζουν καλό μπάσκετ. Πάνω απ’ όλα. Ένας κόουτς που η φιλοσοφία του στηρίζεται ξεκάθαρα στην προσπάθεια, που θέλει να βλέπει τους παίκτες του να είναι ανταγωνιστικοί. Είναι ένα από τα βασικά και κύρια πράγματα που μου αρέσουν, να βλέπω δηλαδή την ομάδα μου να παλεύει μέσα στον αγώνα».

Και τι χρειάζεται για να επιβιώσεις σε έναν οργανισμό όπως η Βαλένθια; Μια ομάδα που διεκδικεί σταθερή παρουσία στην EuroLeague, που κατακτά τίτλους και ετοιμάζει νέο γήπεδο;
«Στη Βαλένθια μπαίνουν οι βάσεις για ένα τεράστιο project που θα κορυφωθεί με ένα απίστευτο γήπεδο. Σίγουρα θα είναι το καλύτερο στην Ευρώπη. Υπάρχει επίσης συγκεκριμένο σύστημα με την Ακαδημία που δουλεύει, βελτιώνει και αναπτύσσει παίκτες για να φτάσουν κάποια στιγμή να αγωνιστούν μελλοντικά στην πρώτη ομάδα και να παίξουν στο κορυφαίο επίπεδο. Φέτος μπήκα και εγώ σε αυτό το project που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και πρέπει να συνεχίσει έτσι».

Πώς εξηγείς την παράδοση που έχτισε η εθνική Ισπανίας στα ματς με την Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, όταν κέρδιζε όλα τα παιχνίδια στις μεγάλες διοργανώσεις;
«Θυμάμαι το Παγκόσμιο Κύπελλο, το 2006. Και νομίζω δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Η Ελλάδα είχε νικήσει τις ΗΠΑ στον ημιτελικό, είχε τη ψυχολογία μαζί της και εμείς παρ’ ολίγο να χάσουμε από την Αργεντινή στον άλλο ημιτελικό! Νομίζω πως όλα είχαν να κάνουν με το μυαλό και την πνευματική προετοιμασία. Θυμάμαι τον "Σόφο" και την τρομερή ομάδα που είχε η Ελλάδα. Όμως κι εμείς είχαμε καλή ομάδα με τον Πάου, τον Μαρκ, τον Ναβάρο, τον Γκαρμπαχόσα… Γίνονταν πάντα πολύ όμορφα παιχνίδια».

Εκείνη η Μπιλμπάο με εσένα, τον Βασιλειάδη, τον Μαυροειδή, τον Άαρον Τζάκσον και προπονητή τον Κατσικάρη που έφτασε ως τους τελικούς της ACB και την EuroLeague ήταν μια πολύ ωραία ιστορία. Που βλέπεις πλέον να φτάνει η δική σου Βαλένθια;
«Χτίζουμε πράγματα. Κάνουμε συνεχώς νέα πράγματα με προσπάθεια και δουλειά. Η ομάδα γίνεται καλύτερη. Έχουμε μια σημαντική Ακαδημία πίσω μας, υπάρχουν παίκτες που μπορούν να παίξουν στην πρώτη ομάδα μαζί μας. Πάνω απ’ όλα, είναι ένα στιβαρό project μιας ομάδας που έχει όρεξη να πετύχει πράγματα και οι οπαδοί της είναι υπερήφανοι για αυτήν.

Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό όνειρό σου;
«Το πιο κοντινό είναι να κερδίσω το επόμενο παιχνίδι. Πάντα υπάρχουν μακρινά όνειρα. Όπως είπες πριν… Η Εθνική είναι πάντα ένα όνειρο. Ένα όνειρο που είχα πάντα. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για όνειρα. Υπάρχουν πραγματικότητες που ζούμε καθημερινά και όλα αρχίζουν από το επόμενο παιχνίδι, από την επόμενη προπόνηση. Η πραγματικότητα είναι πιο σημαντική».

Twitter @Giannis_Stavr