Χρειάστηκαν 100 ημέρες για να καταλάβουμε ότι ο Αλμέιδα είναι κανονικός προπονητής

Στην περίοδο των φιλικών και των πρώτων επίσημων αγώνων ο Ματίας Αλμέιδα απέφευγε, κάθε φορά που βρισκόταν δημοσίως μπροστά σε μια ερώτηση σχετικά με τον σχηματισμό που επιλέγει, να γίνει συγκεκριμένος στις απαντήσεις του. Αν κάτι επικοινωνούσε με συνέπεια στον καιρό που δοκίμαζε την ομάδα του με τον 3-5-2 ή 3-5-1-1 σχηματισμό ήταν ότι δεν έχει ακόμη επιλέξει σχηματισμό και ότι δεν πρόκειται να “κολλήσει” με έναν σχηματισμό. Η ιστορία των τελευταίων 44 ημερών ήρθε να επιβεβαιώσει ακριβώς αυτό, ότι ο Αργεντινός προπονητής δεν απέφευγε τις δημοσιογραφικές ερωτήσεις - ήταν ειλικρινής, διότι βρισκόταν ακόμη στο στάδιο γνωριμίας με την ομάδα του και τους ποδοσφαιριστές του, αρκετοί εκ των οποίων ενσωματώνονταν στο τέλος του Αυγούστου στην ΑΕΚ.

Στην περίοδο των φιλικών και των πρώτων επίσημων αγώνων έγιναν ευδιάκριτες οι βασικές αρχές του μοντέλου παιχνιδιού που επιχειρεί να καθιερώσει στην ΑΕΚ ο Αλμέιδα: επιθετική νοοτροπία και στις δύο φάσεις παιχνιδιού, ένταση και δύναμη στις μονομαχίες. Είτε ξεκινούσε να πρεσάρει ψηλά στο τερέν την αντίπαλη ομάδα, είτε έστηνε στη μέση του τερέν το αμυντικό μπλοκ της, η ΑΕΚ προσπαθούσε από την αρχή να είναι επιθετική - να επιτίθεται στον αντίπαλο κάτοχο της μπάλας και να βάζει δύναμη στις μονομαχίες. Στην εξέλιξη του χρόνου, όσο οι παίκτες αφομοίωναν τις αρχές του Αλμέιδα και βελτίωναν την φυσική τους κατάσταση ώστε να μπορούν να αποδίδουν το μοντέλο παιχνιδιού, η ΑΕΚ έφτασε να “κρατάει” για 30’ αγωνιστικά λεπτά την απόδοσή της στο τέμπο και τη νοοτροπία που επιθυμεί ο προπονητής της. Και έφτασε σε αυτό που κάνει με συνέπεια στα τελευταία τρία παιχνίδια της: να λειτουργεί με στόχο την άμεση επανάκτηση της μπάλας ώστε να ξεκινά αμέσως νέα επίθεση.

Όταν οι ποδοσφαιριστές του άρχισαν να εξοικειώνονται με το μοντέλο του, ο Αλμέιδα άρχισε να προσθέτει στοιχεία, με πρώτο αυτό της εναλλαγής θέσεων και ρόλων μεταξύ των ποδοσφαιριστών στην εξέλιξη ενός ματς με στόχο να επιτύχει την κυριαρχία στο σημείο που βρίσκεται η μπάλα. Από τη μια επίθεση στην άλλη ένας ποδοσφαιριστής που παίζει σέντερ φορ γίνεται δεκάρι και στην επόμενη βρίσκεται τοποθετημένος σε θέση εξτρέμ, αναζητώντας διαρκώς να βρεθεί σε θέση και κατάσταση για να επικρατήσει.

Σε όλη αυτή την ιστορία των 100 ημερών που συμπληρώνει από την πρώτη του προπόνηση, ο Αλμέιδα πρόλαβε να ζήσει την αμφισβήτηση. Την εισέπραξε έντονα στη λήξη του αγώνα με τον Βόλο στη Ριζούπολη, πιθανόν να του τη μετέφεραν και μετά από την λήξη του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Συνέβη αφενός επειδή ένα μέρος των φίλων της ΑΕΚ έβγαλε στην ομάδα του Αλμέιδα όλη τη συσσωρευμένη δυσφορία για αυτά που έβλεπε από την περσινή και τις αμέσως προηγούμενες εκδόσεις της ΑΕΚ και αφετέρου επειδή ο μέσος ποδοσφαιρόφιλος δεν είναι, και δεν χρωστά να είναι εξοικειωμένος με τα στάδια που φυσιολογικά περνά μια ομάδα στην διαδικασία του μετασχηματισμού της.

Ο κόσμος δεν χρωστά να μελετά για να αντιλαμβάνεται ότι μια ομάδα θέλει χρόνο για να αφομοιώσει τις αλλαγές και να εξοικειωθεί με αυτές όταν μάλιστα συμβαίνουν και σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ. Δεν χρωστά να ξέρει και να αντιλαμβάνεται ότι μια ομάδα χρειάζεται χρόνο επίσημων αγώνων για να τον δώσει ο προπονητής σε συστήματα και ποδοσφαιριστές ώστε να δει ποια στοιχεία αναδύονται από τις συνεργασίες τους και πόσο πλησιάζει η ομάδα με τη συγκεκριμένη δομή στο μοντέλο παιχνιδιού που έχει στο μυαλό του. Ο κόσμος δεν χρωστά να ξέρει ότι χρειάζεται χρόνο με εκπαίδευση και υπομονή ένας προπονητής για να βάλει το rotation των θέσεων στο παιχνίδι μιας ομάδας. Όμως όσοι αναλύουμε στα media την απόδοση των ομάδων και αμοιβόμαστε για να έχουμε άποψη μεγαλύτερης βαρύτητας από αυτή που έχει η άποψη που μοιράζεται ένας ποδοσφαιρόφιλος μέσα από τους social media λογαριασμούς του θα έπρεπε να γνωρίζουμε, να καταλαβαίνουμε και να εξηγούμε. Βλέποντας την ΑΕΚ στο “Βικελίδης” όλοι μπορούν να δουν ότι “έπαιξε καλά”. Αυτή την προοπτική όμως η ΑΕΚ την έδειχνε από τα πρώτα φιλικά και επίσημα παιχνίδια.

Κι εδώ κρύβεται το πιο ενθαρρυντικό νέο για την ΑΕΚ. Στο πρώτο διάστημα δοκιμασίας ο Αλμέιδα από τη μια κράτησε καθαρό το κεφάλι του και επέμεινε στις αρχές του παιχνιδιού του, στο άμεσο πρέσινγκ για την επανάκτηση της κατοχής, στην ένταση και στις δύο φάσεις παιχνιδιού, στην επιθετική νοοτροπία και τη δύναμη στις μονομαχίες. Και από την άλλη κράτησε το μυαλό του ανοιχτό για να βρει τον πιο λειτουργικό σχηματισμό και τους καταλληλότερους ρόλους στους ποδοσφαιριστές προκειμένου αυτοί να γίνουν λειτουργικοί και να μεγαλώσουν τη συνεισφορά τους στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Ο καιρός του έφερε τον Βίντα, τον Μουκουντί, τον Ελίασον, ο χρόνος παιχνιδιού του έδειξε πού γίνονται πιο αποδοτικοί ο Πινέδα, ο Γκατσίνοβιτς, ο Αραούχο, και ο Αλμέιδα καταφέρνει να παρουσιάζει εξέλιξη και βελτιστοποίηση της απόδοσης στα τρία τελευταία παιχνίδια. Κι όταν ξέρεις ότι στο παιχνίδι δεν έχουν μπει ακόμη ο Σιντιμπέ και ο Φαν Φερτ, και αντιλαμβάνεσαι ότι στην εξέλιξη του χρόνου ο Αργεντινός θα αρχίσει και τις τακτικές τροποποιήσεις επειδή θα ακουμπά στην ασφάλεια μιας “πεπατημένης” που θα έχει εμπεδώσει η ομάδα του, μπορείς να δεις ότι αυτό που σήμερα παρακολουθείς έχει περιθώρια εξέλιξης και βελτιστοποίησης.

Αυτά που εμφανίζει σήμερα στην Ελλάδα, o Αλμέιδα τα έχει δείξει με συνέπεια στην διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας στην Αργεντινή, το Μεξικό και την Αμερική. Αυτό ο μέσος ποδοσφαιρόφιλος δεν έχει τα εργαλεία για να το δει στο βιογραφικό του. Σε εμάς, τα media, όμως αναλογούσε η ευθύνη να το δούμε και να το αναλύσουμε, ώστε να τον προλογίσουμε και να προϊδεάσουμε τους ποδοσφαιρόφιλους. Αν το είχαμε κάνει σωστά, ο Αλμέιδα δεν θα χρειαζόταν 100 ημέρες για να συνεννοηθεί μαζί μας και να καταλάβει η Ελλάδα τι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει με τις ομάδες του ο Αργεντινός προπονητής. Και κυρίως δεν θα χρειαζόταν να περάσουν 100 ημέρες για να καταλάβει ο Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος ότι ανεξάρτητα από το αν θα πετύχει ή όχι με την ΑΕΚ ο Αλμέιδα είναι … κανονικός προπονητής.