Ο Αλμέιδα σηκώνει άδικα τα βάρη των προηγούμενων

Στη λήξη του ματς με τον Βόλο, το περασμένο Σάββατο, οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ μαζεύτηκαν στο τερέν και απευθύνθηκαν προς τον κόσμο για να χειροκροτήσουν και να ευχαριστήσουν για την παρουσία και την υποστήριξη. Εισέπραξαν αποδοκιμασίες, οι οποίες ήταν αρκετά έντονες από ένα μέρος της κερκίδας. Θεωρητικά, στον πρώτο “εντός έδρας” αγώνα, μια ομάδα τόσο καινούργια, που έχει καινούργιο προπονητή και έχει μόλις ολοκληρώσει το δεύτερο επίσημο παιχνίδι της σεζόν δεν αποδοκιμάζεται. Ειδικά όταν έχει νικήσει εκτός έδρας το πρώτο της παιχνίδι και όταν έχει προσπαθήσει πολύ, όσο δείχνουν και οι αριθμοί (59 οργανωμένες επιθέσεις, δηλαδή 27 επιθέσεις παραπάνω από τον μέσο όρο του τελευταίου έτους και 16 τελικές προσπάθειες, δηλαδή 2 παραπάνω από τον μέσο όρο του τελευταίου έτους) στο παιχνίδι που έχει μόλις ολοκληρωθεί.

Το “στράβωμα” του κόσμου, ή τουλάχιστον του μέρους των φίλων της ΑΕΚ που αποδοκίμασαν, προφανώς δεν μπορεί να οφείλεται στα όσα έχει κάνει μέχρι εδώ η ομάδα υπό τον Ματίας Αλμέιδα. Σε εκείνον και την δική του έκδοση όμως είναι που “σκάει” αυτή η συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων. Γι’ αυτό και η εικόνα του περασμένου Σαββάτου δημιουργεί την αίσθηση ότι ο κόσμος δεν θα δώσει πολύ χρόνο στο έργο που προσπαθεί να υλοποιήσει ο Αργεντινός προπονητής.

Στο ποδόσφαιρο, όταν μια ομάδα αμύνεται με βάθος και το κάνει με πειθαρχία και συγκέντρωση αλλά και με καλή ψυχολογία, επειδή έχει πάρει το προβάδισμα εκτός έδρας, η αντίπαλη ομάδα, δηλαδή αυτή που επιτίθεται, πρέπει να τα κάνει όλα πιο γρήγορα: να σκέφτεται και να αποφασίζει γρήγορα, να κινείται γρήγορα, να πασάρει γρήγορα, να αναπτύσσει επιθέσεις με μια επαφή ανά ποδοσφαιριστή με την μπάλα. Για να τα κάνει όλα αυτά η επιτιθέμενη ομάδα πρέπει να έχει βρει τον ρυθμό της, να έχει δημιουργήσει και εμπεδώσει τις ρουτίνες ανάπτυξης των επιθέσεων, να έχει πολύ καλή ενδοεπικοινωνία και συνεννόηση με τον προπονητή, να έχει εμπεδώσει τις αρχές που θέλει να βάλει στο παιχνίδι της ο νέος προπονητής. Με άλλα λόγια, προκειμένου να παίξει γρήγορα μια ομάδα δεν χρειάζεται μόνο να είναι πολύ κινητική - χρειάζεται και να μη “σκέφτεται”, δηλαδή να μη χάνει χρόνο για να σκεφτεί πώς πρέπει να λειτουργήσει τακτικά στο τερέν. Και όλα αυτά τα στοιχεία μια ομάδα δεν τα βγάζει στο τερέν επειδή κάποιος της πατάει ένα κουμπί. Δεν πρόκειται για ψηφιακό ποδόσφαιρο αλλά για αληθινό. Τα βγάζει όταν είναι “δεμένη” και έχει ωριμάσει. Και η ΑΕΚ δεν είναι ακόμη ούτε ώριμη, ούτε δεμένη, διότι είναι καινούργια ομάδα με έναν προπονητή που ακόμη δοκιμάζει.

Δεν έχω ιδέα, όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι Έλληνες ποδοσφαιρόφιλοι σχετικά με το αν ο Ματίας Αλμέιδα θα “πιάσει” στην Ελλάδα και ειδικά στην ΑΕΚ. Μπορώ όμως με βεβαιότητα να πω ότι το περασμένο Σάββατο παρακολουθούσα έναν προπονητή που δούλεψε πολύ το παιχνίδι, ήταν σε διαρκή επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές και το επιτελείο του, και προσπαθούσε να κάνει αλλαγές και ρυθμίσεις προκειμένου να βοηθήσει τους παίκτες του να ανοίξουν μια τόσο καλά οργανωμένη, στο αμυντικό κομμάτι, ομάδα ώστε να εκτελέσουν. Η ΑΕΚ δεν πέτυχε γκολ επειδή δεν είχε πολύ μεγάλη ακρίβεια στις 42 σέντρες (24 παραπάνω από τον μέσο όρο της) και στις εκτελέσεις (25% - 8,5% κάτω από τον μέσο όρο της). Όχι επειδή δεν δούλεψε αρκετά ο προπονητής της το παιχνίδι ή επειδή δεν είχε καλές ιδέες.

Προφανώς γινόταν ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι αρκετοί ποδοσφαιριστές δεν έχουν εμπεδώσει αρκετά τις αλλαγές στους ρόλους τους στο τερέν. Και μπορώ να πω ότι μου φάνηκε ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές μπερδεύονταν με τις αλλαγές θέσεων που ζητεί κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης ο προπονητής. Όλα αυτά είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν στο δεύτερο επίσημο παιχνίδι. Και σίγουρα δεν είναι για να την αποδοκιμάζεις μια ομάδα που έχει δουλέψει τόσο πολύ - ακόμη και αν εσύ νομίζεις ότι το έκανε με λάθος τρόπο.

Ο Ματίας Αλμέιδα εργάζεται 12 χρόνια ως προπονητής. Ανάμεσα στους θεατές του ΑΕΚ - Βόλος αυτοί που καταλάβαιναν, και γι’ αυτό μπορούσαν να αξιολογήσουν τις επιλογές του ήταν ισχνή μειοψηφία. Αν κάτι μπορεί να καταλαβαίνει και να νιώθει ο κόσμος είναι το αν μια ομάδα προσπαθεί και δίνει το 100% ή όχι. Απέναντι στον Βόλο η ΑΕΚ έδωσε το 100%, μόνο που το 100% στη δεδομένη στιγμή και στην συγκεκριμένη κατάσταση παιχνιδιού - αυτή που διαμορφώθηκε μετά το 0-1, δεν ήταν αρκετό για να αποφύγει την ήττα. Το αν είναι ή όχι άδικο για έναν προπονητή να εισπράττει η ομάδα του αποδοκιμασίες από τον κόσμο της στο 2ο επίσημο παιχνίδι νομίζω ότι δεν χρειάζεται ανάλυση. Ανεξάρτητα από το αν είναι δίκαιο ή άδικο, ενός προπονητή που πατάει πρώτη φορά στη ζωή του ελληνικό έδαφος του μειώνει πολύ τις πιθανότητες να πετύχει. Διότι ο προπονητής δεν πετυχαίνει όταν δεν τον βοηθάει το περιβάλλον.