Μενεγκίν: «Φαβορί η Μπαρτσελόνα, όταν λες Γκάλης, λες μπάσκετ»
Από τη Βαρέζε, στο Μιλάνο. Δέκα τελικοί δρόμος. Μακρύς είναι η αλήθεια, αλλά ο Ντίνο Μενεγκίν άντεξε. Πολλοί μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο του Mr.EuroLeague, αλλά ο 61χρονος Ιταλός τον είχε στο... τσεπάκι του, προτού δημιουργηθεί η EuroLeague.
Στην συλλογή του έχει 7 Κύπελλα Πρωταθλητριών ('70, '72, '73, '75, '76, ΄87, '88), ενώ ήταν στο πρώτο Final 4 του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1987-1988).
Πρώτα ως αντίπαλος του Νίκου Γκάλη και του Άρη και μετά, στον τελικό, τροπαιούχος, κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Εκείνη η εποχή έμοιαζε με την αρχή του τέλους της ιταλικής κυριαρχίας, με την Κίντερ Μπολόνια να κάνει το δικό της ξέσπασμα, πριν το οριστικό φινάλε.
Η Αρμάνι Μιλάνο αποτελεί την εξέλιξη εκείνης της Τρέισερ. Του Μενεγκίν. Του Μπομπ ΜάΚαντου.
Και αποτελεί την πρώτη ιταλική ομάδα που φτάνει στο Final Four μετά την Σιένα (που δεν υπάρχει πια) της σεζόν 2010-2011, ενώ η ομάδα του Τζόρτζιο Αρμάνι φιλοδοξεί να γίνει η η πρώτη ομάδα από το «σπαγγέτι σιρκουϊ» που κατακτά την Ευρώπη μετά την Κίντερ Μπολόνια του μακρινού 2000-2001.
Ο Μενεγκίν μίλησε στην EuroLeague Greece για την Αρμάνι, την Τρέισερ, τον Νίκο Γκάλη και αποθέωσε τον Ντάνιελ Χάκετ και την Μπαρτσελόνα.
Πώς ήταν η φετινή παρουσία της Αρμάνι Μιλάνο;
«Έκαναν καλή δουλειά, δεν είναι εύκολο. Πλέον υπάρχουν πολλές ομάδες, οι περισσότερες εξαιρετικά ανταγωνιστικές. Και η σεζόν είναι μεγάλη. Η 4η θέση της Αρμάνι είναι επιτυχία. Επιτέλους, είδανε τους κόπους ετών να ανταμείβονται. Αυτή τη στιγμή είναι χαρούμενοι, αλλά τα προβλήματα αρχίζουν τώρα, στο Final 4. Πρώτα και καλύτερα απέναντι στην Μπαρτσελόνα.
Είναι ένας... τελικός. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία. Απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και να ξέρουν ότι έχουν τα χέρια τους γεμάτα. Η Μπαρτσελόνα είναι μία εξαιρετική ομάδα και δίνει έναν δύσκολο και απαιτητικό ημιτελικό».
Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση από τα δύο Κύπελλα με την Τρέισερ;
«Όταν κερδίσαμε το πρώτο, θυμάμαι το τελικό σφύριγμα. Όλοι μαζί, αγκαλιασμένοι, πηδούσαμε από τη χαρά μας. Χαιρόμασταν και μεταφέραμε το πάρτι στα αποδυτήρια.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο συναίσθημα είναι την επόμενη μέρα. Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, το μυαλό σου είναι ελεύθερο. Άδειο. Δεν έχει τίποτα, παρά μόνο χαρά!».
Τι διαφορετικό μπορεί να φέρει στο τραπέζι το Μιλάνο στο Final 4;
«Η Αρμάνι διαθέτει έναν καλό κόουτς. Και ένα μείγμα έμπειρων παικτών, αλλά και νέων φιλόδοξων. Και έχει μεγάλο πάγκο. Σε κάθε ματς ο Μεσίνα έχει και διαφορετικές επιλογές. Εξαιρετικές επιλογές.
Ο Μεσίνα όπως κάθε κόουτς, θέλει παίκτες με μάτι που να αστράφτει, να είναι έτοιμοι να αγωνιστούν, να σέβονται και να μην φοβούνται τον αντίπαλο. Ειδικά οι έμπειροι παίκτες της Αρμάνι, ο Χάινς, ο Σέρχιο, θα μπορέσουν να δώσουν κάτι διαφορετικό. Και ο κόουτς Μεσίνα έχει μεγάλη εμπειρία. Έχει καταφέρει να μπολιάσει όσα έμαθε στην Ευρώπη, όπου έχει βρεθεί σε μεγάλους πάγκους (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ), με τις παραστάσεις που είχε στο ΝΒΑ, στο Σαν Αντόνιο. Είναι έτοιμος για κάθε πρόκληση».
Λένε ότι το πιο δύσκολο ματς είναι ο ημιτελικός. Είναι έτσι;
«Εξαρτάται από τον ημιτελικό σου. Αν νικήσεις εύκολα, διατηρείς το κορμί σου, προσέχεις γενικότερα, η ψυχολογία σου είναι ανεβασμένη. Μπορεί να προκύψουν θέματα τραυματισμών, πολλοί παράγοντες που μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Και μην ξεχνάμε ότι το Μιλάνο δεν έχει εύκολο αντίπαλο».
Ποια είναι η συμβουλή σας στους παίκτες της Αρμάνι Μιλάνο;
«Να δουν κάθε ματς του Final 4 ξεχωριστά. Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτονται τον τελικό, μόνο τι πρέπει να κάνουμε σε αυτόν τον αγώνα, τον ημιτελικό. Και θα έχουν τα χέρια τους γεμάτα, πώς να μαρκάρουν τον Γκασόλ, πώς να αντιμετωπίσουν τον Μίροτιτς. Στο Μιλάνο γνωρίζουν ότι η Μπαρτσελόνα είναι δυνατή ομάδα. Εξαιρετική στην επίθεση, δυνατή στην άμυνα, ξέρει να τρέχει, σουτάρει καλά και έχει έναν καλό προπονητή, έχει όλο το πακέτο».
«Όταν λες Γκάλης, λες μπάσκετ»
Άρα η Μπαρτσελόνα έχει το προβάδισμα για το τρόπαιο;
«Έδειξε ότι έχει την καλύτερη ομάδα στην κανονική περίοδο. Τελείωσαν στην 1η θέση, κάτι που ήταν αναμενόμενο. Εννοώ ότι δεν ήταν έκπληξη. Έχασαν κάποια ματς, αλλά όλοι ξέρουν ότι είναι μία μεγάλη και καλή ομάδα. Και οι ίδιοι οι παίκτες της. Είναι εξαιρετικός και ο κόουτς Γιασικεβίτσιους. Σύμφωνα με όσα έκαναν μέχρι τώρα είναι φαβορί, αλλά σε ένα ματς όλα επιτρέπονται».
Στο πρώτο Final 4 είχατε αντιμετωπίσει τον Νίκο Γκάλη. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;
«Όταν λες Γκάλης, λες μπάσκετ! Ήταν ένας από τους πιο όμορφους παίκτες του μπάσκετμπολ. Συνήθως σκέφτεσαι έναν ψηλό, σκληρό παίκτη που μπορεί να παίξει. Ο Νίκος δεν ήταν έτσι. Έδειξε ότι μπορεί να παίξει και να είναι ο καλύτερος, χρησιμοποιώντας την τεχνική και το μυαλό. Τότε μπορείς να είσαι ασταμάτητος»
Ποιο ήταν το μυστικό της Τρέισερ;
«Η καλή δουλειά που έκαναν οι προπονητές, διάλεγαν τους παίκτες που δεν ήταν μόνο καλοί παίκτες, αλλά ήταν και καλά παιδιά. Θέλαμε το ταλέντο και το είχαμε. Πάντα παίζαμε ως ομάδα, δεν υπήρχε καμία αντιπαλότητα και το πιο σημαντικό σε κάθε ματς ήταν να νικήσουμε, όχι πόσους πόντους θα σκοράρουμε. Κανέναν δεν τον ένοιαζε πόσα καλάθια θα πετύχει, μόνο η νίκη. Μην ξεχνάμε ότι εκείνα τα χρόνια η σεζόν στην Ευρώπη ήταν μικρότερη. Ήταν πιο εύκολο να φτάσεις σε έναν τελικό, αλλά οι αντίπαλοί μας ήταν σκληροί έτσι και αλλιώς. Και είχαμε το ιταλικό πρωτάθλημα που ήταν τόσο δύσκολο. Έπρεπε να τα δίνουμε όλα σε κάθε αγώνα».
«Η Αρμάνι λειτουργεί όπως μία ομάδα ΝΒΑ»
«(σ.σ.: Γέλια). Μου έχει κοστίσει πολλά αυτή η ατάκα... Υπάρχουν εξαιρετικοί Ιταλοί παίκτες, όπως ο Ντάνιελ Χάκετ που θα είναι στο Final 4. Είναι απίστευτος παίκτης, παίζει σε μία θέση που είναι πολύτιμη για την ομάδα του, δεν είναι εγωιστής, αν πρέπει να σουτάρει θα το κάνει, αλλιώς θα πασάρει. Αν πρέπει να παίξει για τους συμπαίκτες του, θα το κάνει. Αν η ΤΣΣΚΑ καταφέρει να πάρει το τρόπαιο, θα σημαίνει πολλά για την παρουσία τους. Είναι ένας παίκτης που τον εμπιστεύονται».
Τα τελευταία χρόνια, πάντως και σε αντίθεση με το παρελθόν, βλέπουμε Ιταλούς να πρωταγωνιστούν. Και η Αρμάνι έχει επενδύσει σε αυτούς.
«Όλες οι ομάδες στην Ιταλία θέλουν να έχουν καλούς παίκτες, δεν τους νοιάζει αν είναι Ιταλοί, θέλουν να νικήσουν, να πάρουν το τρόπαιο.
Αν ο Ιταλός είναι καλός παίζει, αν όχι, μένει στον πάγκο. Πλέον, αν έχουμε έναν παίκτη επιπέδου ΝΒΑ, δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε. Ο Ντανίλο Γκαλινάρι δεν θα μπορούσε να μείνει στην Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι το κακό: δημιουργούμε τους παίκτες και αυτοί πάνε απευθείας στο ΝΒΑ. Χάνει το ιταλικό μπάσκετ.
Αυτή τη στιγμή, το Μιλάνο διαθέτει έναν μεγάλο ιδιοκτήτη στο πρόσωπο του κύριου Αρμάνι, λειτουργεί και είναι οργανωμένο σαν μία ομάδα του ΝΒΑ.
Γι' αυτό έδωσαν και τον ρόλο του προπονητή/προέδρου στον Μεσίνα, αυτός είναι υπεύθυνος για όλα. Η ομάδα έχει απίθανη ψυχολογία, πολλά χρήματα και είναι χτισμένη μόνο για να κερδίζει.
Τα χρήματα έφεραν ξανά πίσω τον Τζίτζι Ντατόμε και άλλους καλούς παίκτες στην ομάδα. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς, αλλά οι καλύτεροι παίκτες του Μιλάνο είναι από το εξωτερικό. Ο Σέρχιο από την Ισπανία και αρκετοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλες οι ιταλικές ομάδες θέλουν να αντιγράψουν το μοντέλο της Αρμάνι, αλλά το πρόβλημά τους είναι τα χρήματα».
