Τζέιμς Άντερσον: «Ο διακόπτης... γύρισε μετά την συντριβή από την ΤΣΣΚΑ!»
Μπορεί στην Εφές Αναντολού να έχει συμπληρωματικό ρόλο και τα χαμηλότερα νούμερα της καριέρας του (μ.ο. 4,4π. & 2,8ρ. με 45,1% τριπ. σε 15,4' φέτος), ωστόσο, το ότι ένας ξένος της δικής του εμβέλειας, έρχεται από τον πάγκο καταδεικνύει το βάθος και την ποιότητα που χαρακτηρίζει το ρόστερ της.
Ο λόγος για τον Τζέιμς Άντερσον, που διανύει τον 3ο του χρόνο στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης και αποτελεί ένα από τα πιο σταθερά χαρτιά του Εργκίν Αταμάν, όσον αφορά τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο και συμβάλλουν στην διατήρηση του επιθετικού ρυθμού.
Το gazzetta.gr τον συνάντησε διαδικτυακά λίγες μέρες πριν την αναχώρηση της αποστολής των Τούρκων για την Κολωνία και σας παρουσιάζει πως ο 32χρονος πρώην NBAer ονειρεύεται το 2ο Final 4 της καριέρας του.
Παίζεις στην στην Euroleague από το 2014 με μία διακοπή ενός χρόνου στο ΝΒΑ και τους Kings, είσαι για 4η χρονιά στην Τουρκία και στην 3η σερί στην Εφές, ενώ θα συμμετάσχεις για 2η φορά σε Final 4. Οπότε έχεις την απαιτούμενη εμπειρία για να σχολιάσεις την εφετινό ραντεβού των κορυφαίων ομάδων στην Κολωνία...
«Νομίζω ότι θα είναι ένα από τα πιο αμφίρροπα Final 4 όλων των εποχών, κάτι που άλλωστε φάνηκε και από το πόσο ανταγωνιστική ήταν η κανονική περίοδος αλλά και τα playoffs. Είδαμε πολλές εκπλήξεις και συνολικά 12-13 ομάδες να διεκδικούν την είσοδο τους στην 8άδα, παρακολουθήσαμε τρομερές μάχες στα προημιτελικά, επομένως όλα μπορούν να συμβούν στην Κολωνία. Και οι τέσσερις ομάδες πρέπει να παίξουμε στα όριά μας για να φτάσουμε στον τελικό και να πετύχουμε τον μεγάλο μας στόχο.»
Είδαμε μία Εφές με δύο πρόσωπα φέτος. Στην αρχή αν και διατηρήσατε σχεδόν το ίδιο ρόστερ με πέρυσι και είχατε την χημεία δεν είσαστε καλοί και ξαφνικά στον 2ο γύρο πατήσατε ένα κουμπί και εκτοξευτήκατε. Τι άλλαξε;
«Είχαμε γενικά πολλά προβλήματα στο ξεκίνημα της σεζόν και πραγματικά δεν ξέραμε πως θα μπαίναμε στην αφετηρία. Λόγω των πολλών τραυματισμών και των απουσιών από κρούσματα covid-19, δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε την περυσινή ομοιογένεια και να αποκτήσουμε την απαραίτητη “χημεία”. Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία, γιατί είχαμε μεγάλο βάθος στο ρόστερ, απλά δεν είχαμε φτάσει ακόμη στο επιθυμητό επίπεδο των αυτοματισμών, που φάνηκε αργότερα. Νομίζω ότι το κομβικό σημείο, οπότε και όλα άρχισαν να αλλάζουν, ήταν η βαριά ήττα στην Μόσχα. Η ΤΣΣΚΑ μας διέλυσε με 35 πόντους διαφορά και μας έδωσε ένα πολύ σκληρό αλλά διδακτικό μάθημα. Επιστρέψαμε στην βάση μας, συζητήσαμε πολύ με τον coach αλλά και μεταξύ μας στ' αποδυτήρια και σιγά-σιγά αρχίσαμε να βρίσκουμε τον πραγματικό μας εαυτό.»
Στα δύο πρώτα παιχνίδια των playoffs κόντρα στην Ρεάλ, δείξατε ότι βρισκόσαστε σε εξαιρετική φόρμα αλλά στην Μαδρίτη πετάξατε στα σκουπίδια δύο δικά σας παιχνίδια και μπήκατε στην διαδικασία του πάντα ψυχοφθόρου Game 5, το οποίο μάλιστα κρίθηκε σε ένα σουτ. Πόσο σας προβλημάτισε όλο αυτό;
«Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό που περιέγραψες, μας ταρακούνησε αρκετά! Αν και είμαστε καλύτεροι και στα δύο ματς που έγιναν στην Ισπανία, χάσαμε από ένα σύνολο πολύ έμπειρων παικτών, που δεν έπαψαν λεπτό να μάχονται και πιστεύουν στην ανατροπή. Μελετώντας και τα δύο αυτά παιχνίδια, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι οι ήττες μας οφείλονταν στην υστέρηση που παρουσιάσαμε σε μικρές λεπτομέρειες. Αλλα το καλό με την ομάδα μας, είναι ότι αποτελείται από πολλούς και μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες στην Euroleague, που έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις κι έτσι καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε. Αυτά τα λάθη, όμως, απαγορεύονται στο Final 4. Ευτυχώς που τα κάναμε στα playoffs και δεν μας στοίχισαν...»
Στα ημιτελικά θα αντιμετωπίσετε την τελευταία πρωταθλήτρια Ευρώπης (2019) από την οποία χάσατε στην Βιτόρια, χάσατε φέτος 35 πόντους στην Μόσχα, αλλά την κερδίσατε με 30 στην Πόλη. Τι ματς θα δούμε στην Γερμανία;
«Ελπίζω να δούμε ένα παρόμοιο με αυτό του 2ου γύρου στην έδρα μας (γέλια...), αν και κάτι τέτοιο μου φαίνεται δύσκολο να συμβεί σε έναν ημιτελικό! Ποτέ δεν ξέρεις όμως! Ακόμη ένας πολύ ανταγωνιστικός αντίπαλος, με μεγάλη ποιότητα και με τον ηγέτη τους, τον Ουίλ Κλάιμπερν, να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Πρέπει να εξουδετερώσουμε την εκρηκτικότητά του στην επίθεση και εν συνεχεία να κάνουμε καλή δουλειά και με τους υπόλοιπους πολύ σημαντικούς παίκτες που διαθέτει η ΤΣΣΚΑ. Επομένως, περιμένω ένα πολύ κλειστό παιχνίδι με μεγάλη ένταση, που θα κριθεί στο τέλος και στις μικρές λεπτομέρειες για τις οποίες μιλούσαμε πιο πριν... Στα λάθη, τις κατοχές και τις βολές!»
Έχοντας πολλές παραστάσεις από το ΝΒΑ και την Euroleague και όντας στην ομάδα τρία χρόνια, ποιο θα χαρακτήριζες το μεγαλύτερό σας πλεονέκτημα. Μήπως το ότι είστε μία ομάδα που σουτάρουν από μακριά και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, σχεδόν όλοι οι παίκτες πλην του Ντάνστον;
«Θα συμφωνήσω ότι αυτό είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά μας. Με τόσους πολλούς και καλούς σουτέρ στο rotation, είναι δύσκολο για τους αντιπάλους να επικεντρωθούν σε κάποιον συγκεκριμένο παίκτη, γιατί όσο εύκολα μπορούν να σκοράρουν οι περιφερειακοί μας, άλλο τόσο μπορούν να μοιράσουν την μπάλα και να δημιουργήσουν για την ομάδα. Επομένως, σε κανένα σχήμα που θα βρεθεί στο παρκέ, δεν υπάρχει αδύναμος κρίκος στην επίθεση.
Τις προάλλες ο coach Αταμάν μου είπε ότι ο παίκτης-κλειδί στην επίθεση της Εφές, είναι ο Κρούνοσλαβ Σίμον. Εσύ τι πιστεύεις;
«Ο καθένας έχει την δική του άποψη και εξαρτάται από την οπτική που βλέπει την λειτουργία της ομάδας. Για μένα όλα ξεκινούν και τελειώνουν από την απόδοση του Μίτσιτς και του Λάρκιν, γιατί και οι δύο μπορούν να “ανοίξουν” την αντίπαλη άμυνα, είτε μέσα από την εκτελεστική τους ικανότητα, είτε μέσω της δημιουργίας τους. Γενικά με τον τρόπο που παίζουν, μπορούν να ξεκλειδώσουν όλες τις αμυντικές τακτικές και να μας δώσουν μεγάλο πλεονέκτημα. Και οι δύο προκαλούν ανυπόφορους “πονοκεφάλους”!»
Τι βλέπεις στον άλλο ημιτελικό Μπαρτσελόνα-Αρμάνι και ποια η γνώμη σου για τον Saras με τον οποίο συνεργάστηκες στην Ζάλγκιρις όταν ήταν assistant-coach;
«Νομίζω ότι έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και αυτό φάνηκε από την συνέπεια και την συνέχεια που είχε η Μπάρτσα από την αρχή της σεζόν μέχρι και τα playoffs. Μπορεί να δυσκολεύτηκε πολύ απέναντι στην Ζενίτ, η ουσία, όμως, είναι ότι η ομάδα του βρίσκεται στο Final 4 και είναι μέσα στους στόχους της. Νομίζω ότι έχει ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες για τις οποίες προσελήφθη και δικαίωσε όλους όσοι τον εμπιστεύτηκαν. Τον θυμάμαι από την εποχή της συνεργασίας μας στην Ζάλγκιρις και από τότε φαινόταν ότι είχε την προσωπικότητα, το ειδικό μπασκετικό βάρος και τις γνώσεις για να διαχειριστεί τις απαιτήσεις ενός τόσου μεγάλου club όπως η Μπαρτσελόνα. Από την άλλη πλευρά, η Αρμάνι κατάφερε να παντρέψει με επιτυχία τους νέους με τους παλιούς παίκτες και να χτίσει μία πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα με πολύ ταλέντο και δυνατότητα να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο στην καλή της βραδιά. Πολύ ανοικτός και ο δεύτερος ημιτελικός...»
Τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούνμπο τον πρόλαβες στην rookie season του και μετά από δύο χρόνια, όταν ακόμη ήταν rising star in the makings. Περίμενες τέτοια εξέλιξη; Θυμάσαι κάποιο περιστατικό από τα μεταξύ σας παιχνίδια με τους Σίξερς και τους Κινγκς;
«Νομίζω ότι πολύς κόσμος ήξερε ότι ήταν ταλαντούχος πριν καν έρθει στο ΝΒΑ, αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν ότι θα έχει τόσο ταχύρρυθμη εξέλιξη και ανοδική πορεία, ώστε να φτάσει στο επίπεδο να είναι τόσο ασταμάτητος σε τόσο νεαρή ηλικία. Το να κατακτάς δύο σερί MVP στην ηλικία των 26 ετών και να συνδυάζεις τα βραβεία με τον τίτλο του αμυντικού της χρονιάς, είναι αδιανόητο! Για μένα το πιο εντυπωσιακό απ' όλα όσον αφορά στον Γιάννη, είναι η ασύλληπτη μεταμόρφωση του σώματός του, στοιχείο που τον έκανε ακόμη πιο αθλητικό, εκρηκτικό και κυριαρχικό στο παιχνίδι. Από τα λίγα ματς που έπαιξα εναντίον του, θυμάμαι ότι ήταν πραγματικά επιβλητικός ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόταν την μπάλα και το σώμα του στο ανοιχτό γήπεδο και χρειαζόταν μόλις 2-3 ντρίμπλες για να φτάσει στο αντίπαλο καλάθι. Είναι άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο από κοντά.
Τι impact πιστεύεις ότι θα είχε αν έπαιζε στην Euroleague. Πολλοί λένε ότι δεν θα ήταν τόσο κυριαρχικός...
«Δεν μπορεί να σοβαρολογούν... Οk, οι άμυνες εδώ είναι πιο κλειστές, το γήπεδο δεν είναι τόσο ανοικτό, ούτε η φιλοσοφία του παιχνιδιού θα του έδινε τον χώρο που έχει στο ΝΒΑ, αλλά και πάλι τα ταλέντο του και τα προσόντα του δεν διαφοροποιούνται, είτε παίζει στο ένας εναντίον ενός, είτε απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Νομίζω ότι θα ήταν το ίδιο για να μην πω περισσότερο κυριαρχικός στην Euroleague απ' όσο είναι στην Αμερική. Ίσως απλά να μην κέρδιζε τόσα πολλά φάουλ που παίρνει με τους Μπακς, γιατί στην Ευρώπη το physical game έχει πιο επιτρεπτά όρια...»
