Βούκσεβιτς: «Ήλθα στην Ελλάδα με δυο παπούτσια, γι' αυτό μην σε δω να κλαις για κάτι»!
- ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΡΕΑΛ!
- ΜΗΝ ΣΕ ΔΩ ΝΑ ΣΕΡΝΕΣΑΙ, ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
- ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ 1.000 ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
- ΗΘΕΛΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΣΤΑΝ
- Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σύμφωνοι, ενδεχομένως το πεπρωμένο δεν είναι θέμα ευκαιρίας αλλά επιλογής, δεν το περιμένεις αλλά το κερδίζεις, εντούτοις η διαδρομή του Τρίσταν Βούκσεβιτς θυμίζει εν πολλοίς την αντίστοιχη του πατέρα του, Ντούσαν έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια. Με την αυτοπεποίθηση ενός 15χρονου που δεν είχε τίποτα να φοβηθεί, ο Τρίσταν είχε το θάρρος να ακολουθήσει την περιέργειά του, πήρε το ταλέντο του από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και φόρεσε τα λευκά της Ρεάλ Μαδρίτης.
Πλέον, έπειτα από μια τριετία στην ισπανική πρωτεύουσα, λογίζεται ως ένα από τα επόμενα σπουδαία projects της «Βασίλισσας», κερδίζει χρόνο συμμετοχής στο rotation του Πάμπλο Λάσο και μπήκε στην εξίσωση με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο και τον Λούκα Ντόντσιτς! Σε κάθε περίπτωση, ο πατέρας του, Ντούσαν είναι εκεί για να του θυμίζει πως τίποτα δεν πρόκειται να του χαριστεί. Ο βετεράνος γκαρντ - φόργουορντ, ο οποίος αγωνίστηκε, μεταξύ άλλων στον Ολυμπιακό (1997-01, 2004) και τη Ρεάλ Μαδρίτης (2001-02) μίλησε στο gazzetta.gr για τον Τρίσταν, τις συγκρίσεις, τον λόγο που αποχώρησε από το αναπτυξιακό πρόγραμμα των «ερυθρόλευκων» και τη συμβουλή που του έχει δώσει.
Δεν ξέρω αν πιστεύεις στη μοίρα ή το πεπρωμένο. Αν δηλαδή φανταζόσουν ποτέ πως ο γιος σου θα ακολουθούσε την ίδια διαδρομή, από τον Ολυμπιακό στη Ρεάλ έπειτα από δυο δεκαετίες.
«Είναι πραγματικά απίστευτο… Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, απλώς κάποιος φίλος μου το ανέφερε τις προάλλες και είπα, κοίτα να δεις, έτσι είναι πραγματικά. Ήμουν στον Ολυμπιακό, πήγα στη Ρεάλ, μετά στην Εθνική. Και όλα αυτά τα κάνει τώρα ο μικρός έπειτα από 20 χρόνια. Δεν το είχα… προγραμματίσει (γέλια)! Απλώς έτυχε».
Και μιας και μιλάμε για ηλικίες, η ταυτότητα γράφει 45. Πόσο αισθάνεσαι τώρα;
«25! Ακόμα (γέλια)»!
Σε όλη αυτή τη διαδρομή, από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού ως το ντεμπούτο με τη Ρεάλ και τις τελευταίες εμφανίσεις του με την πρώτη ομάδα, πόση πίεση έχει βάλει ο Ντούσαν στον Τρίσταν; Ως παλιός παίκτης και, κυρίως ως πατέρας.
«Ξέρεις τι ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις… Οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά τους είναι οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο. Δεν είναι έτσι. Ο κόσμος ίσως παρασύρεται με αυτά που βλέπει και διαβάζει. Ακούω πατεράδες να λένε, για παράδειγμα πως "ο γιος μου είναι 10 χρονών, πως είναι πολύ καλός, μπορεί να ντριμπλάρει δεξιά και αριστερά, σουτάρει καλά... Πως μπορεί να γίνει ο καινούργιος Σπανούλης"! Σίγουρα δεν είναι έτσι! Οι γονείς μπερδεύονται, το παίζουν ξερόλες, νομίζουν πως είναι προπονητές και μάνατζερ, πιέζουν και βάζουν οι ίδιοι στόχους για τα παιδιά τους! Έχουν σκεφτεί όμως ότι ο γιος τους μπορεί να μην το αντέχει όλο αυτό; Πως ενδεχομένως δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους του αυτή την πίεση; Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να το αφήσουν να πράξει με τη θέλησή του, να είναι δίπλα του όταν έχει προβλήματα, όταν χρειάζεται κάποια συμβουλή, όταν είναι down. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιέζεις το παιδί σου, να του λες πως είσαι ο καλύτερος και να του φουσκώνεις το μυαλό. Είναι λάθος»!
ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΡΕΑΛ!
Αντιλαμβάνεται πως πλέον ζει με έναν προβολέα διαρκώς πάνω του ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης; Τον κουράζει αυτή η διαδικασία;
«Όχι! Ο μικρός ακούει, γουστάρει, είναι πωρωμένος για να γίνει καλύτερος! Το κλίμα εκεί είναι τόσο θετικό, από τη στιγμή μάλιστα που οι μεγάλοι παίκτες της Ρεάλ όπως ο Φελίπε Ρέγιες και ο Σέρχιο Γιουλ τον βοηθούν συνεχώς. Μάλιστα ο Ρέγιες τον έχει πάρει υπό την προστασία του, καθώς παίζουν στην ίδια θέση… Αυτός τελειώνει τώρα την καριέρα του και ενδεχομένως βλέπει κάτι στον Τρίσταν, τον έχει συνέχεια από κοντά και θέλει να τον βοηθήσει. Τον κρατάει μετά την προπόνηση και κάνουν ατομικές για μισή ώρα - 45 λεπτά! Φαντάσου να κάνεις ατομική με τον αρχηγό της Ρεάλ! Σκέψου πως κι εγώ το είδα στο Twitter, δεν είχα ιδέα, δεν μου το έλεγε ο μικρός! Γενικώς, ό,τι κάνει δεν μου το λέει (γέλια). Είναι απίστευτο! Τώρα είναι 18 ετών, μια παίζει, μια όχι. Καλείται να βρει χρόνο συμμετοχής που πρέπει να τον κερδίσει με τη δουλειά του, τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι προπονητές της Ρεάλ ελέγχουν και τη νοοτροπία σου. Αν, δηλαδή δεν παίξεις, πως θα είσαι την επόμενη μέρα; Θα είσαι τσαντισμένος; Θα συνεχίσεις να δουλεύεις; Θα έχεις νεύρα; Όλα αυτά είναι μια μεγάλη διαδικασία».
Πως αντιμετωπίζει τις συγκρίσεις με τον πατέρα του; Γιατί σε πολλές περιπτώσεις, το επώνυμο των γονιών «πνίγει» τα παιδιά.
«Το έχει αφήσω πίσω… Δεν κολλάει. Με θυμάται όταν έπαιζα αλλά μέχρι εκεί, δεν έχει κανένα άγχος για να αποδείξει, επί παραδείγματι πως είναι καλύτερος από τον πατέρα του. Πολλά παιδιά θέλουν να ξεπεράσουν τον μπαμπά τους που κάποτε έπαιζε μπάσκετ. Κάποια εξαφανίζονται και χάνονται όταν μπουν σε αυτή τη διαδικασία. Σίγουρα έχει να κάνει και με τον άνθρωπο, τι χαρακτήρας είσαι».
ΜΗΝ ΣΕ ΔΩ ΝΑ ΣΕΡΝΕΣΑΙ, ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
Τι έχει πάρει από εσένα; Τι θες να βλέπεις από αυτόν στο γήπεδο;
«Σίγουρα τα παιδιά θα κάνουν λάθη, θα χάσουν σου και λέι απ, θα κάνουν βήματα… Το μόνο που θέλω είναι η νοοτροπία. Μπορεί να κάνεις λάθη στα παιχνίδια και τις προπονήσεις. Αλλά μην σε δω να σέρνεσαι στο γήπεδο και να μου έχεις τα μούτρα κάτω! Εκεί θα έχουμε πρόβλημα! Το να χάσεις και να είσαι στεναχωρημένος είναι λογικό. Αλλά δεν θέλω να σε βλέπω να σέρνεσαι στο γήπεδο. Αν είναι, πήγαινε για καφέ στην Πλατεία ή την παραλιακή, και περπάτα εκεί! Θα κάνεις λάθη, είναι σίγουρο. Αλλά πρέπει να έχεις πάντα το κεφάλι ψηλά. Αυτή είναι η μοναδική συμβουλή που μπορώ να του δώσω. Όχι μόνο στον Τρίσταν, αλλά σε όλα τα παιδιά».
Γενικώς, δέχεται συμβουλές;
«Ναι, είναι παιδί που θα ακούσει. Εμένα λιγότερο, αλλά θα ακούσει! Και τον Σπανούλη που είμαστε οικογενειακοί φίλοι, τον Παπαλουκά, τον Ρέγιες, τον Πέτζα, τον Φασούλα. Και αυτοί σκέφτονται όπως εγώ, ξέρουν πως είναι ο πρωταθλητισμός και τι χρειάζεται για να παίξεις μπάσκετ. Γνωρίζουν πως να μιλήσουν και τι να πουν στα παιδιά για αυτό».
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ 1.000 ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό σου όνειρο όσον αφορά τον Τρίσταν;
«Το πιο κοντινό όνειρο είναι αυτό που έχει κάθε γονιός για το παιδί του. Να είναι χαρούμενος. Να έχει υγεία. Να κάνει αυτό που κάνει με την καρδιά του και κυρίως, να το απολαμβάνει. Γιατί αν δεν το απολαμβάνεις, δεν χρειάζεται να κάνεις αυτή τη δουλειά! Υπάρχουν 1.000 δουλειές στον κόσμο να κάνεις. Εγώ του εύχομαι να πετύχει ό,τι θέλει αυτός, όχι αυτά που θέλω εγώ ή η μάνα του. Ο Τρίσταν έχει βάλει κάτω το κεφάλι, δουλεύει με σκοπό να προχωρήσει όσο πιο μακριά μπορεί. Είναι 18 ετών, παίζει στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης, είναι πολύ ευχαριστημένος και ο στόχος του την επόμενη χρονιά είναι να παίξει παραπάνω. Σε δυο χρόνια περισσότερο… Όλοι ονειρευόμαστε το παιδί μας να πάει στο ΝΒΑ, ΟΚ. Ωραία όλα αυτά, αλλά βήμα – βήμα! Σε κάθε περίπτωση, θέλω το παιδί μου να είναι ευχαριστημένο, να παίξει 20 χρόνια μπάσκετ, να κάνει οικογένεια, να τελειώσει και μετά να κάνει κάτι άλλο. Κυρίως, όμως να είναι χαρούμενος».
Γιατί δεν συνέχισε στην Ελλάδα και τις ακαδημίες του Ολυμπιακού;
«Ο Ολυμπιακός είναι ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ στην Ευρώπη, ουδείς αμφιβάλει για αυτό αλλά κάθε παίκτης πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω. Και αν ο παίκτης βλέπει ότι μπορεί να κάνει αλλού αυτό το κάτι παραπάνω, θα πάει εκεί που πιστεύει πως είναι καλύτερα. Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα… Στον Ολυμπιακό δεν είχαν πρωινές προπονήσεις. Στη Ρεάλ ξυπνάς 7 το πρωί, πας για προπόνηση στις 7:30 και μετά σχολείο! Είναι τεράστια υπόθεση. Μπορεί ο κόσμος να γελάει με αυτό που λέω, αλλά αυτός είναι ο λόγος. Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει οργανωθεί καλά και στο κομμάτι των μικρών. Για παράδειγμα, ο Ποκουσέφσκι είχε στόχο να πάει στο ΝΒΑ μικρός. Ο Τρίσταν είχε σκοπό να πάει κάπου και να κάνει καλύτερη δουλειά. Ξέρεις, όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών. Κάποιοι το μετανιώνουν, άλλοι όχι. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας διαλέγει το καλύτερο για τον εαυτό του».
ΗΘΕΛΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΣΤΑΝ
Πώς έγινε η επαφή με τη Ρεάλ;
«Η Ρεάλ έχει παντού scouts που βλέπουν τους μικρούς κι εν συνεχεία προσεγγίζουν την οικογένεια τους, παρουσιάζουν τον στόχο, τις προθέσεις και τον τρόπο δουλειάς τους. Όσον αφορά τον Τρίσταν, του ζήτησαν να πάει δυο χρόνια νωρίτερα, όταν ακόμα ήταν 13 ετών! Στο μεταξύ, έχω καλές επαφές με τον Αλμπέρτο Ερέρος και τον Ανγκούλο που είναι υπεύθυνοι του προγράμματος, ήμασταν συμπαίκτες στη Ρεάλ Μαδρίτης όμως τους εξήγησα πως ο μικρός δεν ήταν ακόμα έτοιμος να φύγει από την Ελλάδα. Τους είχα πετύχει σε κάποια Final 4, είχαν ακούσει πως ο Τρίσταν είναι ταλέντο, ένα ψηλό παιδί με πολλά περιθώρια εξέλιξης και τον είχαν στα υπόψιν τους. Όταν έγινε 15, ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω. Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα μου εδώ στην Ελλάδα, έπαιξα 4-5 χρόνια όμως ήθελα το συμφέρον του παιδιού μου, να του δώσω το καλύτερο που μπορούσα. Και αυτή η ευκαιρία μου δόθηκε μέσω της Ρεάλ. Εκεί τα παιδιά μένουν στις εγκαταστάσεις που κάνουν προπονήσεις. Πάνε για προπόνηση με τα πόδια, τα γήπεδα είναι δίπλα. Γίνεται πολύ σκληρή δουλειά, υπάρχει πειθαρχία και οι υπεύθυνοι έχουν τεράστια ευθύνη διότι οι περισσότεροι νεαροί αθλητές είναι από χώρες του εξωτερικού».
Ο μπαμπάς κάνει όνειρα για τον γιο… Ο γιος ονειρεύεται;
«Ο Τρίσταν είναι περισσότερο ρεαλιστής. No dreamer! Το πήρε από τη μάνα του (γέλια)! Εγώ ήμουν περισσότερο με το συναίσθημα, η μαμά με το μυαλό. Καλός συνδυασμός»!
Οι Ισπανοί γονείς έχουν τη συνήθεια να κάνουν επίσης τον… προπονητή; Να έχουν παράπονα για τον χρόνο του γιου τους και να παραπονιούνται;
«Δεν υπάρχει αυτό στη Ρεάλ! Τι δηλαδή; Θα πιάσω τον Ερέρος ή τον Ανγκούλο επειδή τους ξέρω για να τους ρωτήσω τι γίνεται με τον Τρίσταν; Μα γι’ αυτό πήγαμε εκεί! Επειδή αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν τι κάνουν. Ντρέπεσαι να πεις οτιδήποτε! Αν δεν είναι καλός, πολύ απλά δεν θα παίξει! Έτσι πρέπει να είναι παντού. Μου θυμίζει την παλιά Γιουγκοσλαβία, έτσι ήταν και εκεί. Να πας σε Γιουγκοσλάβο προπονητή και να τους πεις βάλε τον γιο μου να παίξει; Ξέρεις τι θα σου έλεγε; Τι λες ρε φίλε! Πάρε τον γιο σου από εδώ να μην σας βλέπω και πηγαίνετε αλλού να παίξετε»!
Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ
Πόσο σημαντικό είναι για τον Τρίσταν το ότι συνεργάζεται με έναν προπονητή όπως ο Πάμπλο Λάσο που δίνει ευκαιρίες στα νέα παιδιά;
«Ο μικρός μπορεί να παίξει, να κάνει λάθη αλλά από πίσω υπάρχει ένας Λάσο, ένας Γιουλ, ένας Ρέγιες που θα σου πει τα άσχημα που κάνεις. Θα τον διορθώσουν οι μεγάλοι. Εδώ στη Ελλάδα ο κόουτς φοβάται να βάλει ένα παιδί 17-18 ετών. Φοβάται μήπως χάσει τη δουλειά του! Δεν ρισκάρει γιατί θέλει το αποτέλεσμα και βάζει τον πιτσιρικά στο παιχνίδι με τη διαφορά στο +20. Δεν είναι έτσι. Το θέμα είναι να τον βάλεις πεντάδα. Δεν θα χάσεις τον αγώνα επειδή έβαλες έναν πιτσιρικά στα πρώτα 10 λεπτά! Δεν είμαι προπονητής, αλλά έτσι το βλέπω. Ειδικά αν έχεις να κάνεις με ένα ταλαντούχο παιδί. Θέλει να του δώσεις κίνητρο».
Ποια ήταν η τελευταία κουβέντα που του είπες πριν φύγει για τη Μαδρίτη;
«Τώρα πας στον καλύτερο σύλλογο στην Ευρώπη. Εκεί θα έχεις τα πάντα! Εγώ ήλθα μόνος μου στην Ελλάδα, 17 χρονών, με ένα ζευγάρι παπούτσια, χωρίς γονείς, χωρίς τίποτα! Μην σε δω να κλαις για κάτι Θα πας εκεί, θα έχεις τα πάντα… Μην με πάρεις μετά από δυο μήνες και μου πεις: "Μπαμπά, θέλω να γυρίσω σπίτι"! Ξέχασέ το! Πήγαινε εκεί, απόλαυσέ το και εμείς είμαστε δίπλα σου. Αλλά μην νομίζεις πως θα πας στη Μαδρίτη για διακοπές. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς»!
Cover photo: Άννα Μαρία Καλογεράκη
Photos credits: ACB Media
