Το στοίχημα της Φενέρμπαχτσε και η αναγέννηση του Βέσελι
Η μείωση προϋπολογισμού με την ταυτόχρονη αποχώρηση της πλέον ηγετικής φυσιογνωμίας του αγωνιστικού οργανισμού αλλά και μιας πλειάδας παικτών, συνέθεσαν το παζλ των ριζοσπαστικών αλλαγών που έλαβαν χώρα στην τουρκική ομάδα. Στην πραγματικότητα, η Φενέρμπαχτσε υποχρεώθηκε να γκρεμίσει και να χτίσει από την αρχή, με αφετηρία την πρόσληψη του Ιβάν Κοκόσκοφ στην τεχνική ηγεσία και με την ελπίδα ότι ο Σέρβος προπονητής θα καταφέρει να μπει στο… κουστούμι του προκατόχου του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι ομάδες από τις οποίες αποχώρησε ο «Ζοτς» βυθίστηκαν σε καθεστώς βαθιάς κρίσης και τα παραδείγματα είναι πολλά. Από την Μπανταλόνα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τη Ρεάλ Μαδρίτης στα μέσα αυτής, την Μπενετόν Τρεβίζο και φυσικά τον Παναθηναϊκό.
Η ιστορία θα δείξει επίσης, αν η Φενέρ θα αποτελέσει εξαίρεση στον κανόνα. Προς το παρόν το δικό της αγωνιστικό project μοιάζει ελκυστικό, λόγω ίσως των εντυπώσεων που προκάλεσαν οι διαδοχικές νίκες στις πρώτες δύο αγωνιστικές της Euroleague. Γιατί (όχι μόνο) κατάφερε να σταθεί στα πόδια της αλλά απέκτησε και ψυχολογία με τη νίκη της περασμένης αγωνιστικής απέναντι στην Αναντολού Εφές καθώς η «συντοπίτισσα» της είχε πάρει τον αέρα τόσο στις εγχώριες διοργανώσεις όσο και στην Euroleague.
Στόχος περιόδου είναι να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα το διάστημα που θα χρειαστεί έως ότου προσαρμόσει στα δεδομένα της διοργάνωσης όλους τους νέους παίκτες με απώτερο σκοπό φυσικά να γίνει ομάδα. Σε επίπεδο πρωταγωνιστών αυτοί δεν είναι λίγοι καθώς οι Τζάστιν Χάμιλτον, Έντι Τζάρελ και Νταϊσόν Πιέρ έχουν σημαντικό ρόλο στο αγωνιστικό σχέδιο. Γι’ αυτούς, η περίοδος χάριτος προφανώς θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια καθώς είναι πρωτάρηδες και δοκιμάζονται σε ανώτερο επίπεδο σε σχέση με αυτό στο οποίο είχαν συνηθίσει να λειτουργούν. Αντιθέτως, οι απαιτήσεις είναι περισσότερες από παίκτες όπως οι Λορέντζο Μπράουν, Εντγκάρας Ουλάνοβας καθώς αυτοί έχουν ένσημα στην Euroleague, μόνο που ο φετινός ρόλος του δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που είχαν σε Ερυθρό Αστέρα και Ζαλγκίρις Κάουνας, αντίστοιχα.
Προς το παρόν, εντυπωσιάζουν με το επίπεδο προσαρμοστικότητάς τους και κυρίως ο Μπράουν. Προϊόντος του χρόνου θα φανεί αν πρόκειται για επίδοση της… στιγμής ή αν βελτιώθηκε θεαματικά στον τομέα της εκτέλεσης, καθώς το δείγμα είναι μικρό, αλλά αυτό το 42.9% που έχει ο Αμερικανός στο μακρινό σουτ μάλλον υπερβαίνει ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Γιατί πέρυσι σούταρε με 14 ποσοστιαίες μονάδες πιο χαμηλά και γενικώς, ουδέποτε είχε στενή επαφή με το καλάθι όταν δοκίμαζε από μακρινή απόσταση. Πέραν τούτου, ο Μπράουν σκοράρει 17 πόντους κατά μέσο όρο, αρκετούς περισσότερους δηλαδή σε σχέση με αυτούς που έβαζε (10.6π.) πέρυσι με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα.
Ο Ουλάνοβας κάνει αυτό που έπραττε με απόλυτη επιτυχία και στη Ζαλγκίρις Κάουνας καθώς ανέκαθεν εκμεταλλευόταν το γεγονός ότι τα βλέμματα της αντίπαλης άμυνας ήταν αλλού στραμμένα κι έτσι ο ίδιος έβρισκε πεδία δράσης. Αυτή τη στιγμή είναι ο 3ος σκόρερ της ομάδας με 11.5 πόντους ανά αγώνα και ποσοστό ευστοχίας 50% στο μακρινό σουτ.
DOUBLE DOUBLE ΜΕΤΑ ΑΠΟ 21 ΜΗΝΕΣ!
Η πτώση που παρουσίασε στη διάρκεια της περσινής χρονιάς ήταν ίσως ένας από τους λόγους της αντίστοιχης που βίωσε η Φενέρμπαχτσε. Βέβαια, ο Γιαν Βέσελι είχε πολλά ελαφρυντικά καθώς αντιμετώπισε διαδοχικούς τραυματισμούς, συνέπεια αυτών ήταν να μείνει εκτός γηπέδων για δέκα συνεχόμενα παιχνίδια στη διοργάνωση και η επιστροφή έπειτα από τόσο μεγάλο διάστημα αποχής δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Φέτος, στις πρώτες δύο αγωνιστικές, ο Τσέχος φόργουορντ/σέντερ έδειξε αναγεννημένος κι αυτή η διαπίστωση δεν στοιχειοθετείται μόνο από πλευράς αριθμών, όσο γενικότερης συμμετοχής στο παιχνίδι της ομάδας του. Οι αριθμοί λένε απλώς ότι στο ντέρμπι με την Αναντολού Εφές έκανε double double έπειτα από 21 μήνες! Τελείωσε το παιχνίδι με 13 πόντους και 10 ριμπάουντ και η τελευταία φορά που το είχε πετύχει σε επίπεδο Euroleague ήταν στις 10 Ιανουαρίου 2019 όπου και τότε είχε σημειώσει 13 πόντους αλλά είχε μαζέψει δύο «σκουπίδια» περισσότερα.
Ο Βέσελι δεν έχει απλά τον τίτλο του σημαντικού παίκτη της Φενέρμπαχτσε, μάλλον πρόκειται για κοτζαμάν κεφάλαιο, κάτι αντίστοιχο ισχύει ασφαλώς και για τον Νάντο ΝτεΚολό. Η αίσθηση που κυριαρχεί για τον Γάλλο γκαρντ και αφορά την περσινή παρουσία του είναι ότι δεν πραγματοποίησε και την καλύτερη χρονιά του. Στην πραγματικότητα όμως και βάσει ποσοστών ευστοχίας εκτέλεσε με ακρίβεια και παράλληλα ήταν ένας από τους σκόρερ της διοργάνωσης με 15.9 πόντους ανά αγώνα.
Τόσους έβαλε και στα δύο φετινά παιχνίδια με ελαφρώς καλύτερο ποσοστό αποτελεσματικότητας στο μακρινό σουτ (έχει 42.9% και πέρυσι είχε 40%) με πολύ χειρότερο στα σουτ εντός παιδιάς (από το περσινό 57.5% φέτος… γκρεμοτσακίστηκε στο 37.5%), αλλά και με μεγαλύτερη συμμετοχή στον τομέα της δημιουργίας καθώς με 5.5 ασίστ είναι ο πρώτος στη σχετική λίστα. Αν η εμπειρία, η γνώση και η εκτελεστική δεινότητα είναι στοιχεία που θα χρειαστεί να εισπράξει η Φενέρ από τον ΝτεΚολό, σ’ αυτά προστίθεται και η κάλυψη του κενού που δημιουργήθηκε από την απουσία του Λέο Βέστερμαν.
Κλείνοντας, οι επόμενες αγωνιστικές θα δείξουν τον δρόμο που θα διαβεί η Φενέρμπαχτσε. Αν δηλαδή θα είναι αυτός που εδώ και χρόνια διανύει διεκδικώντας τον τίτλο ή αν θα περιοριστεί στον τίτλο μιας ενδιαφέρουσας ομάδας με… κοντά ποδάρια. Επί του παρόντος δείχνει πάντως ότι έχει αρκετά από τα στοιχεία που οφείλει να έχει μια ομάδα για να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο (και) στη φετινή Euroleague.
