Μία τρύπα στα στεγανά

O φίλος και συνάδελφος Παναγιώτης Χορόζογλου ανέβασε στο Twitter μία φωτογραφία από το τελευταίο παιχνίδι Εuroleague που φιλοξενήθηκε στο γήπεδο του ΠΑΟΚ στην Πυλαία: Μακάμπι-Μπένετον, στις 10 Απριλίου 2003.

Οι προπονητές που παρακάθισαν στη συνέντευξη Τύπου ήταν οι Ντέιβιντ Μπλατ, Έτορε Μεσίνα, με παραστάτες τον αιώνιο πρόεδρο της Μακάμπι Σιμόν Μιζράχι και τον νυν ισχυρό άνδρα της Φενέρμπαχτσε Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι.

Το ενσταντανέ δείχνει μία περίλαμπρη Dream Team του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στριμωγμένη σε κάποιο δωματιάκι χωρίς παράθυρα, στο σπίτι μίας ξεπεσμένης υπερδύναμης.

Η Μπένετον γιόρτασε τότε την πρόκρισή της στο final-4 της Βαρκελώνης, ενώ η Μακάμπι τερμάτισε δεύτερη στον προημιτελικό Όμιλο, μπροστά από από τις Τάου Κεράμικα, Βίρτους Μπολόνια.

Από τους άλλους Ομίλους προκρίθηκαν η Σιένα του Αλφόνσο Φορντ και του Μιχάλη Κακιούζη, η ΤΣΣΚΑ των Παπαλουκά, Χατζηβρέττα, Ίβκοβιτς και η μετέπειτα πρωταθλήτρια Μπάρτσα των Γιασικέβιτσιους, Μποντιρόγκα, Ναβάρο, Φούτσκα, Πέσιτς.

Οι ελληνικές ομάδες έμειναν εκτός νυμφώνος, αφού ο πρωταθλητής του 2002 Παναθηναϊκός τερμάτισε τρίτος με ρεκόρ 3-3 σε Όμιλο με Σιένα, Φορτιτούντο, Ούλκερ, ενώ ο Ολυμπιακός βγήκε δεύτερος με απολογισμό 4-2 πίσω από τη Μπαρτσελόνα και μπροστά από τις Ολύμπια, Βιλερμπάν.

Η αυτοεξόριστη στη Λαμία ΑΕΚ έχει εκείνη τη χρονιά ξεγραμμένη από τις καλένδες, αφού καταποντίστηκε στον α’ γύρο με ρεκόρ 1-13: μόλις μία νίκη σε 14 αγώνες! Ήταν το ναδίρ της ευρωπαϊκής ιστορίας της.

Μολονότι το έτος 2002 είχαμε τον πρωταθλητή Ευρώπης δικό μας, η επόμενη Εuroleague άρχισε και τελείωσε δίχως τηλεοπτική κάλυψη και γενικώς κύλησε μέσα σε κλίμα αδιαφορίας και απαξίωσης εντός των ελληνικών συνόρων.

Το συναρπαστικό final-4 της Βαρκελώνης δεν το έδειξε καν η τηλεόραση, όπως και το επόμενο (2004, Τελ Αβίβ). Ποιος θυμάται σήμερα ότι υπήρξε σεζόν Εuroleague με MVP κανονικής περιόδου τον Τζόζεφ Μπλερ;

Τότε ο Αμερικανός έπαιζε στην Ούλκερ, αλλά πιο παλιά αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ. Να, τον οικοδεσπότη της Μπένετον και της Μακάμπι εκείνο το ζεστό βράδυ του Απρίλη, που ήδη βίωνε τις παρενέργειες της παρακμής. Είχε γηπεδάρα, αλλά όχι ομαδάρα.

Τα φυντανάκια που ξεπήδησαν από τα σπλάχνα του εκείνη την εποχή και θα μπορούσαν να γίνουν πυρήνας αντεπίθεσης (Βασιλειάδης, Βασιλόπουλος, Μαυροκεφαλίδης, Αποστολίδης κ.α.) μετακόμισαν γρήγορα σε άλλες πολιτείες.

H Mακάμπι χρησιμοποίησε ως έδρα τη Θεσσαλονίκη για δύο αγώνες την άνοιξη του 2003, λόγω της ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή με τον πόλεμο στο Ιράκ.

Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από εκείνον του 2000, όταν έγιναν τα εγκαίνια του γηπέδου του ΠΑΟΚ με τελικό Κυπέλλου Ελλάδας και final-4 Κυπέλλου Πρωταθλητριών (φωτ.), το ξεχασμένο όνομα της Θεσσαλονίκης ακούστηκε ξανά στο σαλόνι του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας voria.gr , η συμπρωτεύουσα σκέπτεται να καταθέσει φάκελο για τη διεξαγωγή της τελικής φάσης της ταλαίπωρης φετινής Εuroleague, όχι μόνο στην Πυλαία, αλλά και στο Αλεξάνδρειο, στο παλαιικό Παλέ που φέρει το όνομα του ημίθεου του ελληνικού μπάσκετ.

Το δέλεαρ είναι προφανές. Εφ’ όσον ευοδωθεί το φιλόδοξο σχέδιο που εκπονήθηκε από τον Τζόρντι Μπερτομέου και τους εταίρους της διοργάνωσης, η αμφιτρύων πόλη θα χρειαστεί να φιλοξενήσει περίπου χίλια άτομα για ένα δίμηνο, από τις 29 Μαϊου μέχρι τις 26 Ιουλίου.

Το κοντέρ θα γράψει περίπου 60.000 διανυκτερεύσεις, 180.000 γεύματα, αμέτρητες μετακινήσεις, άφθονο χρήμα, σε μία περίοδο νεκρή λόγω πανδημίας, με τα τουριστικά καταλύματα κλειστά ή μισάνοιχτα.

Για να μη ξαναγράφω από την αρχή όσα έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα για το σχέδιο της Εuroleague, όλες τις λεπτομέρειες θα τις βρείτε εδώ.

Η πρωτοβουλία για ...ανάληψη ευθύνης δεν είναι καθόλου κακή, εφ’ όσον πρόκειται για κάτι παραπάνω από επικοινωνιακή μπαλαφάρα. Πράγμα φυσικά αμφίβολο.

Στους μήνες που έπονται, η Ελλάδα θα επιχειρήσει να πλασάρει εαυτήν στους ξένους ως «προορισμό ασφαλή από την πανδημία», αφού οι έως τώρα και μέχρι νεωτέρας στατιστικές εξυπηρετούν τον εξωραϊσμό της εικόνας.

Θα χρειαστεί βεβαίως τεράστια προσοχή, αφού μία τρύπα στα στεγανά θα είναι αρκετή για να τινάξει το εγχείρημα στον αέρα και να τραυματίσει την εικόνα της χώρας.

Οι ξένοι δεν έχουν λόγο να σκοτιστούν για τις λεπτομέρειες του εγκλεισμού που δεν ήταν εγκλεισμός ή να ασχοληθούν με τα σκάνδαλα μίας κυβέρνησης που βλέπει την πανδημία ως «ευκαιρία».

Ούτε τους ενδιαφέρουν οι παλιές καταδίκες του Χαρδαλιά στον Βύρωνα και τα σκόιλ ελικίκου του Βρούτση.

Οι φιλοξενούμενοι του μπάσκετ θα αφεθούν στα χέρια μας και θα έχουν μοναδικό μέλημα την υγεία τους, με πυξίδα τις οδηγίες που εμείς θα δώσουμε, σε μία πόλη μάλιστα όπου μοναδικοί έγκλειστοι θα είναι οι χίλιοι δεκατρείς της Εuroleague.

Κάθε αστοχία θα αποτελέσει πλήγμα, με κίνδυνο γελοιοποίησης των όποιων επιτευγμάτων της χώρας.

Αξίζει το ρίσκο; Αξίζει, διότι είμαστε στον πάτο και δεν έχουμε τίποτε απολύτως να χάσουμε, τώρα που βλέπουμε τη χαμένη σεζόν του τουρισμού να οδηγεί -εκ νέου- την Ελλάδα στα βράχια.

Άλλωστε, ουδείς στον πλανήτη μπορεί να προσφέρει εγγυήσεις υγειονομικού τύπου, για το παραμικρό. Πόσο μάλλον, για ένα δίμηνο κοινωνικού πειραματισμού σε ακραίες συνθήκες.

Το κόστος δεν θα είναι ιδιαίτερα μεγάλο σε συνάρτηση με τα οφέλη, εκτός αν μας πιάσουν τίποτε χουβαρδαλίκια τύπου 2004 και προσφερθούμε να πληρώσουμε τα κρεβάτια ή τα φαγητά, στο όνομα της «διαφήμισης της χώρας».

Κάπως πρέπει να δικαιολογηθεί το κονδύλι που εγκρίθηκε για τον εορτασμό των 200 ετών από την επανάσταση του ’21, έτσι δεν είναι;

Μπάσκετ με τσαρούχια και εσάνς μακεδονομαχίας, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα. Όταν δεν έχεις τι άλλο να πουλήσεις, πουλάς ιστορία και πατριωτισμό. Παλιό το κόλπο και δοκιμασμένο.

Ελπίζω, τέλος, να μην έχουμε παρατράγουδα όπως εκείνα του 2000 με τα σπασμένα αθηναϊκά αυτοκίνητα και τις επιθέσεις στους «χαμουτζήδες». Αν στηθεί τέτοιο τελετουργικό έναρξης και λήξης, να λείπει το βύσσινο.

Να ανηφορίσει κόσμος από την Αθήνα και τον Πειραιά ευτυχώς δεν προβλέπεται, αλλά οι ιθαγενείς χούλιγκανς ασφαλώς θα ερεθιστούν από την πολυήμερη παρουσία κόκκινων και πράσινων λαβάρων στην πόλη και μέσα στο δεύτερο σπίτι τους.

Ας περιμένουμε όμως τις τελικές ανακοινώσεις, όχι μόνο για τη συνέχιση της Euroleague, αλλά και για το final-8 του Eurocup, που επίσης προγραμματίζεται για Ιούλιο.

Ο Μπερτομέου ξεκαθάρισε ότι οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν μέχρι τις 24 Μαϊου και φέρεται αποφασισμένος να εκβιάσει καταστάσεις προκειμένου να ολοκληρωθεί η σεζόν και να περιοριστεί η αστρονομική χασούρα.

Στις τρεισήμισυ εβδομάδες που ακολουθούν μπορεί να αλλάξουν πολλά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο πλανήτη. Όχι απαραίτητα προς το καλύτερο.

Η χαλάρωση των μέτρων προσφέρει ανάσες στον απηυδισμένο πολίτη και στην οικονομία, αλλά οι στατιστικές του τρόμου σίγουρα θα επιδεινωθούν.