To καμπανάκι που ξεκουφαίνει

Ο Ολυμπιακός έχασε στη Βαρκελώνη, αλλά κέρδισε όταν έπρεπε: το διπλό στο 5ο ματς των προπέρσινων προημιτελικών τον έστειλε στο Βερολίνο και έγραψε ιστορία. Αυτός δεν είναι ο politically correct πρόλογος; Αφήνω όμως στην άκρη την πολιτική ορθότητα και περνώ αμέσως στις …incorrect απαντήσεις, που δυστυχώς για τον Ολυμπιακό είναι σωστές.

Μέχρι νεωτέρας, μέχρι την άφιξη του Μόντε Μόρις στην καλύτερη περίπτωση, οι «ερυθρόλευκοι» εξακολουθούν να απομακρύνονται από τη ζηλευτή εικόνα που έκανε το παιχνίδι τους να διδάσκεται στα σεμινάρια. Το modus operandi του Φουρνιέ και του Ντόρσεϊ γέννησε ένα υβρίδιο που στοιχηματίζω ότι -ακόμα και στα καλά του- κάνει τα μαλλιά του Γιώργου Μπαρτζώκα να ασπρίζουν: πρώτα σουτ, μετά πάσα, πολύ αργότερα σκέψη.

Αυτό το «αμερικάνικο» μοντέλο έκανε τον Ολυμπιακό πιο προβλέψιμο και υποχρέωσε τον Σάσα Βεζένκοφ να ψάχνει σουτ της προκοπής με το φανάρι του Διογένη. Παράλληλα το αμυντικό φίλτρο έχει αρχίσει να αποψιλώνεται, καθώς (ελλείψει Γουόρντ, ΜακΚίσικ και με τους Παπανικολάου, Λαρεντζάκη παραγκωνισμένους) γίνονται ολοένα λιγότεροι οι παίκτες που ομνύουν στην άμυνα.

Αυτό το κοκτέιλ βγάζει στην άλλη άκρη της κρεατομηχανής μία ομάδα που παραμένει καλή και ικανή για πυροτεχνήματα, αλλά μοιάζει ελάχιστα με Ολυμπιακό και πάντως υστερεί σε συνέπεια, σταθερότητα και σκληράδα. Δεν έχει ούτε δημιουργία ούτε καταστροφή. Τα είπα και στο χθεσινό ψαλτήρι και όποιος το έχασε να περάσει αύριο με τον κηδεμόνα του.

Ο εύθραυστος Κίναν Έβανς ήταν ένα παράτολμο ποντάρισμα και τώρα οι Πειραιώτες καλούνται να πληρώσουν το τίμημα μ ους ελάχιστους δυνατούς κλυδωνισμούς. Θα μπορέσει ο πρωτάρης σε ευρωπαϊκό έδαφος Μόρις να τοποθετήσει όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους; Παράτολμο ποντάρισμα υπ’ αριθμόν 2, ένεκα του timing, αλλά με εγνωσμένο δείκτη ποιότητας.

Βέβαια, η άφιξη του Αμερικανού θα στείλει λίγο πιο πέρα τον Τόμας Γουόκαπ, που ως προς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του είναι ο μοναδικός αναντικατάστατος αυτής της ομάδας, ο μόνος που κουτσά στραβά ακόμα παίζει κάποιου είδους μπάσκετ Ολυμπιακού.

Απόψε, στη Βαρκελώνη, στο πεντάλεπτο της απόλυτης αποσύνθεσης όταν το 49-45 έγινε 67-49, ένα εκκωφαντικό καμπανάκι συναγερμού, είδαμε ακόμα και επίθεση που ολοκληρώθηκε με σουτ τριών πόντων του …Μιλουτίνοφ. Το ένας εναντίον ενός ήταν μία διαρκής καταστροφή και στα δύο μισά του γηπέδου.

Οι «κόκκινοι», που χρόνια τώρα διακρίνονταν για τη νηφαλιότητά τους όποτε το παρκέ έγερνε προς τη λάθος πλευρά, παρουσίασαν σημάδια διάλυσης από την τρίτη περίοδο κιόλας, όταν οι ασίστ δίνονταν απ’ ευθείας στα χέρια των αντιπάλων και οι άμυνες παίζονταν με ευχολόγια,καρφίτσες και πάνινα κουκλάκια.

Τα βουντού μπορεί να πιάνουν απέναντι σε πρωτόπειρα παιδάκια, αλλά η Μπάρτσα έχει Κλάιμπερν, Σενγκέλια, Πάντερ, Βέσελι, Σατοράνσκι. Δεν είμαι βέβαιος ότι θα αντέξουν τα γερόντια της επτά μήνες σε αυτόν τον φρενήρη ρυθμό, βλέπω όμως ότι ο Τσάβι Πασκουάλ ανέβασε τους «μπλαουγκράνα» στα ψηλά της ορθοπλαγιάς που οδηγεί στην κορυφή.

Η Μπάρτσα νίκησε και τους δύο δικούς μας «αιωνίους» και πλέον τους δείχνει την πλάτη της. Με δύο νίκες παραπάνω από τον Ολυμπιακό (ο οποίος την Τρίτη φιλοξενεί τη Βαλένθια) και μία παραπάνω από τον Παναθηναϊκό (που θα δοκιμαστεί στο λημέρι της πρωταθλήτριας Φενέρ).

Αντέχουμε άραγε φάιναλ-φορ δίχως ελληνική ομάδα; Είναι νωρίς για να τραγουδήσει η Κασσάνδρα, αλλά χρειάζονται διορθώσεις τόσο στο ΣΕΦ όσο και στο ΟΑΚΑ προτού να είναι πολύ αργά. Το επίπεδο είναι ιδιαίτερα υψηλό και κανένας δεν κερδίζει με τα ψέματα και με τις φανέλες.

Η εικόνα του τελευταίου διημέρου, στα κατηφορικά για τις ομάδες μας γήπεδα του Μιλάνου και της Βαρκελώνης, με υποχρεώνει να επικαλεστώ στο εξής το δικαίωμα της σιωπής. Πότε ήταν η τελευταία φορά που τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός βρίσκονταν έξω την πρώτη τετράδα και πολύ κοντά στη γραμμή της δεκάδας;

* Αφήστε τώρα το διάβασμα και κοπιάστε στο στούντιό μας, με ένα κλικ σε αυτόν εδώ τον σύνδεσμο, όπου σας περιμένουμε στο Gazz Floor με Ιωάννη Παπαπέτρου, με Hoopfellas και με τα ωραία Bostonians ρουχαλάκια μας, για να συζητήσουμε κατά πόσον οι ομάδες μας βρίσκονται σε κρίση. Για τον νεοφερμένο στον Πειραιά Μόντε Μόρις θα ακούσετε πολλά και στο ολόφρεσκο Old School, το οποίο μπορείτε να παρακολούθησετε εδώ. Τα ξαναλέμε με Euroleague -και όχι μόνο- από Τρίτη!