Κάτι τρέχει με τον Ζοτς

Γράφει ο Δημήτρης Κατσιώνης (Ηoopfellas)

Αμφιβολία, αυτή η πνευματική ασθένεια. Έχει πλέον εισχωρήσει για τα καλά στις τάξεις της Παρτίζαν μετά την απογοητευτική της εικόνα στο ξεκίνημα της σεζόν αλλά και την αιχμαλωσία σε ένα αγωνιστικό καθεστώς «Μεντελικής κληρονομικότητας», όπου κάθε νέα εκδοχή του ρόστερ γίνεται κοινωνός των αδυναμιών του προηγούμενου, στοιχειοθετώντας μια πραγματικότητα εντός της οποίας η Παρτίζαν είναι κάτι άλλο από αυτό που είχε οραματιστεί το πιστό κοινό της.

Και πάντα στο επίκεντρο ο Ζοτς. Ο άνθρωπος που μετέτρεψε σε “απόλυτη γιορτή” τα εντός έδρας ματς της ομάδας, τα οποία γεννούσαν εικόνες οι οποίες ταξίδευαν σε κάθε άκρη του πλανήτη, κερδίζοντας θαυμασμό. Πλέον, ο GOAT δεν μοιάζει Untouchable (αυτό που δεν μπορείς να αγγίξεις/να κριτικάρεις). Οι φήμες στο Βελιγράδι έχουν μετατραπεί σε φωνές και πιθανόν να πάρουν τη μορφή ουρλιαχτών σε λίγο καιρό. Είναι η πρώτη φορά μετά την επιστροφή του Ζοτς στην αγαπημένη του ομάδα το 2021, που μοιάζει να έχει επιφέρει διχασμό στις τάξεις των «Παρτιζάνων». Ενώ λοιπόν ο κόσμος είναι έτοιμος να προσφέρει μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματος του για τον “Ευαγγελιστή” του ευρωπαϊκού μπάσκετ δηλώνοντας του απόλυτη πίστη σε κάθε ευκαιρία, εντός της διοικήσεως οι γνώμες διαφέρουν.

Ο Ομπράντοβιτς δέχεται κριτική καιρό τώρα μέσα από τους κόλπους της ομάδας, όμως πλέον η αντιπαράθεση έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Μη ξεχνάτε ότι μιλάμε για τον Ζοτς. Αυτόν που κάποτε στα 90s όρμησε στον GM της Ρεάλ Μαδρίτης γιατί άργησε στο ραντεβού του καθυστερώντας κάποια λεπτά την προπόνηση («η ομάδα μου δεν περιμένει κανέναν»), αυτόν που δεν διστάζει να βγάλει στον «τάκο» οποιονδήποτε αλλά και να γίνει ασπίδα για τους παίχτες του ανά πάσα στιγμή.

Στα χρόνια του η Παρτίζαν δεν έχει καταφέρει να σπάσει τα όρια της. Με εξαίρεση το 2023 που η ομάδα έμοιαζε με τραίνο στις ράγες έτοιμο να περάσει επάνω από όλους, οι Σέρβοι πέρασαν κάτω από τον πήχη των προσδοκιών. Δύο τίτλοι ΑΒΑ (2023, 2025), πολλά σκαμπανεβάσματα, αδυναμία να παρουσιάσουν το μπάσκετ της ισορροπίας-trademark του Ζέλικο.

Κοινή συνισταμένη αυτών των μετρίων σεζόν, οι απογοητευτικές επιδόσεις στην άμυνα. Η Παρτίζαν κουβαλάει αυτήν την παθογένεια μόνιμα πλέον στα χρόνια του Ομπράντοβιτς όπου οι συνεργασίες της στα μετόπισθεν είναι ακατέργαστες και οι δείκτες της βρίσκονται σταθερά στον πάτο της διοργάνωσης. Ο Ζοτς πάντα υπήρξε από αυτούς που θέτουν νέα standards και «γεννούν» ιδέες που επηρεάζουν βαθιά την εξέλιξη του αθλήματος. Πλέον πιστεύει στην ταχυδύναμη, γαρνίροντας με τη γνωστή του έμφαση στη λεπτομέρεια στο επιθετικό κομμάτι. Παρόλα αυτά η απόφαση του να βγάλει σταδιακά από το κάδρο σημαντικούς Σέρβους αθλητές αποδυναμώνοντας τον γηγενή κορμό και εστιάζοντας στη στελέχωση με Αμερικανούς παίχτες, είναι σαφές ότι δεν αρέσει.

Τις τελευταίες ημέρες η θερμοκρασία στον οργανισμό όλο και ανεβαίνει. Ο Ομπράντοβιτς εξέφρασε ανοιχτά τη δυσφορία του για τους χειρισμούς στο θέμα του Τζαμπάρι Πάρκερ, η γκρίνια και η αψιμαχίες έχουν γίνει καθημερινότητα δίνοντας την ευκαιρία σε ανθρώπους παραδοσιακά «απέναντι» στον Ζοτς (Ραζνάτοβιτς), να ρίξουν τα βέλη τους. H Παρτίζαν μετράει 6 ήττες στα τελευταία 7 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα. Ταξιδεύει αυτήν την εβδομάδα στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό, ακολουθεί εκτός έδρας ματς στο Μόναχο και στις 12/12 (κυκλώστε αυτήν την ημερομηνία) παίζει το μεγάλο ντέρμπι απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Ζοτς καλείται να δώσει το φιλί της ζωής στο αγωνιστικό σώμα της ομάδας, σώζοντας αυτήν αλλά και τον ίδιο, με μια μίνι-ανανέωση όρκων πίστης. Εάν δεν τα καταφέρει σε αυτό το διάστημα, τα πάντα είναι πιθανά.